آن یک نفر

در زندگى همه ما “يك نفر” هست كه حالمان را خوب ميكند. ميشود برايش گريه كرد، حرف زد، گله كرد و حتى غصه ها را سرش خالى كرد

اين “يك نفر” گاهى يك قاب عكس است روى ديوار يا لباسى ست كه ته كمد پنهان شده، شايد نامه ايست كه لابلاى كتابى مانده، صدايى از پشت تلفن، شاخه گلى خشك

اين يك نفر حتى مى تواند خاطره اى دور باشد از كسى كه ديگر نيست يا شبيه همين كسى باشد كه انسوى ميز دارد چايش را مى خورد. وقتى از همه جاى دنيا بريديم از معجزه حضور اين “يك نفر” غافل نشويم

الميرا لايق