نمی‌دونم اگه روی خاطراتم کنترل داشتم
باهاشون چی‌کار می‌کردم
شاید همه‌‌ی اونایی که با تو بودن رو می‌ذاشتم کنار
شایدم هرچی خاطره غیر از تو داشتم رو می‌ریختم دور
تا دیگه به هیچ‌کس و هیچی جز تو فکر نکنم

من، به تو اعتیاد دارم
دقیقا بیست و چهار ساعت از شبانه روز
اینکه هنوز به همون موزیکی گوش می‌دم
که تو گوش می‌دی
اینکه هنوز همون عطری رو می‌زنم
که تو دوست داری
اینکه هنوز از همون خیابونی رد می‌شم
که تو رد می‌شی

یعنی چیزی از تو درونِ من هست
که حتی بعد از مرگ هم با خودم به اون دنیا می‌برم

حالا تو هرجای دنیا
با هرکی می‌خوای باشی، باش
:واقعیت اینه که
نه یک ثانیه
نه یک ساعت
نه یک سال
که تو یک عمر خاطرات منی
❤

من
دلسوزی مردم شهرم را نمی خواهم

سه دقیقه یڪبار یادآوری ڪردن اینڪه
سیگار بد است‌را نمی خواهم
من نمی فهمم بین این همه دلسوزی
چرا آنڪه باید دلسوزی ڪند نمی ڪند …؟

چرا هر ڪه را نمی خواهی ببینی
چند روز یڪبار می بینی …؟
ولی آنڪه دیدنش
تنها دلیل قدم زدن های طولانی ات است را
نمی بینی

به ڪه بگویم
در فاصله ی چند متری من هستی

ولی نه آنقدر جسارت دارم ڪه به دیدنت بیایم
و نه حتی می شود اتفاقی ببینمت
گفته بودم عاشق جنوبم با تمام گرمیَش

اما اگر قرار باشد اینقدر شلوغ و بزرگ باشد 
ڪه تو را اتفاقیـ یڪبار هم نبینم

قسم می خورم شهرم را ترڪ خواهم ڪرد

ڪاش “دنـــیا” طوری بود

ڪه هیچکس به ڪــسی ” نـــیاز” نداشت
اونوقت آدمــها “مـــطمئن” میشدن

ڪسی ڪه “ســراغشون” رو میگیره “دوســـشون” داره” نه “ڪارشـــون”

خسته نیستم
فقط دیگر کمی حوصله ام سر رفته است
از این همه شب بیداری های تکراری
از این همه منتظر ماندن و نیامدن
نه من خسته نیستم
فقط دیگر با کسی حرفم نمی آید
هضم یک آدم جدید برایم سخت شده

میدانی؟!؟
آدم وقتی تمامش را از دست میدهد
دیگر خود به خود به موجودی تبدیل میشود
که‌ نه حوصله ی توضیح دارد و نه
اشتیاقی برای آدم های جدید
سعی میکند و ترجیح میدهد که
خودش با خودش بیشتر رفیق باشد

دعا کردمـ
بهـ هر چیـ میـخواد برسهـ

دیگهـ ندیدمشـــــ
(: