♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
گل به چه درد می خورد.خشک می شود ومی ریزیش دور.هندوانه خوب است.کمپوت خوب است.تازه کمپوت هم خوب نیست.میوه تازه بهتر است.سیب وگلابی وانگوروانار
مادرگفت
نه انارخوب نیست.خوردنش سخت است.ممکن است آبش بچکد روی ملافه های سفید . ببین چه جور همه چیزتمیز است.این جا صبح به صبح ملافه ها را عوض می کنند.خودم دیدم
اما عباس گریه کردوگفت
من گل می خوام.سبد بزرگ گل.مثل آن سبد.ببین برای مریض کناریم چه سبد گلی آوردند.آن وقت شما برای من هندوانه آوردید
همه دورعباس جمع بودند.خاله عمه پسرعمو دخترخاله زهره.زهره گفت
خب چه عیبی داردبرایش گل بیاوریم.دفعه بعد برایت گل می آوریم
شاید تا دفعه بعد مرخصم کردند.من گل می خواهم
مادر گفت
گل مصنوعی می آوریم که بماند.وقتی هم مرخص شدی با خودمان می آوریمش خانه.می گذاریمش روی کمد
نه من گل درست و حسابی می خواهم.این جا تو این بیمارستان همه گل تازه می آورند.هیچ کس هندوانه نمی آورد
پدر هندوانه را پاره کرد
هندوانه که خیلی دوست داری.جگرت حال می آید.ببین چه قدر رسیده وسرخ است
پدرگفت : ببین چه قدر رسیده وسرخ است وگل هندوانه را گذاشت تو دهانش.گل بزرگ بود.آبش ازدوطرف دهان زد بیرون.روی ریشش راه کشید.مادراشاره کرد که با دستمال کاغذی دهانش را پاک کند
پرستارهای جوان وخوش لباس وخوش خنده می آمدند کنار تخت عباس نگاهی به همراهانش می کردند وبا پوزخندی رد می شدند.تا به حال این جور مریض وملاقات کننده هایی نداشتند.یکی یکی به هم خبر می دادند بروید اتاق 43 ببینید چه بساطی راه انداخته اند
بیماران بیمارستان آدمهای پول دار وآن چنانی بودند.بیمارستان گرانی بود.ملاقاتی های عباس روستایی های فقیر حاشیه شهر بودند.هرگز پایشان به این جور بیمارستان ها کشیده نشده بود
راننده آقای دکتر رضایی آمد به ملاقات عباس.با پدر ومادر عباس چاق سلامتی کرد ودست زد پشت عباس که
چطوری شازده.خیلی خوش می گذرد نه؟.شانس آوردی که آدم خوبی زد به ات.هر کس دیگر بود فرار می کرد.هم آدم خوبی است هم دل رحم است.فقط عیبش این است که خیلی گرفتار است.روزی دو تا عمل می کند.گفت من بیایم به ات سر بزنم.این بیمارستان مال یکی از دوستانش است.به ات که می رسند چیزی نمی خواهی؟
ودست کرد توی جیبش وچند اسکناس گذاشت زیر بالش عباس
بیا هر چه خواستی برای خودت بخر.انشاءالله تا چند روز دیگر مرخص می شوی
بعد رو کرد به پدرعباس
شما هم رضایت بده. سخت نگیر
عباس گفت
برو برام سبد گل بخر.مثل سبد گلی که بالای تخت آن مریض است.دلم می خواهد مثل همه مریضها من هم گل داشته باشم
باشد.ولی قیمتش خیلی زیاد می شود.می دانی آن سبد گل چه قدر گران است؟
مادر گفت
پولش را بدهید.گل می خواهد چه کار؟فردا خراب می شود می ریزد دور
عباس لج کرد
من گل می خواهم
راننده رفت واز گل فروشی روبه روی بیمارستان دسته ای گل گرفت وآورد گذاشت بالای سرعباس.عباس نگاهی به گل کرد ولبخند زد
زیر لب گفت من سبد بزرگ گل می خواستم و صورتش را چسباند به تشک.پرستاری آمد وبه عباس قرص داد
عباس گفت
خانم گلدانی بیاور وگل مرا بگذار توی گلدان آب هم بریز که تازه بماند
آن قدر طول نکشید که دسته ی گل عباس رفت توی گلدان
ساقه ی گل ها توی آب بود.عباس عینکش را زد وگلش را نگاه کرد
صدا توی بیمارستان پیچید
از ملاقات کنندگان محترم خواهشمندیم بیمارستان را ترک کنند.وقت ملاقات تمام شد
پدر ومادر وباقی ملاقات کنندگان رفتند.راننده هم رفت.موقع رفتن گفت
آقای دکتر خودشان فردا می آیند به ات سر می زنند.کاری نداری؟
نه
عباس خوشحال بود.مثل باقی بیماران گل تازه وشاداب داشت.گرچه سبد بزرگ گل آن جور که اومی خواست نبود.دور تخت بغل دستی اش پراز گل بود
شب به عباس مسکن زدند وقرص خواب دادند.خدا رحم کرده بود فقط پایش شکسته بود وسرش خورده بود به جدول.دو روز بیهوش بود.عکس گرفته بودند ودیده بودند که به خیر گذشته است
مادرش گفته بود از بس سربه هوایی.آخر آدم توی خیابان به لانه هایی که توی درخت است چه کار دارد
عباس هرروز که از مدرسه می آمد سرش را بالا می گرفت ولانه ها را می شمرد.از یکی شان صدای جیک جیک جوجه می آمد که اتوموبیلی زد به اش
عباس صبح که از خواب برخاست؛ اول گلش را نگاه کرد.خودش را کشاند بالا وگل را بو کرد.پرستار آمد کمکش کرد وبردش دست شویی
وقتی راه می رفت سرش درد می کرد وگیج می خورد.پرستار گفت
کم کم خوب می شوی.ببین حالت بهتر ازدیروز است
روز بعد از دست شویی که برگشت چشمهایش سیاهی رفت.افتاد روی تخت.پرستار ملافه را کشید رویش.بعد پایین ملافه را بالا زد و به اش آمپول زد.دردش گرفت.اما خوابید.بیدار که شد سرش را بلند کرد
عینکش را زد و دید گلش نیست
گلم کو؟؟.دسته گلم کو؟
نه گل بود و نه گلدان
پرستار گفت
آمدند تمیز کردند.گلت را انداخته اند تو سطل آشغال
چرا؟
خراب شده بود
♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪
داستان گل اثر هوشنگ مرادی کرمانی
نيما و ماني زير درخت توت ايستاده بودند. سرشان را بالا گرفته بودند ، توتهاي رسيده و سفيد و درشت را نگاه ميکردند. آب دهانشان راه افتاده بود. به درخت سنگ زدند که توت بريزد ، نريخت. توتها تازه رسيده بودند ، بندشان محکم بود و شاخهها را چسبيده بود نيما کفشهايش را کند, جورابهايش را در آورد. تنه ی درخت را گرفت ، عين گربه ، با سختي و سماجت خود را بالا کشيد ، هي ليز خورد و هي ليز خورد. اما از پا ننشست. عرق ريخت و به پوست سفت و ناجور و ترک ترک شيارهاي زمخت و سخت درخت چنگ زد و پا گذاشت. کف دستها ، انگشتها و کف پاهايش زخم شد و سوخت . اما ، به روي خودش نياورد. ماني نگاهش ميکرد
مادر دختری ، چوپان بود . روزها دختر کوچولویش را به پشتش می بست و به دنبال گوسفندها به دشت وکوه میرفت . یک روز گرگ به گوسفندان حمله میکند و یکی از بره ها را با خود میبرد
چوپان ، دختر کوچکش را از پشتش باز میکند و روی سنگی میگذارد و با چوبدستی دنبال گرگ میدود . از کوه بالا میرود تا در کوه گم میشود. دیگر مادر چوپان را کسی نمیبیند. دختر کوچک را چوپان های دیگری پیدا میکنند ، دخترک بزرگ میشود ، در کوه و دشت به دنبال مادر میگردد، تا اثری از او پپیدا کند
گلهای ریز و زردی را میبیند که از جای پاهای مادر روییده ، آنها را
می چیند و بو میکند
گلها بوی مادرش را میدهند، دلش را به بوی مادر خوش میکند
آنها را میچیند و خشک میکند و به بازار میبرد و به عطارها میفروشد
عطارها آنها را به بیماران میدهند، بیماران میخورند و خوب میشوند
روزی عطاری از او
می پرسد
" دختر جان اسم این گل ها چیست؟ "
دختر بدون اینکه فکر کند میگوید
گل بو مادران
♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪
(هوشنگ مرادی کرمانی)
دو دقیقه پیش
در حال حاضر هنوز بخش چت راه اندازی نشده است
دو دقیقه پیش
یکمی صبور باش عزیزکوم درستش موکونیم
دو دقیقه پیش
تست برای پیام طولانی چند خطی
خط دوم
خط سوم