وصف الحال قرقری | لعن الله عنهو الی الیوم القیامه

قرقری
.
.
.
.

.
.
.

من جمله لعینان وادی خنگولستان بودی که عمر گران سنگ فی الوادی تلف بکردی به لوده گی و تمسخر اهالی و زین فعل عبرت حاصل نکردی و کما فی السابق بر خباثت خویش کمر همت ببستی ؛تا بدانجا که کمر دوشقه بگشتی و بدن دو نیمه؛چونان که نیمه ای به خاور روان بشدی و نیمه ای به باختر..
و لاف همی بگفتی که من دونیمه نبودمی و بلکم شش نیمه ببودمی و خود را سیکس پک بپنداشتی و خدایش نیامرزاد
.
.
.

نقل باشد که با شیخ المریض (لعن الله عنه) قرابتی دیرین بداشتی که چون بسیار زمان زان قرابت بگذشت،تاریخ مصرفش بسر آمده و در قرابه ببایدش ریختن.. چونان سرکه و آبغوره و قرابت به غیظ و غضب مبدل بگشتی
چونان که شیخ ملعون از افعالش ملول بگشتی و سر به خشتک ببردی و بخونش تشنه بگشتی و شیخ ستار شیرازی را به ریختن خونش مامور بکردی والله اعلم
.
.
.
.
نقل باشد که چون بسیار اهل قهر ببودی قرقری ش خواندند و هر که از اهل وادی بر وی وارد بگشتی و سلامش بدادی،فی الفور با وی قهر بکردی و دائما بر اهل وادی عشوه خرکی مبذول بداشتی و چهره از مردمان درهم کشیدی و خدایش لعنت کناد
.
.
.
گویند که فی الوادی خنگولستان اکانت فراوان بداشتی و هر ساعت به اسمی در آمدی و هر لحظه به شکلی
چونان که صبحگاهان دختر ببودی و ظهرگاهان پسر و شبانگاهان پیر فرتوتی و نیمه شبان دزد شب رو و سحرگاهان قلندری کردی و جماعت زه افعالش انگشت حیرت در دماغهاشان بچپاندی تا آرنج که تا آن زمان چونین هفت خط و هفت رنگی در کل عالم هستی خلق نگشتی و خدایش *غِنجه غِنجه* ش کناد

*غِنجه غِنجه همان تکه تکه بباشد بر وزن کباب کنجه*
.
.
.