حرف هایم با دیوار

وقت هایی که شبیه باقی آدم ها گذر بیهوده ی عمر را نمیفهمم، در نقشِ آرزوهایم فرو رفته ام
این عادت مزخرف از کودکی با من است
همیشه در رویاهایم زیسته ام
به دروغ خندیده ام به دروغ گریه کرده ام به دروغ شاد بوده ام و به دروغ غصه خورده ام

وگرنه وقت هایی که به خودم می آیم،
مثل همین حالا
دلم چیزی جز خودکشی نمیخواهد

در ادامه ی حرف هایم با دیوار
علی سلطانی