مدرسه كه ميرفتيم هربار كه دفتر مشقمون رو جا ميذاشتيم
معلممون ميگفت
“مواظب باش خودتو جا نذارى”
و ما ميخنديديم و فكر ميكرديم نميشه خودمونو جا بذاريم
بزرگ كه شديم بارها و بارها يه قسمت از خودمون رو جا گذاشتيم
توى يه كافه
توى يه خيابون
توى يه خاطره
هر چه میخواهد دل تنگت بگو