دختر که باشی….

دختر که باشی
دلت که میگیرد
هیچ چیز ارامت نمی کند.
مگر نوازش های مهربانانه ی مادر

اما
دختر که باشی و عاشق باشی و دلت بشکند
حجب و حیا نمی گذارد هر حرفی را به مادر باز گو کنی
می نشینی و صبر می کنی
تا تاریکی شب فرا رسد
زیر نور مهتاب با چشمک ستارگان
دردت را زیر لب زمزمه می کنی و هیچکس اشکایت را نمی بیند

و
اگر کسی پرسید چرا انجا نشستی
در هوای خفگان اور نفس عمیق می کشی و میگی
هوووم هوا خوش بود امدم هوا خوری
و چقدر سخت دلت از دروغت می گیرد