شونره آذر روز دانشجو تو ایرانه
یه خاطره برا اون روز دارم که میگم خدمتتون
ترم اخر دانشگاه بودم و قدیمی
برا همین اتاق بسیج دانشجویی رو دادن بهم که ژتون غذای دانشجو ها رو بدم
البته خودمم بدم نمیومد
چون میشد روزی چندتا ژتون تک زد و وقتایی که غذای سلف سرویس دانشگاه خوب بود..یه دل سیری از عزا دراورد
یا به داد رفیقا ی گشنه رسید
خلاصه که بد نبود
روز شونزده اذر بهم گفتن که از بعد از ظهر تو اتاق باشم
چون مراسم بود و برا خوابگاههای بیرون دانشگاه غذا نمیبرن تا همه اجبارا بیان تو مجتمع مرکزی و منم ژتون اضطراری به اونایی که میان بدم برا شام
اینطور که مشخص بود از چندتا از دانشگاههای شیراز هم میومدن و اصل کار من خدمت دهی به اونا بود
^^^^^*^^^^^
القصه
تا وسطای مراسم کار من شد ژتون دادن به ملت
اخرای مراسم که میخواستن شام بدن...منم هُل خوردم تو سالن مراسم
عجیب بود که چلوماهی و نوشابه و مخلفات تو ظرف یکبارمصرف سرو کرده بودن
قاشق و چنگال یکبار مصرف هم داخل ظرف
رفتم کنار دوستام نشستم و شروع کردم شام خوردن
حین خوردن چنگال پلاستیکی شکست..اونو انداختم دور و با قاشق ادامه دادم که قاشقه هم شکست..ارزونترین مدلش رو خریده بودن ناکس ها
عوض چلو ماهی رو با خریدشون جبران کرده بودن
دیدم انگار نمیشه ادامه داد
طبق روش اجداد بز چرون خودم با دست نشستم به خوردن
خدایی کیف هم میداد
یه لحظه دیدم کل ردیف دوستان دارن با دست میخورن..دیگه عادی شد..یه مِلِچ مولوچی راه افتاده بود که واویلا
حضرات رؤسای دانشگاه هم برا اینکه رزومه ی کاریشون عالی بشه
از صدا و سیما و خبرنگارها هم دعوت کرده بودن تا این مراسم رو پوشش بدن به جهت پاچه خواری بالا دستی های خودشون
شام تموم شد..مراسم تموم شد..منم از خستگی زیاد رفتم تو همون اتاق بسیج..در رو قفل کردم و کپیدم..فرداش هم تا عصر کلاس داشتم
عصر فرداش رفتم خونه
^^^^^*^^^^^
در بدو ورود حس کردم یه خبرایی هست
چون همه چی مشکوک بود
وارد که شدم داداشم رو دیدم..تا سلام کردم منفجر شد از خنده..شکمش رو گرفت و رو زمین ولو شد
رفتم تو پذیرایی
دیدم همه منو که میبینن هرهر میخندن
یه لحظه شک کردم نکنه شلوارم پاره س یا موهام یجوری شدن
تو اینه نگاه کردم و دیدم نوچ
همه چی عادیه
تا اینکه بابامو دیدم
عجیب بود اون نمیخندید
برعکس داشت با غیض نگاهم میکرد
سلامش کردم
گفت
زهر مار
خاک بر سرت بیشعور
دیگه واقعا گیج شده بودم
نمیدونستم چی شده..چه خبطی کردم یا خدا
اخرش مادرم اومد و گفت
بچه جون..تو همیشه باید عین عنتر ادا در بیاری
اونم تو دانشگاه..اونم جلو دوربین تلویزیون؟؟
گفتم به جون خودم من کاری نکردم
مادرم گفت
باشه..تو درست میگی..پس بشین پای اخبار و شاهکارت رو ببین
تا دوساعت که کانال عوض میکردم تا شبکه ی یک..اخبار سراسری پخش شد
بعد کلی طول و تفسیر
مراسم دیروز دانشگاه شیراز رو نشون داد
حالا قصه چی بود
دوربین یه لحظه میوفته روی من
منم با دست دارم کوفت میخورم
بعد این صحنه رو چند بار هی نشون داد
از قرار از دیروز تا امروز
شبکه ی استانی سه بار
شبکه ی سه..شبکه ی یک..هر کدوم دوبار
شام خوردن من رو نشون داده بودن
دستمو رو به اسمون کردم و گفتم
ای خدا
تورو خدا منو بکش
کم تابلو بودم تو دانشگاه
این آخریش رو چکار کنم؟
فردا هم امتحان دارم
اگه نرم دانشگاه هم که بابام منو شقه میکنه
برم هم که عین آدم کون پتی همه بهم میخندن
خدایا به چه گناهی منو داری میچزونی؟؟؟
هعییییی
فرداش تو خیابون ملت هم بهم میخندیدن
تو دانشگاه که هیچی..کلا سوژه شده بودم
تا یکماه هم پس لرزه های اون شام خوردن منو میلرزوند
فقط اینو فهمیدم
قاشق چنگال یکبار مصرف خر است
دانشگاه خر
صدا و سیما پدرجد همه ی خرها س
شام خر است
مراسم خر است
شونزده آذر خیلی خر است
اما
غذا خوردن با دست خیلی باحاله
برنج خالی رو بادست بخوری تو دهنت مزه ی چلوکباب سلطانی میده
....
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
تبدیل شده بودم به یه تیکه گوشت گوشه خونه
من که دیگه رازم پیش همه برملا شده بود
چندین و چند بار رفتم تو کوچشون ولی پدر بی وجدانش تمام پنجره ها رو جوش زده بود
عطیه بیچاره هم به خاطر من کلی حرف شنید
دیگه رسماً تموم راه های ارتباطی من با جلوه قطع شده بود، حال و روزم رقت انگیز بود
همه منو به حال خودم گذاشته بودن، مادرم مدام دورم میچرخید هرچیزی که قبلا دوست داشتم برام میاورد اما اون نمی دونست که دوای درد من یه آدمه
که در عین نزدیکی چند تا کوچه فرسخ ها ازش دورم
یادمه یه روز به سامان گفته بودم تیله خیلی دوست دارم ولی از ترس جواد که نکنه قورتشون بده هیچ وسیله ریزی نگه نمیداریم
اون دیوونه هم تمومه تیله های پچگیشو که داخل یه شیشه خیار شور بود برام آورده بود، دوست ساده و بی غل و غش من فکر میکرد غم من با دیدن اون تیله های رنگارنگ تموم میشه
غافل از اینکه این غم و درد توی تموم رگهای بدنم ریشه دوانیده بود، اون میرفت، امین میومد با کلی مسخره بازی و تو سر و کله زدن وقتی میدید تلاشش بی فایده است با یه نگاه غمگین و وارفته من رو ترک میکرد
فرهان راست میگفت اون به بدترین صورت ممکن از من انتقام گرفت
همون روزی که مقابلش دو دفه سیلی خوردم، و اون با لذت له شدن غرورمو تماشا میکرد کاشف به عمل اومد که اون بارها منو تعقیب کرده تا ازم آتو بگیره، بی همه چیز روز قرار رو فهمید و صاف رفت گذاشت کف دست میرانی
تمومه اینا رو خودش وقتی داشت از کتکهای امین و سامان جون میداد گفت
اونقدر مقابل من زدنش که خون بالا آورد ولی هیچی دیگه برای من مهم نبود من که مثل یه مرده متحرک شده بودم، چه فایده با کتک زدن اون نه دل من خنک میشد نه همه چیز به حالت قبل برمیگشت
چند روزی بود که رفتار همه یه جور مشکوکی شده بود، پچ پچ های ریز پدر و مادرم رو میشنیدم اما تا من میرفتم پیششون دست از حرف زدن برمیداشتن، چشمهای نمدار مادرم پر از نگرانی بود و پدرم همدردی تو عمق چشماش موج میزد، ارغوان با ترس و دلسوزی خواهرانه نگاهم میکرد، معنی نگاهشون رو نمیفهمیدم
اون روز خیلی ناگهانی امین و سامان اومدن خونمون و گیر داده بودن که همین امروز بریم لواسون باغ بابا بزرگ امین یه هوایی تازه کنیم با تعجب و بی حوصله بهشون گفتم
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
با ناراحتے گفت
همه به کسے که دوسش دارטּ میگـטּ تو با
بقیه فرق دارے... آرزو به دلم موند یه بارم تو ایـטּ
جمله رو به مـטּ بگے
بعد هم با دلخورے سرشو برگردوند
دستمو روے شونش گذاشتم و فقط یک چیز گفتم
شاید همه از اوטּ بقیه ها داشته باشـטּ
ولے برا مـטּ بقیه اے وجود نداره که
بخوام تو رو باهاشون مقایسه کنم
تو یدونه ای برام
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
#تو.یدونه.اے.برام.دلبر
دو دقیقه پیش
در حال حاضر هنوز بخش چت راه اندازی نشده است
دو دقیقه پیش
یکمی صبور باش عزیزکوم درستش موکونیم
دو دقیقه پیش
تست برای پیام طولانی چند خطی
خط دوم
خط سوم