یک‌بار داستانی در مورد زوجی شنیدم که قرار بود از هم جدا شوند
هردو بر سرِ جدایی‌شان توافق داشتند
جوانمردانه کتاب‌هایشان را تقسیم کردند
اما خیلی زود دریافتند کتابی را که یکی از آنها می‌خواهد آن یکی هم دوست دارد
این موضوع هنگام تقسیم کتاب‌های دیگر شدیدتر شد
بعد دیدند که درمورد کتاب‌های دیگر هم همینطورند
و یکدفعه هر دو متوجه شدند آنقدر نقطه مشترک دارند که جدایی‌شان دشوار و دردناک است

یوستین گردر ~ قصری در پیرنه

هرجا که پا می گذاری اول به چشمهایت خیره می شوند
و بعد قد و بالایت را برانداز می کنند
و سپس آشکارا فکر می کنند که چگونه می توانند دست به سوی هستی ات دراز کنند
انگار نه آدم،که لقمه ای هستی که در زمین راه می روی
انگار وسیله ای هستی که بی چون و چرا
باید لذت دیگران را تأمین کنی

سانتا مارینا
مهدی شجاعی

اگه همونجا که گوشیت خاموش بود
منم گوشیم رو خاموش می کردم‌
که دیگه ازم با خبر نشی
اگه همونجا که دیر رسیدی
سر قرار منتظرت واینمیستادم
اگه همونجا که سرم داد زدی‌ می رفتمو پشت سرمم نگاه نمی کردم
همونجا که دوستت دارمت رو
قورت دادیو نگفتی
که شاید هوا ورم داره
منم دهنم رو می بستم
و دوستت دارم رو به زبون نمیاوردم
همونجا که روز تولدم رو فراموش کردی
اگه همونجا که دروغات رو به روت نیاوردم
که غرورت نشکنه
تو چشمات نگاه می کردمو
می گفتم تمومش کن
الان می تونستم به خودم بگم
تو واسه اونی که ترکت کرد کاری نکردی
الان می تونستم بگم همش تقصیر خودته
کم گذاشتی
ولی هرچی پازل این رابطه رو می چینم
می بینم این من بودم
که تیکه هاشو بهم وصل کردم
این من بودم که همیشه موند
اگر اولین بار که رفتی من نمیومدم دنبالت
این رابطه همون روزای اولش به آخر می رسید

تَنهايى،آدم را يك قدم
به خودِ واقعى اش نزديك مى كند
آنچنان كه
بخش گمشده اش را بيرون مى كشد
بخشى كه نه براى خودش آشناست
و نه ديگران
تَنهايى
مثل داروى تَلخى مى ماند
كه چند روز بعد از استفاده
شروع به اثر كردن مى كند

سروش کلهر👤

من نمی‌خواهم کسی بیاید
که عقلم را سر جایش بیاورد
و منطقم را بالا ببرد
یا بگوید چگونه بخند و بپوش و ببین
چگونه باش و نباش
من فقط دلم می‌خواهد
کسی بیاید که با او
دیوانه ی بهتری باشم همین

مریم قهرمانلو

ته اتوبوس،آن صندلی اخر
کنار شیشه
بهترین جای دنیاست
برای آنکه مچاله شوی در
خودت
سرت را بچسبانی به شیشه
و زل بزنی به یک جای دور
و فکر کنی به چیزهایی که
دوست داری
و فکر کنی به خاطراتی که
آزارت میدهد
و گاهی چشمهایت خیس
شود از حضور پررنگ یک
خیال
و یادت برود مقصدت
کجاست
و دلت بخواهد که دنیا به
اندازه همین گوشه اتوبوس
کوچک شود…دنج و تنها
و آه بکشی از یادآوری
حماقت‌های عاشقانه‌ات
شیشه بخار بگیرد
و تو با انگشت بنویسی
“آینده”
و دلت بگیرد از تصورش
چشمهایت را ببندی
و تا آخرین ایستگاه در
خودت گریه کنی