نرو
چرا؟
چون میخوامت
گفتی:مرو گفتم چرا؟؟؟
گفتی که میخواهم تو را

عاشقم گر نیسی لطفی بکن نفرت بوَرز
بی تفاوت بودنت هر لحظه آبم میکند

اگر با دلت چیزی یا کسی را دوست داری زیاد جدی نگیر
زیرا کار دل دوست داشتن است
همانند چشم که کارش دیدن است
اما اگر روزی با عقلت کسی را دوست داشتی
اگر عقلت عاشق شد بدان چیزی را تجرمه میکنی که اسمش «عشق» است

آدمایی که زیاد میبخشن و کوتاه میاند یه روز میشینن فکر میکنن به اینکه چیا رو تاب آوردن و تو رو کیا واستادن
و اون روز از اون آدمها و اون چیزا و از خودشون که این همه بخشیدن متنفر میشن
بخشش،تو اون لحظه احساس بزرگی به آدم میده اما وقتی برگردی و ببینی بخششت،اجازه چه رفتارایی به اون آدم رو به روت داده
میفهمی بخشش گاهی مجوز اینکه آدمها کوچیکت کنن..‌.اونوقت دلت میخاد رو همچی بالا بیاری و تف کنی تو روی زندگیت…اما بدبختانه باز بعدم پاش که بیفته باز میبخشی و یاد نمیگیری چجوری باید بالا بیاری رو آدمی که حقش هرچی هست جز گذشت و روی خوش

آرزو میکنم تو جیب لباست پول پیدا کنی
آرزو میکنم یه موزیکی که خیلی وقته دنبالشی و هیچ اسمی ازش نمیدونی رو یهو یه جا پیدا کنی
آرزو میکنم وقتی دارن ازت تعریف میکنن تو اتفاقی رد بشی و بشنوی
آرزو میکنم آنقدر بخندی و بخندی که از چشمات اشک بیاد
آرزو میکنم یه بویی که باهاش خیلی خاطر داری یجا به مشامت بخوره
آرزو میکنم وقتی حواست نیست سرتو بیاری بالا ببینی یکی که خیلی دوسش داری داره خیلی عمیق با یه حس مثبت و لبخند رضایت بخش نگاهت میکنه‌.
آرزو میکنم یه چیزی که کوچیکه ولی فکر نمیکردی حالا حالا ها داشته باشیش رو به دست بیاری.‌

این آرزو ها کوچیکن ولی خیلی لذت بخشن ⁦;)⁩

رفتن داریم تا رفتن
گاهی کسی با دلش میرود
گاهی با پایش به رفتن هم داریم؛فقط اسمش رفتن است اما نه کسی جایی میرود نه دلی از دلی کنده میشود
و این عذاب است

گاهی باید نبخشید کسی که بارها بخشیدی و نفهمید تا این بار در آرزوی بخشش تو باشد
گاهی نباید صبر کرد باید رها کرد و رفت تا بدانند اگر ماندی رفتن را بلد بوده ای
گاهی باید بد بود برای کسی که فرق خوب بودنت را نمیداند
و گاهی باید به آدمها از دست دادن را متذکر
آدم ها همیشه نمی مانند
یکجا در را باز میکنند و برای همیشه میروند

دو تا دستاشو مشت کرد جلوم گرفت و گفت
اگه بگی گل کدومه میمونم
چه انتخاب سختی بود
ترس از دست دادند تمام وجودمو فرا گرفته بود برای از دست ندادنش محکم زدم پشت دست چپش
و گفتم این گله… دستشو باز کرد گل بود
اشکام جاری شد روی گونه هام…حواسش نبود وقتی با دست راستش اشکامو پاک کرد
فهمیدم تو دست راستش هم گل بود

آنکه تو را میخواهد به هر بهانه ای میماند

گاهی چه اصرار بیهوده است
اثبات دوست داشتنمان به آدم ها
معرفتهای بی جایمان…!مهربانی کردن های الکیمان…!بها دادن های بیش از حدمان
تلاش های بی مورد برای حفظ رابطه هایمان
وقتی برای آدم های امروزی خوبی و بدی یکسان است
بیش از حد«حوا»بودن تاوان سنگینی دارد
وقتی آدم مقابلت آدم نیست