او را هل ندهید

داستان درمورد خانم و آقای « اودا » هست. آنها دختر بچه تازه متولد شده شان را آن چنان زشت و بد قیافه تلقی می کردند که حاضرنبودند او را به دوستان و اقوام خود نشان دهند و از این بابت خجالت زده و شرمنده بودند. آنها همیشه بچه را در خانه محبوس می کردند و به لک لکی که این بچه زشت را به خانه شان آورده بود دشنام می دادند

روزها و ماهها بدین منوال سپری شدند. دختربچه مثل هر بچه غیرعادی دیگر به رشد خود ادامه می داد ولی با این حال زشتی ای که دست سرنوشت ان چنان بی رحمانه به او ارزانی داشته بود ، همراهش بود. روز تولد چهارسالگی او، پدر و مادرش تصمیم گرفتند که بچه زشت را به قایق سواری روی دریاچه ببرند
این یکی از نادرترین موقعیت ها محسوب می شد که دختربچه می توانست دنیای بیرون از خانه را مشاهده کند ، درنتیجه با شادمانی خاصی خودش را به گوشه قایق رساند و با انگشتان کوچکش مشغول آب بازی شد. مگر چه اتفاقی ممکن بود برایش رخ دهد؟ پدر و مادرش تنها چند سانت با او فاصله داشتند و با چهره های گرفته به او نگاه می کردند. دختربچه نگاهی به آنها انداخت و لبخندی زد. سپس در حالی که احساس امنیت می کرد و به سمت آب خم شده بود، به بازیش ادامه داد
میوراسان صاحب قایق هم کنار دریاچه نشسته بود و آبمیوه می خورد ؛ به قایق و دریاچه نگاه می کرد و از این که در آن ساعت روز همه جا خلوت بود ، لذت می برد

یک قلپ از آبمیوه اش خورد و قصد داشت با اشاره به زن و شوهر اشاره کند که به اسکله برگردند؛ ولی ناگهان صدای جیغی را شنید و به دنبالش کلمه
کمک،کمک به گوشش خورد. وقتی نگاهی به آن سمت انداخت، آن زوج ار دید که دستهایشان را در هوا تکان می دادند و کمک می خواستند. اگرچه دختر بچه داخل قایق نبود. میوراسان به سرعت داخل آب شیرجه زد و وقتی کنار قایق رسید، فهمید که دختربچه داخل آب پرتاب شده است مادر بچه فریاد می کشید و به داخل آب نگاه می کرد

پدر هم داخل آب شیرجه می زد و بیرون می آمد. میوراسان هم به کمک پدر بچه شتافت ، ولی تلاش های آنها بی نتیجه ماندند. بچه پیدا نشد و در نتیجه گروه امداد وارد عمل شدند. آنها بعد از چندین ساعت جست و جو ی بیهوده و خسته کننده، جسد دختر بچه را از داخل آب بیرون کشیدند. دختربچه زشت رو،در آب خفه شده بود

چندین سال گذشت و خانم ادوا دختر بچه دیگری به دنیا آورد. و این مرتبه بخت و اقبال یارشان بود؛ چرا که دخترشان به نحو حیرت آور و خیره کننده ای زیبا بود. آنها به همین مناسبت جشن بزرگ و با شکوهی برگزار کردند و تمام دوستان و اقوام به آن مهمانی دعوت شدند تا دختر زیبا و دوست داشتنی را ببینند

در حقیقت آن دختر خیره کننده ، منبع شادی و غرور خانواده اودا بود. آنها از کوچکترین فرصتی استفاده می کردند تا دخترک را در کالسکه اش قرار داده و او را بیرون ببرند و هر عابری که او را می دید، زیبایی فوق العاده اش را تحسین می کرد و انگشت حیرت به دهان می گرفت. روزها و ماه ها سپری شدند و در همان حال دخترک زیبارو مثل تمام بچه ها به رشد طبیعی خود ادامه داد، در حالی که روز به روز بر زیبایی خیره کننده اش افزوده می شد

اگرچه خانم و آقای ادوا خیلی شاد بودند و به وجو دخترشان افتخار می کردند، ولی خاطره دختر از دست رفته شان از ذهنشان پاک نمی شد. و شاید هم به خاطر برطرف ساختن این خاطره دردناک، تصمیم گرفتند که برای اولین مرتبه بعد از آن حاوثه دلخراش ، دختر زیبایشان را درست در روز تولد چهار سالگی اش به قایق سواری ببرند. دخترک ابتدا از سوار شدن در قایق وحشت داشت، ولی خیلی زود ترسش ریخت و از آن تفریح لذت برد

او خودش را به لبه قایق رساند و با شادمانی انگشتان کوچکش ار داخل آب کرد و مشغول بازی شد. مگر چه اتفاقی ممکن بود برایش رخ دهد؟ پدر و مادرش کنارش نشسته بودند. دخترک به چهره های شاد و شنگول پدر و مادرش نگاهی انداخت و لبخندی دلنشین و بلند بالا به لب نشاند
آنها هم لبخندی به او زدند و گفتند که خوب مراقب خودش باشد. دخترک به سمت آب خم شد و به آب بازیش ادامه داد. ناگهان صدایی از داخل آب به آنها گفت: مامان ، بابا ، خواهش می کنم خواهرم را مثل من، داخل دریاچه هل ندهید

ضّـــی ضّـــی

بغ کرده بود گوشه ی کاناپه. زانوهاشو بغل گرفته بود و داشت بی حواس کانال تلویزیون بالا و پایین می‌کرد. فرقی نمی‌کرد چی پخش می‌کنه جعبه ی جادو، رو هر کانال بیشتر از دو ثانیه مکث نمی‌کرد

نباید امشبمون با این حال و هوا می‌گذشت. کتابِ روی کانترو بغل زدم و خودمو انداختم کنارش رو کاناپه

ـ نبینم کشتیات غرق شده باشه رفیق
بدو یه نیت کن که برات یه فال حافظ دبش بگیرم، بلکه م غم مخور آمد و دلت شاد شد

عجیب بلند بود صدای پوزخندش. تلویزیونو خاموش کرد و کنترلو پرت کرد کنار

بیاد غم مخور که برمی‌گرده؟! یجوری نرفته که با نیت من و فال تو و ریش گرو گذاشتن صاحب فالم برگرده حتی
اصلا برگرده که چی بشه؟! موندنی نمیره که یه روزیم بخواد برگرده! اونیم که دوراشو زده و خرتر از من پیدا نکرده و میخواد برگرده که دوباره خراب شه سرم، بی‌خود می‌کنه

دستام شد آویزون تر از پاهام

ـ پس چه مرگته! کوفتمون کردی امشبو

دوباره پناه برد به پوچیِ برنامه های صفحه ی هزار رنگ روبه روش

دارم حساب و کتاب می‌کنم ببینم کجا اشتباه کردم! دارم بالا پایین می‌کنم روزامو ببینم کدوم راه درستیو قلط رفتم که رسیدم به اینجایی که الان هستم.
انکار نمی‌کنم، بدی کردم یه وقتایی، ولی بد نبودم من، حقم این نبود
نه مگه؟!؟

کز کردم گوشه ی دیگه ی کاناپه

ـ اوهوم

خندید اما صدای گریه پیچید تو اتاق

حالا ضرر که نداره! من نیت می‌کنم، تو فالمو بگیر

بلکه م اومد: یوسف گمگشته باز آید به کنعان… غم مخور

طاهره اباذری هریس

قسمت دوم

اول بگم من نویسنده خوبی نیستم دلم میخواست نویسنده بشم ولی نشد که بشه
حالا میریم سرداستانمون

فاطمه قصه ما بعد از خوردن توگوشی ناز از طرف باباش گریه شد مامانش میگفت چرا زدیش مگه چکار کرد باباش گفت نمیباس توکمرخواهرش بزنه. فاطمه ازیه طرف گوشش درد میکرد و از طرف دیگه میگف یعنی خواهر کوچیک من ارزشش ازمن بیشتره که بابا بخاطر او زد تو گوشم تا چند روز فاطمه میگف گوشم درد میکنه و باباش میگف دروغ میگه. مامانش هم حوله داغ میکرد میگذاشت روگوشش دردش اروم بشه بالاخره بعد چندروز درد کشیدن فاطمه رومامانش برد دکتر. اونجا بود که فهمید پرده گوشش سوراخ شده شب به باباش گفت باباش گریه شد و گفت متاسفه ولی دل فاطمه بیشتر درد گرفته بود
دارو مصرف کرد و بهتر شد

دوسال بعد مامان بزرگ فاطمه مریض شد و وصیت کرده بود که بعدمرگش براش مشکی نپوشن و پرسه نگیرن. ولی بچهاش گوش ندادن و مراسمهای خیلی بزرگی براش برگزار کردن اونوقت سه روز مونده بود به چهلم مادربزرگش زلزله بزرگی توی شهرشون رخ داد زلزله سال 82 بم .مامان بزرگش گفته بوده که اگه مراسم بگیرن نفرینشون میکنه فاطمه هم کوچیک بود کلاس پنجم دبستان بود که زلزله شد دوتا از عموهای فاطمه بابچهاشون تو زلزله فوت شدن پسرعمه فاطمه هم بازن وبچش هم فوت شدن فاطمه خیلی ناراحت بود ولی عاشق درس خوندن بود روز بعد زلزله رفت کتابش از توخونه پیداکرد شروع کرد به خوندن میگف امتحان دارم. گذشت دوران چادرنشینی و کانکس و…..
وقتی دوم راهنمایی بود داداشش داماد شد عروسش خوشگل بود ولی نمیگذاشت داداشش با فاطمه و خواهرش شوخی کنه یا اصلا حرف بزنن. اینم گذشت فاطمه تا قبل زلزله تومدرسه فرهنگیان درس میخوند بعدش اومد دولتی عدالت ودوران راهنمایی روهم درمدرسه امامت بود فاطمه اصلا نمیدونست دوست پسر یعنی چی ولی دوستاش وهمکلاسیاش همشون واسه خودشون عشق داشتن اول اسم دوس پسراشون مینوشتن رو میزا و صندلیاشون وفاطمه واسه روکم کنی اول اسم باباومامانش نوشت کناراسمش رو صندلی

F:m

ووقتی دوم دبیرستان شد دخترهمسایه فاطمه اینا اومد رفت همه جا پخش کرد که فاطمه عاشق پسر همسایه است اخه یه همسایه داشتن اول اسم پسراش با

m

شروع میشد فاطمه که ازهمه جا غافل شد مقصر بازم دلش شکست. میخواست بره به همه بگه دروغ میگن ولی مامانش نگذاشت تا اخر همه فکر کردن فاطمه خودش پسرهمسایه دوست داره فاطمه اهل تیپ زدن و…. بود باباش میگفت نه باید چادربپوشین بخاطر حرف مردم و…. فاطمه گوشش بدهکارنبود چادرمیپوشید موهاش فشن میزد بخاطر همین همش میگفت من فاطمه نیستم الهه ام وقتی دیپلمش و گرفت باباش لج کرد که دانشگاه نمیزاره بره اگه همیخواد بره کلاس قلم ووچی و…. نمیفرستش گفت باید عروس بشی فاطمه هم قبول کرد. عروس شد با کسی که باباش انتخاب کرده بود عروسی ساده عروس کشون نداشتن ارکست نداشتن سفره عقدشون همش مصنوعی یه ظرف شیرینی و میوه نگذاشتن سر سفره. روز بعد عروسیش تازه دردای فاطمه شروع شدن

قسمت اول ◄

سلام نمیدونم از کجا شروع کنم ولی میخوام یه داستان واقعی براتون تعریف کنم

دختری بود به نامه فاطمه دختری که به ظاهر مظلوم عاشق درس خوندن بود فاطمه اهل رقابت بود همیشه درس میخوند و میگفت نمیخوام از بچهای کلاس کمتر باشم. باباش کارمند بود و مامانش خانه دار ومهربان. فاطمه هیچوقت طاقت دیدن گریه هیچکسی رو نداشت مخصوصا ناراحتی اعضای خانوادش

یه خواهر داشت و یه بردار که خواهرش دوسال ونیم از خودش کوچیک تر بود ولی هیکلش درشت تر بود وبرادرش هفت سال بزرگتراز فاطمه بود او عاشق خانوادش بود .تاوقتی کلاس سوم دبستان اولین غم رو دلش نشست همیشه بخاطر خواهرو برادرش یاشیطنت های دوران بچگی دعوا میشد ولی هیچوقت کتک نخورده بود تا اون شبی که باباش بخاطر خواهرش توگوش فاطمه زد و پرده گوش فاطمه سوراخ شد فقط بخاطر اینکه باکف دستش زده بود وسط کمرخواهرش وخواهرش چند وقتی بود کمرش میخاروند وکمرش همش قرمز بود

ولی اونشب باباش فکر کرد بخاطر ضربه فاطمه کمرش قرمز شده و درسی به فاطمه داد که تازنده است فراموش نمیکنه فاطمه از این دردا زیاد دیده بقیه رو کم کم براتون تعریف میکنم ولی خودتون یه لحظه بجای فاطمه بزارین تو اون سن کم چه قدر درد ناک بوده براش

آورده اند که : پادشاهی دستور داد 10 تا سگ وحشی تربیت کنند تا هر وزیری را که از او اشتباهی سرزد جلوی آنها انداخته تا با درندگی تمام اورا بخورند
در یکی از روزها یکی از وزراء رأی داد که موجب پسند پادشاه نبود دستور داد که او را به دست سگ ها سپارند

وزیر گفت ده سال خدمت شما را کرده ام حالا اینطور با من معامله میکنی
اما پادشاه کوتاه نیامد

وزیر گفت : خوب حال که چنین است 10 روز تا اجرای حکم به من مهلت دهید
پادشاه گفت : این هم ده روز

وزیر به نزد نگهبان سگ ها و گفت : میخواهم به مدت 10 روز خدمت این ها را من بکنم او پرسید از این کار چه فایده ای میکنی گفت به زودی میفهمی

نگهبان گفت : اشکالی ندارد و وزیر شروع کرد به فراهم کردن اسباب راحت برای سگ‌ها از دادن غذا و شستشوی آنها
ده روز گذشت و وقت اجرای حکم فرا رسید دستور دادند که وزیر را جلوی سگ‌ها بیندازند

مطابق دستور عمل شد و خود پادشاه هم نظاره گر صحنه هست ولی با چیز عجیبی روبرو شد دید همه سگ ها به پای وزیر افتادند وتکان نمیخورند

پادشاه پرسید با این سگ ها چه کردی ؟
جواب داد 10 روز خدمت این ها را کردم فراموش نکردند ولی 10 سال خدمت شما را کردم همه اینها را فراموش کردی
پادشاه سر را پایین انداخت
و دستور داد ۱۴ تا شیر گرسنه آوردند و شیرها هم وزیر را به یکصد قسمت مساوی تقسیم نموده و میل کردند و
ریدن به داستان پند آموز ما
‌*vakh_vakh*

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌