7
برای خودم مردی شده ام
یادت که می افتم به جای
گریه قدم میزنم
الف.دخترپاییز
برای همدیگه وقت بذارین
ما در قبال سر رفتن حوصله ی
کسانی که دوستشون داریم
مسئولیم
در قطار زندگـــــــے
مواظب خودت باش
روز گاریـــــــست که ریز علـــــــے ها
قطـــــار را فدای یک پیراهن میکنــنــــد
ـ رلی؟
ـ نه
ـ سینگلی
ـ نوچ
ـ پس چی؟
ـ پایبند عشق کسیم که مال من نیس
دست همیشه برای زدن نیست
کاردست همیشه مشت شدن نیست
دست که فقط برای این کارهانیست
گاهی دست میبخشد
نوازش میکند
احساس رامنتقل میکند
چشمها به سوی دست توست
دستت را دست کم نگیر
درد دارد امروز حرفی برای گفتن نداشته باشی
باکسی که تا دیروز همه حرف هایت را به او میگفتی
ما آدما هیچ وقت منطقی نبودیم. همیشه میگیم کسایی رو دوست داریم که خودشونو تو زندگیمون پررنگ میکنن. ولی تا حالا از خودمون پرسیدیم چندبار سعی کردیم توی زندگیِ بقیه خودمونو پررنگ کنیم؟
بالاخره باید بفهمیم اونی که همیشه قدم اول رو برای باهم بودنمون برمیداره بعد از یه مدت حس میکنه بی اهمیته، کم ارزشه، حضورش اضافیه. چون همیشه خودش پا پیش گذاشته، همیشه در کمال خودخواهی توقع داریم بقیه حضورشون رو یادآوری کنن
شاید وقتشه قبول کنیم گاهی لازمه خودمون پاپیش بزاریم واسه کنار کسی بودن
شایدم وقتشه از خودخواهی مون کم کنیم
سارینا سلوکی
همه ی ما آدما تو زندگیمون یک “هیچ” داریم
هیچی که از همه پنهونش میکنیم
بخصوص تو اون موقع هایی که تویِ جمع نشستیم و تنهایِ تنها به نظر میرسیم
یهو یادش میفتیم و بغض میکنیم
میپرسن چیزی شده؟
یه لبخند مصنوعی تحویلشون میدیم و میگیم : هیچی
مجبوریم هرجوری شده بغضمونو قورت بدیم و نمایش آدم های خوشحالو بازی کنیم
همه ی ما آدم ها یک “هیچ” داریم
هیچی به وسعت قلب های دلتنگمون
همون “هیچی” که باعث میشه موقع دلتنگی بغض کنیم
شایدم به یاد خاطره های خوب
باعث لبخندهای گاه و بی گاهِمون میشه
و “تو” همان “هیچ” زندگیِ منی
