ببخشید چند لحظه

💰اگه شما غذا در یخچال خونتون دارید، لباس هم به تن دارین و یک سقف هم بالا سرتون هست و جایی برای خوابیدن دارین، پس شما از ۷۵ درصد از کل مردم جهان ثروتمند تری

💵اگه شما الان پول در کیفتان هست و کمی هم پول خرد دارید تا هر کجا بخواهید بروید پس شما جزو ۱۸ درصد مردم پولدار دنیا هستین

😌اگه شما زنده هستین با سلامتی بیشتر از مریضی، پس شما نسبت به میلیون‌ها آدمی که طی این هفته خواهند مرد لطف بیشتری از خداوند نصیبتان شده

🤓اگه شما می‌توانید این پیام را به راحتی بخوانید و بفهمید، شما از ۳ میلیارد انسانی که در جهان هستند و نمی توانند ببینند و بخوانند یا از مشکل عقب ماندگی ذهنی رنج می‌برند، خوشبخت‌تر هستید

😍زندگی همش شکایت و حسرت خوردن نیست، زندگی یعنی هزاران دلیل برای شکرگزاری به درگاه خداوند مهربان و لطیف
♥️

داستان کوتاه من با خدا غذا خوردم

پسرکی بود که می‌خواست خدا را ملاقات کند، او می‌دانست تا رسیدن به خدا باید راه دور و درازی بپیماید. به همین دلیل چمدانی برداشت و درون آن را پر از ساندویچ و نوشابه کرد و بی‌آنکه به کسی چیزی بگوید، سفر را شروع کرد

چند کوچه آن‌طرف‏‌تر به یک پارک رسید، پیرمردی را دید که در حال دانه دادن به پرندگان بود. پیش او رفت و روی نیمکت نشست. پیرمرد گرسنه به نظر می‌رسید، پسرک هم احساس گرسنگی می‌کرد. پس چمدانش را باز کرد و یک ساندویچ و یک نوشابه به پیرمرد تعارف کرد

پیرمرد غذا را گرفت و لبخندی به کودک زد. پسرک شاد شد و با هم شروع به خوردن کردند. آن‌ها تمام بعدازظهر را به پرندگان غذا دادند و شادی کردند، بی‌آنکه کلمه‏‌ای با هم حرف بزنند

وقتی هوا تاریک شد، پسرک فهمید که باید به خانه بازگردد، چند قدمی دور نشده بود که برگشت و خود را در آغوش پیرمرد انداخت، پیرمرد با محبت او را بوسید و لبخندی به او هدیه داد

وقتی پسرک به خانه برگشت، مادرش با نگرانی از او پرسید: تا این وقت شب کجا بودی؟ پسرک در حالی که خیلی خوش‌حال به نظر می‌رسید، جواب داد: پیش خدا

پیرمرد هم به خانه‌اش رفت. همسر پیرش با تعجب پرسید: چرا این‌قدر خوش‌حالی؟ پیرمرد جواب داد: امروز بهترین روز عمرم بود، من امروز در پارک با خدا غذا خورد

پائولو کوئیلو

هرگز نمی توان کسی را مجبور به ماندن کرد؛ ماندن و نرفتن یک انتخاب است
بیایید از کسانیکه ماندن با ما را به بودن کنار بقیه ترجیح دادند قدردان باشیم

سالگرد ازدواج

زن : عزیزم امیدوارم همیشه عاشق بمانیم و شمع
زندگیمان نورانی باشد

مرد : عزیزم کی نوبت کیک میشه ؟

روز زن

زن : عزیزم مهم نیست هیچ هدیه ای برام نخریدی فقط یه بوس کافیه

مرد : خوشحالم تورو انتخاب کردم ، اشپزی تو عالیه عزیزم
(شام چی داریم)

روز مرد

زن : وای عزیزم اصلا قابلتو نداره کاش می
تونستم هدیه بهتری بگیرم

مرد : حالا اشکال نداره عزیزم سال دیگه ای جبران میکنی
(چه بوی غذایی میاد)

چهل روز بعد از تولد بچه

زن : وای مامانی بازم گرسنه هستی
(عزیزم شیر خشک بچه رو ندیدی؟)

مرد با دهن پر : نه عزیزم ندیدم ، راستی عزیزم شیر خشک چرا اینقدر خوشمزست؟

چهل سال بعد

زن : عزیزم شمع زندگیمون داره بی فروغ میشه
ما پیر شدیم .

مرد : یعنی دیگه کیک نخوریم؟

دو ثانیه قبل از مرگ

زن : عزیزم همیشه دوستت داشتم

مرد : گشنمه

وصیت نامه

زن : کاش مجال بیشتری بود تا در میان عزیزانم
می بودم و نثارشان میکردم تمام زندگی ام را

مرد : شب هفتمم قرمه سبزی بدید

اون دنیا

در من یک تیمارستان وجود دارد
یک تیمارستان با هفتاد تختخواب
هفتاد تختخواب با هفتاد دیوانه
و سخت ترین کار دنیا را من میکنم

زمانی که از من می پرسند : خوبی ؟!؟
و من باید یک تیمارستان هفتاد تختخوابی را آرام کنم و با متانت صادقانه ای بگویم
” بله ، امروز خیلی خوبم”

پویان اوحدی

همه چی از همان جا آغاز شد
همه چی من تو شدی
و دیگر منی از من
باقی نماند.
همه جا تو هستی،
در هر کوچه و پس کوچه در عمق جاده

غرق در دریا های عمیق … در رویاها
به راستی

چه بخواهم، چه نخواهم
بند بند وجودم
به تو زنجیر شده است
هرجا، همه جا، رنگ و بوی تو را میدهد
دنیای من نابود می کند من را
بدون تو

ناهید هاشمی

دیر است به عاشقی تظاهر بکنی
یا قلبِ مرا ز عشقِ خود پر بکنی

دیر است بگویی که مرا می‌فهمی
تنها‌تر از آنم که تصور بکنی

مهدی رجبی

خواب نمی برد مرا
یار نمیخرد مرا

مرگ نمیدرد مرا
آه چه بی بها شدم

عباس معروفی

ساده ساده
عاشقانه
باختم من
دنیای کودکانه
می خندیدم
می دویدم
بی بهانه
می دویدم
با کفش یا پابرهنه
با فرفره های گردان
با لب های خندان
با دلی شاد در بهاران
در میان درختان
تا که گفتش
روزی بر من
دختری از جنس باران
لحظه ای بنگر به رازی
به سرخی شقایق های دنیا
بشنو داستان تنهایی شان را
گفت با من
از دلش گفت
از اسرار نگاهش
از روزگار درونش
از نجوای نهانش
برخواست ناگهان شاد
گفت بدرود رویای شیرین
ساعتی بگذشت در کنارت
من گذشتم از سلامت
تو نیز بگذر از نگاهم
تا که خواستم بگویم
ساعت تو، دنیای من بود
رفت در افق های صدایم
آری ای دوست
در نبودش
ساختم من
با تمام غم های دنیا
زیر باران
سوختم من
با همه هیزم های جنگل
خاطراتش
شد همه دنیای تلخم
ساده ساده
عاشقانه
باختم من
زین بازی کودکانه