از علقمه آمدی بگو یاس کجاست
گلواژه عشق و شور و احساس کجاست

دستت به کمر گرفته ای لب بگشا
بابا تو بگو عمویم عباس کجاست ؟

بود امیدم، مرا یاری کنی
سالها بهرم علمداری کنی

ای دریغا شد امیدم نا امید
بی برادر گشتم و پشتم خمید

فریاد بزن که کربلا ماتم نیست
میراث حسین، درد و داغ و غم نیست

جان مایه ی نهضت حسینی اینست
هر کس که به ظلم تن دهد، آدم نیست

فرا رسیدن تاسوعای حسینی تسلیت باد

جبرئیل آمده از عَرش
ولی گریان است
نگـرانِ عَطش و
بی کسیِ طفلان است
همرهش فوجِ مَلک

نوحه کنان میگویند

امشبی را شه دین
در حرمش مهمان است

امشبی را شه دین در حرمش مهمان است
مکن ای صبح طلوع

عصر فردا بدنش زیر سم اسبان است
مکن ای صبح طلوع

حالا دیگه کارم شده فقط شب گردی فقط شب گردی
کاشکی میشد نامه بدم آقام برگردی آقام برگردی
مسلم

وقتی پرچم حضرت عباس(ع) رو همراه اسرا آوردن تو قصر یزید
یزید پرچمو از دور دید به احترام پرچم پاشد
وزیر پرسید یا امیر چرا تا پرچم علمدار حسین (ع) دیدید پا شدید ؟

پرسيد علمدار حسين (ع) چه كسي بود؟

جواب دادن: عباس(ع) برادر حسين(ع) ابن علی ع

یزیدگفت: این پرچم و نگاه کن، تمام چوبه پرچم تير و ضربه شمشير خورده
و فقط جای قبضه ی دست علمدار سالم هست

این علمدار تا لحظه ایی که جوون تو بدنش بوده تا رمقه آخر وفادار بوده و پرچم را
زمين ننداخته
به راستی كه تا دنيا دنياست ديگر مادری همچين فرزندی را بدنيا نمياره كه اینگونه
شجاع و وفادار باشه

شب آخر وقتی همه اومدن از بین دو انگشت امام حسین(ع)جایگاهشونو تو بهشت ببینن
نگاه نکرد و رفت

امام گفت عباسم تو جایگاهتو نمیبینی ؟

حضرت عباس(ع) گفت بهشت من شمایید

باب الحوائج بودنت، دارد دلیلِ محکمی

بی دستی وُ با این همه
دائم گره وا می کنی

طاهره اباذری هریس

میکشم خويش را به روی زمين
گاه بر سينه گاه بر زانو

ای عصای شكستـه بعد از تو
كمكم كرده بیشتر، زانو

حسن لطفی

باید انگار تو را
بین عبا بگذارم

باید انگار تو را
بین عبایم ببرم

تا که شش گوشه شود
با تو ضریحم پسرم