○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

لبخند بزن :)

ابر های سیاه و کنه سایه ای به بزرگی یک شهر درست کرده بودند که همه جا رو زشت و دلگیر کرده بود
نفس عمیقی کشیدم و عنق به اطراف نگاه کردم ، پارکی که تا دیروز برام جذاب بود و پاتوق همیشگی قدم زدنای وقت و بی وقتم بود ؛ الان دلگیر و نفس گیر بود برام و هیچ جذابیتی هم نداشت
توی سکوت به اطرافم نگاه می کردم ؛ چرا امروز انقدر بهونه گیر شده بودم!؟
مثل یه بچه ی ۵ ساله که با وجود اصرار های زیادش هم مامانش اونو باخودش بیرون نبرده و احساس تنهایی و بی کسی می‌کنه...
اره دقیقا! امروز عجیب احساس تنهایی میکنم.
حس یه سرباز دلتنگ و خسته رو دارم که توی سرمای شب های زمستونی پست برجک بهش خورده ، همون قدر درمانده و بی اعتراض ..
پوفی کردم چه فلسفه باز شدن یهو . تک خندی کردم و روی نیمکت همیشگیم نشستم و به اطراف چشم دوختم و آدمارو آنالیز میکردم . رفتارشون ، رفت و آمدشون؛ یعنی چند نفر توی این پارک مثل من احساس دلتنگی میکنن!؟
نفس عمیقی کشیدم و به زمین بازی بچه ها خیره شدم
خوش به حالشون ؛ چقدر سرخوش و بدون دغدغه میخندن‌ و بازی میکنن
توی همین فکرا بودم که کسی کنارم نشست ، نگاهی بهش انداختم ، لبخندی زد و گفت: سلام خوبی؟
متعجب نگاهش کردم چه زود صمیمی شد
ممنونی زیر لب گفتم و دوباره به بچه ها نگاه کردم ، دستشو گذاشت روی شونه ام و شاخه گلی رو‌ با لبخند به طرفم گرفت و گفت: ناراحت نباش درست میشه
همون طور که با تعجب نگاش میکردم گفتم چی درست میشه؟
با همون لبخندی که عجیب گرم بود گفت : همه چی ! غصه هیچی رو نخور هیچی موندگار نیست. خیلی به هم ریخته به نظر میرسی!؟
چرا شو نمیدونم ولی جذب شدم به حرف زدن باهاش ، نگاهی به شاخه گلی که هنوز تو دستش بود انداختم و گفتم : درسته! حال دلم ابریه
سری تکون داد و شاخه گل و به دستم داد و اشاره ای به آسمون که ابراش کنار رفته بودن و خورشید به زیبایی میدرخشید کرد و گفت : ابر موندگار نیست. لبخند بزن:)
و بلند شد و به سمت خروجی پارک رفت؛ نگاهمو از مسیر رفتنش گرفتم و به آسمون دادم . انگار که داشت بهم لبخند میزد و حرفای اون غریبه رو تکرار می‌کرد
شاخه گل رو به صورتم نزدیک کردم و با تموم وجود بوش کردم . بوی طراوت میداد ، لبخندی روی لبم نشست و به اون غریبه فکر کردم
چه خوبن آدمایی که خیلی غریبه ان‌ ولی حواسشون به همه چیز هست
زندگیتون پر از این غریبه ها:)

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

زینب یعقوبی

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
وقتی چیزی مرا رنج میداد درمورد آن با هیچکس حرفی نمیزدم
خودم درموردش فکر میکردم به نتیجه میرسیدم و به تنهایی عمل میکردم
نه اینکه واقعا احساس تنهایی بکنم،نه
بلکه فکر میکردم که انسان ها در اخر،باید خودشان، خودشان را نجات بدهند

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

گفتم: دلم گرفته

گفتی: بفضل الله و برحمة فبذلک فلیفرحوا
مردم به چی دلخوش کردن؟_باید به فضل و رحمت خدا شاد باشن

یونس/58

گفتم: اصلا بی خیال!توکلت علی الله.

گفتی: ان الله یحب المتوکلین
خدا اونایی رو که توکل میکنن دوست داره

آل عمران/۱۵۹

گفتم: خیلی چاکریم
✋✋

ولی این بار ، انگار گفتی: حواست رو خوب جمع کن
یادت باشه که

و من الناس من یعبدالله علی حرف فان اصابه خیر اطمأن به و ان اصابته فتنة انقلب علی وجهه خسر الدنیا و الاخرة

بعضی از مردم خدا رو فقط به زبون عبادت میکنن.اگه خیری بهشون برسه،امن و آرامش پیدا میکنن و اگه بلایی سرشون بیاد تا امتحان شن،رو گردون میشن.خودشون تو دنیا و آخرت ضرر میکنن

حج/11

گفتم: چقدر احساس تنهایی میکنم

گفتی: فانی قریب
من که نزدیکم

بقره/186

گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم...کاش میشد بهت نزدیک شم

گفتی: و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال

هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع ، و با صدای آهسته یاد کن

اعراف/205

گفتم: این هم توفیق میخواهد

گفتی: ألا تحبون ان یغفر الله لکم
دوست ندارید خدا ببخشدتون؟

نور/22

گفتم: معلومه که دوست دارم منو ببخشی

گفتی: و استغفروا ربکم ثم توبوا الیه
پس از خدا بخواید ببخشدتون و بعد توبه کنید

هود/90

گفتم: با این همه گناه...آخه چیکار میتونم بکنم؟

گفتی: الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده
مگه نمیدونید خداست که توبه رو از بنده هاش قبول میکنه؟

توبه/104

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

بس کنین بابا همینجوری واسه خودتون یه سره میگین به خودتون زحمت نمیدین یه کلمه از من بپرسین، من هیچکیو اذیت نکردم این مرده هم اشتباه برداشت کرده شما هم به جای اینکه پشت من در بیای گردن کج میکنی معذرت میخوای؟

دمپایی سبز رنگ جلو بسته اش رو از پاش در آورد و پرت کرد سمت من

خفه شو زبون دراز بیشعور شانس آوردی بابات خونه نیست پسره احمق

سر شام هیچکی حرفی از ماجرای من نگفت مادرم می ترسید بازم بابا داد و بیداد راه بندازه و با کمربند بیوفته دنبالم، ننه و ارغوان هم بیخیال مشغول خوردن غذاشون بودن

یه حال بدی بودم، منی که تا فکری میفتاد تو سرم عملیش نمی کردم آروم نمیگرفتم اردلانی که کار خودشو همیشه میکرد
خط هیشکی رو نمیخوند حالا یکی زده بود تو برجکش اونم مقابل مادرم آهی از ته دل کشیدم
مامان که حالا عصبانیتش تا حدودی خوابیده بود با دلسوزی گفت

غذاتو چرا نمیخوری؟

نگاهی به بشقاب زیر دستم که محتویاتش باقالی پلو پر ماهیچه بود انداختم اگه هر زمان دیگه ای بود تا مرز بالا آوردن میخوردم ولی الان حال و حوصله هیچ کاری رو نداشتم

دستت درد نکنه اشتها ندارم میرم بخوابم

صدای پدرم رو شنیدم که با تعجب گفت این چشه؟ ولی دیگه رفتم تو اتاق و نفهمیدم جوابش چی بود، خودمو محکم پرت کردم روی تخت زوار در رفته که فغانش بلند شد

فکر و خیال یه لحظه هم رهام نمیکرد غرورم جریحه دار شده بود مسلما دیگه نمیتونستم تو کوچشون برم و راحت روبه روی پنجره اتاقش منتظر بمونم تا شاید چشمم بهش بیوفته
لااقل وقتهایی که پدرش خونه بود این کار شدنی نبود دیگه تنها جایی که میتونستم ببینمش مسیر مدرسه بود نفس عمیقی کشیدم بعد از کلی این دنده اون دنده شدن خواب پیروز شد و منو تو دنیای بیخبری غرق کرد

از امین شنیدم که میرانی در خونه اونا هم رفته و شکایتش رو به پدرش کرده ، اون روزی که میرانی مچ منو گرفت غروب پنجشنبه بود و فرداش برای من به سختی و رنج فراوان گذشت به حدی بیقرار و بیتاب بودم که همه فهمیده بودن یه مرگیم هست

ننه بانو بنای نصیحت گذاشته بود مادرم سعی داشت با قربون صدقه از زیر زبونم حرف بیرون بکشه، دیگه حتی مسخره بازیها و کرم ریختنای جواد هم سر کیفم نمی آورد

ولی این بین نگاه پدرم پر از حرف بود بد جور عجیب میزد یه نگاه آشنا و نگران

کلافه از صدای بلند تلویزیون و جیغ زدن های مداوم جواد و مراسم نخودچی خوران زنها که ریاستش رو مریم به دست گرفته بود به حیاط پناه بردم
روی پله های ایوون نشستم، به شدت احساس تنهایی میکردم هیچ وقت تو زندیگم این حال بهم دست نداده بود

خدایا تا فردا صبح چیکار کنم یعنی دووم میارم پیشونیِ داغ دردناکمو تکیه به میله های سرد دادم
انقدر اونجا نشستم که وقتی به خودم اومدم پدرم رو نگران مقابلم دیدم چیزی نمی گفت ولی نگاهش پر از حرفهای ناگفته بود و این خیلی واسم تعجب برانگیز بود

اولین بار بود که این نگاه آشنا رو از پدرم میدیدم تمومه بدنم از سرما خشک شده بود اون شب تا خود صبح توی تب سوختم و فرداش به سختی از جام بلند شدم ولی شوق دیدن جلوه حالم رو بهتر میکرد

ادامه دارد


پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄
پنجره | قسمت پانزدهم ◄
پنجره | قسمت شانزدهم ◄
پنجره | قسمت هفدهم ◄
پنجره | قسمت هجدهم ◄
پنجره | قسمت نوزدهم ◄
پنجره | قسمت بیستم ◄
***
پنجره | قسمت بیست و یکم ◄

►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄

همه فکر میکنن وقتی چند نفر دورت باشن تنها نیستی
ولی
تنهایی یعنی دورت پر از آدم باشه که براشون ارزش نداری
آدمایی که تورو و درد هاتو میبینن ولی بهت توجه نمیکنن


مواظب آدمای تنها باشیم
اینا خیلی وقته نابود شدن

►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


جمله اول انرژی مثبت

یادتان باشد تا زمانی که نفس می‌کشید هرگز برای شروعی تازه دیر نیست




♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥



جمله دوم انرژی مثبت

اشتباه کردن اشتباه نیست در اشتباه ماندن اشتباه است



♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


جمله سوم انرژی مثبت

اینکه مغرورید اصلا اشکالی ندارد اینکه فکر می‌کنید فقط خودتون غرور دارید بده



♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


جمله چهارم انرژی مثبت

رابطه‌ای که می‌دونید سرانجامی نداره شروع نکنید… سنگ مفته ولی گنجشک جون داره



♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


جمله پنجم انرژی مثبت

هر چیزی را که بیان می‎کنی اگر نتوانی با قلبت اثباتش کنی باید سکوت کنی



♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


جمله ششم انرژی مثبت

حرمت که شکست. ببخشید گفتن بیهوده است پس حرمت نگه‌دار


♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥



جمله هفتم انرژی مثبت

حواست به اونی باشه که حواسش بهت هست نه اونی که جز تو حواسش به همه هست

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥




جمله هشتم انرژی مثبت

مراقب حرف‌هایتان باشید وقتی زده شدند، فقط قابل بخشش هستند نه فراموش شدن

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥




جمله نهم انرژی مثبت

اگر ادامه بدی بهش می‌رسی کلید موفقیت ثابت قدمی است



♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


جمله دهم انرژی مثبت

هر چه بیشتر احساس تنهایی کنی احتمال شروع یک رابطه احمقانه بیشتر می‌شود


♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪