*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
نیمی از زندگیمان می شود صرفِ اینکه
به آدم های دیگر ثابت کنیم، ما چقدر خوشبختیم
به آدم هایی که شاید خوشبختی برایشان تعریفِ دیگری دارد
حتی اگر واقعا هم خوشبخت باشیم
اما همین خودنمایی،ما را تبدیل می کند به بدبخت ترین آدمِ روی زمین!غذایی که جلویمان میگذارند،قبل از لذت بردن از غذا
ترجیح می دهیم آن را به رخِ دیگران بکشیم
سفری اگر می رویم،ترجیحمان این است که بگوییم
ما آمدیم به بهترین نقطه زمین، تو بمان همان جهنم همیشگی
وارد رابطه ایی اگر می شویم، عالم و آدم را باخبر می کنیم
که ببینید چقدر خاطرِ من را می خواهد،تو بمان در همان
پیله تنهایی ات...ما لذت بردن را پاک فراموش کرده ایم
مسیری می رویم که خطِ پایان ندارد،فقط می رویم
که از بقیه جا نمانیم