دوران دانشگاه یه استادی داشتیم که خیلی اهل دل بود
یادمه کلاساش یه شور و نشاط خاصی داشت. لابلای تدریسش، بساط شوخی و خنده مونم به راه بود و کم پیش می اومد کلاسشو از دست بدیم
یه عادت جالبی که داشت این استادمون، وقتایی که می‌دید دوز شیطنتمون داره میره بالا و کم کم رشته ی کلام داره در میره از دستش، می‌گفت هوای همو داشته باشیم دیگه بچه ها
می گفت من که هوای شمارو دارم، شمام هوای منو داشته باشین که بد و تلخ و دلخور نگذره وقت کلاسمون و روزگارمون
داشتم فکر می کردم زندگی هم همینه، دقیقا همین قدر ساده و بدیهی
اگه هوای هَمو داشته باشیم
اگه هوای اونی رو که هوامونو داره داشته باشیم
اگه بی هوا خالی نکنیم زیر پای اونی رو که هوادارمونه
اگه جواب خوبی رو با بدی ندیم
اگه بد نشیم با خوبِ روزگارمون
آخ که چه گلستونی میشه زندگیامون
طاهره اباذری هریس
هر چه میخواهد دل تنگت بگو