سرزميني كه متفكرانش بيكار باشند، وسياست مدارنش بازداشت
مشاورانش بيمار باشند،و وكلايش ساكت
جوانانش دل مرده باشند، وسالخوردگانش بلندپرواز
،مردانش لحن زنانه داشته باشندو زنانش ژست مردانه
اغنيايش دزدي كنند،و فقرايش كارگري
صادراتش فيلسوف باشد،و وارداتش مواد مخدر
دولتش خصوصي باشد،و مرده پرستي اش عمومي
قبرهايش خريده شوند،ومغزهايش فروخته
گورستان تاريخ است

دکتر صادق زیبا کلام

روزی عده ای به اصرار از چرچیل خواستند که سیاست را تعریف کند
چرچیل به ناچار دایره ای کشید و خروسی در آن انداخت
سپس گفت خروس را بدون آنکه از دایره خارج شود بگیرید
این عده هر چه تلاش کردند نتوانستند و خروس فوراً از دایره بیرون می رفت
در نهايت از چرچیل خواستند که این کار را خود انجام دهد
چرچیل خروسی دیگر کنار خروس اول گذاشت و این دو شروع به جنگیدن کردند
آنگاه چرچیل به راحتى دو خروس را از گردن گرفت و بلند کرد و در پاسخ گفت

این سیاست است

ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﮔﺮﻡ ﺗﺎﺑﺴﺘﺎﻥ ، ﭘﺴﺮ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ﻟﺒﺎﺳﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ
ﺁﻭﺭﺩ ﻭ ﺧﻨﺪﻩ ﮐﻨﺎﻥ ﺩﺍﺧﻞ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﺷﯿﺮﺟﻪ ﺭﻓﺖ

ﻣﺎﺩﺭﺵ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﺷﺎﺩﯼ ﮐﻮﺩﮐﺶ ﻟﺬﺕ ﻣﯿﺒﺮﺩ
ﻣﺎﺩﺭ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺗﻤﺴﺎﺣﯽ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﭘﺴﺮﺵ ﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ
ﻣﺎﺩر ﻭﺣﺸﺘﺰﺩﻩ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺭﯾﺎﭼﻪ ﺩﻭﯾﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩﺵ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﺯﺩ

ﭘﺴﺮﺵ ﺳﺮﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﯾﺮ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ
ﺗﻤﺴﺎﺡ ﺑا ﯾﮏ ﭼﺮﺧﺶ ﭘﺎﻫﺎﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﺯﯾﺮ ﺁﺏ ﺑﮑﺸﺪ

ﻣﺎﺩﺭ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﯿﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺍﺳﮑﻠﻪ ﺑﺎﺯﻭﯼ ﭘﺴﺮﺵ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ
ﺗﻤﺴﺎﺡ ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻗﺪﺭﺕ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﻭﻟﯽ ﻋﺸﻖ ﻣﺎﺩﺭ
ﺁﻧﻘﺪﺭ ﺯﯾﺎﺩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺷﺖ ﭘﺴﺮ ﺩﺭ ﮐﺎﻡ ﺗﻤﺴﺎﺡ ﺭﻫﺎ
ﺷﻮﺩ

ﮐﺸﺎﻭﺭﺯﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻋﺒﻮﺭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺣﻮﺍﻟﯽ ﺑﻮﺩ ، ﺻﺪﺍﯼ
ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻣﺎﺩﺭ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪ، ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻭﯾﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭼﻨﮕﮏ ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺮ
ﺳﺮ ﺗﻤﺴﺎﺡ ﺯﺩ ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﺩﺍﺩ

ﭘﺴﺮ ﺭﺍ ﺳﺮﯾﻊ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ . ﺩﻭ ﻣﺎﻩ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ ﭘﺴﺮ ﺑﻬﺒﻮﺩﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﺪ. ﭘﺎﻫﺎﯾﺶ ﺑﺎ ﺁﺭﻭﺍﺭﻩ ﻫﺎﯼ ﺗﻤﺴﺎﺡ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺳﻮﺭﺍﺥ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺭﻭﯼ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎﯾﺶ ﺟﺎﯼ ﺯﺧﻢ ﻧﺎﺧﻨﻬﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭﺵ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩ .

ﺧﺒﺮﻧﮕﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﮐﻮﺩﮎ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺟﺎﯼ
ﺯﺧﻤﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﺪ. ﭘﺴﺮ ﺷﻠﻮﺍﺭﺵ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺯﺩ ﻭ ﺑﺎ
ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺯﺧﻤﻬﺎ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ،ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﻏﺮﻭﺭ ﺑﺎﺯﻭﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ
ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ

ﺍﯾﻦ ﺯﺧﻤﻬﺎ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ ، ﺍﯾﻨﻬﺎ ﺧﺮﺍﺷﻬﺎﯼ ﻋﺸﻖ ﻣﺎﺩﺭﻡ
ﻫﺴﺘﻨﺪ

سلامتی پاک ترین عاشق دنیا

ﻗﻄﺮﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﺻﺪﻓﯽ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺷﺪ
ﺭﻓﺘﻪ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺻﺪﻑ ﻣﻬﻤﺎﻥ ﺷﺪ

*****

ﺩﺭ ﻧﻬﺎﻧﺨﺎﻧﻪ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺻﺪﻑ
ﭼﻨﺪ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺖ
*****
ﺩﯾﺪ ﻣﻨﺰﻝ ﺗﻨﮓ ﺍﺳﺖ
ﺩﺭ ﻭ ﺩﯾﻮﺍﺭ ﺻﺪﻑ ﭼﻮﻥ ﺳﻨﮓ ﺍﺳﺖ
*****
ﮐﻤﯽ ﺁﺯﺭﺩﻩ ﺷﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ

ﻋﻠﺖ ﺁﻣﺪﻧﻢ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﭼﯿﺴﺖ؟ !
*****
ﻗﻄﺮﻩ ﻫﺎ ﺁﺯﺍﺩﻧﺪ
ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻮﺝ ﺯﻣﺎﻥ ﻓﺮﯾﺎﺩﻧﺪ.
*****
ﭼﯿﺴﺖ ﻣﻌﻨﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺁﺯﺍﺭﯼ ﻣﻦ؟
ﭼﯿﺴﺖ ﺑﯿﻤﺎﺭﯼ ﻣﻦ؟
*****
ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﺎﺯ ﺷﻮﺩ ﺩﻭﺭ ﺷﻮﻡ
ﺳﺎﮐﻦ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺭﻭﺷﻨﯽ ﻭ ﻧﻮﺭ ﺷﻮﻡ …
*****
ﺻﺪﻑ ﺁﻫﺴﺘﻪ ﺷﻨﯿﺪ ﺍﯾﻦ ﻧﺠﻮﺍ
ﮔﻔﺕ : ﺍﯼ ﮐﻮﺩﮎ ﺧﺮﺩ ﺩﺭﯾﺎ !
*****
ﺷﮑﻮﻩ ﮐﻢ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺑﺤﺮ ﻋﻤﯿﻖ
ﻣﺎ ﻧﮕﺮﺩﯾﻢ ﺑﻪ ﮐﺲ ﯾﺎﺭ ﻭ ﺷﻔﯿﻖ
*****
ﺍﺭﺯﺷﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺷﺒﻨﻢ ﻧﯿﺴﺖ
ﻣﺜﻞ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﺭﯾﺎ ﮐﻢ ﻧﯿﺴﺖ
*****
ﻣﺎ ﺑﻪ ﮐﺲ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﺟﺎ ﻧﺪﻫﯿﻢ
ﺗﺎ ﻧﺪﺍﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﺍﺭﺯﺵ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﯽ ﺟﻬﺖ ﻣﻨﺰﻝ ﻭ ﻣﺎﻭﺍ ﻧﺪﻫﯿﻢ
*****
ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺳﯿﻨﻪ ﻣﻦ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ
ﯾﺎ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩﺕ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺩﺭﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ
*****
ﻣﮑﻦ ﺍﺯ ﺑﺨﺖ ﺷﮑﺎﯾﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﺗﺮﺩﯾﺪ
ﺗﻮ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺷﻮﯼ ﻣﺮﻭﺍﺭﯾﺪ

بود کشاورزی میان مزرعه در کشت و کار
با امیدِ دیدن باغ و درختانش به بار

***

نهالانش به صد شوق و امیده دل بکاشت
سال ها وقت و تلاش و کوششش بر باغ داشت
***
باغبان با دانه ها نجوایِ بسیار مینمود
که نهالم هستی و دیگر به مثل تو نبود
***
باغبان اندر دلش چشمِ ثمر کرده به راه
شد زمانه فصل برداشت و رفاه
***
بکردش سوی شاخه ها نظر
سال اول این نهالان را نبودی هیچ ثمر

***

با خودش گفت کوچک هستن این نهالانم هنوز
سال دیگر از برایم پر ثمر باشند چو روز
***
باز نگهداری نمود این باغ را فصل خزان
در رفاه این درختانش گذاشت از دل و جان
***
سال بعدی بی ثمر بازم همی باغ و برش
با خودش گفت به گمانم که خورَندش این کلاغان ؛ ثمرش

***
کنج کنجه باغه خود زد چند مترسک چون لولو
تاکلاغانی نباشد و کبوتر و جوجو
***
باغبان در این دلش نوره امیدی زد بزرگ
که نباشد ساله بعدی سوده من را بس به خورد
***
سال برداشت و ثمر ها که رسید
بار دیگر این درختان را همی خالی بدید
***
با خودش گفت این کشاورزه زمینو باغه ما
به گمانم دزد دارد این دهات و شهره ما
***
ورنه باغم را همی هست بهترین
دگر هیچ باغ و درختی بهتر از اینها نبین
***
چشم خود بر بی ثمر بودن ببست
سالِ دیگر منتظر ماند و نشست
***
در تمامِ طولِ دوران و فصول
از برای این درختان چون فوضول
***
هر دمی زیر نظر داشت این در و دار و درخت
باز بی ثمر بود او همی از باغ و بخت
***
رفت در کنار باغ خود تنها نشست
کرد با خود یک دمی نجوا و در خود میشکست
***
گفت : تا به کی خود را به نافهمی زنم، ای بی ثمر
بی حیا ، این شد جواب خستگی های منو درده کمر ؟
***
کم به پایت بیل کردم تا که پا گیری به خاک ؟
کم بپایت کود دادم و بدادم آبه پاک ؟
***
کم نبودن روز و شب ها که به فکرت بوده ام
عیب تو نیست ای درختم ؛ من همی پرت بوده ام
***
من خبر دارم ز آیینه تبر داران باغ
با همانان ساز کن ؛ نادیده داغ
***
قدر خوبی آن بداند که جدا از خوبی است
ورنه بودن ها و ماندن ها همی نابودی است
***
با تبر داران ؛ تو خوش باشو بخند
ما کشاورزان همی دست بی نمک بوده و گَند
***
تا ندیده تنه ات طعم تبر
ای درختم کاش میدادی ثمر
***
باغبان خسته ام از باغو بَّر
که کلامش از نصیحت ها ندارد هیچ اثر

شعر از شیخ المریض عمو حسین پیرزاد