پنجره | قسمت پانزدهم

از صدای بلند تاپ و توپ پاهام روشو سمت عقب برگردوند

منو که دید ابروهاش پرید بالا

صبر کن بابا نفسم گرفت

با اخم گفت

چی کار داری؟

منم اخم کردم

کجا به سلامتی شال و کلاه کردی؟

چه پررویی هستی تو آخه به تو چه که من کجا میرم

ببین جلوه نذار عصبی بشم بگو کجا میری سر ظهری؟

اسم منو از کجا یاد گرفتی؟

برگه امتحانی رو با خباثت نشونش دادم

از اینجا بچه درسخون

اول اینکه کشمشم دم داره جلوه نه و خانم میرانی، بعدشم آب روغن قاطی کردی ها سر ظهر کجا بود ساعت چهار بعد از ظهره

خیلی خوب جلوه خانم میرانی حالا میشه لطف کنید و بگید کجا تشریف فرما میشید؟

چشمهاشو تو کاسه چرخوند و دستی به روسریش کشید که متقاعبش صدای خوشایندی بلند شد درپی صدا نگاهم به مچ دستش افتاد دیگه خبری از اون النگوهای طلا نبود به جاش چندتا النگو رنگارنگ شیشه ای تو دستش انداخته بود

میرم کتاب دوستمو پس بدم

دوستت کیه؟

نچ چه گیری دادی به من بابا ولم کن زشته تو محل جلو راهمو گرفتی

گفتم دوستت کیه؟

اقدس حالا دست از سرم برمیداری برم

نیشم با اومدن اسم اقدس مثل کش تنبون تا پس کلم در رفت

خیلی خوب برو هواتو دارم

فکر کنم خنده اش گرفت چون لباشو جمع کرد و گفت

سنگ پا من از پس خودم برمیام خیلی زودم برمیگردم خونه شما بهتره بری به فوتبالت برسی

بعد هم از کنارم گذشت و به راهش ادامه داد نگاه سر کش من رو هم به دنبال خودش کشوند قلبم تو حلقم میزد تا وقتی که از پیچ کوچه ناپدید شد نگاهم در پی قامتش بود اون که رفت نمیدونم چرا دلم گرفت

اردلان شیطون و بیخیال شده بود مثل بچه ای که مادرش توی یه جای شلوغ دستش رو رها کرده

روزهای زندگی به تندی باد سپری میشد پاییز هم داشت نفس های آخرشو میکشید طبق روال همیشه عصرها پاتوق من شده بود پرسه زدن توی اون کوچه پاییز زده و پاییدن اون پنجره

هوا به شدت سرد و خشک بود درحالی که از سوز سرما اشک به چشمم نشسته بود دست به جیب برگهای خشک رو زیر پام له میکردم از صداشون حس خوبی بهم دست میداد به کل از همه جا غافل بودم سرمو که بلند کردم متعجب دیدم پنجره باز شده

جلوه آرنجش رو لبه پنجره گذاشته و دستاشو زیر چونش به من نگاه میکنه چیزی از نگاهش میخوندم نه اخم داشت و نه لبخند خنثی و عادی بود تصویرش مقابل چشمام مثل تابلویی رویایی بود

لبخندی روی لبم اومد که گفت

تو کار و زندگی نداری که سر و تهتو بزنی همش اینجایی؟

تو دلم گفتم مگه تو کار و زندگی برام گذاشتی؟

ولی جواب دادم

تو که دلیلش رو میدونی واسه چی می پرسی؟

چشم غره ای بهم رفت و گفت

قشنگ به سنگ پا گفتی برو من جات وایسادم

با لبخند گفتم سنگ پا چیه من ریگ ته کفشتم

اخمی کرد

جناب آقای ریگ یه لحظه صبر کن الان برمیگردم سرمو به نشونه مثبت تکون دادم

ادامه دارد

پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄