گرگ

ﮔﺮﮒ ﻫﺮﺷﺐ ﺑﻪ ﺷﻜﺎﺭ ﻣﻴﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﻲ ﺁﻧﻜﻪ ﭼﻴﺰﻱ ﺷﻜﺎﺭ ﻛﻨﺪ
ﺑﺮﻣﻴﮕﺸﺖ
ﺷﺒﻲ ﮔﺮﮒ ﺭﺍ ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ ﺩﻳﺪﻡ
ﺑﺎ ﻻﺷﻪ ﻱ ﻳﻚ ﺍﻫﻮ ﺑﻪ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﻠﻪ ﺍﻭﻣﺪ
ﮔﺮﮒ ﻫﺎﻱ ﮔﻠﻪ ﺷﺎﺩ ﺍﺯ ﺷﻜﺎﺭ ﺍﻭ
ﭘﺮﺳﻴﺪﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﻲ ﮔﺮﮒ؟
ﮔﻔﺖ
ﺷﺒﻲ ﺩﺭ ﺳﻴﺎﻫﻲ ﺑﻴﺎﺑﺎﻥ ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻡ ، ﺩﻟﻢ ﺭﺍ ﺭﺑﻮﺩ
ﻫﺮ ﺷﺐ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﭘﺎﻳﻢ ﻛﻪ ﻧﻪ
ﺑﻪ ﺗﻤﻨﺎﻱ ﺩﻟﻢ ﻣﻴﺮﻓﺘﻢ ﺗﺎ ﺗﻤﺎﺷﺎﻳﺶ ﻛﻨﻢ
ﺍﻣﺸﺐ ﻣﺤﻮ ﺍﻭ ﺑﻮﺩﻡ ﻛﻪ ﺻﺪﺍﻱ ﺳﮕﺎﻥ ﻭﻟﮕﺮﺩ ﺭﺍ ﺷﻨﻴﺪﻡ
ﺩﻭﻳﺪﻡ ﭘﺮﻳﺪﻡ ﺯﻳﺮﮔﻠﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻭ ﺩﺭﻳﺪﻣﺶ
ﺍﻧﭽﻨﺎﻥ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﻛﻪ ﻧﻤﻴﺨﻮﺍﺳﺘﻢ
ﺳﻬﻢ ﺩﻟﻢ ﻧﺼﻴﺐ ﺳﮕﺎﻥ ﻭﻟﮕﺮﺩ ﺷﻮﺩ