ﻧﯿﻤﺎ ﯾﻮﺷﯿﺞ ﺑﻨﯿﺎﻧﮕﺬﺍﺭ ﺷﻌﺮ ﻓﺎﺭﺳﯽ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺳﺎﻝ 1274 ﺧﻮﺭﺷﯿﺪﯼ ﺩﺭ ﯾﻮﺵ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﺩﺭ ناﺣﯿﻪ ﻧﻮر ماﺯﻧﺪﺭﺍﻥ ﺯﺍﺩﻩ ﺷﺪ ... ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺭﻭﺳﺘﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﺍ ﻧﺰﺩ ﺁﺧﻮﻧﺪ ﺩﻩ ﺑﻪ ﺿﺮﺏ ﺗﺮﮐﻪ ﻭ ﺑﻮﺗﻪ ﻫﺎﯼ ﮔﺰﻧﻪ ﺁﻣﻮﺧﺖ ﺑﻌﺪ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻬﺮ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺳﻦ ﻟﻮﯾﯽ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺸﻮﯾﻖ ﻧﻈﺎﻡ ﻭﻓﺎ ﺑﻪ ﺳﺮﻭﺩﻥ ﺷﻌﺮ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ... ﺁﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﺯﺑﺎﻥ فرانسه ﻭ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻨﺪﯼ ﺍﺯ ﺫﻫﻨﯽ ﺧﻼﻕ ﻭ ﺟﺴﺘﺠﻮﮔﺮ ﺩﺭ ﺷﻌﺮ ﺭﺍﻩ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﯼ ﭘﯿﺶ ﭘﺎﯼ ﻭﯼ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﻧﻮ ﮔﺮﺍﯾﯽ ﻭ ﻧﻮ ﺯﺍﯾﯽ ﺩﺭ ﺷﻌﺮ ﭘﺎﺭﺳﯽ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﺎ کوﺷﺸﻬﺎﯼ ﻭﯼ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﻭ ﺑﺎﺭ ﻧﺸﺴﺖ ... دﺭ ﺳﺎﻝ 1300 ﻣﻨﻈﻮﻣﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻗﺼﻪ ﺭﻧﮓ ﭘﺮﯾﺪﻩ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺩﺍﺩ ﺩﺭ همین ﺳﺎﻝ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ ﻗﺮﻥ ﺑﯿﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺩﺑﯿﺮﯼ ﻣﯿﺮﺯﺍﺩﻩ ﻋﺸﻘﯽ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﺰ ﺳﺎﻝ 1301 ﺷﻌﺮ ﺍﯼ ﺷﺐ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻧﺎﻣﻪ هفتگی ﻧﻮ ﺑﻬﺎﺭ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮﺩ ... ﻧﯿﻤﺎ ﺍﺯ ﺳﺎﻝ 1317 ﺗﺎ 1320 ﺩﺭ ﺷﻤﺎﺭ ﻫﯿﺎﺕ ﺗﺤﺮﯾﺮﯾﻪ ﻣﺠﻠﻪ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﺷﻌﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﻣﯽ ﺩﺍﺩ ﺩﺭ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﻣﻮﺝ ﻣﺨﺎﻟﻔﺘﻬﺎﯼ ﻫﻮﺍﺩﺍﺭﺍﻥ ﺷﯿﻮﻩ ﺩﯾﺮﯾﻨﻪ ﺩﺭ ﺷﻌﺮ ﺑﺎ ﻭﯼ ﺑﺎﻻ ﮔﺮﻓﺖ ﺍﻣﺎ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ ﺷﯿﻮﻩ ﮐﺎﺭ ﻭﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﭘﺎﯾﻪ ﻧﯿﺎﺯﻫﺎﯼ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺑﻠﻨﺪﮔﯽ ﻭ ﺭﻭﯾﺎﯾﯽ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻧﺪﮎ ﺍﻧﺪﮎ ﺭﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺸﻮﺩ ﻭ ﭘﯿﺶ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺑﺮﮔﺰﯾﺪﻩ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﻫﺎﯼ ﺷﺎﻋﺮﺍﻥ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﺑﻪ ﺷﺎﯾﺴﺘﮕﯽ ﺑﺎ ﯾﺎﺩ ﻭ ﻧﺎﻡ ﻭ سرﻭﺩ ﻫﺎﯼ ﻭﯼ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ... ﻧﯿﻤﺎ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ 1338 ﺩﯾﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻓﺮﻭ ﺑﺴﺖ ... * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * * پاسها از شب گذشته * ﭘﺎﺳﻬﺎ ﺍﺯ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ. ﻣﯿﻬﻤﺎﻧﺎﻥ ﺟﺎﯼ ﺭﺍ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺧﺎﻟﯽ. ﺩﯾﺮﮔﺎﻫﯽ ﺍﺳﺖ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ. ﺩﺭ ﻧﯽ ﺁﺟﯿﻦ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﻣﺘﺮﻭﮎ ﻣﯿﺴﻮﺯﺩ ﺍﺟﺎﻕ ﺍﻭ ﺍﻭﺳﺖ ﻣﺎﻧﺪﻩ.ﺍﻭﺳﺖ ﺧﺴﺘﻪ. ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺑﻪ ﻟﺒﻬﺎﯾﺶ ﺑﺲ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎ ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﻧﻮﺍﯼ ﻧﺎﯼ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺐ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﭼﻮﻥ ﺳﺮﺍﻍ ﺍﺯ ﻫﯿﭻ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻣﯿﺰﺑﺎﻥ ﺩﺭ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﺵ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ
