♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
شنیدن صدای ادما حتی وقتی که دارن تمام
تلاششونو میکنن تظاهر کنن خوبن اونقدرام سخت نیست فقط کافیه سرمونو از زندگی مردم
بیرون بکشیم و دل بدیم به ادمایی که با بودنشون به زندگیمون رنگ دادند ، کافیه بفهمیم زندگی
ارزشش بیشتر از اینه که صرف چیزهای بیهوده بشه
گاهی ادما وسط بی توجهی ها از بین میرن ، وقتی میبین دیگه گوشی واسه شنیدن و
چشمی واسه دیدن نیست بجای حرف زدن
حرفاشونو تلنبار میکنن ته دلشون ، جایی که دست هیچکی بهشون نرسه ! بعدشم نقاب بی تفاوتی
میزننن و پا به پات به تموم مسائل پیش افتاده میخندند ، جوری که انگار هیچ اتفاقی نیافتاده
شاید بخاطر این باشه که قلب هامون با وجود
ادمای اطرافمون تنها و گرفته ست
شاید اگه این پرده از رو چشامون برداشته شه بتونیم جدای خلقت ظاهری
ادمای زندگیمون تنهایی هاشونو ببینیم
🌸🌜
♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
مریم‌عابدینی

o*o*o*o*o*o*o*o

همه چی از اونجا شروع شد که طبق معمول بعد از ظهرها غلوم آتیشی، کریم جیرجیرک، مِیتی هوش،جلال خاک انداز، اکبر فِنچ، جوات رادار و رحیم ننه قمر که همه بروبچه های بازارچه بودن، تو قهوه خونه مش حسن جمع شده و منتظر رییسشون یا همون ابی سیریش بودن

فقط خدا می دونست که این هفت نفر به اضافه ابی سیریش که همه اسمشونو هشت داداش گذاشته بودن،چه خاطراتی از روزهای بچگی و بدو بدو کردن ها و سربه سر مغازه دارای بازارچه گذاشتن ها، نداشتن
هرجا گوسفندی کشته میشد هر هشت نفر التماس کنان حاضر میشدن و از صاحب گوسفند میخواستن که بجول ها _استخونیه که در مچ پا گوسفند بین دو غوزک قرار داره _ رو بهشون بده. یه کیسه پر از بجول داشتن که تابستون ها از صبح علی الطلوع تا نصفه شب، همشونو گوشه بازارچه کنار هم میچیدن و شرطی بازی میکردن! تکرار در بجول بازی یا قاب بازی از اون ها قاب بازهای حرفه ای ساخته بود که با بچه های بازارچه های نزدیک هم مسابقه میذاشتن

کم کم واسه خودشون یه تیم هشت نفره درست کردن و مثه ورزش فوتبال مسابقات داخل محله ای و خارج محله ای و فینال و خالصه هرچی دلتون بخواد، مسابقه ردیف کردن

تو بچه ها ابراهیم یا به قول دوستاش ابی بدجور پیله بود! به طوریکه همه بهش می گفتن ابی سیریش وچون تا چیزی رو که میخواست بدست نمیاورد، دست از تالش و کوشش نمی کشید. همین باعث شد، همه اونو به عنوان رییس گروه قبول کنن

هرکدوم از این بچه ها واسه خودشون لقبی داشتن که براساس خصوصیت رفتاریشون، شکل و قیافه شون بود؛ مثال کریم جیرجیرک خیلی حرف می زد. اکبر فِنچ خیلی ظریف و ریزه میزه بود. غلوم آتیشی اهل دعوا، مهدی یا همون مِیتی هوش مغز متفکر گروه، جالل خاک انداز بین صحبت همه می پرید و جواد یا همون جوات رادار، جاسوس و خبر چینشون بود. رحیم ننه قمر هم وابستگی عجیب به ننه ش قمر خانم داشت

داشتم میگفتم که همه در قهوه خونه مش حسن منتظر رئیسشون ابی سریش بودن که جوات رادار خبر مهمی رو از نوچه های خَز کاظم قرو قاطی که محل پلاس شدنشون، بازارچه چند خیابون اونور تر بود، بده

رمضون مافنگی سینی به دست به سمتشون اومد

سام علکوم آقایون هش داداش! شای داغ آوردم. نوش ژونتون

سینی چای رو روی میز گذاشت
غلوم آتیشی نگاهی چپ چپی به استکانهای نصفه از چایی کمرنگ و نعلبکیهای حاوی چای و سینی یه مَن چرک انداخت

قفسه سینه شو صاف کرد و بادی تو غبغب انداخت

نفله! باز که نصفه چایی رو تو سینی حروم کردی؟

چرت رمضون پاره شد و خاکستر داغ سیگار گوشه لبش، روی پای لختش که داخل یه دمپایی مثال سفید بود ریخت! در حالیکه خم میشد تا خاکسترو که بدجور پاشو سوزونده بود ازپشت پاش برداره با لحن شاکی وبلند گفت

شته؟؟ گُرخیدم

غلوم آتیشی دست برد و یه استکان کمر باریک که خطهای طالیی دور کمرش به دلیل شستشو و کهنگی یه خط درمیون محوشده بودن، برداشت.استکانو به لبش برد و یه هورتی کشید. اخماش در هم رفت و استکانو تو نعلبکی کوبید که بقیه ش هم از سرش پرید و به اطراف سینی پاشید

دِ بزنم صدای.... ال اله اال ا... . آخه مافنگی اینو که از شیر حموم پر کردی! ولرمه! چای داغت اینه وای به حال چای سردت

دستشو بلند کرد که یه پس سری حسن مافنگی رو مهمون کنه که صدای یکی از گوشه قهوه خونه بلند شد

 

بر دل سیاه شیطون لعنت

همه یه صدا گفتن

بشمار

یکی دیگه از ته قهوه خونه داد زد

بر محمد و آل محمد صلوات

مشتری ها همه یه صدا گفتن

اللهم صل علی محمد.......

هنوز صلوات تموم نشده بود که ابی سیریش در حالیکه کلاه شاپوشو به رو ابروهاش کشیده ، سینه جلو داده و دستمال یزدی قرمز دور دست چپش پیچیده بود، پا تو قهوه خونه گذاشت

نوچه هاش به پاش بلند شدن و از همون جا داد زدن

چوخلصیم آق ابی _ مخلصیم آق ابی

ابی شلنگ تخته وار وارد قهوه خونه شد. پاشو که از پله در ورودی پایین گذاشت، دست چپشو، همون که دستمال یزدی دورش پیچیده شده بود بالا برد و داد زد

 اجمالتیم _ کوچیک شده همه شماییم

مشتری های قهوه خونه از گوشه و کنار نامرتب و یکی در میون گفتن

آقایی آق ابی

ابی سیریش یه نگاه به فضای پر از دود سیگار و تنباکوی قهوه خونه انداخت! صدای تق و تق برخورد استکانها به نعلبکیها و سینی، لبخندی کنج لبش نشوند و یه لحظه اونو به عالم بچگیش برد

همون موقع که شاگرد مش حسن بود و عصرها بعد از مدرسه می اومد قهوه خونه و تو شستن استکانها و دستمال کشی میزها به مش حسن کمک میکرد. درسته که به قول مردم تو دارو دسته جاهلا بود ولی همه می دونستن که
ابی یه لوطیه به تمام معناست! مهربون، قابل اعتماد و باگذشت

چقدر هوای همین دوستهای به قول بقیه آویزونشو داشت و پول کف دست بی بی کوکب، پیرزن پیر و ترشیده ته بازارچه میذاشت که مبادا خدایی نکرده از بی پولی به گدایی رو بیاره. همیشه به برادراش میگفت

 بی بی سیده. اولاد پیغمبره. نبینم ازش غافل بشید که خدا ازتون غافل میشه

تمام این خاطرات تو چند ثانیه از جلوی چشمهاش گذشت

گشاد، گشاد در حالیکه یه پاش به شرق میرفت و یه پاش به غرب به سمت میز دوستهاش راه افتاد و از جلوی هر میزی که رد می شد دست چپشو رو سینه ش می ذاشت و کمی خم می شد و می گفت

نوکریم.... مخلصیم.... کوچیکیم

همین جوری بود که همه ابی رو تو بازارچه دوست داشتن. نمی شد کاری از دستش بر بیاد و واسه هم محله ای هاش انجام نده! به قول معروف آخر مردونگی رو تو همه چی به جا می آورد

به میز برادراش که رسید، دوستاش که نشسته بودن، دومرتبه به پاش بلند شدن

جلال خاک انداز با عجله گفت

بفرما اینجا آق ابی

و به صندلی خودش اشاره کرد.ابی سری تکون داد و گفت

 نه داداش بشین سرجات

ابی دست دراز کرد و دستشو لبه صندلی میز خالی بغلی گذاشت، رو به اکبر فنچ کرد

 بیکیش کنار چارپایه ت رو

اکبر صندلیشو جابجا کرد. ابی با یه حرکت صندلی رو چرخوند و کنار صندلی اکبر فنچ گذاشت؛دستشو به شلوارش برد و کمی از ناحیه رانهاش به شلوار چین داد و اونو بالا کشید و رو صندلی جا گرفت

کتشو راست و ریست کرد و کلاشو بالاتر برد

گره ای بین ابروهاش انداخت و با صدایی که انگار یه باد گلو تهش گیر کرده بود، گفت

 چه خبری شده که پیغوم فرستادید فی الفور خودمونو برسو.....

جلال خاک انداز مثل قاشق نشسته وسط حرفش پرید

آق ابی جوات رادار از بچه های کاظم قرو قاطی واسمون خبر آورده

ابی نگاهی به جلال انداخت و پوزخندی زد و گفت

 تو نمیخوای یه کم آدم شی و وسط حرف نپری تا این اسم خاک انداز رو از روت کم کونیم؟

جلال سرشو پایین انداخت

ببخش آق ابی

ابی دستمال دور دستشو تو هوا ول کرد و جلوی صورت جلال حرکت داد

 نبینم جلال خاک اندازمون شرمنده باشه

جلال سرشو بلند کرد و با ذوق گفت

نوکرتم داداش

خم شد که دست ابی رو ببوسه که ابی با دستمال یزدی زد تو سرش

 جمع کون خودتو! انگاری دست بچه آل علی رو می خواد ماچ کونه که خودشو تا قوزک پا خم می کونه! دیگه نبینم از این غلطا بکونی

بدون اینکه منتظر واکنش جلال بشه رو به جوات رادار کرد و گفت

 چه خبر مَبرا جواتی؟

جوات رادار آب دهنشو قورت داد و قیافه پیروزمندانه ای به خودش گرفت

والا خدمت با سعادت آقای خودم که داش ابیمون باشه؛ بگم که دیروز کاظم قره قاطی با نوچه های خزش تو زورخونه آ‌سِد هاشم، پشت سر ما و بقیه داداشا حرف مفت زدن! قاسم پلنگ گفته که تو بجول بازی هفته قبل، شما که سرورمون باشی کلک زدی و وسط بازی بجولها رو عوض کردی!

ابی سیریش دو تا دستشو به کمرش زد، سینه شو جلو داد، بادی تو غبغب انداخت و یک تای ابروشو بالا برد و با صدای بلندی گفت

 دِ غلط کرده نالوطی! ابی سیریشو چه به دوزو کلک! خیلی وقته به پروپاشون نپیچیدیم گذاشتیم نفس بکشن، کوکهای دهنشون شل شده

قری به گردنش داد و صدای ترق ترق گردنشو در آورد

 کی به تو گفت جواتی؟

جوات رادار که سر ذوق اومده بود گفت

شاگرد آ سد هاشم

در همین موقع رمضون مافنگی جلوی میزشون ظاهر شد و واسه خوش خدمتی گفت

سام علکوم آق ابی! شایی چی میخورید بیارم خدمتتون؟ عطری یا تلخ ساده؟

ابی صورتشو به سمت رمضون مافنگی برگردوند و گفت

به به! آق رمضون گل! چشممون به جمالت روشن

رمضون مافنگی از احوال پرسی گرم و گیرای ابی، لبخندی که بیشتر به خنده قورباغه شبیه بود، روی صورتش نشوند و دومرتبه پرسید

- کدومش آق ابی؟ عطری یا تلخ ساده؟

ابی لبهاشو به هم چفت کرد و بعد از لحظه ای مکث گفت

 تلخ باشه رمضون! داغ و لب سوز

رمضون مافنگی در حالیکه لخ لخ کنان به سمت سماور میرفت گفت

به رو ژُفت چیشام! الساعه آوردم خدمتتون آق ابی

ابی سرشو جلو برد و رو به نوچه هاش گفت

 خب داداشا! به نظرتون چیکار کونیم؟ همینطور که نمیشه بشینیم تماشا کونیم پشت سرمون زر مفت بزنن

جلال خاک انداز خودشو وسط انداخت

فکر کونم که باید یه گو شمالی درست و حسابی بدیمشون.

همه با حرکت سر حرف جلال خاک انداز رو تایید کردن.ابی سیریش سیبیل هاشو به دندون گرفت

 فکر می کونید کوجا پیداشون کونیم؟

کریم جیرجیرک که تا حالا ساکت بود گفت

اعظم خواهر نصرت کفتر باز، می گفت که امروز که داشِش نصرت رفته بود کفترهای صمد شارالتانو بده فهمیده کاظم قره قاطی واسه نوچه هاش پیغوم فرستاده که امشب همشون ساعت نه تو کافه آبشار نقره ای جمع بشن. مثل اینکه ملوسک امشب برنامه داره. مثه اینکه

.....

ابی سیریش چشماشو ریز کرده بود و با دقت به حرفهای کریم جیرجیرک گوش می داد با توضیحات بیشتر کریم جیر جیرک رنگش از سفیدی به قرمزی کشید و اجازه ادامه صحبتو به کریم جیر جیرک نداد

محکم با کف دستش رو میز کوبید که مشتریهای چند تا میز اونورتر هم سرشونو به سمت میز ابی سیریش و رفقهاش چرخوندن. با صدای بلند گفت

خفه بمیر جیرجیرک

همه از این تغییر ناگهانی خلق و خوی ابی سیریش با تعجب به هم نگاه کردن و گوشه لبهاشونو به علامت ندونستن به سمت پایین سُریدن

ابی سیریش نگاهی به دورو برش کرد. فهمید زیاده روی کرده

سرشو جلوی صورت کریم برد و تو چشماش زل زد

 کریم! تو اعظمو کوجا دیدی؟

کریم به تته پته افتاد و در جواب دادن دست دست کرد! ابی جدی تر شد

پرسیدم اعظمو کوجا دیدی؟ بگو تا گوشتو تا شهر ری نپیچوندم

کریم که فهمیده بود چه گندی زده و ابی سیریش چقدر رو دخترها و زنهای محله حساس و غیرتیه با صدای زیری گفت

سر خاکها داش ابی! هیچ قصدو غرضی در کار نبود. داشت خرما پخش می کرد

ابی پوزخند واضحی زد

 خرما رو آورد جلوی تو و گفت بفرما آق کریم و بعدشم گفت کاظمو نوچه هاش امشب تو کافه ن! نه؟ دِ برو کریم جیرجیرک! برو خودتو رنگ کون! ما چغوکو رنگ می کونیم و به جای بلبل صادر می کونیم اونور آب اونوقت توداری با حرفهای صد من یه غازت ابی سیریشو رنگ میکونی؟ بار آخرت باشه که ببینم دور و ور ناموس مردم پلکیدی! خاطر خواهی درست! ننه تو با آبجیت کلثوم برفست خواستگاری

کریم که از این حرف ابی سیریش سرمست شده بود گفت

نوکرتم آق ابی! الحق که ما عشق و عاشقى، شوما عقل و منطق! راستش خودمم میخواستم از شوما کسب تکلیف کونم

ابی سرخوش از این ریاست روی دوستهای بچگی ش، از جا بلند شد. رمضون مافنگی لخ لخ کنان با سینی چای به سمتش میومد. ابی معترضانه گفت

 می ذاشتی واسه صبحونه میاوردی! خودت بخور

در حالیکه از پشت میز بیرون می اومد گفت

 مش حسنم کی رو شاگرد خودش کرده

رو به داداشهاش کرد و با تاکید گفت

 امشب همگی سر ساعت ده تو کافه آبشار نقره ای جمع میشیم! هیچ عذرو بهونه ای هم قبول نیست

دستشو به لبه کلاهش برد

 عزت زیاد

پاشو که از در قهوه خونه بیرون گذاشت چشمش به صدیقه خواهر ورپریده ش افتاد که ساک حموم به دست و چادر ول در حال هره کره با نصرت کفتر باز دم مغازه خروس فروشی بازارچه بود

کارد می زدی خون ابی سیریش بیرون نمیومد!خواهر ابی سیریش؟!

لوطی و جوونمرد زیر بازارچه که به نوچه هاش اجازه نمیداد چپ به دخترها و زنهای محله نگاه کنن _ چادر ول، با یه پیراهن کوتاه و بدون آستین و موهای افشون شده رو شونه هاش، داشت بانصرت کفتر باز دل میداد و قلوه می گرفت

رنگ ابی مثل لبو قرمز مایل به کبود شد. لبه کلاهشو بالاترداد از همون فاصله چند متری، عربده کشید:

 نصرت

صدیقه سر برگردوند و تا ابی رو دید محکم با کف دو تا دستش کوبوند رو صورتش و گفت

خدا مرگم! خونمو حلال میکنه

با سرعت چادر رو روی پیشونیش آورد و با دست آزادش زیر چونه شو محکم گرفت و خودشو جمع و جور کرد و به سمت دیگه بازارچه رفت. نصرت که دید اوضاع قمر در عقربه. جلدی سوار دوچرخه ش شد و دِ برو که رفتی

ابی سیریش خودشو اون سمت بازارچه به صدیقه رسوند

صدیقه با ترس و لرز و دستهای یخ زده گفت

سلام خان داداش

ابی سیریش دستمالشو ول کرد و با ضربه محکمی اونو تکون داد و گفت

سلامو درد! سلامو مرض ! ورپریده، تو اینجا چیکار می کونی؟

o*o*o*o*o*o*o*o

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

یادش بخیر پارسال این‌موقع یوم‌الشک بود که چهارشنبه‌سوری این‌هفته است یا هفته بعد
😕

@~@~@~@~@~@

با بستن جاده های منتهی به شمال دارن به شعور و شخصیت مسافران عزیز توهین میکنن، میشه با راه های محترمانه تری از سفرشون جلوگیری کرد مثل کار گذاشتن مین در مسیر یا استقرار سامانه موشکی پاتریوت در ارتفاعات مشرف بر جاده
😀

@~@~@~@~@~@

بوی ویروس، بوی سیل
بوی ماسک رنگی
بوی تند آب و الکل وسط سفره عید
با اینا زمستونو سر میکنم

🚶🏻‍♂️

@~@~@~@~@~@

اینایی که رفتن شمال شمالیا کتکشون زدن و شیشه های ماشینشونو خرد کردن جدی جدی جاده های شمال محاله یادشون بره
😂

@~@~@~@~@~@

الان بیست روزه دارن میگن فقط چهارده روز تو خونه هاتون بمونید
😐🚶🏻‍♂️

@~@~@~@~@~@

از این پس به جای واژه‌ی بیگانه‌ی *قرنطینه*
به پاسداشت زبان فارسی
از واژه‌ی * تمرگینه * استفاده کنیم
😂

@~@~@~@~@~@

آخرین پیامک از طرف کرونا
بالاخره که میای بیرون
😏

@~@~@~@~@~@

به وزیر جوان بگید این صد گیگی که دادن سرعتش خیلی کمه، من الان میرم بیرون
🙄

@~@~@~@~@~@

ایتالیا با شعار من در خانه می‌مانم، دارن از پیشروی کرونا جلوگیری می‌کنن
تو ایران هم با شعار پدرسگ بتمرگ توی خونه‌ات، مردم رو تفهیم می‌کنن
😐😂

@~@~@~@~@~@

از وقتی با ماسک و دستکش میرم بیرون، هی دلم میخواد هر کیو میبینم بگم ما همه‌ی تلاشمونو کردیم! متاسفم
😂

@~@~@~@~@~@

وزیر خارجه چین گفته ما منشأ کرونا نیستیم
داداش مگه باد شکمه که گردن نمیگیری؟
کل دنیا رو دارین میفرستین سینه قبرستون
حتما بعدشم میخواد چن بار بلند شه بشینه
بگه صدای صندلی بود
😐

@~@~@~@~@~@

قم ورود ممنوع شده اما خروج آزاده
این هم قرنطینه به شیوه بومی سازی شده
😀

@~@~@~@~@~@

پدر بزرگم علائم كرونا داشت آوردیمش بیمارستان، الان ۳ ساعته داره با پرستارا میرقصه هر چی میگیم خوب شدی پاشو بریم خونه میگه
خفه شو نمی‌بینی دارم میمیرم
😂

@~@~@~@~@~@

اخبار شبکه سه یه گزارشی نشون میداد زنه با یه حالت تاسفی میگفت واقعا نمیدونم چرا همه تو خیابونن؟
بعد خودشم تو خیابون بود
😐

@~@~@~@~@~@

آخرین پیام وزارت بهداشت: همدیگر را حلال کنید
😐😂

@~@~@~@~@~@

سال ۹۹ هم نامگذاری شد
دوری و دوستی
😬

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

*ghalb_sorati*دلاتون خوش، لباتون خندون *ghalb_sorati*

ترم چهارم دانشگاه بودیم
بعضی از دروس عمومی هم خب قاطی پاتی بود و از هر رشته ای داخل کلاسا بودن
از قضا یه پسری بود که بنده خدا قد کوتاهی داشت حدودا نود سانت بیشتر نبود..فرم دست هاش هم یجوری بود..کوچیک و تپل
این بنده خدا حالا به هر دلیلی گوشه گیر بود و با کسی نمیجوشید..لابد مسخره ش میکردن

^^^^^*^^^^^

خلاصه
وسطای ترم بود که یروز حسب اتفاق من داشتم با موتور از سربالایی خرکی دانشگاه بالا میرفتم تا برم سرکلاس که دیدم همین پسره از اتوبوس جا مونده و داره تندتند میره که برسه
رسیدم بهش و گفتم سوار بشه تا برسونمش
ولی مگه قبول میکرد
با هر مصیبتی بود سوار شد و رفتیم
این اتفاق باعث شد که باهم رفیق بشیم
بعد یه مدت باهم کلی کوک شدیم
اخرای ترم بود که یروز بهم گفت
اگه فردا بیکاری بریم باهم یه گشتی بزنیم
پیشنهادش جالب انگیز بود..اخه ازش بعید بود
قرار گذاشتیم و فرداش باموتور زدیم بیرون
پیشنهاد داد بریم بیرون شهر و یه جای دور
با تعجب قبول کردم و رفتیم یه جایی که تو عمرم نرفته بودم
القصه
نشستیم و یه مقدار هله هوله داشتیم خوردیم
بعد یکساعت بهم گفت
میدونی چرا اومدیم اینجا
گفتم جنابعالی مغز خر میل کرده بودی
دیگه اومدیم
بعد یه خنده ی عربده مانند گفت نه ستار
حقیقتش تو مثل برادرمی
گفتم بیایم اینجا تا یه چیزی بگم
گوشام تیز شد
گفتم خب بفرما..بگو

بعد یه ربع اسمون و ریسمون بافتن گفت از یه دختری خوشش اومده
چون خودش شهرستانیه ازم خواست براش تحقیق کنم و اگه همه چی مثبت بود..من از طرفش برم با دختره صحبت کنم و اجازه بگیرم با خانواده ش برن خواستگاریش

^^^^^*^^^^^

نمیدونم تو شرایط اینجوری بودین یا نه
داشتم از خنده تو خودم جر میخوردم..اما میترسیدم بخندم و طرف ناراحت بشه
گفتم خب حالا اون دختر کیه
جوابش منو تا انفجار برد

اخه دختره یکی از پولدارترین..های کلاس ترین..مغرور ترین و گَنده دماغترین دخترای دانشگاه بود که حتی بابای خودشم تحویل نمیگرفت

به پسره گفتم جعفر
حالا هیچ راهی نیست بیخیال بشی
اخه اون دختره یجوریه
به تو اصلا نمیخوره
یعنی خب ببین
زن گرفتن که الکی نیست و مکافات داره

بعدشم
اینا رو همون تو شهر میگفتی
آواره ی کوه و کمر مون کردی برا همین؟

بگذریم
یه قهری کرد که وامصیبت
قبول کردم که برم پیش دختره و بگم جعفر عاشقش شده

^^^^^*^^^^^


برگشتیم سمت شیراز
تو مسیر چند دفعه از خنده نزدیک بود با سر بخوریم زمین
.....

چند روز بعد دیدم اون دختره یجا نشسته
رفتم سمت و کاملا با ادب گفتم
اجازه هست یه مطلبی رو بگم خدمتتون
دختره هم نه گذاشت و نه برداشت و گفت
اقای اریافر
با عرض معذرت من قصد ازدواج ندارم
مخصوصا با شما

منم نه گذاشتم و نه برداشتم و رک گفتم
چی پیش خودت فکر کردی
تورو مفتکی هم بدن بهم نمیخوام
توهم زدین
دلیل اینکه اومدم پیشتون اینه که بگم اون دانشجو قد کوتاهه..اسمش جعفره
اون ازم خواسته بیام از شما اجازه بگیرم. برا امر خیر بیان خونتون

همیشه برام سوال بود اون کیفی که خانمها همیشه باهاشونه چی مگه داخلشه
تا که یقین پیدا کردم حتما چندتا آجر
نکبتِ خر چنان با کیفش تو کله م کوبید که
خون از کله م جاری کرد
چندتا از دوستام رسیدن و منو بردن بهداری
تا دوروز هم که سرم از درد داشت میترکید

روز سوم رفتم دانشگاه
دختره تا منو دید اومد سمتم
فوری داد زدم


آقووو
من غلط کردم
از گور مرده و زنده م خوردم
ول کن جون بابات



دختره اومد و معذرت خواهی کرد و گفت که انتظار از همه داشته الا جعفر
حالا نمیشه ناحق گفت
جعفر یجوری بود
ولی خب
این وسط کله ی من چرا تاوان داد
خدا عالمه

^^^^^*^^^^^


فقط چندتا تجربه نصیبم شد
هرچند دردناک
اما عالی


هیچوقت با موتور کسی رو سوار نکنم

رفاقت با جعفر نامها ممنوع

هنگام صحبت با خانم ها ازشون قد یک طول دست بعلاوه ی طول یک کیف فاصله بگیرم


هیچوقتی عصای خیر برا کسی نشم
علی الخصوص امر خیر

دانشگاه خر است



○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

اون عهد بوق،موقعی که رفتم دانشگاه
همه ی ذهنیتم از دانشگاه یه محیط رسمی با یه عده دانشجوی همه چی تمام با یه تعداد استادِ شسته روفته بود
وارد که شدم دیدم این صدا و سیما کلا ما رو اسکول کرده
عامو ملت هر کاری میکردن الا درس خوندن
البته ناگفته نماند که اون بیست سال قبل خب خیلی جو دانشگاهها بهتر بود

^^^^^*^^^^^

القصه
بعد دوترم که به محیط اشنا تر شده بودیم
هنوزم تو این فکر بودم اگه یروز یهو تو راه پله
خیلی اتفاقی به یه دانشجوی دختر
تنه زدم و جزوه هاش پخش زمین شد
بعد حتما باید ازدواج کنم؟
کلا تو این توهمات بودم که یروز توی راهروی دانشگاه
یه صدای لطیفی بگوشم خورد
خیلی عجیب بود که اون صداهه داشت فامیلی منو میگفت

برگشتم دیدم بعععععله
یکی از همکلاسای خودمونه
یه دخترخانم خیلی باکلاس و متشخص
خبر داشتم که باباشم از اون مولتی میلیاردرای شهره
یه صداهای گنگ و نامفهومی هم بگوشم میخورد
انگار صدای هلهله و شادی بود
انگار قرار بود یه اتفاق خیلی خفن و رومانتیک بیوفته

یه لحظه ذهنیت هام قاطی شدن
پیش خودم گفتم
چرا اینجوری پس؟
مگه نباس تو راه پله بهم بخوریم و اینا
بعد فکر کردم خو لابد اینم یه مدل دیگه س برا ازدواج که برام تعریف نشده

بعدش فکر کردم
حالا که داریم متاهل میشیم
ماشین چی بخریم
بنز خوبه
بی ام و خوبه

ولی بهتره برا اول کار یه ماشین ارزونتر بخریم تا درسمون تموم بشه
بعد که خونه مونو تبدیل به یه ویلای لاکچری کردیم
بعد من بنز میگیرم
خانمم هم یه بی ام و کروک

^^^^^*^^^^^

همینطور داشتم به شرکت نداشته م و سفرای خارجی و اینا فکر میکردم
یهو دختره با یه لبخند غلیظ
و چشمانی پر از اشک
بهم گفت

آقای آریافر
خیلی ببخشیدا
پشت شلوارتون پاره س

یهو بنز و شرکت و ویلا و ازدواج و همه چی دود شد رفت هوا
بسرعت نور دستمو به پشت باسنم زدم
و دیدم

اشهد ان لا اله الا الله
بسم الله القاسم الجبارین
انا لله و انا علیه راجعون
شلوارم از زیر خشتک تا پس کمرم جر خورده
حالا اینا هیچی
اون شورت مامان دوز رو که داشت به ملت عرض ادب میکرد رو کجام کنم

تازه اونم هیچی

اون صد نفری که کف سالن ولو شده بودن
نکنه من باعث شدم از خنده بمیرن؟
خونشون گردم نیوفته یا خدا
دختره که کف سالن پهن شده بود و هلیکوپتری میرفت

^^^^^*^^^^^

القصه
یه یکهفته ای که دانشگاه که هیچی
از خونه هم بیرون نمیومدم
بعدشم اجبارا خودمو به بیعاری زدم و انگار نه انگار که چیزی شده باشه میرفتم دانشگاه
بماند که هرچی متلک تا عالم هستی بود نثارم میشد
ولی تجربه های خوبی کسب کردم
مثلِ

صدا و سیما و این فیلما همش الکیه

تو دانشگاه حلوا خیرات نمیکنن
یهو میبینی گوه خیرات میکنن

هر صدایی بگوشم رسید تحت هر شرایطی پشت سرمو نگاه نکنم

ازدواج تو دانشگاه خر است

هر شلواری خریدم پنج سری با جوالدوز خشتکشو خودم بدوزم

من الله بح بحون

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
روز دانشجو مبارکا باشه

^^^^^*^^^^^

یه اصطلاحی هست که میگه
دوسال میریم سربازی
شصت سال خاطراتشو تعریف میکنیم
حالا یجور دیگه هم هست

میگن
دوسال عمرمون تلف شد
پدرمونو دراوردن
...
و اینا

بعد همش مینالن که
عخییی
چه روزایی بود
یادش بخیر
...
و اینا

^^^^^*^^^^^

بگذریم

تو سربازی اینایی که پایه خدمتیشون بالاست
معمولا دیگه چموش بازی در میارن
پست نمیدن
میشن ارشد و اذیت جدیدا میکنن
بهرحال برا خودشون حق اب و گِل دارن

قبلا گفتم خدمتم توی نقطه ی صفر مرزی بود و تو سنگر کمین

چون تیربارچی بودم و تیربار هم دوتا خدمه میخواد
همیشه یکیو میفرستادن کمکی برا من
ولی خب
دو روزه از اون جهنم جیم میزد و من تک میشدم
بگذریم که من ژنتیک تنهایی خودمو دوست داشتم
پس از خدا م بود کسی دورم نباشه

^^^^^*^^^^^

یروز چندتا سرباز صفر رو فرستادن پاسگاه ما
افسر مافوق هم کمال سوءاستفاده رو از این بدبختا میکرد
ولی برا ما قدیمیا جرات نداشت شاخ بشه
چون بد جور ضایعش میکردیم
از قضا یکی از این جدیدا خیلی پسر ساده و در عین حال نفهمی بود

سر همین نفهم بازیش خواستن اذیتش کنن
به این شاخ شمشاد گفته بودن اینجا باید حق طناب بگیری
این یه اصطلاحی بود تو سربازی
که برا بچه ترسو ها کاربرد داشت
یعنی با طناب خودتو دار بزنی
و گویا کسی به این شاخ شمشاد گرا نداده بود که این یه اصطلاح سرکاریه

^^^^^*^^^^^
ضمن اینکه میخواستن اینو از سر خودشون کم کنن
فرستادنش دوکیلومتر جلوتر پاسگاه
داخل مرز..سنگر کمین..پیش منه خدا زده

همون روز با قاچاقچیها درگیر بودیم
نگو به این نکبت گفته بودن
سهم طناب تو..پیش اون سربازه س که تو سنگر کمینه
باید بری پیش اون

^^^^^*^^^^^
القصه
من مشغول تیراندازی بودم و هی باید قطار فشنگ میدادم دهن تیر بار
یهو دیدم یه سرباز
عین گاو داره وسط درگیری میاد سمت من
صدا هم به صدا نمیرسید که بهش بگم
نکبت..موقعیت منو لو میدی..نیا سمت من

با بیسیم به عقب گفتم این نکبت کیه داره میاد..چرا فرستادینش
گفتن کمکی خودته

نمیشد کاری کرد
فقط یه لحظه عقل کرد و دراز کش و سینه خیز اومد
تا رسید تو سنگر گفت

حق طناب من پیش شماست؟؟؟

^^^^^*^^^^^
گاهی وقتا ادم دلش میخواد یه کارد برداره
شاهرگ خودشو بزنه

یه مشت تو پوزش زدم و گفتم
میتمرگی همینجا و تا نگفتم تکون نمیخوری
بدبخت ریده بود تو خودش

بعد یکساعت که درگیری تموم شد
بهش گفتم
مردک شتر
اومدی اینجا مال باباتو بگیری؟
خب نفهم..میکشنت
بعدشم براش توضیح دادم که حق طناب برا سرکار گذاشتنت بوده

^^^^^*^^^^^
طبق معمول
روز بعد باز تنها شدم
چون از من خر تر برا اون پست و اون سنگر نبود

الهی که هیچوقتی..هیچ کسی نفهم گرفتار نشه

o*o*o*o*o*o*o*o

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

کشف المعانی اشعار

یه شعری هست که هممون باهاش آشنایی داریم و دوره ی کودکی وسط بازیامون میخوندیمش
حالا دخترا بیشتر
چون پسرا ی دوره ی ما همش آتیش میسوزوندن و شعرخونی هاشونم خاص بود
بگذریم

خونه ی خاله کدوم وره؟

این شعر رو وسط بازی ها میخوندن
اصلش هم اینه

یکی این بیت رو میخوند

خونه ی خاله کدوم وره؟؟

نفر بعدی هم جواب میداد

از این وره و از اون وره

حالا معنیش

تو دوره ی کودکی منظور یه راهی بود برا فرار کردن

اما اصل ماجرا بر میگرده به مساله ی پیچوندن
حالا چجور؟
میگم براتون

از همون زمانها ما رو آماده میکردن برا رویارویی با شرایط سخت

یعنی اینکه یاد بگیریم بپیچونیم طرفو

وقتی میگفتن
خونه ی خاله کدوم وره..از این وره و از اون وره

یعنی اون خاله هه خیلی خبیث بوده
میخواسته مهمون خونه ش راه نده
آدرس الکی میداده
یعنی
خونه م از این ور راه داره
از اونور هم راه داره

در اصل یعنی

بیشین بینیم حال نداری

نتیجه ی کلی

ببین داداش
این روزا مهمونی دادن خرج داره
یارو میخواد بیاد خونه ت بخوره
بعدشم بره کلی خونه و زندگیتو مسخره کنه که خونه ش فلان بود و دماغ زنش بهمان
و کلی هم به ریشت بخنده

پس باید بپیچونیش

حالا چجور؟

از این وره و از اون وره
یعنی طرف رو اسکول کن و بهش آدرس سرکاری بده
زیرش رو بکش
طرف رو مچل کن

خلاصه هر ترفندی بلدی بزن تا اون یارو رو بپیچونی

حالا این یکی از موارد پیچوندن بود
باقی موارد رو خودتون حدس بزنید

تا آموزش بعدی
درود و دو صد بدرود

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

تو 15 سالگی بهم گفتی دوست دارم
تو 15 سالگی برای اولین بار عاشقت شدم و تو هم گفتی منم
تو 16 سالگی محکم بغلم کردی
تو17 سالگی گوشه پارک دستمو گرفتی و بوسم کردی
تو 18 سالگی خوشحال بودیم.... چون میتونستیم ازدواج کنیم
تو 19 سالگی باهام سرد شدی و من هر شب بیدار میموندم

تو 20 سالگی بهم گفتی تو لیاقت بهتر از منو داری
بعدشم ولم کردی و رفتی
تو 21سالگی خبر نداشتم زنده ای یا نه دوستم زنگ زد و منو به عروسیش دعوت کرد
تو 22 سالگی فهمیدم شوهر دوستم تویی
تو 23 سالگی فهمیدم بچه دار شدی
تو 24 سالگی فهمیدم هیچوقت منو دوست نداشتی اما

امروز 38 سالمه و بچه ات 15 سالشه اومده تو بغلم گریه میکنه چون عشقش ولش کرده

زمین گرده
:-) :-)

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *
از صدای بلند تاپ و توپ پاهام روشو سمت عقب برگردوند

منو که دید ابروهاش پرید بالا

صبر کن بابا نفسم گرفت

با اخم گفت

چی کار داری؟

منم اخم کردم

کجا به سلامتی شال و کلاه کردی؟

چه پررویی هستی تو آخه به تو چه که من کجا میرم

ببین جلوه نذار عصبی بشم بگو کجا میری سر ظهری؟

اسم منو از کجا یاد گرفتی؟

برگه امتحانی رو با خباثت نشونش دادم

از اینجا بچه درسخون

اول اینکه کشمشم دم داره جلوه نه و خانم میرانی، بعدشم آب روغن قاطی کردی ها سر ظهر کجا بود ساعت چهار بعد از ظهره

خیلی خوب جلوه خانم میرانی حالا میشه لطف کنید و بگید کجا تشریف فرما میشید؟

چشمهاشو تو کاسه چرخوند و دستی به روسریش کشید که متقاعبش صدای خوشایندی بلند شد درپی صدا نگاهم به مچ دستش افتاد دیگه خبری از اون النگوهای طلا نبود به جاش چندتا النگو رنگارنگ شیشه ای تو دستش انداخته بود

میرم کتاب دوستمو پس بدم

دوستت کیه؟

نچ چه گیری دادی به من بابا ولم کن زشته تو محل جلو راهمو گرفتی

گفتم دوستت کیه؟

اقدس حالا دست از سرم برمیداری برم

نیشم با اومدن اسم اقدس مثل کش تنبون تا پس کلم در رفت

خیلی خوب برو هواتو دارم

فکر کنم خنده اش گرفت چون لباشو جمع کرد و گفت

سنگ پا من از پس خودم برمیام خیلی زودم برمیگردم خونه شما بهتره بری به فوتبالت برسی

بعد هم از کنارم گذشت و به راهش ادامه داد نگاه سر کش من رو هم به دنبال خودش کشوند قلبم تو حلقم میزد تا وقتی که از پیچ کوچه ناپدید شد نگاهم در پی قامتش بود اون که رفت نمیدونم چرا دلم گرفت

اردلان شیطون و بیخیال شده بود مثل بچه ای که مادرش توی یه جای شلوغ دستش رو رها کرده

روزهای زندگی به تندی باد سپری میشد پاییز هم داشت نفس های آخرشو میکشید طبق روال همیشه عصرها پاتوق من شده بود پرسه زدن توی اون کوچه پاییز زده و پاییدن اون پنجره

هوا به شدت سرد و خشک بود درحالی که از سوز سرما اشک به چشمم نشسته بود دست به جیب برگهای خشک رو زیر پام له میکردم از صداشون حس خوبی بهم دست میداد به کل از همه جا غافل بودم سرمو که بلند کردم متعجب دیدم پنجره باز شده

جلوه آرنجش رو لبه پنجره گذاشته و دستاشو زیر چونش به من نگاه میکنه چیزی از نگاهش میخوندم نه اخم داشت و نه لبخند خنثی و عادی بود تصویرش مقابل چشمام مثل تابلویی رویایی بود

لبخندی روی لبم اومد که گفت

تو کار و زندگی نداری که سر و تهتو بزنی همش اینجایی؟

تو دلم گفتم مگه تو کار و زندگی برام گذاشتی؟

ولی جواب دادم

تو که دلیلش رو میدونی واسه چی می پرسی؟

چشم غره ای بهم رفت و گفت

قشنگ به سنگ پا گفتی برو من جات وایسادم

با لبخند گفتم سنگ پا چیه من ریگ ته کفشتم

اخمی کرد

جناب آقای ریگ یه لحظه صبر کن الان برمیگردم سرمو به نشونه مثبت تکون دادم

ادامه دارد



پنجره | قسمت اول ◄
پنجره | قسمت دوم ◄
پنجره | قسمت سوم ◄
پنجره | قسمت چهارم ◄
پنجره | قسمت پنجم ◄
پنجره | قسمت ششم ◄
پنجره | قسمت هفتم ◄
پنجره | قسمت هشتم ◄
پنجره | قسمت نهم ◄
پنجره | قسمت دهم ◄
پنجره | قسمت یازدهم ◄
پنجره | قسمت دوازدهم ◄
پنجره | قسمت سیزدهم ◄
پنجره | قسمت چهاردهم ◄