خانوم دکتر من واسه اینکه بتونم ببینمتون سه روز توی نوبت بودم، سعی میکنم خلاصه بگم حرفام رو که زیاد وقت نگیرم

گوش میکنم

راستش همه چیز برمیگرده به سیزده سال پیش، وقتی عاشق بوی دخترونه ی مقنعه ی مدرسش بودم! من نقشه کشی میخوندم و دیوونه ی بازیگری، اونم ریاضی میخوند اما جای معادله و عدد دوست داشت بدونه تو سر آدما چی میگذره
سال آخر دبیرستان بهترین روزای زندگیمون بود، نیم ساعت قبل از زنگ آخر از دیوار مدرسه میپریدم بیرون و هنوز زنگشون نخورده جلوی در مدرسه منتظرش بودم
اون هیچ وقت نفهمید که من واسه هزینه ی فلافل و سمبوسه ی مسیرِ مدرسه تا خونه تمام طول هفته تکالیف نقشه کشی بچه هارو انجام میدادم و پول میگرفتم ازشون
حالمون خوب بود که خوردیم به کنکو
من از کنکور متنفرم خانوم دکتر، از تغییر مسیرهای یهویی متنفرم
به هم قول دادیم هر جفتمون توی یه شهر قبول بشیم، انتخابمونم شیراز بود
من قبول نشدم اما اون قبول شد و رشته ی مورد علاقشو به دوری مون ترجیح داد و رفت
منم باید میرفتم سربازی، این دوری من رو عاشق تر میکرد و اون رو دلسردتر! حق داشت خب، اختلاف مدرک تحصیلی رو میگم، آخه من وقتی ازسربازی برگشتم مجبور بودم برم سرکارو جایگزین پدر کار افتادم باشم
لا به لای سختیای زندگی داشتم دست و پا میزدم که برگشت بهم گفت من و تو راهمون خیلی وقته سواشده، بهتره دچار سوتفاهم نباشیم
به همین راحتی گفت سوتفاهم و رفت پی تفاهمی که توی همه چی دنبالش میگشت الا دلِ من که براش لرز میگرفت
بعد از سیزده سال هفته ی پیش جلوی محل کارم یه نفر زده بود به ماشینم و کارت ویزیتش رو گذاشته بود و رفته بود
اسمش رو که روی کارت دیدم اول باورم نشد اما بعد ازکلی پیگیری فهمیدم خودشه
ماشینم قراضه تر از این حرف هاست که برم پی خسارت اما به عنوان مریض وقت گرفتم، مریضش بودم خب
انقدر توی کارش بزرگ شده که واسه دیدنش سه روز توی نوبت بودم
انقدر فکرش پرته که بعد از این همه حرف زدن هنوز داره نگاهم میکنه و نفهمیده من همون سوتفاهمی ام که بزرگترین تفاهم زندگیم رو ازم گرفت...اینا همه حرفای من بود خانوم دکتر، اما نیازی به نسخه نیست، شما سیزده سال پیش نسخه ی من رو پیچیدی

یه ماه پیش وقتی توی بلیط فروشی سینما دیدمت همه ی اون روزامون از جلوی چشمم ردشد، اون تصادف ساختگی رم ترتیب دادم که ببینمت...که شاید بتونیم دوباره دچار اون سوتفاهم بشیم! میخوام فردا ظهرجلوی مدرسه ی دوران دبیرستانمون ببینمت

فردا قول دادم زن و بچم رو ببرم سینما بعدش بریم فلافلی، همون فلافلی نزدیک مدرستون...راستش من هنوز دیوونه ی بازیگری ام...بازیگر خوبی ام شدم...سیزده ساله دارم زندگی رو بازی میکنم، یه بازی بی نقص

*@***/*

یــه دُختَـــر
باید شَبـــیهِ پَروانـــه باشــــه

⇦دیدنش زیـــــبا
✘وَلــــے گرِفــــتنـــش سخت

بسلامتی هرچی دختره
😜😜😜😜

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

با کــنار رفــتنت
کنــار آمــده ام

رسول ادهمی

 

مهتاب بلند شو بریم حاضر بشیم باید بریم خونه

اتاناز؟؟

مهتاب هیسسسسس هیچی نگو

اخه اتاناز اینجوری که داغون میشی

د لا مصب میگم هیچی نگو ؛  نگو چون حساب تو سواست ،  نگو چون تو این مدت ازت بی مرمامی ندیدم

اما مهتاب اینو بدون که

سرم را رو به اسمان بلند کرد م و یه نفس عمیق کشیدم و ادامه دادم:

اینوبدون که تو همیشه برا م عزیز بودی و هستی هیچ چیز نمی تواند مانع رفاقت من با تو باشد اما تو اگه بخاطر داداشت خواستی می تونی دیگه باهام حرف نزنی اما من نمی تونم بی خیال رفاقت چندین سالمون باشم

وااا اتاناز قربونت برم خواهر این چه حرفیه هیچ کس حتی برادرم هم نمی توانه مانع رفاقت من با تو باشه

در همین حین شهرزاد و لیلی و بقیه به ما ملحق شدند بازم جمع دوستا نمون جور شد

دوستانی که بر سر رفاقتمون برا هم جان می دادیم

***

اما سرنوشت چه تقدیری برای ما اندیشیده بود؟راه مدرسه تا خونه رو طی کردم و به خونه رسیدم در حیاط بزرگمون که همیشه باز بود وارد جیاط شدم و مسیر حیاط تا خونه رو طی کردم طبق عادت همیشگیم کفش هایم را در کفش کن قرار دادم و وارد سالن شدم و با صدای بلند سلام دادم

سلام به خانواده،

بازهم با لبخند وارد خانه شده بودم و هیچ چیز قادر به از پا انداختن من نبود
حتی..

سلام دخترم خسته نباشی؟

ممنونم مامان

اتاناز؟

جونم مامانی؟

چیزی شده دخترم؟

دست و پایم را گم کردم

نه عزیز دلم چرا اینو می پرسی مامانی؟

اتاناز صورتت غمگینه چرا؟

مادر بود دیگر،خودش بزرگم کرده بود و با غم چشمانم اشنا بود
لبخند ملیحی زدم هر چند نمی شد چیزی را از چشمان تیز بین مادر پنهون کرد

نه قربونت برم چیزیم نیست مامان فقط  کمی خسته ام استراحت کنم خوب میشم برا ناهار نمیام الان با مهتاب یه چیزی خوردیم گشنم نیست!

باشه دخترم برو استراحت کن

راهیه اتاقم شدم.و از خودم متنفر بودم که دروغ گفتم در رو قفل کرد م ودستگاه را رو شن ،و بی هوا یه اهنگ پلی کردم

ای خدا دلگیرم ازت
ای زندگی سیرم ازت
ای زندگی می میرم و
عمرمو می گیرم ازت
چقدر اهنگ باهوای دلم سازگاری داشت

اصلا چقدر هوای دلم ابری بود

واقعا از زندگیم سیر شده بودم

در اتاق قفله و هوای اتاق با اهنگ نفس گیرش دلگیره

پس نیازی ندارد نقش بازی کنم و لبخند ی که برایم مزخرف ترین بود به لب بنشانم
صدای هق هقم با صدای اهنگ در هم امیخت

این غصه های لعنتی از خنده دورم می کنند
این نفسای بی هدف زنده به گورم می کنند
چه لحظه های خوبیه ثانیه های اخره
فرشته ی مردن من منو از اینجا می بره

صدای زجه هایم سنگ را هم اب می کردن

اخه چرا خدا چرا

مگه من چند سال دارم مگه گناهم چیه چرا از کودکیم با این غم بزرگم کردی؟؟؟

با همان حال زارم و چشمان خیسم خوابم برود

وقتی بیدار شدم  گنگ بود و دیگر از اتاناز قبلی خبری نبود

سردی چشمانم لرزه به تن می انداخت صدای صاف و مغرورم همه را حیرت زده کرد حتی لبانی که اون لبخند همیشگی را نداشت و از همه مهمتر نفرت چشمانم ادم را می ترساند

از دیروز لب به غذا نزده بودم الان هم باید به مدرسه بروم و دیرم شده بود

سلام مامان من رفتم خدا حافظ

اتاناز صبحونه؟

نه دیرم شده

خانم صادقی با ابهت همیشگی وارد کلاس شد،بعد احوال پرسی بدون اینکه سرش رو بلند کنه گفت اتاناز یه باراین شعر رو بخون تا حال و هوای کلاس عوض بشه.هر چند حوصلهی دکلمه خوانی رو نداشتم اما با حال ندارم خوندم.با صدای بلند و رسا یه شعر عاشقانه ی غمگین که عجیب با حال دلم قرین شده بود و صدایم عجیب سوزی داشت.و دکلمه خوانی ام حاصل چندین سال تمرینم بود.که کل مدرسه محو خوانندگیم بودند.به هر سختی ای که بود درس فارسی مون تموم شد

زنگ تفریح بود و تو حیاط کنار مهتاب و بقیه نشسته بودم نگاه های دیگران اذیتم می کر.د زیرا همه می دانستند که من از ودکی نشون کرده ی فرشاد بودم و حالا فرشاد نامزد کرده بود .هر چند بارها این نشون بودن رو کنار دوستان و همکلاسی ها تکذیب کرده بودم اما بازم اذیت می شدم.لیلی کنجکاو پرسید:

لیلی:مهتاب اون دختره کو؟  نشونمون بده

مهتاب:اوناهاش لیلی اونجا نشسته!

سرم را بلند کرد م و مسیر نگاه لیلی را گرفتم و در همین حین پرسیدم:

کدوم دختره ؟مگه اون کیه؟

لیلی بی خبر از همه جا گفت نامزد فرشاد هستش
باز هم با دیدن دختر غم به دلم چنگ انداخت

دخنری که حتی قیافه ی خوبی نداشت

نفرت تمام وجودم را در بر گرفت
نفرت به همه ی مذکر هایی
که دخترا برایشان اسباب بازیست

اگه فراموش کردن راحته پس من هم می توانم فراموش کنم همان طور که توانستم بپزیرم!

مهتاب:آتاناز ؟هووووی کجایی؟؟

هان هیچی همین جام

خشگله مهتاب خوشبخت بشن!

مهتاب تمام غمش رادر چشمانش ریخت و به من  خیره شد اما من به یه جای نا معلوم خیره بودم
داشتم فکر می کردم

از دیروز از تمام مرد ها نفرت داشتم به نظر من مردها ارزش زندگی را نداشتند

پس زندگی می کنم اما بدون هیچ پسری چون از نظر من همه ی پسرا شبیه هم بودند
تمام شد ،کابوس کودکانه ام تمام شد

احساسم تمام شد
لبخند هایم هم، تمام شد
جای همه را نفرت گرفته و غرور
نفرت از پسرا و غرور به خودم و پاکیم

 

*~~~~~~~~*

قسمت اول | هنوز کودکم ◄

قسمت دوم | کودک بزرگ ◄

قسمت سوم | پایان غم و درد ◄

قسمت چهارم | نفرت ◄

قسمت پنجم | جشن نامزدی ◄

قسمت ششم | غیر قابل نفوذ ◄

قسمت هفتم | رفیقا ◄

***

قسمت هشتم | درس رفاقت ◄

قسمت نهم | عشق ◄

قسمت دهم | رفیق نامرد ◄

قسمت یازدهم | جسارت ◄

قسمت دوازدهم | جنون ◄

قسمت سیزدهم | رویا ◄

قسمت چهاردهم | ماه محرم ◄

قسمت پانزدهم | سرنوشت بد نوشت ◄

***

قسمت شانزدهم | فراموشت نمی کنم ◄

قسمت هفدهم | دیدار آخر ◄

قسمت هجدهم | چته عاشق ◄

قسمت نوزدهم | طبیب دل شکسته ام رضا ◄

قسمت بیستم | خواستگار ◄

قسمت بیست و یکم | شیرینی خورون ◄

قسمت بیست و دوم | ازدواج اجباری ◄

قسمت بیست و سوم | درک کردن ◄

بیست و چهارم | دیدار ◄

بیست و پنجم | تصمیم اشتباه ◄

قسمت بیست و ششم | عروسی ◄

قسمت بیست و هفتم | روزهای سخت ◄

..♥♥..................

مَن از نَســــل لِـــــیلی ام
مَن از جِنـــس شــــیرینَم

مَن دُخــــــترم
با تمام حساســـیت های دُخترانه ام
با تَلنگری بارانـــی میشوم

با پُــــــشت کردنی ویــــــران میشوم
به راحَتی وابَــــــسته میشوم
با پیــــــروزی به اُوج میرسم

هنوز هم باعروسک هایم حرف میزنم
هنوز هم برایشان لالایی میخوانم
هنوز هم با مداد رنگی رویاهایم رابه تصویر میکشم

اری من دخترم از نسل لیلی از جنس شیرین

..♥♥..................

*~*~*~*~*~*~*~*

غافلی ازحال دل، ترسم که این ویرانه را
دیگران بی‌صاحب انگارند و تعمیرش کنند

*~*~*~*~*~*~*~*

صائب

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

ازمن به شما نصیحت

کسی که همیشه سعی میکنه
بقیه رو شاد کنه
بیشتر ازهمه تنهاست
اون رو تنها نذارید

چون
هیچوقت به شما نمیگه که
بهتون نیاز دار

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

خدا
بعضی از دخترا رو آفرید
که ثابت کنه

دختــــــــــــر هم میتونه مرد باشــــہ

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

oOoOoOoOoOoO

همانند مرد هزار چهره شده ام
که همیشه میگفت
نمیدونم چرا توی زندگیم هی نمیشه

oOoOoOoOoOoO