انگار دست سرنوشت برای این خانواده زیبا نمی‌نوشت و خواب‌های بدی برایشان دیده بود. سارا در این سال‌ها تمام تلاش خود را کرده بود که سوفیا همان دختر شاد و شیطون بماند؛ اما انگار زیاد هم موفق نبود، چون سوفیا بسیار منزوی و غمگین شده بود. سارا ترس سوفیا از پدرش را به خوبی حس می‌کرد و سوفیا هنگام دعوا‌های پدر و مادرش ساعت‌ها گریه می‌کرد و از ترس می‌لرزید، البته سوفیا امروز، بر‌خلاف همیشه لبخندهای دلربایی به یاد خاطراتش در روستا می‌زد و بعد از مدت‌ها خوشحال بود سرعت ماشین لحظه به لحظه شدت می‌یافت و حال محمد بد‌تر می‌شد. سارا علاوه بر نگرانی همیشگی‌اش ذره‌ذره ترس نیز در وجودش شعله‌ور می‌شد نگرانی و ترسش بیشتر برای دخترک زیبا و کوچکش بود. محمد ناشیانه و با سرعت بالا، پیچ‌ها را دور می‌زد و گاهی از لاین جاده خارج می‌شد. سارا نگاهی به محمد کرد، محمد اصلاً در حال خودش نبود و سارا علت تغییر حال همسرش را فقط در مواد خلاصه می‌کرد محمد وقتی متوجه نگاه ترسیده‌ی سارا شد، با صدای خمار و کشیده شروع به صحبت کرد
o*o*o*o*o*o*o*o
تو که می آیی نوشته هایم را میخوانی
وبی هیچ نشانی میروی
صبر کن
ی نگا به من کن ببینم هنوز لبخند بر روی لبانت هست
و زیر لب میگویی که همون دیوونه ای
بهت حسودیم میشه آخه تو می آیی
نوشته های کسی که دوستش داری را میخوانی
اما من
او برای من هیج جا نمینویسد تا بخوانم
او تمام دوس داشتنش را در قلبش حفظ میکند
وغم نداشتنش را تنهایی به دوش میکشد
میخندم هنگام نوشتن،خصوصادلنوشته هایم
با تمام وجود حس کن لبخند مرا
بخند تا ببینم لبخندت را دلم برای لبخندهای از ته دلت تنگ شده
خب دیگه بسه انقد نخند لوس میشی
خب چیکار کنم الان یهو حس نوشتنم تموم شد
*vakh_vakh* *hir_hir*
o*o*o*o*o*o*o*o
خیلی سعی کردم حداقل این دفعه پست حسی ولی بازم نتونستم
*vakh_vakh* *goz_khand*
♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪
جمعه‌ها را باید قاب گرفت
درست مثل همان عکس‌های قدیمی
و خاک گرفته‌ی روی دیوار
انگار جمعه ها
ماندگارترین روزهای آفرینش‌اند
تلخی‌ها و شیرینی‌هایش
قاب می‌شوند
و می‌چسبد به دیوار خانه‌ی دلت
مثل لبخندهای مادر بزرگ
در آن عکس قدیمی
یا مثل گریه های من در آغوش مادر
که با دیدنش در عکس‌های قدیمی
همیشه لبخند میزنم
مرد و زن هم ندارد
جمعه‌ها باید کسی را داشته باشی
که تو را در آغوش بکشد
جمعه‌ها را باید عاشقانه گذراند
تا غروبش دلگیرت نکند
باید دست در دست‌های گرم تو گذاشت
و جاده‌ها را یکی یکی فتح کرد
آخر باید یکی را داشته باشی
تا با بوسه‌های بی هوایش به تو بفهماند
که جمعه‌ها عشق تعطیل نیست
لعنتی تازه سر آغاز عاشق شدن است
♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪
علیرضا اسفندیاری
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
دوست مجازی من
چند وقت است برایت مینویسم
و تو میخوانی
و گاهی تو مینویسی و من میخوانم
دوست مــــــــــجازی من
بین ما هیچ نقابی نیست
این روزها درد دلهایمان را
به زبان نمی آوریم
تایپ میکنیم
مانده ایم اگر این دنیای مجازی نبود
روی دیوار احساس چه کسی مینوشتیم؟
افسوس مجازی هستی
پشت هر یک این مانیتورها یک مخاطب خاص نشسته است
میخواند،فکر میکند،گاهی هم گریه میکند،یا میخندد
برای چند دقیقه هم که باشد از دنیای واقعی مرخصی میگیری
مینشینی برای دل خودت
گاهی هم شب و روز میچرخی در این دنیای رمز دار
ولی میدانم
قدر تمام لبخندهایت تنها هستی
اگر همدمی بود که مجازی نمیشدی
دوست مــــــــــجازی من
گاهی آنقدر بیخود میشویم بین یک دنیا دروغ و اعتقاد
فراموش میکنیم خودمان را
دور میزنیم منطق و باورهایمان را
میخندیم ؛ گاهی هم دروغ میگوییم
آنقدر که با تو راحت هستم با خودم نیستم
نمیدانم
شاید این معجزه ی " مـــــجازی بودنت " باشد
دوست مجازی من، بودنت را قدر میدانم و دوستت دارم
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
روزهای رفته زندگی را ورق میزنم
چه خاطراتی که زنده نمیشوند
چه روزها که دلم میخواست
تا ابد تمام نشود
چه روزها که
هر ثانیه اش یک سال گذشت
چه فکرها که ارامم کرد
چه فکرها که روحم را ذره ذره فرسود
چه لبخندهایی
که بی اختیار برلبانم نقش بست
چه اشکهایی
که بی اراده از چشانم سرازیر شد
چه آدمها
که دلم را گرم کردن
و چه آدمها
که دلم را شکستند
چه چیزها
که فکرش را هم نمیکردم
و شد چه آدمها
که شناختم و
چه آدمها
که فهمیدم هیچگاه نمی شناختمشان
و چه
سهم من از این همه خاطره یک یادش بخیر می شود
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
زمانش که برسد ؛ خواسته هایت ، داشته هایت شده اند و آرزوها ، جزئی از روزمرگی هایت
زمانش که برسد ؛ رفتنی ها رفته اند و ماندنی ها ، عزیزترین دلخوشی هایت شده اند و تو یاد گرفته ای که با ساده ترین چیزها شاد باشی
زمانش که برسد ؛ تو سرد و گرمِ روزگار را چشیده و به این نتیجه رسیده ای که عاقلانه ترین کار همین است ؛ که با داشته هایت شاد باشی و امیدوارانه برای آرزوهایت تلاش کنی ، و به این ادراک خواهی رسید ؛ که دنیا کوتاه تر از آنی ست که آرامشت را برای غصه های بیهوده و رنج های بی نتیجه خراب کنی
می رسد زمانی که آینه ها فقط لبخندهای تو را ببینند ، زمین اشتیاقِ تو را به دوش بکشد و زمانه ، اتفاقات خوب را حوالی تو بیندازد
زمانی که غصه و اندوه های زودگذر ، پشت دیوار بی تفاوتی ات ، ته نشین خواهند شد
و تو با صدایی بلند و آرامشی عمیق ، زندگی خواهی کرد
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
دلم تنگ شده است
هم برای اخم هایش
هم برای دعواهایش
هم برای اشک هایش
دلم برای بی محلی هایش هم تنگ شده
بیشتر از این چیزی یادم نمی آید
*0*0*0*0*0*0*0*
واقعا نمیدانم از کجا شروع کنم! از آن نگاه ها یا از آن لبخندها؟
از آن دست های زیبا با آن ناخن های کشیده یا آن اندام خوش فرم؟
از آن چشمهایی که دوست داری یک تنه خودت را در آنها غرق کنی یا آن موهای کوتاه پسرانه که آن چهره ی ملیحش را که اکثر اوقات لبخندی بر لبهایش است،زیباتر میکند؟
از آن کاپشن مشکی رنگ که فقط به تن او زیباست یا آن کیف کج سفیدش؟
از آن صدای زیبایش یا آن مظلومیت نگاهش؟!از آن...
و کلی از آن های دیگر که هیچ گاه تمام نمیشنوند و تنها و تنها،و فقط و فقط درباره ی او زیبا هستند و نه برای کس دیگر!زیرا او با همه فرق میکند
اشتباه است که میگویند تنها خداوند نا محدود است،من کسی را میشناسم که او هم نا محدود است؛زیبایی هایش،صفت ها و خصوصیاتش،نگاه هایش،لبخند هایش و...،همه و همه ی اینها برای او نامحدود است
زیرا هر چقدر هم که بگویم باز هم تمامی ندارد و اگر صدها سال هم که بشود عمر کنم باز هم هنوز نتوانسته ام زیبای ها،صفت ها،نگاه ها،لبخند ها و... او را بشمارم و برایتان درباره ی هر یک از آنها توضیحی بدهم
هرچند او خودش جواب تمام خوبیهاست
دو دقیقه پیش
در حال حاضر هنوز بخش چت راه اندازی نشده است
دو دقیقه پیش
یکمی صبور باش عزیزکوم درستش موکونیم
دو دقیقه پیش
تست برای پیام طولانی چند خطی
خط دوم
خط سوم
