ﺗﻮﯼ ﯾﻪ ﭘﺎﺭﮎ ﺩﺭ ﺳﯿﺪﻧﯽ ﺍﺳﺘﺮﺍﻟﯿﺎ ﺩﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﯾﮏ ﺯﻥ ﻭ ﯾﮏ ﻣﺮﺩ ﺍﯾﻦ ﺩﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺳﺎﻝ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺑﺎ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻤﯽ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺗﻮﯼ ﭼﺸﻤﺎﯼ هم ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯿﺰﺩﻧﺪ …
ﯾﻪ ﺭﻭﺯ ﺻﺒﺢ ﺧﯿﻠﯽ ﺯﻭﺩ ﯾﻪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺍﻭﻣﺪ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﻭ ﺗﺎ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺍﯾﺴﺘﺎﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ”: ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﻬﺖ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎﯼ ﺧﻮﺏ ﻭ ﻣﻔﯿﺪﯼ ﺑﻮﺩﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺎﺩﯼ ﺑﺨﺸﯿﺪﻩﺍﯾﺪ، ﻣﻦ
ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺷﻤﺎ ﺭﺍ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻧﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ شما بر ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﯿﮑﻨﻢ
… ﺷﻤﺎ ۳۰ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻓﺮﺻﺖ ﺩﺍﺭﯾﺪ ﺗﺎ ﻫﺮ ﮐﺎﺭﯼ ﮐﻪ ﻣﺎﯾﻞ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﻫﯿﺪ . ”
ﻭ ﺑﺎ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪﻥ ﺟﻤﻠﻪﺍﺵ …

ﺩﻭ ﺗﺎ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺭﻭ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﮐﺮﺩ: ﯾﮏ ﺯﻥ ﻭ ﯾﮏ مرد …

ﺩﻭ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺯﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺩﺭﺧﺘﺎﻧﯽ ﻭ ﺑﻮﺗﻪﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﺰﺩﯾﮑﯽ ﺍﻭﻧﺎ ﺑﻮﺩ ﺩﻭﯾﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩﯼ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﭘﺸﺖ ﺍﻭﻥ
ﺩﺭﺧﺘﻬﺎ ﺑﻮﺩﻧﺪ …
ﭘﺸﺖ ﺑﻮﺗﻪﻫﺎ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺻﺪﺍﯼ ﺧﻨﺪﻩﻫﺎﯼ ﺍﻭﻥ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎ ﺭﻭ ﻣﯿﺸﻨﯿﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺭﺿﺎﯾﺖ
ﻣﯿﺰﺩ … ﺑﻮﺗﻪﻫﺎ ﺁﺭﻭﻡ ﺣﺮﮐﺖ ﻣﯿﮑﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻢ ﻭ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﯿﺸﺪﻧﺪ ﻭ ﺻﺪﺍﯼ ﺷﮑﺴﺘﻪ ﺷﺪﻥ ﺷﺎﺧﻪﻫﺎﯼ
ﮐﻮﭼﯿﮏ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﻣﯿﺮﺳﯿﺪ …
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ۱۵ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎ ﺍﺯ ﭘﺸﺖ ﺑﻮﺗﻪﻫﺎ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺍﻭﻣﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻬﺎﺷﻮﻥ ﻧﺸﻮﻥ ﻣﯿﺪﺍﺩ ﮐﺎﻣﻼ ﺭﺍﺿﯽ ﺷﺪﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺍﺩ ﺩﻟﺸﻮﻥ رﺳﯿﺪﻥ …
ﻓﺮﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﮔﯿﺞ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺳﺎﻋﺘﺶ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻣﺠﺴﻤﻪﻫﺎ ﭘﺮﺳﯿﺪ”: ﺷﻤﺎ
ﻫﻨﻮ پانزدﻩ ﺩﻗﯿﻘﻪ ﺍﺯ ﻭﻗﺘﺘﻮﻥ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﻮﻧﺪﻩ، ﺩﻭﺳﺖ نداﺭﯾﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﯿﺪ؟
”
ﻣﺠﺴﻤﻪ ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻩ ﺷﯿﻄﻨﺖﺁﻣﯿﺰﯼ ﺑﻪ ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺯﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ”: ﻣﯿﺨﻮﺍﯼ ﯾﻪ ﺑﺎﺭ دﯾﮕﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺪﯾﻢ؟
ﻣﺠﺴﻤﻪ ﺯﻥ ﺑﺎ ﻟﺒﺨﻨﺪﯼ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ: ﺑﺎﺷﻪ ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻨﺒﺎﺭ ﺗﻮ ﮐﺒﻮﺗﺮ ﺭﻭ ﺑﮕﯿﺮ ﻭ من ﻡ.ﯼ.ﺭ.ﯼ.ﻥ.ﻡ ﺭﻭﯼ ﺳﺮش!
😀 😀 😀 😀