آخرین جمعھ مهر ماھ بود
مثلِ همیشھ بھ خونھ باغ رفتم!خانوم جون روسرےِ گل قرمزشو دور موهاے بافتھ‌ شدھ ے جو گندمیش پیچیدھ و از بالا پاپیون کردھ بود
❤
توےِ اِیوون نشستھ بود، نعنا و بهار نارنج خشک میکرد و فندق و بادوم و گردو میشکست
اینقد ترگُل ورگُل بود کھ بی اختیار پریدم و لپاشو بوسیدم
پرسید:ناهار چے بار بزارم !؟
همینجور کھ ناخنک میزدم گفتم : هیچےخانوم جون ،با یکے از دوستام قرار دارم همونجا ناهار میخوریم
🙊
راستے خانوم جون اخھ قربونت برم حالا کو تا یلدا
کو تا شباےِ سردِ پاییز و زمستون کھ بهار نارنجِ چایےهاے دبشِتو از الان آمادھ کردے
دست از کار کشید و گفت: پاییز کھ بیاد پشت بندش زمستونِ! یکے از یکے دلگیرتر
زمین‌گیرِ سرما میشم، کارام عقب میمونھ

گفتم : اولا کھ خدا نکنھ زمین گیرشے
😑
دوما اینکھ پشت بندِ پاییزِ همھ کھ زمستون نیست

گفت : وا ! مگھ میشھ؟
گفتم:ارھ خانوم جون پشت بندِ پاییزِ بعضیا بهارھ
😌
نگاھِ مشکوکے از بالاے عینکش بهم انداخت همون لحظھ گوشیم زنگ خورد
نوشتھ‌ بود
: ) #دلبرجــان
❤
لبخندِ ریزے اومد روے لبام
😌
سرمو کھ بلند کردم داشت نگام میکرد ابروے سمتِ راستشو بالا انداخت و گفت! پاشو پدر سوختھ پاشو برو اینقدر این بهارِ بعدِ پاییزِتو منتظر نزار
🌙🐼🌿❤

میخوام اولیـטּ ڪسے باشم ڪه تپش قلبت رو وقتے ڪنارش راه میرے حس ڪنے
اولیـטּ ڪسے باشم تو زندگیـٺ ڪه اونو بیشتـر از خودٺ دوسـٺ داشته باشے، براش وقـٺ بزارے، بےدلیل قهـر ڪنے، بهش حسـادٺ ڪنے
میـخوام اولیـטּ ڪسے باشم ڪه زیر باروטּ باهاش راه برے، دستاشـو با ترس بگیـرے و تو چشماش نگاه ڪنے
میخـوام اولیـטּ ڪسے باشم ڪه شمارش توے گوشیٺ به نام خودم سیـو نشه و به جاش یه قلـب بزارے
❤
میخـوام اولیـטּ ڪسی باشم ڪه اگه حرفے زدم، اگه خندیدم، اگه آهنگ برات فرستـادم، اگه جایے رفتم، اگه صداٺ ڪـردم، تو فڪر نرے، یاد ڪسے نیفتے و الڪے بخندے! نمیخـوام عِشـق دوم باشم
آدمـے ڪه اومده تا با خاطـره‌هاے تو زندگـے ڪنه اونجـورے ڪه تو دوسـٺ دارے بخنده، جاهایے ڪه رفتـے رو دوباره با اوטּ برے و مرور خاطـراٺ ڪنے، چوטּ ایـטּ اسمش عاشقـے نیسـٺ!
زجـر دادטּ خودٺ و یڪے دیگسـٺ
ڪه اسمـش دݪتنگیـہ
🙂🌿🌙❤

اگه از یه نفر بپرسے بهترین قسمت رابطتون ڪجا بوده, میگه اون لحظه‌اے ڪه بهش گفتم‍ دوسش دارم‍ و منتظر بودم‍ از زبون خودش همینو بشنوم‍👌
یا ممکنه از خاطرات جاهایے ڪه رفتن براتون بگه
ولے براے من بهترین زمانش وقتے بود ڪه ازش جدا شدم‍
وقتے از یڪے جدا میشے اوایل همه چے وارونه میشه
مےخواے فراموشش ڪنے ولے بیشتر به فڪرشۍ
🌿
سعے مےڪنے ازش متنفر باشے ولے میفهمے بیشتر دوسش دارے
🍃🐾
هر چقدر فاصلتو دورتر میڪنے بهش نزدیڪتر میشے
🌙🌱

اسمشو گذاشتم سردرگمے دوست داشتنے
🙂❤🌼

مادر میگوید همین وقتی که پشت گوشی میگذرانی را اگر گذاشته بودی پای درس و مشقت، دکتری چیزی شده بودی حتما

پدر وقت هایی که دست به قلم میشوم و واژه ها را می آورم روی کاغذ را عمر هدر شدن میداند
میگوید به جای این کار ها تکان به خودت میدادی و میجنبیدی
حالا کم کم دو تا بچه قد و نیم قد داشتی

عزیز جان لباس ست کردن هایم را که میبیند
شانه به مو زدنهایم را که میبیند
شروع میکند زیر لب با خودش حرف زدن که ما آن وقت ها جای این قرتی بازی ها حواسمان جمع زندگیمان بود،
جمع حرف بزرگ تر هایمان
و آخر هم یک جوان هم جوان های قدیم حواله ام میکند

من ولی این گوشی دست گرفتن ها را
وقتی مقصد صفحه ی توست
و دوستت دارم تایپ کردن برای تو
و نگاه کردن به عکس تو را با هزار مدرک دکترا ومهندسی عوض نمیکنم

این شعرهایی که مینویسم
آن لبخند هایی که تحویل میگیرم از تو
آن من انقدر که میگویی خوب نیستم هایی که از زبانت بیرون می آید
به لبخند آن دختر بچه بازی گوش که پدر انتظارش را داشته می ارزد به خدا
فکر کن رو به روی آیینه بایستی به این فکر کنی با این سورمه ای ساده به نظرِ یار زیبا تر می آیی یا آن قهوه ای چهارخانه

من عاشق به قول عزیز جان این قرتی بازی ها برای تو هستم
جای من اگر بودند
همینقدر عاشِقَت
نه دائم گوشی به دست بودنم را بد میدانستند
نه شاعر و قرتی شدنم را

یکی بآید باشه که کنارش از خیس شدن زیرِ بآرونُ بهم خوردنِ آرایشت نگرآن نباشی
یکی که وقتی باهآش غذا میخوری بتونی بآ دهنِ پر حرف بزنی و از تهِ دل بخندی بدون اینکه نگران بآشی چشمات کآمل محو میشه و دو ردیفِ دندونت پیدا
یکی که باهات بیآد خرید و ساعت هآ پا به پآت راه بیاد و غُر نزنه
بشه تو بغلش گریه کرد
بدونِ ترس از اینکه چشمآت قرمز بشه و صورتت باد کنه
باهاش بتونی هر آهنگِ مسخره ای رو گوش بدیُ جلوش دیوونه بآزی در بیاری و اون دیوونه تر بآشه
یکی که یهو وسطِ پیاده رو وایسه و با حالتِ جدی بگه : + راستی میدونستی ؟!؟
و تو شوکه بهش خیره بشی و با چشمای از حدقه در اومده بگی : – چیو ؟!؟
که چشمات همه زندگیمه +

و تو بمیری از ذوق و دوتآیی بزنین زیر خنده
بیخیال نگاهِ مردم
وقتی حالت بده مثلِ مجسمه نشینه جلوت و بخواد بهت دلداری بده .. بیاد ببرتت یه جآیِ خلوتُ دوتایی انقدر فریاد بزنید که صدآتون بگیره و بعد بشینید به صدای جیغ مآنندِ همدیگه بخندید
یکی که از خودت بیشتر بهت اعتمآد داشته باشه
یکی که وقتی بآهمید حتی به گوشی هآتون فکر هم نکنید
آره
تو زندگیِ هممون یکی باید بآشه
که آغوشش بوی ” امنیت ” بده
و بوسه هاش طعمِ عشق
یکی که پشتُ پنآهت باشه و دوآی دردات
:)❤

پسرک
گاهی ﺩﺧﺘﺮﮎِ ﻗﺼﻪ ﺍﺕ ﺭﺍ
ﺑﺎﻧﻮﯼِ ﻣﻦ
ﺻﺪﺍ ﮐﻦ
ﮔﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﯾﺎ ﺑﺎ ﺣﺮﺹ! ﺍﺳﻤﺖ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﻣﯽ ﺯﻧﺪ
ﺁﺭﺍﻡ ﺑﮕﻮ: ﺟﺎﻧﻢ؟

ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﯽ ﭼﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺮﻡ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ: ﺟﺎﻧﺖ ﺑﯽ ﺑﻼ
ﮔﺎﻫﯽ ﺑﯽ ﺩﻟﯿﻞ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﯾﮏ ﺟﻌﺒﻪ ﺷﮑﻼﺕ ﯾﺎ ﭘﺎﺳﺘﯿﻞ
ﺑﺨﺮ
ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺑﻨﺸﯿﻦ ﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﮐﻦ ﺩﺧﺘﺮﮎ ﺭﺍ
ﮐﻪ ﺫﻭﻕ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺟﻌﺒﻪ ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺎﻭﺭ ﮐﻦ
ﺷﯿﺮﯾﻨﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺨﺎﻃﺮِ ﺩﺳﺘﺎﻥِ ﺗﻮﺳﺖ

ﭘﺴﺮﮎ
ﺑﯿﺎ ﯾﮏ ﺭﺍﺯِ ﺩﺧﺘﺮﺍﻧﻪ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﻓﺎﺵ ﮐﻨﻢ: ﺩﺧﺘﺮﻫﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﯾﮏ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺷﻮﻕ ﻫﺎﯼِ ﮐﻮﭼﮏ ﻭ ﺭنگی
🙂🤏🏿

مردی نزد روانپزشک رفت
و از غم بزرگی که در دل داشت
😊❤
برای دکتر تعریف کرد
دکتر گفت :به سیرکی که جدیدا به شهر آمده برو
آنجا #دلقکی هست اینقدر تو را می خنداند
تا غمت را فراموش کنی
مرد لبخند تلخی زد وگفت
من همان دلقکم

اولین باری که حس کردم دیگ زورم ب دنیا نمیرسه
موهای فرفریه مشکیمو که همدم تنهاییو اعصبانیتامو بودنو کوتاه کردم
آخه موهای فر انگار یه آرامبخشی دارن که انگشتتو لای فراش بچرخونی آروم آروم میشی یجورایی مثل اسپینر

وقتی موهامو کوتاه کردم پدربزرگم باهام قهرکرد
پدرم عقیده داشت با موهای بلندقشنگ تربودم، این دنیام انقد نامرده که اگه یبارجلوش کوتاه بیای برای همیشه بازیو باختی و اون دست به کار میشه تا از میدون به درت کنه ولی من تو شکستای بعدیم دیگ جرات نکردم موهامو کوتاه کنم و بجاش هربار که دلم از عالم و ادم میگیره یه برس میگیرم دستم و انقدر میکشمش رو موهام تاپیچ و تابش باشه

مهم نیست بعدش موهام پف میکنه و زشت میشه و دیگه کسی دوسش نداره به خیالم میخوام غصه هایی ک لابه لاش جامونده بریزه پایینو تموم بشه اما زهی خیال باطل
اینجوری فقط خودم میمونمو دنیا دنیا کلافگی با فرهایی که نیستن تا ارومم کنن

فکر میکنم دیگه برام مهم نیست. جواب خودمو با اشکال نداره و ولش کن میدم. یه وقتایی خیلی نگاه کردم. خیلی فکر کردم. خیلی خودمو #سرزنش کردم. خیلی اهمیت دادم. آدمِ درونم سرشو کوبوند به در و دیوار و جیغ کشید و شیشه شکوند و چنگ انداخت و بی قراری کرد. بعد، بعدِ سالها شکافتنِ دهن من و خودش، یهو آروم گوشه پنجره نشست، پاهاشو جمع کرد تنگِ بغلش، یه چایی گرفت دستش و خیره شد به بیرون پنجره. انگار که تموم سالها یه گلوله ی آتیشو توو بغل خودش نگه داشته بود و حالا فهمیده بود خیلی راحت فقط باید دستاشو وا کنه و رهاش کنه. #رها کرد. رها کردم

حالا دیگه نمیدونم کی نگاه میکنه؛ کی نگاه نمیکنه. کی حواسش هست؛ کی حواسش نیست. کی تحسین میکنه؛ کی تمسخر میکنه. کی موافقه؛ کی مخالفه. کی میدونه؛ کی نمیدونه. چشام هنوز وائه ولی دیگه #نگاه نمیکنم

نازنین هاتفی