‏

خوشبختی چنان غیرمعمول و کمیاب است که انسان وقتی با آن رو به رو می شود ، به دشواری می تواند تشخیص بدهد

وقتی یکی دوست نداره خودتو به زور تو دلش جا نکن
مچاله میشی
(:

پرسید فرق بین دوست و رفیق

گفتم دوست فقط یک آشناست
یک همکار، یک همکلاسی، حتی یک همسایه گاهی یک همسفر، شاید حتی یک همراه، یک همراه از سرکوچه تا دم خانه

مثلا، دوستی یک آشنایی ست که با یک سلام شروع می شود گاهی خداحافظی نگفته تمام می شود
یک اشتباه از دوست بیگانه می سازد

اما رفاقت ریشه دارد به روز و ماه و سال نیست
گاهی در یک آن
یک لحظه ریشه می دواند
می رود تا مغز استخوانت
توی تمام جانت
دلت را قرص می کند
رفیق به بودنش، به ماندنش، به رفاقتش،

دوباره پرسید فرقش؟!؟

گفتم به هر کس نمی گویی رفیق، رفیق یک جوری آرام جان است، قرار است
دنیا دنیا، دریا دریا هم که فاصله باشد از این قاره تا آن قاره رفیق رفیق می ماند که برای رفاقت نیازی به شباهت نیست

اگر شهر مالِ من بود
در هر خيابانش يك بغل فروشي تأسيس ميكردم كه اگر پاييز بود و
نمِ باران و
يك دنيا برگِ زردِ ريخته از درخت و
يك دل كه پر از دلتنگيست

جايي باشد براي دقيقه اي در آغوش كشيده شدن و ثانيه اي آرامش و لحظه اي امنيت
آري من اگر بودم
به جاي اين همه درمانگاه و مريض خانه
در هر خيابان فقط يك بغل فروشي ميزدم و تمام

هرچند مدت یه بار چک میکنم
ببینم شبیه اونایی که بدم میاد ازشون نشده باشم

خیلی مهمه چک کنید

به محض دریافت پیامی از شخصی که برایتان مهم است بدنتان شروع به ترشح سروتونین میکند و شما در طول روز احساس خوبی خواهید داشت

شب و روزتون پر از سروتونین

‏بعضی حقیقت های تلخ رو خود آدمم میدونه
اما وقتی به روش میارن تلخ تر میشه

‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌

تمام غصه‌ها از همان جایی آغاز میشوند که، ترازو برمیداری و می‌افتی به جان دوست داشتنت
اندازه می گیری
حساب و کتاب میکنی
مقایسه میکنی

و خدا نکند حساب و کتابت برسد به آن جا که
زیادتر دوستش داشته‌ای
زیادتر گذشته‌ای
زیادتر بخشیده‌ای
به قدر یک ذره
حتی یک ثانیه

درست از همان جاست که توقع آغاز میشود
و توقع آغاز همه رنج‌هایی است که ما می‌بریم