رمان ضرب الاجل اعجوبه | رمان زیبا | رمان ضرب الاجل | رمان جدید | رمان 1399 | گذر زمان همه چیز را مشخص می کند | قسمت چهارم رمان ضرب الاجل عجوبه

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥




♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

فصل چهارم : گذر زمان همه چیز را مشخص می کند

پرتو دلنواز افتاب از پنجره به اتاق تابیده می‌گشت؛ که پرده طلایی با رگه‌هایی از نخ براق جلوه افزونی به نور ان می‌بخشید و فضای اتاق را شاداب‌تر از ان چه بود، به نمایش گذاشت. درخشش ان نوید شروع یک روز تازه بهاری را به مردم هدیه می‌داد
پافشاری خورشید، فرجام هلیا را از دنیای رویا‌ها بیرون کشید؛ کش و قوسی به بدنش داد. سپس راه اشپزخانه را در پی گرفت. خستگی هنوز در وجودش بود، به زور لای چشمانش را باز کرد تا بتواند در یخچال را باز کند که تکه کاغذ روی ان نظرش را جلب کرد

سلام هلیا، ایلیا رفته اداره؛ منم رفتم خونه سرهنگ. مراقب باش خونه رو به باد ندی

هلیا تکه کیکی از درون ان بیرون اورد و سری از انبوه اندوه تکان داد

بازم هر دو تاشون رفتن بیرون، حتی صبحونه هم برام درست نکردن

قوری را پر از اب کرد و روی اجاق گذاشت؛ به تازگی قهوه جوش خراب شده بود و هیچ کس ان را تعمیر نکرده بود
صندلی ناهار خوری را بیرون کشید؛ روی ان نشست و مدتی سعی کرد به هیچ چیز فکر نکند. قیافه اوراق‌اش حاکی از مشغله‌های بسیارش بود؛ باز هم به سان همیشه وقتش کم بود و کارهایش بسیار
صدای جوشیدن اب او را به خود اورد
یک فنجان نسکافه درست کرد و ان را با همان تکه کیک خورد؛ این یک فاجعه برای زخم معده‌اش بود؛ اما او اهمیتی نداد  سال‌ها بود که دیگر هیچ چیزی اهمیت چندانی برای نداشت

از پلکان بالا رفت و در شکلاتی را که از جنس چوب اصل و درکوب تزیینی پاییزی بر ان اویزان بود، گشود
اتاقش مثل همیشه اشفته و درهم ریخته بود؛ گوشی‌اش را از روی کمد برداشت ،
قصد داشت به یکی از دوستان قدیمی‌اش زنگی بزند و قرار ملاقات بگذارد. می‌دانست که سپهبد تا خیالش از بابت روابط اجتماعی‌اش راحت نشود؛ پیگیر لقبش ، اعجوبه ، نخواهد شد
شماره دوستان قدیمی‌اش را ذخیره کرده بود پس نیازی به دفتر تلفن نداشت. شماره اول به نام سنا بود؛ هلیا سعی کرد او را به خاطر بیاورد، دختری با قیافه‌ای از تبار شرق، در نقاشی استادی زبردست و کمالگرا که در رشته ژنتیک تحصیل می‌کرد و به تازگی دورادور شنیده بود که او را شادی صدا می زنند. اری؛ شادی، بهترین ودر خورترین اسم مستعاری بود که برازنده اوست

او تنها همین مشخصات را به یاد داشت. به اجبار چشم از شماره سنا کند، اخرین بار به دلیل دعوایی که با او داشت؛ رابطه‌شان به کل قطع شده بود و اطمینان داشت که او جواب تلفنش را نخواهد داد
عاجزانه چشم به شماره دوم که مال لنا بود، دوخت

دختری با چشمان مشکی، پر جنب و جوش و برونگرا که علاقه عجیبی به رشته روانشناسی داشت. تبسم غم باری بر صورتش نشست. لنا در همه حال دنباله‌رو شادی بود و از او طرفداری می‌کرد
شماره بعدی از ان شیوا بود، دختری سبزه که مدلینگ مشهوری بود گرچه شغلش، او را حتی اندکی توصیف نمی‌کرد. بلکه او فراتر از حرفه‌اش بود

هلیا اصلا حوصله صحبت با او را در این شرایط نداشت و زیر لب گفت

وای خدا! شیوا! به هیچ وجه ظرفیت اینو ندارم

نگاه بی‌حوصله‌ای به شماره بعد انداخت که ای کاش هیچ‌وقت این کار را نمی‌کرد. ان شماره مال ارغوان بود، دختری چشم عسلی که خوش رو و خلاق بود، هلیا می‌دانست که او جواب‌اش را خواهد داد

بی انکه به شماره بعدی گوشه چشمی بیندازد، با ارغوان تماس گرفت و شماره فاطمه دختری وفادار و مهربان بدون ذره‌ای توجه در لیست مخاطبین باقی ماند

در ان سوی تهران ارغوان میان رگال‌های لباس می‌چرخید و مشغول خرید کردن بود که ناگهان
موبایلش زنگ خورد. نگاهی به شماره انداخت؛ ناشناس بود، دخترک ذوق کرد که شاید از شرکتی که در انجا فرم استخدام پر کرده بود، تماس گرفته‌اند

بله، بفرمایید

سلام

سلام، شما

امممم؛ من هلیام، هلیا پرستش

ارغوان که ناامید شده بود، با ناراحتی پرسید

به جا نمیارم

من و شما مدت کوتاهی در مدرسه نرگس هم‌کلاسی بودیم

خاطرات در ذهن ارغوان تداعی شد

اهان، شما همون دختری هستید که همش جهشی می‌خوند و اختلاف سنی زیادی با بقیه بچه‌ها داشتید، درسته؟

کاملا درسته

حالا با من چی کار دارید؟

می‌تونم شما رو به یه قرار ملاقات دعوت کنم؟

اونوقت برای چی؟

 برای صحبت کردن

چرا و به چه دلیل گفت وگو کنیم؟؟

هر لحظه داشت کار را برای هلیا سخت‌تر می‌کرد اما او ساده به این جایگاه نرسیده بود؛
که بخواهد با یک گپ ناقص همه چیز را از دست دهد. پس با سماجت افزونی
سخن بر زبان اورد

هیچی؛ همین طوری فقط دوست داشتم دوستی گذشت‌مون رو دوباره احیا کنم

پوزخندی بر لب ارغوان نشست؛ انها هیچ دوستی در گذشته نداشتند که حال
بخواهند

هلیا نیز بایت دروغ‌هایی که گفت از خودش متنفر شد ولی خرسند نیز بود

زیرا ماهی طعمه را گرفته بود

 پس باهم در ارتباط هستیم؛ خدانگهدار

بله، همین طور خواهد بود؛ خدافظ

تماس قطع شد ولی ارغوان هنوز در شوک اتفاقی بود که رخ داده؛ هلیا شادمان‌تر از هر زمان دیگری بود. چون امروز بذر نهال دوستی را در خاک کاشته بود

مدتی همچنان با چهره شادمان با تبسم زیبایی زینت گشته بود؛ سرپا ایستاده بود؛ که در انتها به خود امد. پشت لب تاپش نشست و شروع به برنامه نویسی کرد اما ذهن او شلوغ بود، هیاهوهایی از افکار متفاوت؛ از سویی خوشحال بود که بعد از ده سال؛ دوستی خواهد داشت و از طرفی نگران بود، دلهره هدف اصلی زندگی‌اش که انتقام بود؛ در سر داشت

پریشان بود که ارغوان متوجه این مسئله شود و شاید از خودش می‌پرسید: بعد از انتقام چه؟ بعد از اعجوبه شدن چه؟
کسی چه می‌داند که سرنوشت چه بازی‌هایی برایش رقم می‌زند و مهم‌تر از همه چه برای هلیا روی می‌دهد؟

*** هلیا ***

متوجه گذر زمان نشدم. مثل همیشه وقتی غرق در برنامه نویسی می‌شوم؛ متوجه چیزی نمی‌شوم که صدای زنگ تلفن عمارت مرا به خود اورد. دوان دوان پلکان را برای رسیدن به طبقه اول طی کردم
نفس عمیقی کشیدم و ان را برداشتم

عمارت اقای پرستش، بفرمایید

سلام هلیا

صدای شیدا که در گوشم پیچید ناگهان لبخند محوی را بر صورتم نشاند

سلام شیدا جون، چی شد؟

 

سریع وسایلت رو جمع کن؛ بیا خونه سرهنگ

برای چی اخه؟

فردا که پنجشنبه است، پس فردا هم جمعه، شنبه و یکشنبه هم تعطیله؛ دعوت‌مون کرده این
چند روز پیش هم باشیم

سپهبد هم هست؟

اره ، یه چند ساعت دیگه میاد

 باشه، بای

خدافظ، منتظرتم

حتما باید اتفاق مهمی رخ داده باشد که سرهنگ قصد دارد همه دور هم جمع شویم. راه پله خانه را که با نرده طلایی که به سان زر نابی، خوش می‌درخشید، که ان باعث گشته بود این راهرو نسبت به دیگر عمارت‌ها متفاوت باشد، دوباره طی کردم

وارد اتاقم شدم، کوله پشتی‌ام را از روی زمین برداشتم و چندین سویشرت و تونیک در ان چپاندم
بعد لب تاپ و شارژش را در زیپ دیگری جای دادم. در انتها گوشی و سوییچ ماشینم را برداشتم وبه سمت گاراژ پرواز کردم

بی ام دبلیو را از خانه خارج کردم و شروع به راندن به سمت عمارت سرهنگ بهنام رادمنش کردم؛ اما ذهنم جا دیگری بود
ایا سپهبد در مسیر انتقام گرفتن مرا یاری خواهد کرد؟
ایا با کشتن ان سه نفر چیزی عوض خواهد شد؟
ایا می‌توانم از دو سال باقی مانده نوجوانی‌ام، لذت ببرم؟
زندگی چه؟ زندگی کمکم خواهد کرد؟
ایا با گرفتن انتقام حسرت نوازش خالصانه مادر و پدرم، از قلبم خواهد رفت؟
ایا با قبول شدن من به عنوان اعجوبه ایرانی، کوته فکری در مملکتم ریشه‌کن خواهد شد؟
ایا دختران دیگر طعنه، چون دختری را نخواهند شنید؟
هموطنانم از ان به بعد واژه غیر ممکن را استفاده نخواهند کرد؟
پاسخ هیچ یک از سوالاتم جواب مطلقی نداشت
اری؛ درست است؛ گاهی بله به معنی اری نیست و گاهی خیر به معنی عدم قبول نیست
صدای بوق ماشین‌ها مرا از دنیای تصوراتم بیرون کشید. تهران درست مثل همیشه بود؛ صدای بوق‌ها، دودهای اگزوز‌ها، ترافیک سرسام‌اور و الودگی هوا همه این‌ها همیشگی بود؛ انگار دیگر همه‌مان به دیدن برج میلاد در کپه‌ای از دود، عادت کرده‌ایم
گوشیم را که کنار دنده گذاشته بودم، برداشتم. در یک پیام‌رسان یک گروه چت با ارغوان ساختم و پیامی به او دادم

 سلام ارغوان جان، خوبی؟ منو یادت هست هنوز؟

سلام هلیا، فعلا پیر نشدم، الزایمر هم ندارم. توپ توپم! تو چطور؟

ای نفس میاد و میره. راستی مزاحمت که نشدم؟ گاهی اوقات وقت داری باهم چت کنیم؟

نه بابا من الاف و بیکارم تو خونه. کلا من وقت زیاد دارم؛ ببخشیدااا فضولی نباشه، الان کجایی؟

باخنده برایش تایپ کردم

کهکشان راه شیری، منظومه شمسی، کره زمین، قاره اسیا، کشور ایران، استان تهران، شهر تهران، خیابان تهرانسر، در وسط ترافیک

الان تو ترافیک داری با من چت میکنی؟

اره

باورم نمیشه

بیخیال راه باز شد، من باید برم. خدافظ

یاعلی

از چت کردن با ارغوان احساس خوبی بهم دست داد؛ حسی شیرین و صورتی که بر دیوار دلم نقش بسته بود که گویی در طی در ده سال گذشته تجربه‌اش نکرده بودم، که حاکی از ان بود: دیگر تنها نیستم و دوستی را در کنارم خواهم داشت، که باهم بر سر مشکلات و خاطرات بحث خواهیم کرد

با همان حال خوبم راندم و راندم؛ چه در ترافیک چه در خیابان‌های خلوت، که بالاخره به خانه سرهنگ رسیدم. زنگ در را زدم، در را بی هیچ حرفی باز کرد. ماشین را به داخل حیاط بردم. قفلش کردم سپس از ان پیدا شدم
سپهبد گفته بود سرهنگ تغییراتی مهم در عمارتش ایجاد کرده به همین دلیل با دقت افزونی به فضای عمارت نگریستم؛ اری درست بود، حیاط کاملا درگرگون گشته بود
در سمت راست چندین چراغ زیبا و دلربا وجود داشت؛ که مسیر را در نیمه شب روشن و نورانی همانند روز می‌کرد. در ناحیه چپ باغ بی کرانی وجود داشت که انواع مختلفی از درختان میوه و بوته‌های سبزیجات در ان جای داشت. کنار عمارت مسیر خاکی بود، که گمان می‌کنم ورودی پارکینگ بود. پس به این دلیل بود که ماشینی به غیر از مال من در حیاط حضور نداشت
به اجبار دل از ان حیاط فریبنده کندم تا بتوانم به سمت خود عمارت گام بردارم؛ همین‌که وارد سالن پذیرایی شدم؛ سیمای بنفشه جان را رو به رویم مشاهده کردم، بی هیچ فوت‌وقتی مرا در اغوش کشید؛ سپس اندکی نگاهم کرد

سلام! وای هلیا، چقدر بزرگ شدی! اخرین باری که دیدمت دوازده سالت بود، توکه اصلا نمیای پیش ما

سلام! ببخشید سرم واقعا شلوغ بود. ولی الان شونزده سالمه

خواستم حرفم را ادامه دهم؛ که صدای سرهنگ مانع صحبت دوباره‌ام شد
بنفشه! بنفشه! کجایی؟

که ناگهان نگاهش به من افتاد. مردی با موهای جوگندمی، چشمان نافذ مشکی و قامتی استوار که نشان از فعالیت زیاد در ارتش بود. تنها تفاوتی که در این چندین سال در رخسارش هویدا شده بود
افزایش موهای سفیدش بود که بار انبوه اندوه را بر دلم افزون می‌کرد
سرهنگ با لحن مسخره‌ای رو به من لب به سخن گشود
به، به، هلیا خانم، می‌گفتین یه گاوی گوسفندی چیزی زیر پاتون زمین می‌زدیم. اصلا یه درصد هم امید نداشتیم، تشریف بیارید
با تلاش فروان سعی کردم خنده‌ام را نمایان نکنم، که نتوانستم

 سرهنگ خجالت زدم نکنید؛ قول می‌دم بیشتر بهتون سر بزنم گاو و گوسفند هم پیشکش

همه به خاطر پر رویی من خندیدند، که بنفشه نگاه تند و تیزی به همسرش انداخت
دخترمو اذیت نکن
سرهنگ دستانش را به حالت تسلیم بالا اورد و نادمانه لب به سخن گشود
باشه، فقط شما دخترتو دم در نگه ندار

بنفشه تازه به خودش امد که با دستپاچگی و شتاب رو به من کرد
بیا داخل دم در زشته! چرا نیومدی تو اخه؟
بنفشه هنوز سخنانش را تکمیل نکرده بود که ناگهان زنگ در به صدا درامد. سرهنگ با لبخندی‌ارامش‌بخش گفت: پدر جناب عالی هم رسید.
لبخند او را با لبخندی پاسخ دادم و مدت کوتاهی سکوت را برگزیدم

_ تو و بنفشه برید. منم برم استقبال این پیرمرد (؟) که همیشه جاهای حساس سر می‌رسه

هر دو حرف سرهنگ را گوش سپردیم و وارد عمارت شدیم، درگرگونی‌های بسیاری در ان انجام شده بود. کف را با پارکت قهوه‌ای پوشانده بودند؛ ولی راه پله سنگی که در سمت دیگری بود، جلوه افزونی به ان می‌بخشید. از پشت پلکان سنگی می‌توانستم هال را ببینم که در سمت چپ ان پذیرایی وجود داشت. که با چندین پله کوتاه از هال جدا می‌شد. سرم را بلند کردم و تلاش کردم بالای راه پله سنگی را بنگرم. گمان کنم که در طبقه بالا، اشپزخانه باشد و از انجا به اتاق غذاخوری متصل شود. در کل همه این جزئیات یک عمارت امروزی را به ارمغان اورده بودند


_ می‌بینم که خونه نظرتو جلب کرده

سرم را برگرداندم، که سپهبد را با همان لبخند مهربان همیشگی‌اش در قامت در، نگریستم

اره، معماری جالبی داره

مثل همیشه بهنام مدرن ترین چیز ها رو انتخاب میکنه، سپس نگاهی به من انداخت و گفت: خسته نشدی، این همه مدت سرپایی؟ بهتره بریم داخل

بدون هیچ حرف دیگری راه سالن پذیرایی را در پیش گرفت. من نیز به دنبال او وارد شدم و بر مبلی خالی جای گرفتم و کوله‌ام را روی همان مبل گذاشتم. سپهبد، سرهنگ، بنفشه، شیدا و من جمعی صمیمی را به وجود اورده بودیم

که درباره انواع مختلفی از موضوعات سخن می‌گفتیم تا زمانی که وقت نهار فرا رسید
سرهنگ به پنج خدمتکارش چندین روز مرخصی داده بود که به همین علت بفشه و شیدا جان
غذا را تدارک دیده بودند؛ لازانیا، سالاد سزار، فسنجان و سالاد الویه ثمره همکاری ان دو بود
هر دو انان دستپختی عالی داشتند. در میان سرو غذا نیز رشته صحبت را قطع نکردیم که
خوشبختانه در اواسط نهار بحثمان به مقطع مهمی رسید

بالاخره کارهای اداری لقب اعجوبه چی شد؟
من گوش‌هایم را تیز کردم و تمامی حواسم را معطوف سپهبد کردم، که متاسفانه سیما سپهبد
نشان از این می‌داد که با این حرف سرهنگ، داغ دلش تازه شده باشد
_ به یه مشکل تازه برخوردیم.
_ باز چی؟
_ مجوز نمیدن
_ مجوز برای چی؟
_ خواندن صدای پیش فرض به صورت کاملا مجاز در کشور
_ چرا مجوز نمیدن؟
_ هلیا، تا یه دیدگاه منفی از ذهن‌ها فراموش بشه، مدت خیلی زیادی زمان نیاز داره
_ خوب الان کسی نظری، فکری، ایده‌ای نداره؛ که چی کار کنیم؟
_ مثل همیشه یه نامه اداری بنویسید
_ برای کدوم اداره بنویسیم؟
_ بگو برای کدوم اداره تا الان نامه ننوشتیم؟
_ هیچ کدوم، برای همه اداره‌ها نامه نوشتیم
من که تا ان زمان ساکت بودم، با تحلیل سنجیده‌ای گفتم

نه؛ شما اشتباه می‌کنید برای یه جا نامه ننوشتیم

کجا؟

بیت رهبری

که با این سخن من همه غافلگیر شدند و یک صدا بر سر من فریاد زدند

بیت رهبری؟؟؟؟ حالت خوبه اصلا؟؟؟؟

اره خوبم، شما خوبین؟

_ یه ذره عقل تو سر این بچه بود، که اونم الحمدالله، پرید
_ نظرش یکم دور از ذهن هست ولی ارزش امتحان کردن رو داره
_ ایلیا ؟

ممنون از اطمینانتون، فقط یه خواهش از شما دارم

_ چی؟

می‌تونم من نامه رو بنویسم؟

مطمئنی؟ این نامه بی‌شمار مهم‌تر از نامه‌هایی که تا الان فرستادیم. از پسش بر میای؟
با اطمینان سری تکان دادم. احساس سپهبد را درک میکرد؛ نمی‌توانست خواسته دخترش را اجابت نکند؛ پدر بود دیگر، نفسش به نفس دخترش بسته بود؛ مگر می‌شود یگانه دخترکش چیزی بخواهد و او نه بگوید اصلا محال بود. حتی سختگیری‌هایش، بوی محبت می‌داد. اما او پدری بود که من به او پدر نمی‌گفتم. کلام سپهبد مرا به خود اورد

باشه، ولی مراقب باش

در چشمان همگی نارضایتی موج میزد؛ ولی مثل همیشه حرف اخر را سپهبد گفت. البته کسی شجاعت مخالفت با او را ندارد

راستی امروز با یکی از دوست‌هام صحبت کردم. یه چت مختصر هم داشتیم

سرهنگ ابروی بالا انداخت و با نگرانی پرسید

افرین! چقدر فعال شدی! حالا اسمش چی هست؟
با زرنگی تمام پاسخ دادم

 نه دیگه الان نمی‌گم

چرا؟

هر وقت یه ذره جلوتر رفتیم می‌گم

سپهبد که مشتاق سپهبد که مشتاق شده با لبخندی زیبنده مقامش لب به سخن گشود

ای دختر سرتق

قهقهه من عمارت را لرزاند و با خنده من سپهبد و شیدا نیز تبسمی کردند. سپهبد که انگار چیزی به یادش امده باشد رو به من با تردید گفت: دوشنبه یه سر به اداره بزن

چشم، فرمانده

سپهبد لبخند پر رنگتری به چهره‌ام پاشید
نهار بدون هیچ سخنی به پایان رسید
خورشید شب از کاخ سحاب بیرون جست و بر خواب خود پایان داد تا به ایران زمین اثبات کند که از تنبلی دوری می‌جوید که حاصل تصمیم او فرا رسیدن شب بود
شام همانند نهار صرف گشت و دیگر موسوم استراحت بود. بنفشه مشغول صحبت با شیدا بود
که با کلامم توجه‌اش به من جلب گشت

 بنفشه جون اشکالی نداره من توی اتاق دریا بخوابم؟

نه عزیزم! چه ایرادی داره

پلکان را طی کردم وارد راهرو شدم که اتاقی با در نیلی چشمم را گرفت؛ اری، همان اتاق بود
اتاق دریا همیشه دری نیلی دارد. خودم را با ذوق وصف ناپذیری به انجا رساندم
وارد اتاق شدم که نقاشی دریای مواج و متلاطم که به ساحل شنی ارامش بخشی ختم شده بود؛ چشمم را گرفت
سوغاتی ان نقاشی بر دیوار، ارامشی بود که با بخشندگی کامل به میهمانان این اتاق هدیه می‌داد. رنگ تمامی وسایل ان از گونه‌های متفاوت ابی بود؛ که ارامش اتاق را دو چندان میکرد
ناگهان دریافتم که انقدر شیفته اتاق گشته‌ام که فراموش کردم کوله‌ام را با خود به همراه بیاورم
بی هیچ درنگی به طبقه پایین بازگشتم. اما هیچ کس انجا نبود که بسیار مشکوک و مورد ظنم قرار گرفت. ولی کوشش کردم به ان فکر نکنم تا بتوانم ان را یک رویداد عادی (؟) تصور کنم
البته مدت هاست که خودمو به نفهمی می‌زنم
کوله‌ام را برداشتم، راه اتاق را در پیش گرفت. چندین اتاق با اتاق دریا فاصله داشتم که صدایی از اتاق کناری شنیدم

***دانای کل***

دخترک به سمت ان اتاق خیز برداشت؛ سرش را روی در گذاشت. سپهبد، سرهنگ، شیدا و بنفشه درباره او صحبت می‌کردند
_ منظور هلیا چی بود، که گفت دوست پیدا کرده؟
_ من بهش گفتم؛ تا وقتی که یه دوست پیدا نکنه معرفی نمیشه
_ اخه برای چی اذیتش می‌کنی؟
_ اذیت؟؟؟؟ هلیا هیچ دوستی نداره، به کسی هم اعتماد نداره و از همه مهم‌تر جریانات انتقامش از یه بازی بچگانه تبدیل شده به حقیقت
سرهنگ می‌خواست سخن بگوید؛ که شیدا حرف همسرش را تایید کرد
_ حق با ایلیاست؛ هلیا به ظاهر یه دختر همه چی تمومه.
زیبا، مشهور، مهربون، پولدار و موفق اما اون اصلا روحیات و روابط اجتماعی خوبی نداره، دوران کودکی و نوجوانی‌اش رو هم فقط درس خونده و نبود خانواده‌اش یه زخم عمیق روی قلبش مونده که هنوز التیام پیدا نکرده که برای از یاد بردنش خودشو با کار و درس سرگرم کرده تا به این چیز ها فکر نکنه ولی به هر ما باید کمکش کنیم
چون اون کسی رو به غیر از ما نداره
مدتی سکوت برقرار شد؛ اما فرجام سرهنگ سکون اتاق را درهم شکست
_ ایلیا گفتی می‌خواد انتقام بگیره؟ از کی؟
_ اصلا مسئله انتقامش چه ربطی به دوستی داره؟
_ از تری کی میخواد انتقام بگیره؛ به خاطره

سپهبد سخنش را ادامه نداد؛ زیرا نیازی به ادامه دادنش نبود. ولی شیدا پاسخ پرسش بنفشه را داد
_ شاید دوستش بتونه منصرفش کنه
_ یعنی واقعا می‌تونه تا این حد بهش اعتماد کنه؟ که جریان انتقام رو بهش بگه؟
_ نمی‌دونم؛ ولی گذر زمان همه چیز رو مشخص می‌کنه
_ پس تا اون موقع باید شکیبا باشیم
هلیا دیگر طاقت شنیدن بیش از این را نداشت؛ اشک در چشمانش در حال جوشش بود؛ دستش را مقابل دهانش گرفت و با چهره‌ای گریان و کوله‌اش به سوی اتاقش دوید. وارد اتاقش شد و کوله را روی زمین رها کرد. اشک‌هایش را پس زد و شروع به نوشتن نامه کرد. علت گریه‌اش چه بود؟ فقط خداوند و خودش پاسخ را می‌دانستند
حال تمامی امیدش به این نامه بود که به دست پدر دلسوز ایران زمین می‌رسید

................

ارادتمند شما ز . گ تنهای نیمه شب

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

رمان ضرب الاجل اعجوبه فصل تری کی | قسمت اول ◄

رمان ضرب العجل اعجوبه فصل شخص سومی در امواج زندگی وجود دارد ◄

رمان ضرب الاجل اعجوبه فصل سوم خاطرات سربازی محاله یادم بره ◄

سلام👋👋
دلم تنگ و تونگ شده بود این یه هفته دو هفتهههه ناجوووراً
به جز امتحان زبان و یه داستان طولانییی که روش خیلیییی وقت گزاشتم
الان تو فصل مسابقاتیم
البته رده نو نهال و نوجوان
ازونجایی که تیم ما بیشتریامون اولین مسابقات رسمیمونه واسه همین اولین مسابقه رو باختیم😩
البته من مسافرت بودم

(دل خوش خونوادسااا)

امروزم قرار گذاشتیم واس اینکه گند نزنیم امروزو بریم پارک نزدیکمون تمرین کنیم
بعدش بریم باشگاه
ازینکه تو باشگاه کلی دعوامون کردن واس اینکه بی اجازه رفتیم و کمک مربیامون گفتن اگه فردا ببازیم پدرمونو در میارن بگذریم
مافردا پنجشنبه مسابقه داریم ساعت یک مسابقمونه🏀🏀اگه کسی خواست بیاد، مسابقه باشگاه حیدرنیاست اسم تیممون مهاده
تماشاچیا فقط خانوما ازادن واس اومدن
اگه نمیاینمم دعا کنینـــــ
محرمتون تسلیتــ بسیار
با مرسییی فراوان

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

بس کنین بابا همینجوری واسه خودتون یه سره میگین به خودتون زحمت نمیدین یه کلمه از من بپرسین، من هیچکیو اذیت نکردم این مرده هم اشتباه برداشت کرده شما هم به جای اینکه پشت من در بیای گردن کج میکنی معذرت میخوای؟

دمپایی سبز رنگ جلو بسته اش رو از پاش در آورد و پرت کرد سمت من

خفه شو زبون دراز بیشعور شانس آوردی بابات خونه نیست پسره احمق

سر شام هیچکی حرفی از ماجرای من نگفت مادرم می ترسید بازم بابا داد و بیداد راه بندازه و با کمربند بیوفته دنبالم، ننه و ارغوان هم بیخیال مشغول خوردن غذاشون بودن

یه حال بدی بودم، منی که تا فکری میفتاد تو سرم عملیش نمی کردم آروم نمیگرفتم اردلانی که کار خودشو همیشه میکرد
خط هیشکی رو نمیخوند حالا یکی زده بود تو برجکش اونم مقابل مادرم آهی از ته دل کشیدم
مامان که حالا عصبانیتش تا حدودی خوابیده بود با دلسوزی گفت

غذاتو چرا نمیخوری؟

نگاهی به بشقاب زیر دستم که محتویاتش باقالی پلو پر ماهیچه بود انداختم اگه هر زمان دیگه ای بود تا مرز بالا آوردن میخوردم ولی الان حال و حوصله هیچ کاری رو نداشتم

دستت درد نکنه اشتها ندارم میرم بخوابم

صدای پدرم رو شنیدم که با تعجب گفت این چشه؟ ولی دیگه رفتم تو اتاق و نفهمیدم جوابش چی بود، خودمو محکم پرت کردم روی تخت زوار در رفته که فغانش بلند شد

فکر و خیال یه لحظه هم رهام نمیکرد غرورم جریحه دار شده بود مسلما دیگه نمیتونستم تو کوچشون برم و راحت روبه روی پنجره اتاقش منتظر بمونم تا شاید چشمم بهش بیوفته
لااقل وقتهایی که پدرش خونه بود این کار شدنی نبود دیگه تنها جایی که میتونستم ببینمش مسیر مدرسه بود نفس عمیقی کشیدم بعد از کلی این دنده اون دنده شدن خواب پیروز شد و منو تو دنیای بیخبری غرق کرد

از امین شنیدم که میرانی در خونه اونا هم رفته و شکایتش رو به پدرش کرده ، اون روزی که میرانی مچ منو گرفت غروب پنجشنبه بود و فرداش برای من به سختی و رنج فراوان گذشت به حدی بیقرار و بیتاب بودم که همه فهمیده بودن یه مرگیم هست

ننه بانو بنای نصیحت گذاشته بود مادرم سعی داشت با قربون صدقه از زیر زبونم حرف بیرون بکشه، دیگه حتی مسخره بازیها و کرم ریختنای جواد هم سر کیفم نمی آورد

ولی این بین نگاه پدرم پر از حرف بود بد جور عجیب میزد یه نگاه آشنا و نگران

کلافه از صدای بلند تلویزیون و جیغ زدن های مداوم جواد و مراسم نخودچی خوران زنها که ریاستش رو مریم به دست گرفته بود به حیاط پناه بردم
روی پله های ایوون نشستم، به شدت احساس تنهایی میکردم هیچ وقت تو زندیگم این حال بهم دست نداده بود

خدایا تا فردا صبح چیکار کنم یعنی دووم میارم پیشونیِ داغ دردناکمو تکیه به میله های سرد دادم
انقدر اونجا نشستم که وقتی به خودم اومدم پدرم رو نگران مقابلم دیدم چیزی نمی گفت ولی نگاهش پر از حرفهای ناگفته بود و این خیلی واسم تعجب برانگیز بود

اولین بار بود که این نگاه آشنا رو از پدرم میدیدم تمومه بدنم از سرما خشک شده بود اون شب تا خود صبح توی تب سوختم و فرداش به سختی از جام بلند شدم ولی شوق دیدن جلوه حالم رو بهتر میکرد

ادامه دارد


پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄
پنجره | قسمت پانزدهم ◄
پنجره | قسمت شانزدهم ◄
پنجره | قسمت هفدهم ◄
پنجره | قسمت هجدهم ◄
پنجره | قسمت نوزدهم ◄
پنجره | قسمت بیستم ◄
***
پنجره | قسمت بیست و یکم ◄

*~~~~~~~~*

سلام میخوام یه خاطره تعریف ڪنم از خودم و دوستم زهرا ک هم سن خودمه

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
همین ۳ هفته پیش من و دوستم قرار گذاشتیم بعد دو ماه همو ببینیم
اونم تو کتابخونه
قرار بود پنجشنبه بریم ڪتابخونه
بلاخره پنجشنبه شد و ما بعد نیمساعت معطلی
همو دیدیم خوش و بش ڪـــــــــــــــــــردیمو
دو تا کتاب ترسناک برداشتیم و رفتیم مثلا
بخونیم 😂😂😂
ساعت ۹ صب بود بدون صبونه خوردن
اومده بودم
یهو تو اوج داستان و سڪــــــــــوت تمام
شڪمم گفت قااااااااااار قووووووووورررر
زهرا بم گفت صدا از توئه ؟
گفتم اره من میرم سوپری چیپس بگیرم
(البته یه چیزی بگم زهرا با ڪــــــو چیک ترین چیزی قه قهه میزنه کلا آدم خوش خنده ایه )

زهرا بم گف منم میام خوراکی بگیریم
رفتم کتابارو گذاشتم بخش ترسناک
اومدیم باهم رفتیم روبروی کتابخونه
یه پیرمرد بنده خدا حدود ۶۰ ساله مغازه یه کوچیکی داشت
رفتیم تو مغازه سوتی دادم گفتم خواهر چیپس داری 😂
زهرا یه دونه منو زد گفت کوری اونجا چیپسارو نمیبینی¿
به خودم اومدم رفتم خوراکی هارو انتخاب ڪــــــــــــــــــــــــــــردم حساب کردم مرده گذاشت تو پلاستیک داد بهم انگشت اشاره شو دیدم خشکم زد ناخنش از من بلند تر بود
ازش پرسیدم پفک چی توز داری گفت اره
بد پشت بما رف سمت میز بلند و باهیجان
یهو گف چیییی تووووززززز
بد ما داشتیم هرهر میخندیدیم
رفتیم تو کتابخونه شرو کردیم به خوردن
مسئول اومد گف مگه اومدین سالن غذاخوری ¿
بد رفتیم یه کتاب باز کردی لاش یه هزاری بود
عکس گرفتیم کتابو گزاشتم سر جاش
بد رفتیم رو صندلی نشستیم یاد مدرسه و شیطونی ها و خرابکاری ها اوفتادیم
بعدم سلفی گرفتیم و اومدیم خونه هامون


○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
امید وارم با این خاطره خندیده باشید
○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
شاد باشید

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

مي گويند در سال آخر سلطنت ناصرالدين شاه ساختن بستني در ايران متداول شد و معروف ترين بستني فروش بعدي تهران يعني ممدريش بستني خامه دار مخصوصي تهيه مي كرد كه در تهران مردم استقبال زيادي از آن كردند. اين بستني با ثعلب تهيه مي شد

يخ و نمك را در بشكه اي ريخته داخل بشكه را شير مي ريختند و با وسايل مخصوص و تمهيدات زياد و تكان دادن و چرخاندن ظرف از آن بستني تهيه مي كردند. بستني فروشي هاي دوره گرد به زودي در تهران پيدا شدند كه بستني را در همان محفظه ها مي گرداندند و بانان مخصوص عرضه مي كردند

ميرزا رضا كرماني قاتل ناصرالدين شاه در روز پنجشنبه 11 ارديبهشت 1275/16 ذي قعده 1313 ه.ق/ در تهران بود و از دكان ممدريش بستني خريد و خورد. روز بعد هنگام ظهر ناصرالدين شاه را داخل حرم مطهر حضرت عبدالعظيم(ع) ترور كرد

مي گويندمامورين نظميه كه سرگرم تحقيق و تفحص درباره ريشه هاي ترور بودند وقتي دانستند يك روز قبل ميرزا رضا از ممد ريش بستني خريده و خورده است به سراغ او رفتند و او را به نظميه برده زير اشكلك انداخته و شكنجه اش كردند و مرتبا مي پرسيدند: پدرسوخته در بستني چه ريخته بودي كه ميرزا رضاي شال فروش فقير كرماني را آن قدر جرات بخشيده بود كه شاه مملكت را بكشد
زودباش بگو و حقيقت را بيان كن

بيچاره ممد ريش كه تركه انار زيادي كف پايش زده و ضمنا او را به اشكلك بسته بودند هرچه قسم مي خورد كه به پير، به پيغمبر من دخالت و مشاركتي در طرح ترور اعلي حضرت نداشته ام از او نمي پذيرفتند

او گريه كنان گفت: من روزي 1000 بستني ميفروشم. اگر قرار است هركس بستني بخورد آدم بكشد پس چرا تهران پر از تروريست و آدمكش نمي شود!؟

بستني ممد ريش شهرت زيادي در تهران به دست آورد. بستني فروشي او در جنوب شهر بود و در بهار و تابستان غلغله اي در دكان دو نبش او كه سه نبش و چهارنبش هم شد بر پا مي شد او تا حدود سال هاي 1335-1334 زنده بود. بستني خامه اي پر از گلاب وخامه و هل و بسيار مايه دار و كش آمدني، كاملا سفيد مانند برف لاي دو نان مخصوص معروف به حصيري كه روزانه چند هزاردانه از آن به فروش مي رفت. سال ها بستني به همان سادگي و رنگ شيري عرضه مي شد تا اينكه در حدود سال 1329 بستني ماشيني كاليفرنيا به بازار آمد و ذايقه ها بدان عادت كرد. بعدها بستني زعفراني زرد رنگ نيز شهرت يافت

دیگر بستی فروش مشهوری که شهرتش حتی به شهرهایی مانند لس آنجلس و پاریس هم رسیده است اکبر مشدی است. نام واقعی این شخص اکبر مشهدی ملایری بود. وی در ابتدا شکر و چای را شمال می برد و از آنجا هیزم به تهران می آورد.هنگامی که وی ۲۰ ساله بود که با ممد ریش آشنا شد و از طریق آشنایان وی توانست به آشپزخانه دربار مظفرالدین شاه راه پیدا کند و تا آخر دوره قاجاریه در دربار بستنی سرو می کرد

بعد از انقراض سلسله قاجاریه ،رضا شاه تمامی پرسنل و خدمه دربار ازجمله اکبر مشهدی ملایری را از دربار اخراج کرد

اکبرمشهدی ملایری بعد از این واقعه با پولی که در مدت خدمت در دربار جمع کرده بود توانست مغازه بستنی فروشی خود را در درحوالی میدان راه آهن با نام بستنی فروشی اکبر مشدی افتتاح کند. وی معتقد بود که بستنی های ایرانی باید کاملا با بستنی های خارجی فرق داشته باشد و ایرانی ها ترجیح می دهند تا در بستنی هایشان خامه ، گلاب و زعفران بیشتر از نگهدارنده ها ی دیگر باشد
. آن زمان هنوز یخچال ساخته نشده بود و وی مجبور بود برای تهیه یخ از یخچال های طبیعی راه های طولانی تا کوه های شمال شهررا طی کند . گاه تا عمق ۶۰ متری در دل یخچال های طبیعی پایین برود.تا ذره ای یخ بدست بیاورد

به زودی شهرت وی بقدری زیاد شد که رجال مملکتی و سفرای خارجی مقیم تهران نیز به مشتریان پرو پا قرص اکبر مشدی تبدیل شدند. نقل است که فخرالدوله مادر دکتر امینی (نخست وزیر وقت) از اکبر مشدی خواسته بود تا با هزینه وی به فرانسه سفر کند و برای مهمانان وی بستنی سرو کند

اکبر مشدی در ۹۲ سالگی بر اثر عارضه کلیوی فوت کرد . خبر فوت وی حتی در روزنامه های عراق و پاکستان هم انعکاس یافته بود. یکی از دیپلمات های پاکستانی مقاله ای را برای بزرگداشت اکبر مشدی در روزنامه نوشت. با گذشت سال ها و افزایش شهر نشینی و بالار فتن مشتریان بستنی ، بستني به تدريج به صورت ليوان كاغذي عرضه شد اما بستني
فروشان سنتي از اين كار خودداري كردند (و مي كنند.) بستني بلوت كه انواع رنگ ها را در بستني توت و شاه توت و قهوه و كاكائو و پرتقال و ليمو و آناناس و موز و غيره عرضه مي داشت زماني بازار بسيار پررونقي داشت

اكنون انواع بستني ها در ايران عرضه مي شود و البته بستني هاي تهيه شده در كارخانه هاي معروف كه پس از توليد در كاميون مجهز به سردخانه به فروشگاه ها انتقال يافته و در يخچال فروشگاه ها قرار ميگيرد ، فروش بسيار گسترده تري دارد

♥♥.♥♥♥.♥♥♥

تابستونتون بستنی ای
😉💕

oOoOoOoOoOoO
روزهای هفته هر کدام شکل و رنگ و بوی خودشان را دارند
شنبه بدترکیب و تلخ و موذی است و شبیه به دختر ترشیده‌ی طوبی خانم است : دراز، لاغر ، با چشم‌های ریز بدجنس

یکشنبه ساده و خر است و برای خودش الکی آن وسط می‌چرخد

دوشنبه شکل آقای حشمت الممالک است : متین، موقر، با کت و شلوار خاکستری و عصا



سه‌شنبه خجالتی و آرام است و رنگش سبز روشن یا زرد لیمویی است

چهارشنبه خُل است. چاق و چله و بگو بخند است. بوی عدس پلوی خوشمزه‌ی حسن آقا را می‌دهد

پنجشنبه بهشت است


و جمعه دو قسمت دارد : صبح تا ظهرش زنده و پر جنب و جوش است. مثل پدر، پر از کار و ورزش و پول و سلامتی



رو به غروب، سنگین و دلگیر می‌شود، پر از دلهره‌های پراکنده و غصه‌های بی‌دلیل و یک جور احساس گناه و دل درد از پرخوری ظهر
oOoOoOoOoOoO

👤 گلی ترقی
📚 خاطره‌های پراکنده

جوک های زمستانی | جوک های جدید  | جوک های 1397

جوک های دست اول | جوک های خنده دار | جوک های ناب

 

چهارشنبه هفته بعد ساعت 24 رسما 29 اسفند تموم میشه پس یعنی سال جدید شروع میشه ولی سال تحویل

ساعت 1:30ئه پس هنوز سال جدید شروع نشده ولی سال قبل تموم شده
اون یک ساعت و نیمِ پنجشنبه خود ما ملت ایرانیم همونقدر سردرگم همونقدر بلاتکلیف

o*o*o*o*o*o*o*o

‏نحوه ی روبوسی در نوروز
اولی : به به سلااااام سال نو مبارک

دومی: سلااام سال_💋_ نو شماام _💋_مبااارک_💋

o*o*o*o*o*o*o*o

یه میوه ممنوعه پیشنهاد بدین بخوریم از این دنیا بندازنمون بیرون راحت شیم

@~@~@~@~@~@

با توجه به نزدیک شب چهارشنبه سوری قبل از پریدن از روی آتش به موارد زیر توجه کنید

سایز خشتک

زاویه پرش

استفاده از شورت مامان دوز در زیر شلوار

دوری از هر گونه هیجان و جو زدگی علی الخصوص جلوی دخترا

فاصله مناسب تا شعله های آتش در هنگام پرش

توکل به خدا

آبروی شما آبروی ماست
ستاد پیشگیری از حوادث متفرقه  😂

o*o*o*o*o*o*o*o

پسر: پدر من می‌خوام ازدواج کنم😍☺️

پدر: بگو ببخشید 🙄

پسر: برای چی؟😐

پدر: بگو ببخشید😒

پسر: آخه برا چی؟😕

پدر: اول بگو ببخشید😑

پسر: آخه اشتباهم چیه؟😟

پدر: اول باید بگی ببخشید😏

پسر: چرااا؟ لاقل دلیلشو بهم بگو🙁

پدر: گفتم اول باید بگی ببخشید😑

پسر: خب باشه پدر... ببخشید😐😞

پدر: خب پسرم، دوره آموزشی تموم شد

حالا دیگه وقتشه که زن بگیری، وقتی یاد گرفتی که بدون دلیل معذرت خواهی کنی یعنی می‌تونی ازدواج کنی😂

o*o*o*o*o*o*o*o

دختر خالم از کل بدنش فقط زیر بغلشو عمل زیبایی نکرده بعد تو گروه فامیلی عکسشو گذاشته نوشته نقاشی خدا

داداشمم نوشته اون‌ دنیا خدا تو رو باید بازگشت به تنظیمات کارخانه بزنه تا هویتت مشخص شه بتونه به اعمالت رسیدگی کنه

هیچی دیگه الان تو گروه حکومت نظامیه

😂😂😂😂😂

o*o*o*o*o*o*o*o

‏بابام وقتی از اقوام خودش میان

عید دیدنی عین کوین هارت

پا میشه استنداپ کمدی میکنه

مجلسو گرم کنه از اقوام مادرم میان

عین مارلون براندو تو گادفادر

یه گوشه میشینه‌ جمله های سنگین میگه

@~@~@~@~@~@

امسال سال خوبیه
چرا؟
چون ۷+۹+۳+۱ میشه ۲۰

 

اون کسی که امسال اینو اختراع کرد و شب عید برا همه فرستادو فقط بهم نشون بدید

خدا شاهده کاریش ندارم، فقط میخوام دو کلمه منطقی با کمربند باهاش صحبت کنم

o*o*o*o*o*o*o*o

‏خونه تکونی توخونه ما اینجوریه که از نظر مامان من تمام لوازم من و پدر اضافیه،حتی من خودم شدیدا اضافی ام
ولی ظرف و ظروف های خودش که از دوران ژوراسیک و عصر دایناسورها مونده اضافی نیست و ممکنه یه روزبه درد بخوره

o*o*o*o*o*o*o*o

از روز چهارم عید به بعد مهمونی رفتن اشتباهه

چون پسته و بادوم هندیای تو ظرف آجیل قطعا تموم شده

😂😂

@~@~@~@~@~@

به مناسبت روز مرد
و مصادف بودن آن با آغاز ایام اعتکاف، بهترین هدیه، ثبت نام آنها در نزدیکترین مسجد محله است

😊

سه شبانه روز آرامش را تجربه کنید

😜😂

o*o*o*o*o*o*o*o

باز خوبه این ابرو تتو کردنا از مد افتاد
طرف کلا ابروهاش رو مود عصبانی بود
میخندید عصبانی بود
ناراحت بود عصبانی بود
خواب بود عصبانی بود

o*o*o*o*o*o*o*o

یه روز بابام یه گلدون با گلش خرید آورد گذاشت رو تاقچه
آقا من سه روز بش آب میدادم
روز سوم وقتی از سر کار اومد گلدونو برداشت
یه سینی با چاقو برداشت شروع کرد به قاچ کردن گلدون

اونجا بود که ما تازه فهمیدیم آناناس چیه

😐😏😅😂😂
‌

@~@~@~@~@~@

یه دوست پسر شیرازیم نداریم

که وقتی میادتوزندگیمون دیگه
حال نداشته باشه بره

آرزوی جدید دخترا

😂😂😂
‌

o*o*o*o*o*o*o*o

مکالمه ی تلفنی همه مردم ایران در چند روز آینده بدون اینکه به حرفای طرف مقابل گوش بدن

عیدتون مبارک، سال نوتون مبارک، خواهش میکنم، از شمام به همچنین، مبارک باشه، در کنار خانواده، در کنار دوستان، صد سال به این سالا، به همچنین شما
لامصب به سرعت نور فقط همینارو میشنوی😂😂😂
‌
o*o*o*o*o*o*o*o

بابام گفت اینجور که تو داری درس میخونی در آینده حتی یه گوساله هم نمی شی

تو اصلا میدونی گوساله چیه؟

گفتم آره میدونم، کسی که باباش گاو باشه

هیچی دیگه، دکترا گفتن آخر تابستون میتونم دوباره راه برم

☺️😅
‌

@~@~@~@~@~@

یه بار آبادانیه میره آمریکا خونه دوستش
آمریکاییه سگش رو صدا میزنه یه دلار بهش میده که بره سیگار بخره سگه میره پنج دقیقه بعد با سیگار میاد
چند وقت بعد آمریکاییه میاد خونه آبادانیه
آبادانیه هزار تومن در میاره میده به سگش
سگش شروع میکنه به پارس کردن آمریکاییه میگه

چی شده ؟

آبادانیه میگه : داره اصرار می کنه که بذار خودم حساب میکنم

😂
‌

o*o*o*o*o*o*o*o

شوهر چگونه موجودی است؟

با این قیمت طلا و سکه شوهر دیگرموجود نیست

بیخود دلتونو صابون نزنید

😂😂
‌

o*o*o*o*o*o*o*o

تهران تنها شهر دنیاست که 20میلیون نفر جمعیت داره

و هر 20 میلیون نفر معتقدن

«یه مشت دهاتی و غربتی ریختن تو این شهر»

😂😂
‌

@~@~@~@~@~@

زنه در حال تماشای فیلم: نه نه تو رو خدا اینکارو نکن این حقش نیس
مرده: ای بابا اون که صداتو نمیشنوه که اینجوری میگی

حالا همون شب موقع تماشای فوتبال
مرده: پاس بده پااااااااس

😐😂😂
‌

o*o*o*o*o*o*o*o

جاناتای میره یه کلاغ شکار میکنه
میگن کلاغ میخوای چیکار؟

میگه میخوام نگهش دارم ببینم راست میگن 300 سال عمر میکنه یانه

😐😂
‌

o*o*o*o*o*o*o*o

تبلیغ درختكاري در ایران اینطوری بیشتر جواب میده

هموطن قلیانی
نهال امروز ، ذغال فرداست
امروز بکار فردا بچاق

😂

۱۵ اسفند روز درختکاری

یادمون نره نهال بکاریم

🌱
‌

@~@~@~@~@~@

برناﻣﻪ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ يک مهندس در آمريکا

.1 ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﯿﺪﺍﺭ ﻣﯿﺸﻢ .
2 . ﺳﻮﺍﺭ ﻻﻣﺒﻮﺭﮔﯿﻨﯿﻢ ﻣﯿﺸﻢ
3 . ﻣﯿﺮﻡ ﺳﺮ ﮐﺎﺭ
4 . ﻋﺼﺮ ﺑﺎ ﻋﺸﻘﻢ ﻣﯿﺮﻡ ﺑﯿﺮﻭﻥ

ﻣﻨﻢ ﻫﻤﯿﻦ ﮐﺎﺭﺍ ﺭﻭ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻭﻟﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ
2
3
4
1
نخند
بذار تو حال خودم باشم

😌😂
‌

o*o*o*o*o*o*o*o

میری حموم آب داغو وا میکنی چهار ساعت وامیستی تا داغ شه

حالا کافیه تو دستشویی اشتباهی آب داغو وا کنی ، تو بیست صدم ثانیه میرسه به 120 درجه سانتی گراد

😂😂
‌

o*o*o*o*o*o*o*o

ای کاش روزای هفته اینجوری بود

جمعه یکجمعه دو جمعه سه جمعه چهار جمعه پنج جمعه شنبه

☺️😅😍😁
‌

@~@~@~@~@~@

معتاده گفت داداش یه کمکی میکنی؟

یه سیم مفتولی بلند و یه تیکه آدامس بهش دادم گفتم برو از صندوق صدقات پول دربیار

بجای ماهی،ماهیگیری یادش دادم

😂😂
‌

o*o*o*o*o*o*o*o

بچه رو به مادرش : مامان چرا بابا کچله ؟

مادر : بخاطر اینکه بابات خیلی فکر میکنه 🤔

بچه : پس چرا موهای تو اینقدر بلنده ؟ 🙄

مادر : خفه شو

😡😂😂
‌

o*o*o*o*o*o*o*o

داشتیم بنایی میکردیم رفتم زنگ همسایه را زدم دخترش اومد
گفتم ببخشید استمبولی دارید؟؟

گفت نه امروز قرمه سبزی داریم

😐

این تن بمیره اوستا بنا وسط كوچه سوار بیل شد رفت

😂😂
‌

@~@~@~@~@~@

بوى بد گوز 💨حاصل سولفید هیدروژن است
دانشمندان انگلیسی کشف کردند که استشمام این گاز باعث جلوگیری از سلول های سرطانی می شود

گوزامونو الکی هدر دادیم رفت😒
میتونستیم کلینیک درمان سرطان بزنیم

از این به بعد پولی می گوزم گوزی 5 تومن

://

گوزیییییییییییه،گوووووووووووز :)))

o*o*o*o*o*o*o*o

صبح ﺭﻓﺘﻢ ﺳﻮﭘﺮ ﻣﺎﺭﮐﺖ ﺷﯿﺮ ﮐﻮﭼﻮﻟﻮ ﺑﺎ ﮐﻠﻮﭼﻪ ﺑﺨﺮﻡ
ﻭﺍﺳﻪ ﺻﺒﺤﻮﻧﻪ ﺑﺨﻮﺭﻡ

.
.
ﯾﻪ ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺍﻭﻣﺪ ﺑﻪ ﻣﻐﺎﺯﻩ ﺩﺍﺭﻩ ﮔﻔﺖ: ﺁﻗﺎ ﯾﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺳﯿﮕﺎﺭ
ﺑﺪﻩ

.
.
ﻫﯿﭽﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﯾﺎﺭﻭ ﮔﻔﺘﻢ :
ﺩﺍﺩﺍﺵ ﻋﺮﻕ ﺳﮕﯽ ﺩﺑﻪ ﺍﯼ ﭼﻨﺪ؟

😂😂😂

o*o*o*o*o*o*o*o

بچه پولداره از شکست عشقیش تعریف میکرد.اینکه دوست دخترش گزاشته و رفته و یه میلیار واسه دختره خرج کرده
.
.
.
.
.
.
منم دوس دختر خودم یادم اومد که بهش قول داده بودم
یه روز واسش پیتزا بخرم

طفلک از بس منتظر موند از گشنگی مرد

😕😕😂

@~@~@~@~@~@

متلك هاى مورد تایید وزارت ارشاد به دخترها

👇

خوشگله نمازتو خوندى؟
روزه هاتو بگيرم برات؟
وقت دارى بريم مسجد؟
خواهرم اندامت چقدر نورانیه! شهيدتم

شمارتو بده نماز صبح بيدارت كنم

😂🥰😂

o*o*o*o*o*o*o*o

مامان به بچش میگه
اگه‌ فردا امتحان مردود‌بشی دیگه پسر من نیستی

 

فردا بچشو تو کوچه میبینه میگه
امتحان چه خبر؟
بچش میگه ببخشید شما؟

😂😂😂

 

 

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

 

میگن عشق اینجوری تعریف شده
ع : علاقه
ش : شدید
ق : قلبی
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ولی
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
میتونس اینجوری باشه
ع : عکست
ش : شبیه
ق : قورباغه س.
خخخخخ والا مگه همه چی عاشقانس؟؟؟
😂😂

 

با تشکر از زینب خله برای ارسال جوکش

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

 

 

 

گروهبان👮 به سرباز
200 تا بشين پاشو برو 😡

سرباز شروع میکنه به بشین پاشو که گروهبان بهش میگه

ميدونم تو دلت داری به من فحش ميدی، ولی اين يونيفرم من ضد فحشه😏

سرباز میگه
جناب سروان نَنَتَم يونيفرم تنشه؟؟

با تشکر از ماریا برای ارسال جوک هاش

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

تو مترو بلند شدم تا یه پیرزنه جام بشینه،همه دخترا نگام میکردن منم ذوق کرده بودم

ایستگاه بعد نگهبان اومد از قسمت بانوان بیرونم کرد

😕😂

با تشکر از حسین برای ارسال جوک هاش

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

 

*ghalb_sorati* دلاتون شاد و لباتون خندون  **♥**

 

 

 

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


و امروز پنجشنبه ایی دیگرست
و دلخوشند ، به این پنجشنبه ها
آنان که روزی بودند
فقط خاطره اند در ذهن حسرتی
بزرگ بر دل و تصویری در قاب
تا یادی کنیم به یک فاتحه
یک صلوات و یک خدا بیامرزدش
روزگاری میآید که ما هم دلخوشیم
به همین پنجشنبه ها

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

برای شادی روح و آمرزشه تموم منتظرهای پنجشنبه صلوات و فاتحه