هی رد شو از این کوچه و هی دل ببر از ما

تو فلسفه ی بودنِ این پنجره هایی...

*~*~*~*~*~*~*~*

دلم گواه خوبی نمیداد
یه حس مزخرف افتاده بود تو وجودم باعث بیقراریم میشد، دستام یخ کرده بودن، قلبم تند میزد، دلشوره که میگن همینه

نتونستم طاقت بیارم، با عجله یه لباس دم دستی پوشیدم و خواستم بزنم بیرون که مامان رو دیدم

مادر جون کجا میری این وقت شب؟
دروغی سر هم کردم

میرم پیش سامان

نگاهی بهم انداخت معنی خر خودتی رو میداد

مامان: دیر وقته پسرم نمیشه فردا بری؟

اردلان: نه کارش دارم

پدرم اومد نگاه نگرانی بهم انداخت: برو پسرم، فقط حرفای منو فراموش نکن تو پسر محکمی هستی

چیزی از حرفاش نمیفهمیدم واسه همین یه خداحافظی سرسری کردم و زدم بیرون، سرمای استخوان سوز توی وجودم رخنه کرد، آسمون هوای باریدن داشت، با سرعت خودمو به کوچه جلوه اینا رسوندم

اما از چیزی که دیدم یه لحظه تموم علائم حیاتیم رو از دست دادم، بی شک اگه چنگ نزده بودم به درخت کهنسال سربه فلک کشیده نقش زمین میشدم

خدایا چطور ممکنه؟ من میمیرم
اگه هدفت امتحان کردن منه بدون که تاب و توان این درد رو ندارم
یه چیزی مثل دُمل چرکی توی گلوم گیر کرده بود
خدایا نه‌؛ خواهش میکنم

دُمل سرباز کرد و کمی راه نفسم باز شد دستی به صورتم کشیدم خیس بود، اردلانی که نمیدونست گریه چیه حالا اشکهاش برای پایین اومدن با هم مسابقه گذاشته بودن

آسمون صائقه ای زد برای لحظه ای همه جا روشن شد

کامیونی در خونشون پارک شده بود و چند نفر با عجله وسیله ها رو بار میزدن

پس بگو چرا همه میخواستن من امشب برم همه میدونستن بجز خودم، آخه رفتن این وقت سال پس مدرسه بچه ها چی میشه؟ میرانی خدا ازت نگذره چطور این کارو کردی؟

آسمون شروع کرد به باریدن ابتدا نرم نرم سپس شدت گرفت اشکهام با قطرات بارون مخلوط شدن کار اونها هم سرعت گرفت، جلوه رو دیدم چادر به سر در حالی که کارتون خیلی کوچیکی به دست داشت غمگین و سلانه سلانه اومد بیرون نمیدونم چجوری تو اون تاریکی چشمش به من افتاد نگاهمون قفل شد به هم

اون هم گریه میکرد این رو از مردمکهای لرزونش فهمیدم انقدر به هم خیره شدیم که نه تنها هیکلمون خیس بارون شد بلکه کارتونی که توی دستش بود تبدیل به خمیر شد

آسمون می غرید و میبارید، میرانی رو از گوشه چشم دیدم رفت کنار جلوه هر چقدر باهاش حرف زد بی فایده بود رد نگاهش رو گرفت و رسید به من دستش رو دور شونه های جلوه گذاشت و اون رو به خونه هدایت کرد با گریه و به سختی رفت

من همچنان اونجا ایستاده بودم به حال مرگ افتاده بودم میرانی اومد سمت من دیگه هیچی برام مهم نبود

بهم که رسید نگاه طولانی به صورتم انداخت تو نگاهش یه چیز عجیبی بود مثل غم مثل پشیمونی

از اینجا برو پسر جون‌

دستی به صورتم کشیدم

هیچ وقت نمیبخشمت هیچ وقت

عقب گرد کردم و با سرعت به سمت خونه دویدم، مثل بچه ای که کتک خورده با صدای بلند گریه میکردم حتی فرصت نشد ازش خداحافظی کنم، پاهام محکم توی آب فرود میومد و صدای چلپ چلپ میداد خودمو به خونه رسوندم، پدرم توی ایوون ایستاده بود خودمو با شتاب پرت کردم توی آغوشش

بابا چرا به من نگفتین چرااااااا؟ من میمیییرم به خدا میمیییرم

پدرم چیزی نگفت تنها منو محکم توی آغوشش نگه داشت

مثل یه بچه بی پناه انقدر زار زدم که آخرش نفهمیدم چی شد وقتی به خودم اومدم که جسم مریضم توی رخت خواب بود

روزهای زندگیم به سختی هرچه تمام تر می گذشت، افسرده شده بودم کسل و بی حال دیگه قید مدرسه رو زده بودم تنها بیرون رفتن من فقط تا دمه پنجره ای بود که باز هم متروکه شده بود میرفتم اونجا ساعت ها تو سرما به انتظار می ایستادم تا شاید جلوه ای که دیگه نمیدونستم کجاست و در چه حاله بیاد پنجره رو باز کنه و با لبخند دستاشو تکان بده تا برق النگوهای رنگارنگش چشممو بزنه، نفس عمیقی کشیدم دونه های برف مثل پر از آسمون به زمین میریختن، همه جا ساکت بود مثل اینکه شهر آروم خوابیده

آخرین نگاهمو به پنجره انداختم و راهمو به سمت خونه کج کردم بین راه فرهان رو دیدم نگاهی بینمون رد و بدل شد نگاه من خالی از هر حسی بود و نگاه اون پر از ندامت و غم از کنارش عبور کردم مچ دستمو گرفت

نگاهمو به دستامون بعد به صورتش انداختم

فرهان: من از تو انتقام گرفتم ولی بد حال خودم گرفته شد، اگه من جلوی خشم و زبونم رو گرفته بودم هیچ وقت این اتفاق نمی افتاد بازی که شروع کردم دو سر باخت بود رفیقات منو زدن حقم بود ولی میخوام تو منو بزنی اونقدر که دلم خنک بشه

پوزخندی زدم اون باز هم به فکر خودش بود دستمو با شدت از دستش کشیدم بیرون که صدام زد

اردلان من دلم نمیخواد تو رو تو این حال ببینم من آدم بدی نبودم ولی شدم، خیلی بد شدم

حوصله شنیدن اراجیفشو نداشتم تنهاش گذاشتم و به خونه رفتم، گوشه ای از خونه چمباتمه زدم شال گردنی که برام بافته بود رو مثل یه شئ با ارزش از دور گردنم باز کردم، یه شال گردن و یه برگه امتحانی یاددگاریهایی بودن که ازش داشتم، فکرش لحظه ای از ذهنم نمیرفت

در اتاق به صدا در اومد

چیه؟

ارغوان: امین اومده دنبالت

نچ حتما اومده بود بازم سرزنشم کنه که چرا خودمو به این حال انداختم

برو بگو خوابیده اصلا بگو نیست حوصلشو ندارم

صدایی نیومد مدتی بعد در اتاق باز شد و امین اومد تو

مگه دستم بهت نرسه ارغوان

امین: حالا دیگه چشم دیدن منو نداری؟

اردلان: شِر نگو امین من حوصله خودمم ندارم

امین: منو بگو اومده بودم یه خبر خوب بهت بدم لیاقت نداری که

اردلان: دیگه هیچ خبری حال منو خوب نمیکنه

درحالی که چشماش از خوشحالی میدرخشید با خباثت گفت

خیلی خوب چیز خاصی نیست فقط جلوه نامه داده که مثل اینکه برات مهم نیست خداحافظ من رفتم. قلبم ایستاد نمیدونم چقدر گذشت که به خودم اومدم با سرعت و پای برهنه از خونه زدم بیرون تو حیاط سُر خوردم نزدیک بود با سر بخورم زمین که چنگ زدم به نرده ها

امین: یواش بابا نکام از دنیا نری؟

اردلان: نامرد کجا رفتی؟

دستشو داخل جیب کتش کرد و پاکتی از توش در آورد: بیا داداش این مال توئه به گمونم سختی ها دیگه تموم شده دستی به شونه ام کشید و تنهام گذاشت

با دستهای لرزون نامه رو باز کردم اونو به صورتم کشیدم بوی زندگی میداد بوی عطر رقیق شده

وقتی که خوندمش احساس آرامش به تموم سلول های بدنم برگشت نوشته بود که به خرمشهر رفتن

پدرش از رفتارش پشیمون شده از اینکه از من دوره دلش خیلی تنگه، نوشته بود که منتظرم می مونه حتی تا ته دنیا و در آخر شماره تلفن جایی که سکونت داشت رو نوشته بود

نامه رو روی قلبم که حالا آروم شده بود گذاشتم به داخل رفتم نگاهم روی تلفن ثابت موند، تو دلم قیامتی به پا شد از طرفی می ترسیدم زنگ بزنم از طرفی هم دلم به هول و ولا افتاده بود در جدال بین دل و عقلم دلم پیروز میدان شد

مثل یه دیدار پنهانی قلبم محکم میزد تلفن رو برداشتم و شماره رو گرفتم بعد از چند بوق دلنواز ترین صدا توی گوشم پیچید

الو چیزی نگفتم، الووووو چرا جواب نمیدی؟

نفس منقطعی کشیدم آب دهانم رو قورت دادم

منم اردلان

صدایی نیومد با دلتنگی گفتم

نمیخوای حرفی بزنی؟ جلوه؟ جلوه خانمِ گل؟

جلوه: اردلاااان تویی؟

اردلان:آره عزیزم منم نمیدونی تو این مدت چه حالی داشتم روزی صد بار میمردم و زنده میشدم

جلوه: حال منم بهتر از تو نبود اردلان خیلی بهم سخت گذشت، ولی دیگه تموم شد درسته که از هم دوریم ولی راحت با هم حرف میزنیم، پدرم هم دیگه آروم شده راستش از وقتی اومدیم اینجا پشیمون شده از رفتار هاش

اردلان: جلوه منتظرم بمون لطفا. چشم به هم بزنی میام پیشت فقط یکمی تحمل کن

جلوه: میمونم تا هر وقت که تو بخوای، از این به بعد همیشه برات نامه میفرستم، توام بفرست اما بده به عطیه پست کنه

بعد از مدتها خنده شیطونی کردم

عطیه کبوتر نامه رسونه

اون هم خندید: چقدر دلم برای خنده هات تنگ شده. دوباره همو می بینیم؟

جلوه: آره می بینیم، خیلی زود‌

اردلان: جلوه؟

جلوه: بله‌

اردلان: خیلی دوست دارم

جلوه: منم دوست دارم

 

اردلان: مواظب خودت باش

جلوه: تو بیشتر خداحافظ

اردلان: خدا نگهدارت

تلفنو سر جاش گذاشتم آرامش به وجودم برگشته بود

ما باز هم همدیگرو میدیدم این بار دلم به روشنی نور بود، سرمو به آسمون گرفتم

خدایا شکرت‌ که دل منو نشکستی

به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقیست

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄
پنجره | قسمت پانزدهم ◄
پنجره | قسمت شانزدهم ◄
پنجره | قسمت هفدهم ◄
پنجره | قسمت هجدهم ◄
پنجره | قسمت نوزدهم ◄
پنجره | قسمت بیستم ◄
***
پنجره | قسمت بیست و یکم ◄
پنجره | قسمت بیست و دوم ◄
پنجره | قسمت بیست و سوم ◄
پنجره | قسمت بیست و چهارم ◄
پنجره | قسمت بیست و پنجم ◄
پنجره | قسمت بیست و شیشم ◄
پنجره | قسمت بیست و هفتم◄
پنجره | قسمت بیست و هشتم ◄
پنجره | قسمت بیست و نهم ◄

^^^^^*^^^^^

گویند که اندر وادی خنگولستان
اشخاصی ببودند بس عجیب و بلکم غریب
چونان که شخص زه دیدن اینان انگشت حیرت تا به ارنج اندر دماغش همی چپاند زه دیدنشان

من جمله ی آن عجایب
شخصی بودی پفکی نام و بمانند پفک ترد و سست بودی به شرح ذیل

گویند که خداوندگار بی همتا
به هنگام خلقت انسان ابوالبشر
قدری گِل اضاف بیاوری
پس ملائکه ای تخس و بازیگوش
ان گِل به هم همی زدی و ادمی بساختی کج و کوله
پس برای ساخت دست و پایش گِل کم همی ببودی
پس ان مَلِک چوبی اند بدنش فرو چپانیدی من باب دست و استخوانی بر وی بچپانیدی من باب پا و گِردَکی بر ان بگذاشتی از برای کله
پس بر وی بر زمین بیافکندی و از روح پلیدش بر وی بگوزیدی و آن گِل جان بگرفتی
و اینگونه بود که پفتل خبیث متولد همی گشتی و خدایش لعنت کناد

چو ان ملائکه بخواستی کاردستی اش را خداوندگار ندیدی
وی را به خنگولستان پرت همی کردی و مخفی اش بداشتی

پس پفتل لعین اندر وادی بیامدی و چو از گوز ابلیس جان همی بگرفتی
راه پلیدی انتخاب کردی و عمر ننگین بر خباثت و پلیدی تلف همی نومودی و خدایش نیامرزاد

گویند بسیار سست پیکر ببودی من باب کیفیت نداشتن ساخت

چونان که به بادی دستش جدا بگشتی و به گوزی کله اش کنده همی گشتی
پس اهل وادی نام پفک بر همی گذاشتی و چون مونث ببودی وی را ننه پفکی بگفتند و خدایشان رحمت کناد

اندر احوالاتش همین بس که از خباثت و لِعانت روحش از وی دائما ریق روان بودی و از وی هماره عن تراوش همی کردی
چونان که اهل وادی به زجر و ذلالت همی افکندی

و زبانی بداشتی کزان ریق سوزان فوران کردی بر اهل خنگو و کسی نبودی که از وی اسیب و زیان ندیدی و خدایش مجدد لعنت کناد

گویند اندر عنفوان جوانی در دیار پارس گذر کردی و بر پارسیان کباب گوشت خر عرضه کردی و سود بسیار کوفت بکردی

پس چو به هیچ کار نیامد پارسیان را
با لگد وی را پرت بکردند بر گمبرون
و خداوند والا مرتبت صبر عاجل عنایت کند بندریان را والله اعلم

*!^^!^^^^!^^!*

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *
از صدای بلند تاپ و توپ پاهام روشو سمت عقب برگردوند

منو که دید ابروهاش پرید بالا

صبر کن بابا نفسم گرفت

با اخم گفت

چی کار داری؟

منم اخم کردم

کجا به سلامتی شال و کلاه کردی؟

چه پررویی هستی تو آخه به تو چه که من کجا میرم

ببین جلوه نذار عصبی بشم بگو کجا میری سر ظهری؟

اسم منو از کجا یاد گرفتی؟

برگه امتحانی رو با خباثت نشونش دادم

از اینجا بچه درسخون

اول اینکه کشمشم دم داره جلوه نه و خانم میرانی، بعدشم آب روغن قاطی کردی ها سر ظهر کجا بود ساعت چهار بعد از ظهره

خیلی خوب جلوه خانم میرانی حالا میشه لطف کنید و بگید کجا تشریف فرما میشید؟

چشمهاشو تو کاسه چرخوند و دستی به روسریش کشید که متقاعبش صدای خوشایندی بلند شد درپی صدا نگاهم به مچ دستش افتاد دیگه خبری از اون النگوهای طلا نبود به جاش چندتا النگو رنگارنگ شیشه ای تو دستش انداخته بود

میرم کتاب دوستمو پس بدم

دوستت کیه؟

نچ چه گیری دادی به من بابا ولم کن زشته تو محل جلو راهمو گرفتی

گفتم دوستت کیه؟

اقدس حالا دست از سرم برمیداری برم

نیشم با اومدن اسم اقدس مثل کش تنبون تا پس کلم در رفت

خیلی خوب برو هواتو دارم

فکر کنم خنده اش گرفت چون لباشو جمع کرد و گفت

سنگ پا من از پس خودم برمیام خیلی زودم برمیگردم خونه شما بهتره بری به فوتبالت برسی

بعد هم از کنارم گذشت و به راهش ادامه داد نگاه سر کش من رو هم به دنبال خودش کشوند قلبم تو حلقم میزد تا وقتی که از پیچ کوچه ناپدید شد نگاهم در پی قامتش بود اون که رفت نمیدونم چرا دلم گرفت

اردلان شیطون و بیخیال شده بود مثل بچه ای که مادرش توی یه جای شلوغ دستش رو رها کرده

روزهای زندگی به تندی باد سپری میشد پاییز هم داشت نفس های آخرشو میکشید طبق روال همیشه عصرها پاتوق من شده بود پرسه زدن توی اون کوچه پاییز زده و پاییدن اون پنجره

هوا به شدت سرد و خشک بود درحالی که از سوز سرما اشک به چشمم نشسته بود دست به جیب برگهای خشک رو زیر پام له میکردم از صداشون حس خوبی بهم دست میداد به کل از همه جا غافل بودم سرمو که بلند کردم متعجب دیدم پنجره باز شده

جلوه آرنجش رو لبه پنجره گذاشته و دستاشو زیر چونش به من نگاه میکنه چیزی از نگاهش میخوندم نه اخم داشت و نه لبخند خنثی و عادی بود تصویرش مقابل چشمام مثل تابلویی رویایی بود

لبخندی روی لبم اومد که گفت

تو کار و زندگی نداری که سر و تهتو بزنی همش اینجایی؟

تو دلم گفتم مگه تو کار و زندگی برام گذاشتی؟

ولی جواب دادم

تو که دلیلش رو میدونی واسه چی می پرسی؟

چشم غره ای بهم رفت و گفت

قشنگ به سنگ پا گفتی برو من جات وایسادم

با لبخند گفتم سنگ پا چیه من ریگ ته کفشتم

اخمی کرد

جناب آقای ریگ یه لحظه صبر کن الان برمیگردم سرمو به نشونه مثبت تکون دادم

ادامه دارد



پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄

*~*~*~*~*~*~*~*

سرمو بالا گرفتم، قلبم از جا کنده شد دوتا پسر هم سن و سال خودم دورش کرده بودن یکیشون دسته کیفشو که محکم نگهش داشته بود داشت میکشید اون یکی هم میخواست بزنه تو صورتش که داد بلندی زدم، دستش تو هوا موند اونها با تعجب و کمی ترس نگاهم میکردن
زیبای ناشناس هم با خوشحالی و امید

عوضی دستت بهش بخوره ببین دونه دونه انگشتاتو چطوری خورد میکنم

نگاهی به دوستش کرد و با حالت مسخره ای هردوشون زدن زیر خنده

بیا برو بچه جون دنبال شر نباش

من دنبال شرم یا شما

دسته کیفشو ول کن

یالا کلشو کج کرد و گفت

و اگه ول نکنم چه گوهی میخوری بچه خوشکل؟

دیگه کاسه صبرم لبریز شد و مشت محکمی کوبیدم تو صورتش آخ بلندی گفت و فحشی داد که جری تر شدم تا میتونستم زدمش

اون یکی دوست احمقش هم کمرمو سفت گرفته بود و سعی داشت جدام کنه زیبای ناشناس هم بیکار نبود با کیفش میکوبید تو سر و کلش با صدای جیغش یک لحظه حواسم پرت شد و برگشتم که اون عوضی زیر دستم با کله اومد تو صورتم دماغم پر از خون شد تو همین لحظه امین و سامان هم اومدن

ولی اون آشغالا پا به فرار گذاشتن

داد زدم برین دنبالشون در رفتن با دستم سعی داشتم جلوی خونریزی دماغمو بگیرم که دستمالی گلدوزی شده جلوی صورتم قرار گرفت نگاهی بهش انداختم چشماش خیس بود و به شدت رنگش پریده بود

صورت خودتو پاک کن اول با مظلومیت گفت

دیگه دستمال ندارم

اشکال نداره اول تو صورتتو باهاش پاک کن خون نجسه بعد من دماغمو باهاش میگیرم دستمالو که بهم داد دلم نیومد ازش استفاده کنم با خباثت توی جیبم گذاشتمش و از اون یکی جیبم که همیشه خدا یه چپه دستمال کاغذی توش بود چند تا بیرون کشیدم و روی صورتم گذاشتم

آیییییی خدا دماغ نازنینم ترکید با اخم گفتم اون آشغالها چی کارت داشتن؟

هیچی به خدا من داشتم راه خودمو میرفتم که یهو جلوم سبز شدن پول میخواستن هرچقدر داشتم بهشون دادم ولی النگوهامو میخواستن

چشماشو گرد کرد و با وحشت گفت

گفتن اگه ندی دستتو باهاشون قطع میکنیم

از کوره در رفتم و سرش داد زدم

واسه چی این وامونده هارو دستت میکنی هااااان؟ دِ لامصب اگه بلایی سرت میومد چه خاکی تو سر جفتمون می ریختم؟

نفس عمیقی کشیدم تا یکم آروم شم به خدا قسم اگه دیگه این النگوهارو تو دستت ببینم خودم دستتو میشکنم حالا هم به جای گریه کردن کمک کن وسایلتو جمع کنیم به دنبال این حرفم خودم خم شدم چند تا خودکار و یکی از کتاباش که هر کدوم یه ور افتاده بودن برداشتم میخواستم کتابو بهش بدم که نگاهم به بالاش افتاد چشمام گرد شد

ادامه دارد


پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄

اندر سنوات ماضی سیلی بر وادی خنگولستان حادث گشت و لیک خرابی هیچ نداشتی
و فقط مصیبتی اندرون سیل خفته همی ببودی
که شرحش اندر ذیل مشروح همیگردد

^^^^^*^^^^^

آنگاه که سیل فروکش همی نومودی
موجودی کریه المنظر و زشت خو اندر جوف گِل و لجن به برون خزیدی
اسم شیدولی بداشتی و مرامش بر پلیدی. ببودی و خدایش لعنت کناد

نقل است که چون اهل وادی بر وی نظربکردند
جز پلیدی و خباثت در وی هیچ ندیدندی
پس وی را مطرود بکردند و از وی دوری بجستند

لیک چو ذات خبیث همی داشتی
بر اهل وادی دهان به دشنام باز بکردی و افعالش بر آزار وادی نشینان قرار بدادی

^^^^^*^^^^^

روزی شیخنا را گذر به بیابان همی اوفتادی
پس شیدولی از دور نظر بر شیخ بکردی و در فکرت پلیدش عزم به جسارت بر حضرت شیخ استوار بکردی

لیک شیخ بر دسیسه اش اگاه بگشتی و مشتی ریق اندر حلقوم آن پلید فرو همی چپاندی و خاموشش بکردی و خدایش رحمت کناد

^^^^^*^^^^^

گویند که چو اهل وادی بر وی همیشه ریق بریختند
پس همان ریق قوت لایموتش بگشتی و نجاست خوار بشدی و از پَک و پوزش هماره عصاره ی ریق تراوش داشتی
پس شبی در تناول ریق بس افراط کردی و کل جهاز هاضمه ش ریق مال شدی
پس دل دردی عظیم بر وی عارض گشتی
چونانکه چون مارمولک دم کنده بر خویش بپیچیدی و زان پیچش گره کور بخوردی و خدایش نابود کناد

^^^^^*^^^^^

اهل وادی را روایت کنند که مردمانی بودندی بس رقیق القلب
پس بر وی دل همی سوزاندی و و عزم به قتالش نکردند
لیک وی را زه وادی بیرون همی راندند تا مگر زه نجاست وجودش وادی در امان بماند
پس بیرون خنگولستان اندر بیغوله ای سکنی همی گزیدی
و به وادی وارد نشدی الا به وقت گرسنگی و خوردن ریق
ک آن زمان که پلیدی وجودش فوران بکردی به آزار ملت
و خدایش کماکان نیامرزاد

^^^^^*^^^^^



^^^^^*^^^^^

(6) اموزش چندتا فوضولی ادامه مطلب گذاشتم (6)
(6) بسیار اموزنده میباشد! (6)


♣ اوﻟﯿﻦ ﺍﺻﻞ اینه که : ﺁﺏ ﺯﯾﺮ ﮐﺎﻩ ﺑﺎشی! (6)



♣ ماﻣﺎﻥ ﺑﺎﺑﺎ ﺍﺯ ﻗﺒﺾ ﺍﺏ ﻭ ﺑﺮﻕ ﻭ
ﺗﻠﻔﻦ ﺧﻮﺷﺸﻮﻥ ﻧﻤﯿﺎﺩ ﻫﺮﻭﻗﺖ ﺩﯾﺪﯼ قبض ﺟﺪﯾﺪ ﺍﻭﺭﺩﻥ؛ﭘﺎﺭﺵ ﮐﻦ!



♣ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻦ ﮔﺎﺯ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﺯ ﺟﯿﻎ زﺩﻥ ﺑﺪ:)



♣ بچه ﯼ ﮐﺜﯿﻒ = ﺑﭽﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺖ :)


♣ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻦ ﮎ ﺑﻼﺧﺮﻩ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯿﺖ ﺗﻮ
ﻋﮑﺴﯽ که بقیه دارن ﻣﯿﮕﯿﺮﻥ ﺑﺎشه ^_^



♣ اﮔﻪ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺍﻭﻧﻘﺪ ﺑﺪﺳﻠﯿﻘﻪ ﺱ ﮐﻪ ﻓﺮﺵ ﺭﻧﮓ ﺭﻭﺷﻦ ﺧﺮﯾﺪﻩ تو باید ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻦ ﮎ سلیقه ﺍﺵ ﺭﻭ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻪ :) :) :)




♣ اﮔﻪ ﺭﯾﻤﻮﺕ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺭﻭ ﮔﺎﺯ
ﺑﮕﯿﺮﯼ،ﮐﺎﻧﺎﻝ ﻋﻮﺽ ﻣﯿﺸﻪ :)




♣ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﺎﺑﺎ ﺩﺍﺭﻩ ﺑﺴﺘﻨﯽ ﻣﯿﺨﻮﺭﻩ
ﺳﺮﺕ ﺭﻭ ﺑﺬﺍﺭ ﺭﻭ ﺯﺍﻧﻮﺕ ﻭﻏﻤﮕﯿﻦ
ﻧﮕﺎﺵ ﮐﻦ ...




♣ ﺧﺪﺍ ﮔﺮﺑﻪ ﻫﺎ ﺭﻭ ﺍﻓﺮﯾﺪ ﮎ ﺩﻧﺒﺎﻟﺸﻮﻥ کنی :D




♣ کارﯼ ﮐﻦ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﮕﯿﺮﻥ ﻗﺒﻞ ﺍﺯ پوﺷﯿﺪﻥ ﮐﻔﺶ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﮑﻮﻧﺶ ﺑﺪﻥ :D




♣ شبها ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻗﺖ ﺍﻧﻘﺪ ﺯﻭﺯﻩ ﺑﮑﺶ ﺗﺎ ماﻣﺎﻥ ﺗﻮﯼ ﺍﺗﺎﻕ ﺧﻮﺩﺵ براﺕ ﯾﻪ جادرست ﮐﻨﻪ (6)




♣ اﮔﻪ ﺩﻡ ﺍﺗﺎﻕ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﭼﻤﺒﺎﺗﻤﻪ ﺑﺮﻧﯽ ﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﻧﮕﺎﺵ ﮐﻨﯽ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﯿﺪﻩ ﺑﺮﯼ ﺗﻮ اﺗﺎﻗﺸﻮﻥ ﺑﺨﻮﺍﺑﯽ (6)




♣ وﺍﻧﻤﻮﺩ ﮐﻦ ﮐﻨﺪ ﺫﻫﻨﯽ ﺍﯾﻨﺠﻮﺭﯼ ﺩﯾﮕﻪ کسی ﺍﺯﺕ ﺗﻮﻗﻊ ﮐﺎﺭﯼ ﺭﻭ ﻧﺪﺍﺭﻩ !




♣ وﻗﺘﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺕ ﺳﺮ ﺭﻓﺖ ﺍﻟﮑﯽ ﺟﯿﻎ و ﺩﺍﺩ ﮐﻦ!ﺍﺻﻼ ﺑﭽﻪ ﯼ ﺧﻮﺏ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟ :|




♣ هرﮔﺰ ﻧﺬﺍﺭ ﺑﻔﻬﻤﻦ ﺗﻮ ﻣﻌﻨﯽ ﻫﻤﻪ حرﻓﺎ ﺭﻭ ﻣﯿﻔﻬﻤﯽ! ( کاملا درست و مفیده خودم انجامش میدم :D ^_^




♣ نه ؛ یعنی ﺷﺎﯾﺪ ! ﻣﮕﺮ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩ گفته ﺷﻪ!




♣ برﻋﮑﺲ ﺍﻧﭽﻪ ﮎ ﻣﯿﮕﻦ ﮔﺪﺍﯼ ﮐﺮﺩن اﺻﻼ ﮐﺎﺭ ﺑﺪﯼ ﻧﯿﺴﺖ :)




♣ اﮔﻪ ﭘﺎﻫﺎﺗﻮ ﮔﻠﯽ ﮐﻨﯽ ﻫﯿﭻ ﻭﻗﺖ گم نمیشی :)




♣ اﮔﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺷﺪ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺗﺮﺵ کن (6)




♣ وﻗﺘﯽ ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﻧﺼﻔﻪ ﺷﺐ ﺍﺯ ﺧﻮﺍب بیدار ﻣﯿﺸﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﺧﺖ ﺧﻮﺍﺏ ﻣﯿﺎﺩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺣﺘﻤﺎ ﻣﯿﺨﻮﺍﺩ یه چیزی بخوره دنبالش برو ^_^




♣ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩﻥ ﮔﻨﺞ ﺧﻌﻠﯽ ﺣﺎﻝ
ﻣﯿﺪﻩ،ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﺭﻭ ﺗﻮﯼ ﮔﻠﺪﻭﻥ ﺩﻓﻦ ﮐﻦ (6)

♣ بلوار ساخته شده که روش راه بری :D




♣ وقتی چاله ها تو خیابون پر از آبن باید با تمام قدرت پرید توش!
حالا اگه چند نفر هم دور و ورت باشن که چه بهتر ^_^

* ادامه دارد *