[گاهی‌هَم‌بِ‌خودِت‌سَر‌بِزَن
حالِ‌چِشماتو‌بِپُرس
وَ‌دَستی‌بِ‌سَر‌و‌رویِ‌احساسِت‌بِکِش
روبِ‌روی‌ِ‌آینه‌بِایست‌‌وَ
تَمام‌تَنهایی‌اَت‌را‌مُحکَم‌دَر‌آغوش‌بِگیر
وَ‌با‌صِدایِ‌بُلَند‌بِ‌خودِت‌بِگو
“تو”تَنها‌داراییِ‌مَن‌هَستی
بِگو‌کِ‌با‌هَمِه‌یِ‌کاستی‌ها‌یِ‌جِسمی‌و‌روحی
تورو‌بی‌بَهانِه‌و‌عاشِقانِه‌دوسِت‌دارَم
بَرای‌خودِت‌وَقت‌بِذار
با‌مِهرَبونی‌دَستِتو‌بِگیر‌و‌بِ‌هَوایِ‌آزاد‌بِبَر
نَذار‌اِحساسِ‌تَنهایی‌کُنی
نَذار‌اَبرایِ‌سیاه،چِشاتو‌اَز‌پا‌دَر‌بیارَن
مُطمَئِن‌باش
هَرگِزکَسی‌دِلسوز‌تَر‌اَز‌تو
نِسبَت‌بِ‌تو‌پِیدا‌نِمیشِه
هر چه میخواهد دل تنگت بگو