بعدها نام مرا باران و باد
نرم می شویند از رخسار سنگ
گور من گمنام می ماند به راه
فارغ از افسانه های نام و ننگ
فروغ فرخزاد
جیره ی سیگارم را بدهید
وتنهایم بگذارید
با پیاده روی عصرگاهی
درمن تیمارستانی قصد شورش دارد
غمگین ترین درد، مرگ نیست
دلبستگی به کسی است
که بدانی هست اما
اجازه ی بودن در کنارش را نداری
یاشار عبدالملکی
با آنکه رفته ای و مرا برده ای ز یاد
می خواهمت هنوز
و به جان دوست دارمت
فروغ فرخزاد
باید بدانیم که
اگر زنی سرش را
روی بازوان مردی گذاشت
امنیت زن نیست
آرامش مرد است
می شوم بیدار و
می بینم
کنارم نیستی
حسرتت سر می گذارد
بی تو بر بالین ِ من
حسین منزوی
دل های ماکه بهم نزدیک باشد
دیگرچه فرقی میکندکه کجای این جهان باشیم
دور باش اما نزدیک
من از نزدیک بودن های دور می ترسم
احمد شاملو
زخم ها حافظه دارند
پس از خوب شدن هم
به یاد می آورند
مورات هان مونگان
بوی عطری آشنا
تو را
یک روز بیدار خواهد کرد
حتی اگر یک عمر
خوابیده باشی
زیر سنگی سرد
رضا کاظمی
هر چه میخواهد دل تنگت بگو