ﺩﺭﺳﯽ ﺍﺧﻼﻗﯽ ﺍﺯ ﺳﻬﺮﺍﺏ ﺳﭙﻬﺮﯼ

ﺳﺨﺖ ﺁﺷﻔﺘﻪ ﻭ ﻏﻤﮕﯿﻦ ﺑﻮﺩﻡ…
ﺑﻪ ﺧﻮﺩﻡ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ:
ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺗﻨﺒﻞ ﻭ ﺑﺪ ﺍﺧﻼﻗﻨﺪ!
ﺩﺳﺖ ﮐﻢ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ،
ﺩﺭﺱ ﻭ ﻣﺸﻖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ…
ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺑﺰﻧﻢ، ﺍﺧﻢ
ﮐﻨﻢ !
ﻭ ﻧﺨﻨﺪﻡ ﺍﺻﻼ! …
ﺗﺎ ﺑﺘﺮﺳﻨﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ
ﻭ ﺣﺴﺎﺑﯽ ﺑﺒﺮﻧﺪ!…
ﺧﻂ ﮐﺸﯽ ﺁﻭﺭﺩﻡ،
ﺩﺭﻫﻮﺍ ﭼﺮﺧﺎﻧﺪﻡ…
ﭼﺸﻢ ﻫﺎ ﺩﺭ ﭘﯽ ﭼﻮﺏ،…
ﻫﺮﻃﺮﻑ ﻣﯽ ﻏﻠﻄﯿﺪ !
ﻣﺸﻖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﮕﺬﺍﺭﯾﺪ ﺟﻠﻮ …
ﺯﻭﺩ، ﻣﻌﻄﻞ ﻧﮑﻨﯿﺪ !
ﺍﻭﻟﯽ ﮐﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩ …
ﺩﻭﻣﯽ ﺑﺪﺧﻂ ﺑﻮﺩ…
ﺑﺮ ﺳﺮﺵ ﺩﺍﺩ ﺯﺩﻡ…
ﺳﻮﻣﯽ ﻣﯽ ﻟﺮﺯﯾﺪ! …
ﺧﻮﺏ، ﮔﯿﺮ ﺁﻭﺭﺩﻡ !!
ﺻﯿﺪ ﺩﺭ ﺩﺍﻡ ﺍﻓﺘﺎﺩ !

ﻭ ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺁﻣﺪ ﺯﻭﺩ!…
ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺸﻖ ﺣﺴﻦ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ.
ﺍﯾﻦ ﻃﺮﻑ ﺁﻧﻄﺮﻑ، ﻧﯿﻤﮑﺘﺶ ﺭﺍ
ﻣﯽ ﮔﺸﺖ
ﺗﻮ ﮐﺠﺎﯾﯽ ﺑﭽﻪ… ؟!
ﺑﻠﻪ ﺁﻗﺎ… ﺍﯾﻨﺠﺎ…
ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﯽ ﻟﺮﺯﯾﺪ! …
” ﭘﺎﮎ ﺗﻨﺒﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﭽﻪ ﺑﺪ !”
” – ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺩﻓﺘﺮ ﻣﻦ ﮔﻢ ﺷﺪﻩ ﺁﻗﺎ
… ﻫﻤﻪ ﺷﺎﻫﺪ ﻫﺴﺘﻨﺪ…”
” – ﻣﺎ ﻧﻮﺷﺘﯿﻢ ﺁﻗﺎ …”
ﺑﺎﺯﮐﻦ ﺩﺳﺘﺖ ﺭﺍ! …
ﺧﻂ ﮐﺸﻢ ﺑﺎﻻ ﺭﻓﺖ…
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﺮﮐﻒ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﺰﻧﻢ…
ﺍﻭ ﺗﻘﻼ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ…
ﭼﻮﻥ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ
ﻧﺎﻟﻪ ﯼ ﺳﺨﺘﯽ ﮐﺮﺩ!….
ﮔﻮﺷﻪ ﯼ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻭ ﻗﺮﻣﺰ
ﺷﺪ!…
ﻫﻖ ﻫﻘﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺳﭙﺲ ﺳﺎﮐﺖ
ﺷﺪ…
ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﯿﺪ…
ﻣﺜﻞ ﺷﺨﺼﯽ ﺁﺭﺍﻡ، ﺑﯽ ﺧﺮﻭﺵ
ﻭ ﻧﺎﻟﻪ !
ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﺣﻤﺪﺍﻟﻠﻪ … ﺩﺭﮐﻨﺎﺭﻡ ﺧﻢ
ﺷﺪ…
ﺯﯾﺮ ﯾﮏ ﻣﯿﺰ … ﮐﻨﺎﺭ ﺩﯾﻮﺍﺭ…
ﺩﻓﺘﺮﯼ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ ……
ﮔﻔﺖ : ﺁﻗﺎ ﺍﯾﻨﺎﻫﺎﺵ! …
ﺩﻓﺘﺮ ﻣﺸﻖ ﺣﺴﻦ…
ﭼﻮﻥ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﮐﺮﺩﻡ …
ﻋﺎﻟﯽ ﻭ ﺧﻮﺵ ﺧﻂ ﺑﻮﺩ .
ﻏﺮﻕ ﺩﺭ ﺷﺮﻡ ﻭ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮔﺸﺘﻢ
! …
ﺟﺎﯼ ﺁﻥ ﭼﻮﺏ ﺳﺘﻢ، ﺑﺮﺩﻟﻢ ﺁﺗﺶ
ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ !
ﺳﺮﺧﯽ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻭ، ﺑﻪ ﮐﺒﻮﺩﯼ
ﮔﺮﻭﯾﺪ !..…
ﺻﺒﺢ ﻓﺮﺩﺍ ﺩﯾﺪﻡ…
ﮐﻪ ﺣﺴﻦ ﺑﺎ ﭘﺪﺭﺵ … ﻭ ﯾﮑﯽ
ﻣﺮﺩ ﺩﮔﺮ…
ﺳﻮﯼ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺁﯾﻨﺪ…
ﺧﺠﻞ ﻭ ﺩﻝ ﻧﮕﺮﺍﻥ …
ﻣﻨﺘﻈﺮ ﻣﺎﻧﺪﻡ ﻣﻦ !
ﺗﺎ ﮐﻪ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺰﻧﻨﺪ…
ﺷﮑﻮﻩ ﺍﯼ ﯾﺎ ﮔﻠﻪ ﺍﯼ! …
ﯾﺎ ﮐﻪ ﺩﻋﻮﺍ ﺷﺎﯾﺪ…
ﺳﺨﺖ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ !
ﭘﺪﺭﺵ ﺑﻌﺪِ ﺳﻼﻡ …
ﮔﻔﺖ ” : ﻟﻄﻔﯽ ﺑﮑﻨﯿﺪ …
ﻭ ﺣﺴﻦ ﺭﺍ ﺑﺴﭙﺎﺭﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﺎ … ”
ﮔﻔﺘﻤﺶ، ﭼﯽ ﺷﺪﻩ ﺁﻗﺎ ﺭﺣﻤﺎﻥ ؟!
ﮔﻔﺖ ” : ﺍﯾﻦ ﺧﻨﮓ ﺧﺪﺍ…
ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺸﺘﻪ…
ﺑﻪ ﺯﻣﯿﻦ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ! ” …
ﺑﭽﻪ ﯼ ﺳﺮ ﺑﻪ ﻫﻮﺍ ! …
ﯾﺎ ﮐﻪ ﺩﻋﻮﺍ ﮐﺮﺩﻩ! …
ﻗﺼﻪ ﺍﯼ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ!! …
ﺯﯾﺮ ﺍﺑﺮﻭ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﭼﺸﻤﺶ …
ﻣﺘﻮﺭﻡ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ!…
ﺩﺭﺩ ﺳﺨﺘﯽ ﺩﺍﺭﺩ !
ﻣﯽ ﺑﺮﯾﻤﺶ ﺩﮐﺘﺮ ! …
ﺑﺎ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺁﻗﺎ .……
ﭼﺸﻤﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﮐﻮﺩﮎ…
ﻏﺮﻕ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﻭ ﺗﺎﺛﺮﮔﺸﺘﻢ .
ﻣﻦِ ﺷﺮﻣﻨﺪﻩ … ﻣﻌﻠﻢ ﺑﻮﺩﻡ !
ﻟﯿﮏ ﺁﻥ ﮐﻮﺩﮎ ﺧﺮﺩ ﻭ ﮐﻮﭼﮏ…
ﺍﯾﻦ ﭼﻨﯿﻦ ﺩﺭﺱ ﺑﺰﺭﮔﯽ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ
ﺑﯽ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ﺩﻓﺘﺮ !.…
ﻣﻦ ﭼﻪ ﮐﻮﭼﮏ ﺑﻮﺩﻡ !
ﺍﻭ ﭼﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺑﺰﺭﮒ! …
ﺑﻪ ﭘﺪﺭ ﻧﯿﺰ ﻧﮕﻔﺖ…
ﺁﻧﭽﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺳﺮﺧﺸﻤﻢ، ﺑﻪ
ﺳﺮﺵ ﺁﻭﺭﺩﻡ !
ﻋﯿﺐ ﮐﺎﺭ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ ﻭ
ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺴﺘﻢ!!…
ﻣﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻣﻌﻠﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﻡ !.…
ﺍﻭ ﺑﻪ ﻣﻦ ﯾﺎﺩ ﺑﺪﺍﺩ …. ﺩﺭﺱ
ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﺭﺍ!…
ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻪ ﯼ ﺧﺸﻢ…
ﻧﻪ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺗﺼﻤﯿﻤﯽ…
ﻧﻪ ﺑﻪ ﻟﺐ ﺩﺳﺘﻮﺭﯼ …
ﻧﻪ ﮐﻨﻢ ﺗﻨﺒﯿﻬﯽ…
ﯾﺎ ﭼﺮﺍ ﺍﺻﻼ ﻣﻦ …
ﻋﺼﺒﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﻢ… ؟!
ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ ﺷﺎﯾﺪ …
ﮔﺮﻫﯽ ﺑﮕﺸﺎﯾﻢ !
ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻫﺮﮔﺰ!…
ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻫﺮﮔﺰ!…
ﺑﺎ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﻫﺮﮔﺰ!..