قسمت سوم



o*o*o*o*o*o*o*o

به دختر بچه ها توجه کردین؟
دیدین همش دنبال اینند که یکی نازشون رو بخره؟
بخصوص سه ساله باشه و شیرین زبونی کنه و دلبری کنه!!!
هاااا
فهمیدی می خوام از کی بگم
اصلا شاید خودت دختری
می دونی که دخترا بابایی اند
می خوان باباشون نازشون رو بخره
وقتی بابا رو می بینی دنبال بهونه‌ای که یه جوری توجه بابا رو جلب کنی
اما
طفل سه ساله‌ی حسین چی؟
نخواست بابا نازش رو بخره
نخواست بابا بهش توجه کنه
اما دلتنگ بود
دلتنگ آغوش پدر پر محبتش
دلتنگ داداش با غیرتش
دلتنگ هم بازی کوچکش
دلتنگ عموی، شیر مردش
رقیه وقتی سر بریده ی بابا رو دید
بهونه نیاورد
فقط گفت: بابا دلتنگم

o*o*o*o*o*o*o*o

شهید «علی‌رضا اشرف گنجویی» در طول مدتی که در جبهه حضور داشت، چندین نامه دلتنگی با همسرش «ملیحه ابراهیمی» رد و بدل کرده است که یکی از این نامه‌ها ، در ۵ شهریورماه سال ۱۳۶۳ نوشته شده است


o*o*o*o*o*o*o*o




o*o*o*o*o*o*o*o
بسم الله الرحمن الرحیم

سلام علیکم

خداوندا! اگر تمامی درختان قلم و تمامی آب دریا‌ها مرکب [شوند]، شاید بازهم توان بازگو کردن احساسات جوشیده از قلب این عاشق دل‌خسته را در قالب واژه‌ها و کلمات نداشته باشند

مقدمتاً با سلام گرم به پیشگاه امام زمان و رهبر کبیر انقلاب اسلامی که در دامان یگانه بانوی عالم بشریت، فاطمه دخت والاگُهر پیامبر تربیت یافته‌اند و همچنین عرض سلام به حضور والامقام زنانی که در بستر خونین تاریخ رهرو راه فاطمه و زینب (س) بوده‌اند و از دامان تعلیم و تربیت‌شان مردانی به درجات رفیع ایمانی عروج کردند که این مردان خود ورق‌زننده و سازنده صفحات درخشان تاریخ انسانیت بودند. من‌جمله خدمت بهترین زن عالم موجود، ملیحه خانم این مادر نمونه در سنگر تعلیم و تربیت

ملیحه جان ! الان پنج روز است که از هم جدا شدیم. اما خود می‌دانی چقدر برایم سخت گذشته [است]
باور کن گاهی اوقات فکر می‌کنم اگر به رضای خداوند متعال فکر نمی‌کردم، چگونه می‌توانستم دوری از عشق جاودانه‌ام ملیحه را تحمل کنم
امیدوارم خداوند به ما توفیق عمل برای یاری دینش عنایت فرماید


عزیزدلم،‌ ای جگر گوشه‌ام! پس از آن‌که لحظه جدایی فرا رسید و با دنیایی از خاطرات خوش و دلی گرفته از غم دوری از هم جدا شدیم، من در مسیر، خودم به تهران رسیدم که همان‌طور در سایر نامه‌ها گفتم، آقای صافی و خانواده نبودند که از آن‌جا به سنندج و از آن‌جا به مریوان آمدم و الان که مشغول نوشتن این نامه هستم و در سنگر نشسته‌ام و ساعت حدوداً ۶ است

در مورد آمدنم احتیاج به ذکر نیست، فقط این را بدان که خدا می‌داند با تمام وجود باور کن معنی این لفظ با تمام وجود این‌جا می‌فهمم که یعنی چه، با تمامی ذرات وجودم هر لحظه می‌دانی که تمامی به یادت هستم و شاید در هر آن صد‌ها بار، روحم به سویت پرواز می‌کند و پروانه‌وار گرد شمع وجود و هستی خودم ملیحه می‌گردم

ملیحه جان! همان‌طور که ابتدا گفتم به خدا توانایی انعکاس آن‌چه در سرم دارم در خود نمی‌بینم و فقط این را بدان که دوستت دارم بیش از هر زمان دیگر و این خود معجزه الهی است که الحمدالله روز‌به‌روز این عشق قلبی بیشتر می‌شود

ملیحه عزیزم! خواهشی که دارم این است که از خودت مواظبت کنی؛ زیرا مطمئن باش راحتی خاطر من، در این منطقه دور افتاده زمانی است که بدانم در کمال صحت و سلامت هستی. به‌خصوص که حالا دیگر امانتی داری و جمعاً شده‌اید امانتین

ملیحه جان! اگر مرا دوست داری به فکر خودت و بچه‌ات باش و مرتب به دکتر برو... اگر در طول این مدت خطایی از من سر زد طلب عفو و بخشش دارم خلاصه این‌ها همه از ضعف ایمانی ماست، به بزرگواری خودت ببخش. به خدا نمی‌خواهم نامه را تمام کنم؛ زیرا تمام وجودم صحبت شده و تماماً صحبت‌های عاشقانه و از ته دل، ولی امیدوارم بزودی زود از نزدیک دیدارت کنم

علی‌رضا اشرف گنجویی در سال ۱۳۴۱ در مشهد به دنیا آمد و دوران دبستان و راهنمایی را در سرآسیاب فرسنگی کرمان گذراند و در ایام انقلاب به‌عنوان یک نیروی فعال در تظاهرات ضدرژیم شرکت می‌کرد و در فعالیت اجتماعی و فرهنگی نقش اساسی داشت. وی در سال ۱۳۵۹ وارد دانشکده افسری امام علی (ع) و یکی از افسران فعال در عرصه سیاسی شد و با بخش عقیدتی ارتباط قوی داشت

علی‌رضا اشرف گنجویی در سال ۱۳۶۳ وارد جبهه حق علیه باطل شد و در تیرماه سال ۱۳۶۶ در منطقه سومار به شهادت رسید و پیکر مطهرش تا ۲۴ سال مفقود بود که بعد از سال‌ها انتظار، در تیرماه سال ۱۳۹۰ خود را به مراسم سالگرد شهادتش رساند

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

نامه های عاشقانه | قسمت اول | شهید عباس دوران ◄

نامه های عاشقانه | قسمت دوم | محمدرضا ملک خواه ◄

oOoOoOoOoOoO

قسمت سوم
تو از‌ من گم شده ای
“ربات”

حتما این هم یکی از ویژگی های آن ریات پیشرفته بود که وقتی انسانی در خطر است به او‌ کمک کند
با این سوال مانده بودم مگر انسان این را طرحی نکرده؟ پس چرا خودش به وقت کمک به هم نوع اش غیب میشود؟
انگار آدم ها تمام کمبود های شان را داشتند با این ربات ها جبران می‌کردند

و از آن جایی که ربات طبق یک برنامه پیش می‌رود و قدرت تصمیم گیری و تعقل ندارد، آدم هر گونه که دلش بخواهد می‌تواند آن را بسازد
دقیقا همان چیزی که در انسان رخ نمی دهد
آدم ها هر چقدر هم که تربیت شوند بالاخره یک جایی در یک موقعیت بخصوص تمام شرافت و انسانیت شان به گِل مینشیند و منافع شان را بر هر چیزی مُقدم میبینند
ربات بیچاره برگشت و به سمتم آمد
دستش را دراز کرد و روی شانه ام گذاشت
هر چند تنها یک فلز بود با برنامه ای از پیش تعیین شده اما همینکه خودم را روی تخت بیمارستان تنها ندیدم دلم گرم شد

آقای پزشک پس از معاینه ی مجدد گفت امشب را باید در بیمارستان بمانی
فردا مرخص میشوی
دارو هایت را سر ساعت مصرف کن

چند قدم فاصله گرفت و‌ دوباره چرخید سمتم و انگشتانش را به حالت قدم زدن توی هوا حرکت داد و در ادامه گفت: پیاده روی فراموش نشود

آن ربات شب تا به صبح کنارم نشسته بود
هر وقت چشم باز میکردم نور آبی رنگ چشمانش را در تاریکی اتاق میدیدم که تکیه داده بود به دیوار و داشت با چشمان باز استراحت می‌کرد
هر از چند گاهی هم یک موسیقی میگذاشت
سلیقه ی موسیقی اش عالی بود
من با چشمان بسته گوش می دادم او با چشمان باز

دلم میخواست بدانم شماره تلفن هایی که در موبایل اش ذخیره کرده متعلق به چه کسانی ست؟ دلتنگ می شود یا نه؟ عاشق شده است؟ دلم میخواست بدانم در دنیای ربات ها چه میگذرد؟ اصلا از عصر تا الان کسی نگران اش نشده؟
مگر کسی نگران من شده بود؟
من فرق زیادی با این ربات نداشتم
هیچ کس در هیچ طول و عرضی از این جغرافیا انتظارم را نمی کشید

دلم میخواست من هم یک ربات بودم
روی یک برنامه ی مشخص و از پیش تعیین شده
نه ذهن داشتم که‌ چیزی یادم بیاید نه قلب داشتم که برای کسی بلرزد نه احساساتی که برای کسی رم کند نه هیچ چیز‌ دیگر
باز یاد جمله ی اورسن ولز افتادم
درست گفته بود، خیلی درست
نمی‌ دانم‌ چرا این روزها مدام یاد آن حرفش می افتم

بالاخره صبح شد و اجازه ی مرخصی ام را دادند
ربات مذکور جلوی درب بیمارستان روبه روی ام ایستاد و دستش را دراز کرد
این تصویر را به صورت لانگ شات تصور کنید از لابه لای عبور مردم و شلوغی خیابان و تردد تاکسی پرنده ها
دستم را‌ دراز کردم و بعد هم در آغوش کشیدم اش
....

oOoOoOoOoOoO

...ادامه دارد
علی سلطانی

 

تا اینکه یکسال پیش مثل همیشه تو حیاط نشسته بودم و فکر می کردم که صدای عمه هایم که مهمانمان بودند را شنیدم
عمه الهام:اقا جان تو که می دونی اتاناز از بچگیش به اسم فرشاد بود حالا اجازه بده تو عروسیه پسر بزرگم در جمع انگشتر دستش کنیم اینجوری برا هر دوشون بهتره؟
دخترم من بابا بزرگشم اصل کاره باباشه و خود اتاناز !
عمه الهام:برادر نظرت چیه؟
والا خواهر من نمی دونم هر جور صلاحه همون کار رو بکنید و باید نظر اتاناز رو هم بپرسیم.

تا این حرف را شنیدم عصبی از جایم بلند شدم اما تردید داشتم که می توانم برای اولین بار رو حرف بزرگترا حرف بزنم یا نه! تردید را کنار گذاشتم و وارد خانه شدم

عمه من همه ی حرفاتون رو شنیدم

خیلی جدی و محکم این جمله را به زبان اورده بودم و برای همین می تونستم تعجب کردن همه رو ببینم همه در سکوت بهم چشم دوخته بودنند…

اقا جان با اجازتون ، من الان کودکم چیزی از زندگی سرم نمیشه پس بزارید کودکیم رو بکنم

اتاناز جان فقط یه نامزدیه کوچیکه بعدش تا هر وقت خواستی درست رو ادامه میدی عزیزم؟

ببخش عمه اما اگه اجازه بدین این نامزدی هم بمونه برا بعد اینجوری بهتره

مامان:آتاناز.مادر با عمه درست حرف بزن و بعدش تو نباید وارد این جمع می شدی

با تذکر مامان سرم رو پایین انداختم بازم زیاده روی کرده بودم سرم  را پایین انداختم.هم از خجالت هم از نا توانی

 

با شرمندگی ادامه دادم،ببخشید رو حرفتون حرف زدم من از همه معذرت می خوام اما من فعلا درسم برام مهمتره بقیش با خودتون

حرفایم را گفتم واز سالن خارج شدم .چند روز بعدش فرشاد برایم از طریق مهتاب خواهرش پیغام داده بود که ازم دست بر نمی داره پس باید باهاش راه بیام اما دلم هیچ رقمه راضی نبود

از اون موقع تا الان چندین بار نگاه های فرشاد رو دیده و پیغام هایش را شنیده بودم اما به خانواده چیزی نگفتم بعد اون تو این یکسال سعی کردم اگر هم عاشقش نشدم لا اقل دوستش داشته باشم برایم این زندگی عینه اجبار بود سعی کردم به جای بدی ها خوبی های فرشاد را ببینم و تا حدودی موفق شدم الان تصمیم داشتم اگر دوباره درخواست ازدواج داد بهش بله بگم اونم فقط به اجبار علاقه هم بعدا به وجود می امد.هه،مسخره ترین حرف دنیا. همین موضوع چند سال بود که عینه خوره به جونم افتاده،اهی عمیق کشیدم

با صدای چند تا دختر به خودم امدم

دختر اولس:اوه نگاه اون دختر بچه با چادر چقدر قشنگه
دختر دومی:وای اره شهین چقدر نازه

پشتم به انها بود برای همین نگاه از ساحل گرفتم و به انها چشم دوختم.سر تا پای هر سه را از نظر گذراندم مانتوهای کوتاهی به تن داشتند و بیشتر موهایشان بیرون بود شاید یه ۱۵ سالی ازم بزرگتر بودند اما قلیون دستشون بود تعجب کل صورتم رو پوشاند

باز هم اخم همیشگیم مهمان صورتم شد  ،چند قدمی رفتم نزدیک انها و سلام دادم

سلام ببخشید در مورد بنده حرف میزدین؟؟؟

اره عزیزم با این سنت چرا چادر سر کردی سختت نیست؟؟؟

با یه لبخند مهربون گفتم

تا جایی که یادمه ۹سالگی یه جشن تکلیفی برام گرفتند که چادر هم جزعی از اون جشن و تکلیفش بود  ؛  الانم راضی نیستم چیزی که با شوق براش جشن گرفتم رو از خودم دورش کنم

از چهره هاشون می تونستم تعجبشون رو از طرز حرف زدنم بفهمم.با سر با انها خدا حافظی کردم و اونا را ترک کردم و به سمت ویلا رفتم

بعد سه روزاقامت در شمال برگشتیم سمت شهر خودمون

تا حدودی دلم سبک شده بود از بس درد هایم را به دریا ریخته بودم

مهتاب با اینکه خواهر فرشاد بود اما خواهریش با من چیز دیگری بود

مهتاب می توانست از چشمانم همه چیز را بخواند پس می دانست دارم با خودم کنار میام تا برادرش را به عنوان شریک زندگی بپذیرم.فرشاد را کم و پیش می دیدم و از نگاه های خیره اش عصبی می شدم

بعد چند روز فرشاد راهیه یه سفر شد به مدت یک هفته

دلتنگش شدم شاید هم به دیدنش عادت کرده بودم

دفتر خاطره ام را با قلم برداشتم و رفتم زیر نور مهتاب نشستم و نوشتم

امشب هم هوا مهتابی است مثل همیشه زیر نور ماه نشسته ام من عاشق ماه ام اما نمی دانم اسمش را چی بگزارم اما این را خوب می دانم که دلتنگت هستم.منتظر امدنت می مونم

این را نوشتم و دفتر را بستم

بستم اما از نامردیه زمونه خبر نداشتم خبر نداشتم که چه بر سر کودکی که خود را بزرگ کرده ام خواهند اورد

چند روز بعد فرشاد که از سفر امد تا حدودی از دلتنگی در امدم  طبق گفته های مهتاب فرشاد هم خوشحال بود که بهش فکر می کنم درست زمانی که همه چیز می خواست خکب پیش برود،یهو  ورق برگشت

مدتی گذشت من عاشق نشده بودم اما او را به اجبار به عنوان مرد زندگیم پذیرفته بودم

در حیاط مدرسه نشسته بودم و مهتاب هم کنارم بود این زنگ درس نداشتیم و بیکار بودیم مهتاب هی با انگشتانش بازی می کرد تا جایی که عصبیم کرد کاملا از رفتار هایش مشهود بود که استرس دارد

مهتا ب چته چرا سر در گمی کمتر انگشتات رو تاب بده هصبیم کردی؟

نه خیر انگار نه انگار که با اون بودم مطمعن شدم که چیزی شده برای همین با صدای بلند گفتم

هویییییی مهتاب با تو ام!!

مهتاب:هاااااان چی گفتی اتاناز؟نه چیزیم نیست خواهر؟

مهتا ب تفره نرو از هان گفتند معلومه چیزیت شده د بنال دیگه الان دخترا میان منم از فضولی می میرم

و بعدش به حرف خودم خندیدم. مهتاب به سمتم برگشت و لبخند غمگینی زد لبخندی که کل وجودم با ان یخ بست،چشمانش غمگین شد و به جرات می تونم بگم اشک در چشمانش جمع شد.خدای من رفیق شفیقم چش شده بود چرا اینقدر داغون بود غم مهتاب یعنی ویرانیه من،عصبی غریدم:

اه د بگو دیگه مهتاب چته چرا اینجوری نگام می کنی؟

مهتاب با این جمله ام به خودش امد و با چشمای اشکبارش گفت؛

اتاناز،چند روز پیش بابام به فرشاد گفت که نظرش رودر مورد تو بگه.بابا می گفت زشته که اینجوری بلا تکلیف چند ساله سر زبون مردمین بابا بهش گفت که می خواد نامزدی تون رو اعلام کنه. چون بابا قبلا ازش پرسیده بود و فرشاد سرش رو پایین می انداخت و چیزی نمی گفت:

مهتاب مکث کرد و منم دیدم حال نداره گفتم:

خوب مهتاب اینکه چیزه بدی نیست شاید خجالت می کشید.

مهتاب کمی مکث کرد و گفت:

اره چون قبلا دوست داشت خجالت می کشید که به بابا بگه اما...

من همچنان منتظر حرف مهتاب بودم چون دیدم حرفش رو ادامه نداد سرم و بلند کردم و بهش نگاه کردم.خدای من مهتاب داشت از ته دلش هق میزد و گریه می کرد با تعجب گفتم:

واااا مهتاب با تو ام چرا گریه می کنی مگه دیونه شدی؟

مهتاب را بغل کرد م مهتا ب با گریه گفت:

اتاناز،اره دارم دیونه میشم! نمی دونم چی شد نفهمیدیم چطوری شد اما فرشاد گفت به بابام که بی خیالت شده اتاناز همه مون تو شوک حرف فرشاد بودیم اخه امکان نداشت فرشاد بی خیال تو بش....
دیگه نمی شنیدم رو زمین نبودم  رو هوا هم نبودم

چرا معلق بود م ؟؟؟به اسمان نگاه کردم و زمزمه کردم

ای خدا الان

الن خوشحال بشم یا گریه کنم خدا جون؟؟؟؟
ااااااره الان باید این حرف رو می شنیدم
الان که باهاش راه امده بودم
الان که داشتم با مشکلم زندگی می کردم
اره خدا جون پس چرا الان هاااا اخه چرا؟؟؟

مهتاب داشت پا به پای حرفای من گریه می کرد اما من اشکی نداشتم که برا نامردی که خنجر زد بریزم

دیگر این مسئله برایم تمام شده به نظر میرسید
دیگر پسر عمه ای به اسم فرشاد نداشتم

اما مهتا ب چی؟

مهتاب فرق می ڪرد مهتاب سنگ صبورم بود.از خواهر نزدیکتر بود و اصلا مهتاب نصف قلبم بود.با صدای مهتاب به خودم امدم

مهتاب :اتاناز یه چیزی بگم؟

بگو خواهر

قول بده ناراحت نشی؟

قول میدم

چرا اینقدر سرد؟

مهتاب حالم خوش نیست بگو و خلاصم کن از این جهنم؟

ف...فر..فرشاد نامزد کرده!!!

خشکم زد برایم غیر قابل قبول بود،اصلا چطور ممکن بود

فرشاد تیر خلاصی را زده بود پس من هم می تونستم همان تیر را بزنم پس دیگر فرشادی وجود نداشت

اما مهتاب همان خواهرم باقی می ماند اتاناز کسی نیست که با این کار ها رفاقتش را بر هم بزند

 

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

*~~~~~~~~*

قسمت اول | هنوز کودکم ◄

قسمت دوم | کودک بزرگ ◄

قسمت سوم | پایان غم و درد ◄

قسمت چهارم | نفرت ◄

قسمت پنجم | جشن نامزدی ◄

قسمت ششم | غیر قابل نفوذ ◄

قسمت هفتم | رفیقا ◄

***

قسمت هشتم | درس رفاقت ◄

قسمت نهم | عشق ◄

قسمت دهم | رفیق نامرد ◄

قسمت یازدهم | جسارت ◄

قسمت دوازدهم | جنون ◄

قسمت سیزدهم | رویا ◄

قسمت چهاردهم | ماه محرم ◄

قسمت پانزدهم | سرنوشت بد نوشت ◄

***

قسمت شانزدهم | فراموشت نمی کنم ◄

قسمت هفدهم | دیدار آخر ◄

قسمت هجدهم | چته عاشق ◄

قسمت نوزدهم | طبیب دل شکسته ام رضا ◄

قسمت بیستم | خواستگار ◄

قسمت بیست و یکم | شیرینی خورون ◄

قسمت بیست و دوم | ازدواج اجباری ◄

قسمت بیست و سوم | درک کردن ◄

بیست و چهارم | دیدار ◄

بیست و پنجم | تصمیم اشتباه ◄

قسمت بیست و ششم | عروسی ◄

قسمت بیست و هفتم | روزهای سخت ◄

تا ساعت دو ظهر خواب بودم سوسن جون با تهدید منو بیدار کرد

همین که بیدار شدم ناهار و صبحونمو یه جا لازانیا خوردم و بعد اون به اتاقم برگشتم

خیر سرم میخواستم فقط برای یه بارم که شده به درس و دانشگاهم برسم که همین که کیفم را باز کردم دفتر متین را دیدم . و بازش کردم

در صفخه اول بزرگ نوشته بود به نام او و زیرش با خط ریز نوشته بود خدایا این ترمم مثل ترمهای پیش کمکم کن ...........من محتاج کمکتم

اوه...اوه....پس بگو چرا هر ترم شاگرد اول میشه

خوب خدا جون از این کمکا به ماهم بکن

صفحات بعدی همه جزوه بود و خیلی تمیز و مرتب نوشته شده بود سریع همه جزوه اش را کپی گرفتم و دوباره داخل کیفم گذاشتم تا فراموشش نکنم

حالا وقت کشیدن یه نقشه درست و حسابی برای این آقا پسر بود

مامان بدون در زدن وارد اتاقم شد و رو به من ایستاد

جونم مامانم

مهلقا الان زنگ زد

 

 خوب بزنه به من چه

ملیسا مودب باش گفت آرشام از تو خیلی خوشش اومده و خواسته بیشتر باهات آشنا بشه

مامان من دلت خوشه ها.....پسر افسردگی داره ...فکر کرده من دلقکم و فقط میتونم بخندونمش

بسه چرت نگو ......اون برای بحث ازدواج میخواد باهات بیشتر آشنا بشه

اینا فیلمشه

 

مامان که از این طرز جواب دادن من حسابی کفری شد داد زد

ا....بسه...هر چی من میگم تو یه چیز دیگه میگی

عجب جمله ای گفتی چیز

ملیسا به خدا اگه بخوای با آبروی من جلوی آرشام بازی کنی من میدونم و تو

اوه....باشه بابا چرا انقدر سرخ شدی ......حالا انگار کی هست این آرشام خان......اصلا من به آبروی شما چکار دارم

همین که گفتم. از اتاقم بیرون رفت و در را محکم بست

 

دم در کلاس منتظرش ایستادم هنوز با شقایق کمی سر و سنگین بودم

اما به هر حال از امروز باید عملیات تور کردن بچه مثبت را انجام میدادم

اینو خوب میدونستم که متین با همه پسرای دور و برم فرق داره ، نمیشد با دادن یه شماره موبایل یا یه نخ دیگه منتظر واکنش ازش باشم

سلام متین

 

بدون اینکه سرش را بالا بیاورد جوابم را داد

آقا متین من چند جای جزوتون مشکل داشتم میشه راهنماییم کنید

نگاهی به ساعتش کرد و گفت

بعد از کلاس بعدی ربع ساعت وقت اضافه دارم

دلم میخواست خفش کنم

واسه من زمان تعیین میکنه ومن ...منی که پسرا واسه دادن یه لحظه قرار ملاقات باهاشون خودشونو میکشند

نفس عمیقی کشیدم تا خشمم را فرو دهم

خیلی خوب بعد از کلاس میبینمتون

 

داخل کلاس رفتم و کنار یلدا نشستم . کلاس شروع شد و استاد شروع کرد و ور ور کردن و من فقط به دهانش چشم دوخته بودمو و گاهی هم دو سه خط یادداشت بر میداشتم

اونم واسه اینکه استاد شک نکنه

استاد با گفتن خسته نباشید از کلاس خارج شد و من بدون توجه به حرفای یلدا از جا بلند شدمو با جزوه زیراکسی متین که دیشب برای نقشه امروز قشنگ مطالعه اش کرده بودم و به قول سوسن خانم از عجایب هفتگانه بود که من تو اتاقم مشغول درس خوندن باشم ،به سمت متین رفتم
فقط یه لحظه سرشو بالا آورد و من توانستم رنگ جذاب چشمانش را ببینم

بفرمایید اینجا بشینید

به صندلی کناریش اشارهه کرد

کنارش نشستم و زیر نگاه سنگین همکلاسی هایم که گاهی با تعجب و گاهی با شیطنت بود جزوه را باز کردمو یک به یک اشکالاتمو پرسیدم

متین با طمئنینه همه را توضیح داد و من کاملا تمام آن قسمتها را متوجه میشدم

توضیحاتش چه بسا کاملتر از استاد هم بود و اون تاکید میکرد اینو از فلان کتاب خوندم

به ساعتش نگاهی انداخت و گفت

وای نیم ساعت شد کلاس بعدیم الان شروع میشه با اجازه

ممنون که وقتتونو در اختیارم قرار دادید

اوه اوه چه غلطا....منو و این حرفا

خواهش میکنم.........با اجازه

خاک تو سر بی احساسش نه یه لبخندی نه یه احساسی مثل مجسمه میمونه این پسر ....ولی من آدمش میکنم

با خروج متین از کلاس که خیلی با عجله صورت گرفت ،بچه ها وارد کلاس شدند

مارمولک چی شد مخشو زدی

نه بابا این خیلی پاستریزس

ذهنم بدجور درگیر رام کردن متین شده بود به طوری که بچه ها هم متوجه سکوتم شده بودند

از طرفی هم مجبور بودم هر روز مامان و آرشام را بپیچونم

در کافی شاب مشغول هم زدن شکلات داغم بودم که یلدا محکم با آرنجش توی پهلویم زد

هان چته وحشی ....؟

ملی دو ساعته داریم باهات حرف میزنیم اصلا تو این دنیا نیستی معلوم هست کجا سیر میکنی؟

هیچ جا......یکم فکرم درگیره

اُ...اُ...........چی ذهن ملی خانمو در گیر کرده

نگاهم به سمت کورش کشیده شد

آهی کشیدمو و گفتم

اول از همه بیاید این آرشامو از سرم باز کنم ...مامان بدجوری پیله کرده

کورش خندید و گفت : نگو به زور میخواد شوهرت بده که باور نمیکنم.........ملیسا و چشم گفتن به بابا مامانش

ببند اون نیشتو ... تو که رفیق فابریک ان پسره شدی و......

ملی باور کن از سرتم زیاده انقدر با حاله........اوه اوه حلال زاده هم که هست

و گوشیش را از روی میز برداشت و گفت

 به به...آرشام خان ...ممنون...........کجایی الان ...........واقعا ...پس بیا کافی شاپ آخر خیابون .....منتظرتم

گوشی را روی میز گذاشت و گفت الان میاد

کورش واقعا خری یا خودتو به خریت میزنی ....من میگم از این پسره خوشم نمیاد تو ...........

میدونم بابا جوش نیار ....من به خاطر تو دعوتش کردم

اول اینکه روبروی دانشگاهمون بود و دوم اینکه وقتی بیاد تو جمع ما میفهمه چقدر تو بچه ای حالا حالاها به درد ازدواج نمیخوری

نازنین گفت

راست میگه اونجوری دیگه خودش کنار میکشه و تو هم مجبور نیستی به خاطر این موضوع با خونوادت درگیر بشی

با ورود آرشام شقایق سوت آهسته ای کشید و گفت

او لالا.......عجب تیکه ایه

با حرص گفتم

زهر مار .....تابلو

کورش به آرشام اشاره کرد و شقایق با تعجب به سمتم برگشت و گفت

این ....آرشامه.......خاک تو سر بی لیاقتت ملی

تا اومدم جواب بدم آرشام به میز ما رسید و با همه احوالپرسی گرمی کرد

و کورش همه را به او معرفی کرد و در آخرم گفت

اینم ملیسا خانوم ما

به سلام ملیسا خانم پارسال دوست امسال ....

نگذاشتم حرفش تمام شود و در حالی که چشم غوره ای به کورش میرفتم گفتم

سلام حال شما؟ خانواده خوبند ؟خاله مهلقا خوبه؟

همه خوبند از احوالپرسیهای شما

کنار بهروز نشست و کورش هم گارسون را صدا زد

 چی میخوری آرشام جان؟

قهوه اسپرسو

شقایق با دیدن آرشام آب از لب و لوچه اش آویزان شد

محکم زدم رو پاش و چشم غوره ای به او رفتم که حساب کاردستش اومد و خودشو کمی جمع و جور کرد

بالاخره به بهانه داشتن کلاس آرشام را دک کردیم

 
با این همه فکر کردن باز هم به نتیجه ای نرسیدم متین واقعا از نظر من فوق العاده ناشناخته بود
کسی که با تمام پسرهای اطرافم فرق میکرد
توی این شرط بندی مسخره نمیخواستم و نباید شکست میخوردم ......انگار این شرط بندی المپیک جهانی بود و من و متینن تنها شرکت کننده هایش ...بیچاره متین حتی از وجود چنین شرطی روحش هم خبر نداشت
بدتر از همه اینکه اگه شکست میخوردم آبرویم نه تنها جلوی دوستانم بلکه جلوی تمام بچه ها میرفت
وای تصور اینکه جلوی متین بایستم و بگم عاشقش شدم دیوونم میکنه
مطمئنم پوزخند مسخره اش را به لب میاره و بدون هیچ حرفی از کنارم میگذره
توی همین فکرا بودم که نازنین بلند توی گوشم داد زد
دستم را روی گوشم گرفتم و با عصبانیت نگاهش کردم
چیه چرا اینطوری نگاه میکنی دارم کم کم به این نتیجه میرسم که عاشق شدی

برو بابا دلت خوشه مگه همه مثل تو و بهروز خرند

کورش خندید و گفت

دور از جون خر

بهروز یه پس گردنی محکم به کورش زد و گفت

تو دوباره زر زدی
هنوز بچه ها مشغول کل کل با هم بودند که شقایق رسید
بچه ها بردو دیدید
به او که خم شده بود و دو دستش را روی زانویش گذاشته بود و نفس نفس میزد نگاه کردمو گفتم

علیک سلام ............ممنونن ما هم خوبیم تو چطوری

شقایق ایشی گفت و بعد گفت

مگه دامپزشکم که حال شما را بپرسم؟

راس میگی فقط ما دامپزشکیمو باید حال تو را بپرسیم

اه.....ملی کوفت بگیری بذار حرفمو بزنم. جمعه میبرندمون توچال پیست اسکی

خوب...این همه هیجانش کجا بود ما که ده بارم بیشتر رفتیم

د..نه ..د...اینبار حدس بزنید کی نماینده نام نویسی شده و میخواد همراهمون بیاد

خوب معلومه بچه های انجمن علمی

آفرین یلدا ترشی نخوری یه چیزی میشی اما کدومشون؟
چه میدونم ریاحی یا

نه بابا بچه مثبتمون آقا....

با هیجان گفتم متین؟

آره دیگه ؟

پس چرا نشستید من که رفتم ثبت نام کنم

همگی با هم به سمت انجمن رفتیم
متین همانطور که سرش پایین بود مشغول نام نویسی چند تا از دخترای گروه بود
نمیدونم چرا بی اختیار تمام حواسم را داده بودم به اینکه ببینم متین به فرناز که داشت با لحن پر عشوه ای برایش از امکاناتت کم گروهش برای اردوها میگفت نگاه میکند یا نه ؟
اما در کمال تعجبم او با گفتن حق با شماست اینبار سعی میکنیم بهتر باشیم فرناز و دک کرد بدون اینکه حتی یک نگاه بهه صورت غرق در آرایش او بیندازد
همین که فرناز از کنارمان رد شد صدای جون گفتن کورش را شنیدم و لبخند پهن فرناز که یک آن به او خیره شد
البته این ها برای من عادی بود و رفتار متین بود که تازه و مهیج مینمود
شقایق اسم همه را نوشت و طبق معمول من را تیغ زد تا هزینه های اردو را مهمان من باشند
اینها برایم مهم نبود مهم این بود که شاید در این اردو یک قدم به متین نزدیک شوم

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

نویسنده : ریما | الف.ستاری

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

بچه مثبت | قسمت اول ◄

بچه مثبت | قسمت دوم ◄


♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

دانلود قسمت اول به شکل پی دی اف | سیصد کیلو بایت ◄

دانلود این قسمت دوم به شکل پی دی اف | هشتصد کیلو بایت ◄


دانلود قسمت سوم به شکل پی دی اف | هفتصد کیلو بایت ◄

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

دانلود رمان بچه مثبت | به شکل کامل | حجم چهار مگا بایت ◄

قسمت سوم
ضربه مغزی

 

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

صدای زنگ خواستگار نفسش را بند آورده بود و به زور آب دهانش را قورت میداد اما ذره ای تغییر در چهره ی بی تفاوتش احساس نمیشد

نامرتب بودن لباس هایش را بهانه کرد و از میان جمعیت خارج شد و سمت اتاق خواب رفت

با عجله چشمانش را بست و پلک هایش را روی هم فشار داد
تا ناهید را مقابل آیینه نبیند که دل در دلش نیست و از چشمانش ذوق و شوق سرازیر است

وارد اتاق شد و تکیه بر دیوار داد و زانوهایش را بغل کرد

خیره به در و دیوار و سیگار پشت سیگار

این همان اتاقی بود که در کودکی برای اولین بار بافتن مو را لای گیسوهای ناهید یاد گرفته بود
این همان اتاقی بود که ساعت ها نشسته و با ناهید ریاضی کار کرده بود
این همان اتاقی بود که وقتی ناهید خبر مرگ پدر بزرگ را شنید،دو ساعت در بغل خسرو گریه کرده بود تا آرام شود
این همان اتاقی بود که بوی کودکی شان را میداد
بوی عشقی که شاید از همان روزها شعله ور شد اما دم نزد
قاب عکسی روی دیوار چشمانش را گرفت که ناهید دستانش را دور گردن خسرو حلقه زده بود
بی اختیار دستش را روی گردنش کشید و قاب عکس را محکم بغل کرد و روی زمین نشست
صدای جمعیت به گوشش میرسید، صدای عروس خوشگلم به گوشش میرسید صدای خنده و صدای ناهید که پلک هایش را میدوخت
در حال خودش به سقف زل زده بود که ناگهان ناهید به همراه خواستگارش بی هوا وارد اتاق شدند
سراسیمه از جا پرید

ایشون پسر عموی منه! خسرو خان، اومده اینجا قایم شده چون لباساش نامناسب بوده، اما ما که همش این تیپی دیدیمش شما هم ببین و عادت کن به این مدلی بودنش چون از بچگی همین بوده و تغییر نکرده

خسرو مبهوت نگاه میکند

 راستی خسرو یه زنگ به فرخ بزن ببین کجا مونده؟ تا الان باید میرسید
زودترم صحنه رو ترک کن میخوایم به قول ماه بانو اینجا سنگامونو وا بکنیم

ناهید میخندد و خسرو سلام سردی داده و گیج و سردرگم از اتاق خارج میشود و از درب پشتی، خانه را ترک میکند

 

چند قدمی از خانه دور شده و دوباره بازمیگردد و این مسیر را چند بار مثل دیوانه ها تکرار میکند و اخر سر روی زمین مینشید و به دیوار تکیه میدهد و پنجره ی اتاق را زیر نظر میگیرد و مدام سرش را تکان میدهد
دیگر طاقت اش طاق میشود و موبایلش را از جیبش درآورده و روی اسم فرخ رفته و پیامی مینویسید

 فرخ یادته یبار از بالای درخت افتادی پایین و اگه من نگرفته بودمت ضربه مغزی میشدی؟! یادته؟
من یبار نذاشتم ضربه مغزی شی این بار نوبت توعه
زودتر خودتو برسون و این خواستگاری رو به هم بزن
بخدا ضربه مغزی میشم، بقیه زندگیم میره تو کما
چرا و چجوری و از کی نپرس
حرف کهنست

مال وقتایی که دبیرستانی بودیم و هر روز صبح تا دم مدرسه پشت سرش میرفتم

که کسی چپ نگاش نکنه و دیر میرسیدم مدرسه و کتک میخوردم
حالا با اون همه آرایش با یه غریبه تو یه اتاق داره حرف میزنه
فرخ بیا این پسره رو از خونه بنداز بیرون
من از بغض گلو درد گرفتم
صدام در نمیاد
بیا به همه بگو

خسرو ناهیدو دوست داره

زودتر بیا تا ضربه مغزی نشدم

خسرو ، ناهید را دوست دارد

 

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

قسمت اول : هیچ کس نمی دانست ◄

قسمت دوم : عطر شال و گیسوی تو ◄

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

علی سلطانی