دست خودت نیست
  تو
من را بلد نیستی
آمدی دستم را بگیری 🙂
دست گذاشتی روی دلم
خواستی مرحم  زخم هایم  باشی  🙂
نمک پاشیدی رویشان
من که میگویم  عمدی  نبود 🙂
ولی
حتی دلم هم از  دستت  افتاد و  شکست
خدا بخیر کند
با تو بودن
چه خطرها که ندارد

امیررضا لطفی پناه

شما پسرا وقتی از این مطمئن میشین که یه دختر عاشقتونه زجرش میدین
🙂

چه متن قشنگیه
قوی کسی است که
نه منتظر میماند کسی خوشبختش کند
و نه اجازه میدهد کسی بدبختش کند
هر گاه زندگی را جهنم دیدی
سعی کن پخته از آن بیرون آیی
سوختن را همه بلدند
زندگی هیچ نمیگوید؛ نشانت میدهد
با زندگی قهر نکن… دنیا منت هیچکس را نمیکشد
یکی رفت و
یکی موند و
یکی از غصه هاش خوندو
یکی برد و
یکی باخت و
یکی با قسمتش ساختو
یکی رنجید
“”یکی بخشید””
یکی از آبروش ترسید
یکی بد شد
یکی رد شد
یکی پابند مقصد شد
تو اما باش
“””خدا اینجاست “””
با خود عهد بستم که به چشمانم بیاموزم
فقط زیبائی های زندگی ارزش دیدن دارد
و با خود تکرار می کنم که یادم باشد
هر آن ممکن است شبی فرا رسد
و آنچنان آرام گیرم که دیدار صبحی دیگر برایم ممکن نگردد
پس هرگز به امید فردا محبت هایم را ذخیره نکنم
و این عهد به من جسارت می دهد که به عزیزترین هایم ساده بگویم
خوشحالم که هستید و هستم

از من به شما نصیحت
هرگز ،تمامتان را برای هیچ کس رو نکنید
از همان اول قضیه
راه و بیراه نگویید که دیوانه ی ِعطر تنش
و مجنون بوی موهایش شده اید
هیچ چیز نگویید،ساکت و آرام
کنارش ثانیه ها را بگذرانید
و اجازه دهید برای شنیدن یک عزیزم از دهانتان تشنه باشد
آدم ها اول هر قصه ای عاشق آدمهای احساساتی اند
آنها که مدام دوستت دارم میگویند و دوستت دارم را ثابت میکنند
بعد ها ولی دلزده میشوند از کسی که احساساتش را بروز میدهد
از کسی که دوست داشتنش را روی زبان می آورد
آدمها تکلیفشان با خودشان معلوم نیست
امروز بال بال میزنند که نگاهشان کنید،علاقشان را ببینید و چشم های پر ذوقشان را نادیده نگیرید
فردا،چشم هایشان را روی همه چیز
هر چه بوده و نبوده
روی دوستت دارم ها
روی دلبستگی ها
روی وابستگی ها
میبندند و میروند
میروند
سراغِ کسی که تمامش رو نشده باشد
سراغِ کسانی که دوستت دارم نمیگویند
و علاقه اشان حتی از چشم هایشان هم معلوم نیست

فاطمه جوادی

تهران امروز ستون نیازمندی های
تمام روزنامه هایش این بود

نیازمندیم به خبرهایی خوب
به مرهم
به دلهایی بدون داغ
نیازمندیم به اشک های از سر شوق
به دلهره های اتفاقات خوب
به مهربانی بیشتر
نیازمندیم به اخباری با دو خط لبخند

معصومه صابر

هرگز به آدمهای مهربان زخم نزنید

آدمهای مهربان در مقابل خوبی هایِ یکطرفه؛ هرگز احساس حماقت نمیکنند
چون خوب بودن برای آنها عادت شده است
آدم های مهربان از سر احتیاجشان مهربان نیستند

آنها دنیا را کوچکتر از آن میبینند که بدی کنند
آدمهای مهربان خود انتخاب کرده اند
که نبینند نشنوند و به روی خود نیاورند نه اینکه نفهمند…

هزاران فریاد پشت سکوت آدمهای مهربان هست
سکوتشان را به پای بی عیب بودن خود نگذارید

مهربان باشید با مهربانان