.
به خاطر خودت می گویم
تنهایی کافه رفتن را یاد بگیر
تنهایی مهمانی رفتن را
تنهایی سفر رفتن را
تنهایی خرید کردن را
تنهایی خوابیدن را
که اگر تقدیرت سال ها تنها ماندن بود
از همه این چیزها جا نمانی
به خاطر خودت می گویم
ساز بزن
که انگشتانت به وقت نبودنش
چیزی را لمس کند که خوش آهنگ باشد







به خاطر خودت میگویم
خانه ات را با گلدان و شمع و عود و موسیقی
سبز و روشن و زنده نگه دار
که کاشانه ات آرامشکده ات باشد
به خاطر خودت می گویم
هر روز به آشپزی کردن عادت کن
که آشپزی کردن
به خاطر آن بشقاب روبرویت از سرت بپرد
که احترام به جسمت را یاد بگیری
به خاطر خودت می گویم
دوستان زیادی داشته باش
که دنیایت را با آدم های زیادی قسمت کنی
که دنیایت تنها به یک نفر ختم نشود
به خاطر خودت می گویم
ورزش کن
کتاب بخوان
بنویس
موسیقی گوش کن
برقص
که انرژی نهفته در درونت را
به سمت درستی هدایت کنی
به خاطر خودت می گویم
گاهی دستت را بگذار در دست کودک درونت
بگذار ببرد تو را هر جا که دلش خواست
که یادت باشد
زندگی شوخیه به اشتباه جدی گرفته شده ماست
به خاطر خودت می.گویم
خودت را ببخش..
که حق لذت بردن از زندگی را از خودت نگیری
حق دوباره شروع کردن را
به خاطر خودت می گویم
خودت را یادت نرود
خودت را یادت نرود
خودت را یادت نرود
که از حالا
برای سال های پیری
دچار حسرت برانگیز ترین نوع آلزایمر نشوی

قدم گذاشتن در دنیای ادمی که تنهایی را تجربه کرده شهامت میخواهد
باید سرسخت باشی در تصاحبش
رقیبی جان سخت داری
باید مسکن دردها و بهانه گیری هایش
نق زدن هایش باشی
تا کم کم خارج شود زهرش از بدن نیمه جانش
معتاد است دیگر
معتاد به سکوت
معتاد به قدم زدن های تک نفره
به نشستن کنار جدول و شمردن ماشین های عبوری
به گذاشتن یک بشقاب سر سفره
به خود را پاشویه کردن به وقت تب بی کسی
عادت است دیگر
ترکش موجب مرض است

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥



♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


باید جمع کنی تمام مفرد هایش را
من را نقض کنی
ما را یادش دهی
با سه روز تنها نبودن هم از بدنش خارج نمیشود
معتاد است
باید دیازپام وجودش شوی
انقدر آرامش بخش باشی
که با خود ب خواب ببرد
تمام دردها و ناخوشی های زمان بی کسی را

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

بس کنین بابا همینجوری واسه خودتون یه سره میگین به خودتون زحمت نمیدین یه کلمه از من بپرسین، من هیچکیو اذیت نکردم این مرده هم اشتباه برداشت کرده شما هم به جای اینکه پشت من در بیای گردن کج میکنی معذرت میخوای؟

دمپایی سبز رنگ جلو بسته اش رو از پاش در آورد و پرت کرد سمت من

خفه شو زبون دراز بیشعور شانس آوردی بابات خونه نیست پسره احمق

سر شام هیچکی حرفی از ماجرای من نگفت مادرم می ترسید بازم بابا داد و بیداد راه بندازه و با کمربند بیوفته دنبالم، ننه و ارغوان هم بیخیال مشغول خوردن غذاشون بودن

یه حال بدی بودم، منی که تا فکری میفتاد تو سرم عملیش نمی کردم آروم نمیگرفتم اردلانی که کار خودشو همیشه میکرد
خط هیشکی رو نمیخوند حالا یکی زده بود تو برجکش اونم مقابل مادرم آهی از ته دل کشیدم
مامان که حالا عصبانیتش تا حدودی خوابیده بود با دلسوزی گفت

غذاتو چرا نمیخوری؟

نگاهی به بشقاب زیر دستم که محتویاتش باقالی پلو پر ماهیچه بود انداختم اگه هر زمان دیگه ای بود تا مرز بالا آوردن میخوردم ولی الان حال و حوصله هیچ کاری رو نداشتم

دستت درد نکنه اشتها ندارم میرم بخوابم

صدای پدرم رو شنیدم که با تعجب گفت این چشه؟ ولی دیگه رفتم تو اتاق و نفهمیدم جوابش چی بود، خودمو محکم پرت کردم روی تخت زوار در رفته که فغانش بلند شد

فکر و خیال یه لحظه هم رهام نمیکرد غرورم جریحه دار شده بود مسلما دیگه نمیتونستم تو کوچشون برم و راحت روبه روی پنجره اتاقش منتظر بمونم تا شاید چشمم بهش بیوفته
لااقل وقتهایی که پدرش خونه بود این کار شدنی نبود دیگه تنها جایی که میتونستم ببینمش مسیر مدرسه بود نفس عمیقی کشیدم بعد از کلی این دنده اون دنده شدن خواب پیروز شد و منو تو دنیای بیخبری غرق کرد

از امین شنیدم که میرانی در خونه اونا هم رفته و شکایتش رو به پدرش کرده ، اون روزی که میرانی مچ منو گرفت غروب پنجشنبه بود و فرداش برای من به سختی و رنج فراوان گذشت به حدی بیقرار و بیتاب بودم که همه فهمیده بودن یه مرگیم هست

ننه بانو بنای نصیحت گذاشته بود مادرم سعی داشت با قربون صدقه از زیر زبونم حرف بیرون بکشه، دیگه حتی مسخره بازیها و کرم ریختنای جواد هم سر کیفم نمی آورد

ولی این بین نگاه پدرم پر از حرف بود بد جور عجیب میزد یه نگاه آشنا و نگران

کلافه از صدای بلند تلویزیون و جیغ زدن های مداوم جواد و مراسم نخودچی خوران زنها که ریاستش رو مریم به دست گرفته بود به حیاط پناه بردم
روی پله های ایوون نشستم، به شدت احساس تنهایی میکردم هیچ وقت تو زندیگم این حال بهم دست نداده بود

خدایا تا فردا صبح چیکار کنم یعنی دووم میارم پیشونیِ داغ دردناکمو تکیه به میله های سرد دادم
انقدر اونجا نشستم که وقتی به خودم اومدم پدرم رو نگران مقابلم دیدم چیزی نمی گفت ولی نگاهش پر از حرفهای ناگفته بود و این خیلی واسم تعجب برانگیز بود

اولین بار بود که این نگاه آشنا رو از پدرم میدیدم تمومه بدنم از سرما خشک شده بود اون شب تا خود صبح توی تب سوختم و فرداش به سختی از جام بلند شدم ولی شوق دیدن جلوه حالم رو بهتر میکرد

ادامه دارد


پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄
پنجره | قسمت پانزدهم ◄
پنجره | قسمت شانزدهم ◄
پنجره | قسمت هفدهم ◄
پنجره | قسمت هجدهم ◄
پنجره | قسمت نوزدهم ◄
پنجره | قسمت بیستم ◄
***
پنجره | قسمت بیست و یکم ◄

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

تنهایی کافه رفتن را یاد بگیر
تنهایی مهمانی رفتن را
تنهایی سفر رفتن را
تنهایی خرید کردن را
تنهایی خوابیدن را
که اگر تقدیرت سال ها تنها ماندن بود از همه این چیزها جا نمانی

به خاطر خودت میگویم

ساز بزن که انگشتانت به وقت نبودنش چیزی را لمس کند که خوش آهنگ باشد که بتوانی بی شراب و بی یار هم مست شوی

به خاطر خودت میگویم

خانه ات را با گلدان و شمع و عود و موسیقی سبز و روشن و زنده نگه دار که کاشانه ات آرامشکده ات باشد

به خاطر خودت میگویم

هر روز به آشپزی کردن عادت کن
که آشپزی کردن به خاطر آن بشقاب روبرویت از سرت بپرد
که احترام به جسمت را یاد بگیری

به خاطر خودت میگویم

دوستان زیادی داشته باش که دنیایت را با آدم های زیادی قسمت کنی، که دنیایت تنها به یک نفر ختم نشود

به خاطر خودت میگویم

ورزش کن ، کتاب بخوان ، بنویس ، موسیقی گوش کن ، برقص
که انرژی نهفته در درونت را به سمت درستی هدایت کنی

به خاطر خودت میگویم

گاهی دستت را بگذار در دست کودک درونت بگذار ببرد تو را هر جا که دلش خواست، که یادت باشد زندگی شوخی به اشتباه جدی گرفته شده ماست

به خاطر خودت میگویم

خودت را ببخش، که حق لذت بردن از زندگی را از خودت نگیری، حق دوباره شروع کردن را

به خاطر خودت میگویم

ساعتی را در روز نیایش کن که نترسی که در هنگام ترسیدن به دست هایی که هرگز دریغ نمیشوند بیاویزی

به خاطر خودت میگویم

خودت را دوست داشته باش که کسی نتواند آنقدر بزرگ شود که وسعت بکر دلت را تصاحب کند
که از آن عبور کند، که تو مالکیت بی قید و شرطت را بی قید و شرط واگذار نکنی

به خاطر خودت میگویم

خودت را یادت نرود
خودت را یادت نرود
خودت را یادت نرود

که از حالا برای سال های پیری
دچار حسرت برانگیز ترین نوع آلزایمر نشوی

دكتر احمد حلت

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
لذت های زندگی

هوای توی گل فروشی

خاروندن رد کش جوراب

دیر میرسی سرکار و رییس هنوز نیومده

خنکی اون طرف بالش

اسم عطر تو بپرسن

لیسیدن انگشتهای پفکی

وقتی نوزادی انگشتتو محکم بگیره

بوی تن نوزاد

وقتی خوابی یکی پتو بندازه روت

مغز کاهو

حرف زدن بچه باخودش وقتی داره تنهایی بازی میکنه

اخر سفر بشینی همه عکس هایی رو که گرفتی نگاه کنی

وقتی کسی بهت میگه صدای خندت رو دوست داره

وقتی خندت میگيره و خندتو نگه میداری

بچه ها بازیشونو نگه دارن تا از کوچه رد بشی

با پای برهنه روی شن های خيس ساحل قدم می زنی

بوي چمن خيس

لیسیدن ته بشقاب آش رشته

خوردن دوتا بستنی شکلاتی پشت سر هم

گاز گرفتن یه آدم تپل

زندگی رو ساده بگیرین و از اين همه لذت های كوچک زندگی خوشبختی رو احساس كنيد

 



♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

در مراسم بزرگداشت بیل برادلی، سناتور نیوجرسي که در سال 1987 برگزار شد اتفاق جالبی رخ داد
برادلی منتظر بود تا سخنرانی اش را ایراد کند. پیشخدمتی که مشغول کار بود، تکه ای کره در بشقاب او گذاشت
برادلی به او گفت

"ببخشید ممکن است من دوتکه کره داشته باشم؟"

پیشخدمت جواب داد

"خیر! هرنفر، یک تکه "

برادلی گفت

"گمان می کنم شما مرا بجا نیاوردید. من بیلی برادلی، فارغ التحصیل آکسفورد، بازیکن حرفه ای بسکتبال، قهرمان جهان و سناتور ایالات متحده هستم"

پیشخدمت گفت

"خب، شاید شما هم نمی دانید من چه کسی هستم؟ "

برادلی گفت

"نه، نمی دانم. شما چه کسی هستید؟"

پیشخدمت گفت

"من مسئول کره ها هستم"

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

هر وقت ما به سطحی از شعور و توسعه یافتگی رسیدیم که اینجور مسئولانی برای

"کره های مملكتمان"

تربیت کنيم كه ظلم پذير نباشند، فسادهای هزار هزار میلیاردی و بدبختی و فقر و فلاکت ها و غیره مان هم حل خواهد شد

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥



شخصے ﺑﻮﺩ کہ ﭘﻠﻮے ﻏﺬﺍﯾﺶ ﺭﺍ ﺧﺎلے مےﺧﻮﺭﺩ، ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﻣﺮﻏﺶ ﺭﺍ مےﮔﺬﺍﺷﺖ ﺁﺧﺮ ﮐﺎﺭ
مےﮔﻔﺖ: مےﺧﻮﺍﻫﻢ ﺧﻮﺷﻤﺰگےﺍﺵ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﺯﯾﺮ ﺯﺑﺎﻧﻢ
همیشہ ﻫﻢ ﭘﻠﻮ ﺭﺍ کہ مےﺧﻮﺭﺩ، ﺳﯿﺮ مےﺷﺪ، ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﻣﺮﻍ ﻏﺬﺍ مےﻣﺎﻧﺪ ﮔﻮشہء ﺑﺸﻘﺎﺑﺶ

نہ ﺍﺯ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﺁﻥ ﭘﻠﻮ ﻟﺬﺕ مےﺑﺮﺩ، نہ ﺩﯾﮕﺮ میلے ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺮﺍے ﺧﻮﺭﺩﻥ ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﻣﺮﻏﺶ
ﺯﻧﺪگے ﻫﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﻮﺭے ﺍﺳﺖ

ﮔﺎهے ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻧﺎﺟﻮﺭ ﺯﻧﺪگے ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ مےﮐﻨﯿﻢ ﻭ لحظہﻫﺎے ﺧﻮﺑﺶ ﺭﺍ مےﮔﺬﺍﺭﯾﻢ ﺑﺮﺍے ﺑﻌﺪ!
ﺑﺮﺍے ﺭﻭﺯے کہ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺗﻤﺎﻡ ﺷﻮﺩ

ﮐﻤﺘﺮ مےﺷﻮﺩ ﺯﻧﺪگے ﺩﺭ لحظہ ﺭﺍ ﺑﻠﺪ ﺑﺎﺷﯿﻢ
همہء ﺧﻮشےﻫﺎ ﺭﺍ
ﺣﻮﺍلہ مےﮐﻨﯿﻢ ﺑﺮﺍے ﻓﺮﺩﺍﻫﺎ
ﺑﺮﺍے ﺭﻭﺯے کہ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﯾﮕﺮ مشکلے ﻧﺒﺎﺷﺪ...
ﻏﺎﻓﻞ ﺍﺯ ﺍینکہ ﺯﻧﺪگے ﺩﺳﺖ ﻭ پنجہ ﻧﺮﻡ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﺳﺖ
یڪ ﺭﻭﺯے بہ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ مےﺁﯾﯿﻢ مےﺑﯿﻨﯿﻢ یڪ ﻋﻤﺮ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﭘُﻠﻮے ﺧﺎلےِ ﺯﻧﺪگےﻣﺎﻥ ﺑﻮﺩﻩﺍﯾﻢ ﻭ ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﻣﺮﻍ لحظہﻫﺎ
ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮔﻮشہء ﺑﺸﻘﺎﺏ



*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

اقا ماکلاس هفتم بودیم‌ تولده یکی
از بهترین دوستامم بود دیگه باید حسابی
جبران میکردم براش

 

ازشانسه بده ما تولدشو تومدرسه گرفت اون زنگی
هم ک جشنشو گرفت ما ریاضی داشتیم
خلاصه رقصیدیم و اهنگ خوندیم بعدش
نوبت کیک خوردن رسید قسمت
خوشمزه ی جشن 😋😋😋😋
یکم که کیک‌خوردیم دوستم که
مثلا صاحب مجلس بود شروع
کرد به پرت کردن کیک ماهم باهاش همکاری
میکردیم اقا من اومدم بشقاب کیکمو پرت کنم
طرفش مستقیم خورد تو مقنعه ی معلممون
معلمم گریش گرفته بود خلاصه ازجشن محروممون کرد از انظباته همه کم کرد اینجاش
خدایی خوش شانس بودم 🤔🤔🤔
بعدشم مقنعشو واسش شسیم ولی بدتراز
قبلش شد و‌ با چادر یکی از بچه ها رفت خونه 😑😑😐
ازمن یه نصیحت هیچوقت جشن تولدتونو تومدرسه نگیرید 🤔🤔