چند بیت مولانا

عمر که بی عشق رفت هیچ حسابش مگیر
آب حیاتست عشق در دل و جانش پذیر

در هوس بال و پرش
بی پر و پرکنده شدم

بی ‌تو هستم چون زمستان

خلق از من در عذاب

‌
ما در میان رقصیـم

رقصان کن آن میان را

‌سپارم به تو جان

که جان را تو جانی

جان پر و بال میزند در طرب هوای تو

نیست نشان زندگی تا نرسد نشان تو

 

مولانا