از یک جایی به بعد یاد می گیری‌‌‌

از یک جایی به بعد یاد می گیری که دیگر خودت را درگیر “دوستت دارم” های بی سر و ته هیچ آدمی نکنی
دوستت دارم هایی که مثل تکیه کلام، دائما ورد زبان اند و مخاطب هایش هر روز عوض میشوند
از یک جایی به بعد میفهمی فکر کردن به آدمی که خودش هم تکلیفش را با “دل امروز عاشق و فردا فارغش” نمی داند، حماقت است
اینکه تو هنوز درگیر عشق بی سرانجامت باشی و او غرق خوشی ها و سرگرم آدم های رنگ و وارنگ اطرافش، وفاداری نیست!!!! خیانت به خودت است
فکر کردن به آدمی که هیچوقت ماندن را یاد نگرفت و عشق را نفهمید، اشتباه محض است
بالاخره به خودت می آیی و میفهمی میتوانی با هر کسی خوشبخت بشوی به جز همین آدمی که یک روز فکر میکردی بودنش کنار تو خوشبختی محض است