روزی ملا نصر الدین بالای درخت مشغول بریدن شاخه ی زیر پای خود بود

شخصی از انجا عبور میکرد و فریاد زد چه میکنی احمق الان شاخه میشکنه و زمین میخوری

از قضا همان لحظه شاخه شکسته شد و ملا محکم بر زمین خورد

ملا نصر الدین بدون اعتنا به درد زمین خوردن بلند شد ، خودش را تکاند و یقه ی یارو رو چسبید و گفت

پیداس از عالم غیب با خبری و میتونی اتفاقات آینده رو پیش بینی کنی ؛ باید بگویی من کی میمیرم

اون مرد هم که فقط میخواست یقه اش و خودش رو از دست ملا نصر الدین آزاد کنه دروغی به ذهنش رسید و گفت

هر وقت خرت بگ*وزه مقدمات مردنت داره پیش میاد و بار دوم که بگ*وزه تو خواهی مرد

چند روزی گذشت ازین داستان

ملا نصر الدین سوار بر خرش همراه با بار هیزم داشت تو صحرا حرکت میکرد در هین مسیر ناگهان خرش زرتی به در کرد

ملا نصر الدین خیال کرد که مرگش نزدیکه

چند قدمی جلو تر نرفت خرش و زرتی دوباره گ*وزید

مولا نصر الدین از خرش پیاده شد و گفت من مُردم دیگه و روی زمین دراز کشید

مردم روستا که این حالت رو دیدن فک کردن واقعن مرده ، اومدن دور ملا حلقه زدن دیدن ملا تکون نمیخوره

طابوتی فراهم کردن  تا او را به قبرستون ببرن در بین مسیر به رودخانه ایی رسیدن و شروع کردن به مشورت کردن که از کدوم مسیر بریم

همین موقع ملا نصر الدین داخل طابوت میشینه و میگه

من قبلن که زنده بودم از این مسیر میرفتم و مسیر رو به بقیه نشون میده

برای نمایش بهتر  اینترنت رو وصل کنید

داستانک های خنگولستان

شجاع ترین آدمها کیا هستند ؟

معلم به بچه ها گفت
تو یه کاغذ بنویسید به نظرتون شجاع ترین آدما کیان ؟
بهترین متن جایزه داره

یکی نوشته بود
غواص که بدون محافظ تواقیانوس با کوسه ها شنامیکننه

یه نفر نوشته بود
اونا که شب میتونن تو قبرستون بخوابن

یکی دیگه نوشته بود
اونایی که تنها چادرمیزنن تو جنگل از حیوونا نمیترسن

هر کی یه چیزی نوشته بود اما
این نوشته دست ودلشو لرزوند ، تو کاغذ نوشته شده بود

شجاع ترین آدما اونان کـه خجالت نمیکشن و دست پدرمادرشونو میبوسن…نه سنگ قبرشونو

قطره اشکی بر پهنای صورت معلم دوید.به همراه زمزمه ای
افسوس منهم شجاع نبودم

.

.

.

.

.

.

یادمون باشه
تو خونه ای که بزرگترها کوچک میشن
کوچکترها هرگز بزرگ نمیشن

یکی بود یکی نبود

هرکی بود غریبه بود

از دلم خبر نداشت

که تورو از دلم ربود

هرکی بود هرچی که داشت

قد من عاشق نبود

واسه چشمای سیات

بخدا لایق نبود

گول نگاشو خوردم و

دلم رو بستم به چشاش

دیوونه بودم مثله شمع

یه عمری آب شدم به پاش

بعد یه عمر آزگار

عشق منو گذاشت کنار

رفت پی یه عشق دیگه

اونم سپرد به روزگار

ز اولش هیچکی نبود

هیچکی به دادم نرسید

قصه من به سر رسید

دلم به عشقش نرسید