حتی با خود خدا هم دردودل منفی نکنید.درد و دل کردن واحساس ترحم و یاس وناامیدی وغصه و…. در سیستم و جهان هستی جایگاهی نداره و جواب ونتیجه معکوس میده
حال میخواد با خدا باشه یا با همسر یا با دوست یا با هرکس دیگه ای
مهم اینه که به هرچه توجه و تمرکز کنیم اونو جذب میکنیم

درد ودل که میکنیم چون با احساس زیاد تلفیق میشه زودتر جذب میشه
مثلا بادوست مون در مورد فقر ومشکلات و بیکاری درد و دل میکنیم،که سبب جذب بیشتر همانها میشویم و دردی دوا نمیشه

“درد دل نکنیم ”
یعنی از کمبودها مشکلات ناخواسته ها و چیزهایی که احساسمونو خراب میکنه حرف نزنیم
چون کلام خیلی موثره و یک نوع توجه محسوب میشه و توجه به هرچیزی باعث جذب اون میشه

با ناله و غربه خدا نگیم ماشینم داغونه ، چرا من ؟ خدایا این چه زندگیه ؟ خدایا دستم نمک نداره
بگید خدایا میدونم توی کارات حکمتی داره ،میدونم عاشق منی، خدایا بازم شکرت، یه راه خوبی برای منم باز کن
مثبت که حرف بزنی موتور خلقت هستی بکار میفته در جهت رسیدن به هدفتون

تلویزیونو روشن میکنید میبینید داره در جهت هدف شما حرف میزنه
بیرون میرید روزنامه میخونید همه کائنات سعی میکنن شمارو به هدف تون برسونن

اگر میخواید به سمت موفقیت حرکت کنید باید فقط از خوبی ها حرف بزنید و سپاس گزار خدا باشید

درمورد رویاهاتون در مورد انگیزه و اهدافتون برای خودتون دفتر آرزوها بسازید هروز خواسته های جدیدتون بنویسید و به اونهایی که میرسید تیک بزنید و کارهای قشنگتری کنید

اینجوری تو ذهن مردم به عنوان یه آدم مثبت که همه دوست دارن باهاش حرف بزنن، انرژی بگیرن نقش می بندین
با کلام مثبت شاید زندگی چن نفرو هم عوض کردین

حرف‌هایی هست
که باید به تو بگویم
مثلا بگویم بودنت حواسم را پرت میکند و نبودنت خیالم را
بگویم هرچه کمتر و کمتر باشی
بیشتر و بیشتر میخواهمت
باید بگویم باشی دوستت دارم
نباشی هم دوستت دارم
باید بگویم
باید بدانی
من اما هنوز صبورم
به نداشتنت
به تنها دوست داشتنت 💥

لیلا مقربی

خوشا دلی که مدام از پی نظر نرود
به هر درش که بخوانند بی‌خبر نرود

طمع در آن لب شیرین نکردنم اولی
ولی چگونه مگس از پی شکر نرود

سواد دیده غمدیده‌ام به اشک مشوی
که نقش خال توام هرگز از نظر نرود

ز من چو باد صبا بوی خود دریغ مدار
چرا که بی سر زلف توام به سر نرود

دلا مباش چنین هرزه گرد و هرجایی
که هیچ کار ز پیشت بدین هنر نرود

مکن به چشم حقارت نگاه در من مست
که آبروی شریعت بدین قدر نرود

من گدا هوس سروقامتی دارم
که دست در کمرش جز به سیم و زر نرود

تو کز مکارم اخلاق عالمی دگری
وفای عهد من از خاطرت به در نرود

سیاه نامه‌تر از خود کسی نمی‌بینم
چگونه چون قلمم دود دل به سر نرود

به تاج هدهدم از ره مبر که باز سفید
چو باشه در پی هر صید مختصر نرود

بیار باده و اول به دست حافظ ده
به شرط آن که ز مجلس سخن به در نرود

***

download ◄

حافظ

گاهی یڪی میشه تمام زندگیت
تمام هستیت
تمام جونت
میدونی که شاید هیچوقت بهش نرسی
ولی همین که فکرت بهش آرومت میڪنه بهترین حسِ دنیاست
مثل بودن تـو برای من

قطعه سیاه رنگی از پـازل زندگی شاید تکمیل کننده زیباتـرین بخش ها و
تصاویر باشند

تو چه میدانی شاید این اتفاق و شرایط سخت ، بعدها تصویری زیبا در
سرنوشت تـو خلق کند
ایمان داشته بـاش

درخیابان راه افتادم
درصورت تمام رهگذرها
دنبال مهربانی گشتم
و نبود‌
ماکجای دنیایمان
مهربانی را گم کردیم
که اینگونه
تمام کوچه هایمان
زمستان است؟

من وعشق و دلـ ♥️ دیوانه بساطی داشتیم
عقل هی فلسفه میبافد و ما میخندیم

نوشتم
پُست شد
نوشتم
لاےڪ خورد
نوشتم
آمار بازدیدش بالا رفت
امّا هدفِ من از نوشتن ، هیچڪدام از این ها نبود
من نوشتم
ڪه تو فقط یڪے از حرف‌هایِ ناگفته ىِ دلم را بخوانے
نوشتم
تا تو بدانے دلم اسيرِ چشم هايت شُده
ولے
همه خواندند
همه فهمیدند
جز تو

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی
تا با تو بگویم غم شب های جدایی

بزم تو مرا می طلبد ، آمدم ای جان
من عودم و از سوختنم نیست رهایی

تا در قفس بال و پر خویش اسیرست
بیگانه ی پرواز بود مرغ هوایی

با شوق سرانگشت تو لبریز نواهاست
تا خود به کنارت چه کند چنگ نوایی

عمری ست که ما منتظر باد صباییم
تا بو که چه پیغام دهد باد صبایی

ای وای بر آن گوش که بس نغمه ی این نای
بشنید و نشد آگه از اندیشه ی نایی

افسوس بر آن چشم که با پرتو صد شمع
در اینه ات دید و ندانست کجایی

آواز بلندی تو و کس نشنودت باز
بیرونی ازین پرده ی تنگ شنوایی

در اینه بندان پریخانه ی چشمم
بنشین که به مهمانی دیدار خود ایی

بینی که دری از تو به روی توگشایند
هر در که براین خانه ی ایینه گشایی

چون سایه مرا تنگ در آغوش گرفته ست
خوش باد مرا صحبت این یار سرایی

هوشنگ ابتهاج