فرمانده های گردان گوش تا گوش نشسته بودند
آمد تو، همه مان بلند شدیم. سرخ شد، گفت
بلند نشید جلوی پای من
گفتیم
حاجی ! خواهش می کنیم. اختیار داری. بفرمایید بالا
باز جلسه بود. ایستاده بود برون سنگر، می گفت
نمی آم. شماها بلند می شید
قول دادیم بلند نشویم

یادگاران، جلد هفت، کتاب شهید خرازی، ص 57

گفت
امشب من این جا بخوابم ؟

گفتم
بخواب. ولی پتو نداریم
یک برزنت گوشه ی سنگر بود. گفت
اون مال کیه ؟
گفتم
مال هیشکی. بردار بخواب

همان را برداشت کشید رویش. دم در خوابید
صبح فردا، سر نماز، بچه ها بهش می گفتند

حاج حسین شما جلو بایستید

یادگاران، جلد هفت، کتاب شهید خرازی، ص 74

چپی ها می گفتند

جاسوس آمریکاست. برای ناسا کار می کند

راستی ها می گفتند

کمونیسته

هر دو برای کشتنش جایزه گذاشته بودند

ساواک هم یک عده را فرستاده بود ترورش کنند

یک کمی آن طرف تر دنیا، استادی سرکلاس می گفت

من دانشجویی داشتم که همین اخیرا روی فیزیک پلاسما کار می کرد

یادگاران، جلد یک، کتاب شهید چمران، ص 17

بعد از دکتر فکر کردم همه چیز تمام شده، تمام تمام

وصیت نامه اش را که خواندند، احساس کردم هنوز یک چیزهای کوچکی مانده

یک چیزهایی که شاید بشود توی جبهه پیدایشان کرد

رفتم وماندگار شدم ؛ به خاطر همان وصیت نامه

یادگاران، جلد یک، کتاب شهید چمران، ص 100

یکی از بچه ها شب ها چشمش جایی را نمی دید
آخر شب رفته بود دستشویی، نمی توانست راه سنگرش را پیدا کند و برگردد
آقا مهدی که دید دارد دور خودش می چرخد، بهش گفته بود
«مال کدوم گروهانی ؟»
گفته بود
« بهداری »
آقا مهدی دستش راگرفته بود و آورده بودش دم سنگرش
قسم می خوردیم
« اونی که دیشب آوردت آقا مهدی بود »
باور نمی کرد

یادگاران، جلد سه، کتاب شهید مهدی باکری، ص 65

توی ماشین داشت اسلحه خالی می کرد؛ با دو- سه تا بسیجی دیگر

از عرق روی لباس هایش می شد فهمید چه قدر کار کرده
کارش که تمام شد همین که از کنارمان داشت می رفت، به رفیقم گفت
« چه طوری مشد علی؟»
به علی گفتم « کی بود این؟»
گفت
« مهدی باکری ؛ جانشین فرمانده تیپ. »
گفتم
« پس چرا داره بار ماشین رو خالی می کنه؟ »
گفت
« یواش یواش اخلاقش می آد دستت »

یادگاران، جلد سه، کتاب شهید مهدی باکری، ص 28