* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *
به نام خالق هستی

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

🔰دعوت فرزندمان به نماز با کلامهای عاطفی زیبا: هیچ گاه فرزندمان را برای خواندن نماز از جهنم یا تنبیه شدن توسط خدا نترسانیم،
بلکه پیوند اورا با خدا زیبا و جذاب سازیم

برای مثال اگر فرزندمان درخواندن نمازسستی می کند به او بگوییم : خدا منتظر شنیدن صدای یکی از فرشته های زیبای خود است،
او را زیاد منتظر نگذار

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

✅صاحب اثر: زکیه پویان مهر ، دبستان آوا بجنورد

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
عجب سالی در پیش داریم 😻
.
پایانش جمعہ🍃
و نیمہ‌شعبانش هم جمعہ🍃
عاشورایش عصرجمعہ🍃
بیست و سه رمضان شب قدر؛ شب جمعہ🍃
آخرین روز رمضانش جمعہ🍃
عیدغدیر وکامل شدن دین روزجمعہ🍃
معبودا....❣🖇
کاش اولین‌جمعہ‌موعود هم در این سال رقم بخورد😞
تا ارکان آدینہ کامل شود👌🏻
وبجای اللهمـ‌عجل‌لولیڪ‌الفرج 💔
بااشڪ شوق درسجده شڪر بگوییم:↓
اللهمـ‌لڪ‌الحمدولڪ‌الشڪرلفرج ولیڪ 😍💛
مولای من ببین برای آمدنت چقدر بهانہ میچینم😔
یا رب الحجہ بحق الحجہ اشف صدرالحجہ بظهورالحجہ💓

تعجیل_درفرج_صلوات ـ📿|°
🌻اللهمـ‌صل‌علـےمحمدوآل‌محمدوعجل‌فرجهم

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

به جای خسته نباشید؛ بگوییم : خدا قوت
به جای خدا بد نده؛ بگوییم : خدا سلامتی بده
به جای بد نیستم؛ بگوییم :‌ خوب هستم
به جای فراموش نکنی؛ بگوییم : یادت باشه
به جای پدرم درآمد؛ بگوییم : خیلی راحت نبود
به جای دستت درد نکنه؛ بگوییم : ممنون از محبتت، سلامت باشی
به جای ببخشید که مزاحمتان شدم؛ بگوییم : از اینکه وقت خود را در اختیار من گذاشتید متشکرم
به جای گرفتارم؛ بگوییم : ‌در فرصت مناسب کنار شما خواهم بود
به جای دروغ نگو؛ بگوییم : راستی؟
به جای قابل نداره؛ بگوییم : هدیه برای شما
به جای شکست خورده؛ بگوییم : با تجربه
به جای فقیر هستم؛‌ بگوییم : ثروت کمی دارم
به جای بدرد من نمی خورد؛ بگوییم :مناسب من نیست
به جای جانم به لبم رسید؛ بگوییم : چندان هم راحت نبود
به جای مسئله ربطی به تو ندارد؛ بگوییم : مسئله را خودم حل می‌کنم
به جای غم آخرت باشد؛ بگوییم : شما را در شادی ها ببینم
به جای متنفرم؛ بگوییم : دوست ندارم
به جای دشوار است؛ بگوییم : آسان نیست

 



♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
گاهی لحظه های
" سکوت "
پر هیاهو ترین دقایق زندگی هستند
مملو از آنچه می خواهیم بگوییم
ولی نمی‌توانیم

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
من فهرستی از آنچه در مدرسه به ما یاد نمی‌دهند را تهیه کرده‌ام

آن‌ها به ما یاد نمی‌دهند که چگونه کسی را دوست بداریم
آن‌ها به ما یاد نمی‌دهند که چگونه در شُهرت به درستی زندگی کنیم
آن‌ها به ما یاد نمی‌دهند که چگونه در گمنامی، از زندگی لذت ببریم
آن‌ها به ما یاد نمی‌دهند که چگونه از کسی که دیگر دوستش نداریم جدا شویم
آن‌ها به ما یاد نمی‌دهند که به آنچه در ذهن دیگری می‌گذرد فکر کنیم
آن‌ها به ما یاد نمی‌دهند که به کسی که در حال مرگ است چه بگوییم
آن‌ها به ما هیچ چیزی را که ارزش یاد گرفتن داشته باشد یاد نمی‌دهند

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

سلام
امشب می‌خواهم حرف‌های چندی با تو مهتاب آسمان زندگی‌ام بزنم که کمی با حرف‌های قبلی متفاوت است
ساعت 12 شب اول خردادماه سال 79 است، بر عکس شب‌های دیگر تقریبا حال مساعدی دارم
برای این می‌گویم تقریباً، چون کمی دوریت حالگیر است

جان دلم از تو می‌خواهم خوب گوش کنی و حرف‌های مرا سبک و سنگین کنی و هرکدام را که به نظرت با عقل جور است، اگر می‌خواهی قبول کنی و به کار گیری
با کمی مقدمه روضه‌ام را شروع می‌کنم

ما انسان‌ها روزی بر اثر عشقی به وجود می‌آییم، با مهر مادری در وجودش رشد می‌کنیم و شکل آدمی را می‌گیریم
بعد از 9 ماهی پا به این دنیا می‌گذاریم؛ دنیایی با هزار رنگ و هزار چهره، عقیده و هزار رفتار

اگر شانس داشته باشیم در خانواده‌ای به دنیا می‌آییم که در واقعیت زندگی می‌کنند و اگر نه، در خانواده‌ای به دنیا می‌آییم که کورکورانه زندگی می‌کنند، حالا این یعنی چه؟

منظورم از زندگی در واقعیت این است که هدف از خلق شدن و در راه خدا و برای رضای او و آخرت زندگی کردن را در نظر داشته باشند و قبول کرده باشند
خانواده‌های کور همان دنیاپرستان و کسانی هستند که فقط دنیا را قبول دارند
پس خوشا به حال ما که در خانواده‌های خداپرست به دنیا آمده‌ایم و باید شکرگزار باشیم
ما زندگی را در دامان مادر و پدر با مهر و محبت می‌گذرانیم و بزرگ می‌شویم
از آنها راه و رسم زندگی می‌آموزیم و این دفعه است که نوبت زندگی ما می‌رسد و باید برای شروع چیزهای زیادی را بدانیم

اینکه زندگی به چه دردی می‌خورد و چرا باید همسری بگیریم؟ چگونه همسری بگیریم؟ چگونه با او رفتار کنیم؟ حق و حقوق او چیست و اصلا همسرداری یعنی چه؟ من هرچه را که تجربه کرده و دارم و می‌دانم می‌نویسم

رفتار باید به‌گونه‌ای باشد که هرکس دوست دارد با او همان رفتار را داشته باشند، یعنی به قول امام حسین علیه السلام هرچه بر خود می‌پسندی برای دیگران هم بپسند، پس وقتی حرف حق زده می‌شود باید گوش کرد و به جان خرید. بدان که خوب بودنت مساوی خوب دیدنت است نسبت به هرکسی که می‌خواهد باشد

انسان برای هدفی زندگی می‌کند و آن رسیدن به سعادت است، یعنی کسی که می‌خواهد به سعادت خدایی برسد باید زندگی خدایی داشته باشد تا عاقبت بخیر باشد ان‌شاءالله
هرکس برای زندگی احتیاج به همدم و یار و یاوری دارد که او را در زندگی برای سعادت و خوشبختی دنیا و آخرت کمک‌یار باشد
پس می‌باید که در دنیا همسر و همراه خوبی داشت چه زن چه مرد می‌گویند در و تخته باید با هم جور دربیایند، یعنی هر کسی برای کسی ساخته شده است، چون عقیده‌ها و اخلاق‌ها فرق دارد

پس باید هر کسی همسری انتخاب کند که با او جور باشد، چون حرف یک عمر زندگی است و آخرت نیز با آن رقم می‌خورد
به قول قدیمی‌ها کبوتر با کبوتر، باز با باز همیشه از خدا می‌خواستم و می‌خواهم که همسری به من عطا کند که من را به خودش نزدیک‌تر کند نه اینکه با ازدواجم من از یاد خدا و درگاه او دور شوم و خدا را هزار مرتبه شکر می‌گویم که چنین گل سرخی را به من داد، چون صورت پرنورت را که نشان مهر خداست دوست دارم و امیدوارم مرا هر روز و هر ساعت به خدا بیشتر نزدیک کنی

به جان خودم قسم می‌خورم که تمام حرف‌هایم از روی صداقت و اعتقادم و خواسته وجودی‌ام است و هیچ‌گونه مکر و خودنمایی و دورویی در آن نیست
بیا زندگی را که برای سعادت است بر پایه گفتار سعادتمندان بسازیم و بدانیم که واقعا این دنیا فقط وسیله است و زندگی برای دنیای بعد است

همسرداری یعنی حسن خلق در زندگی و گذشت و صفا و مهر و احترام متقابل، چون رضایت خدا نیز در این است و دستور او نیز همین‌ها است
بعد از زندگی این دنیا به مرگ می‌رسیم، زمان جدایی البته جدایی چند ساعته یعنی یکی دیرتر و یکی زودتر
همه می‌میریم و به دنیای دیگر می‌رویم
بدان که آنجا نیز با همیم
اگر رضایت خدا را داشته باشیم، که رضایت خدا همان درست زندگی کردن ماست بر پایه دین خدایی
ان‌شاءا... که ما نیز از نیکبختان باشیم

این‌ها را گفتم تا بدانی که حقیقت چیست؟ نه اینکه فکر کنی من می‌گویم نمی‌دانی
نه، می‌گویم که بدانی که می‌دانم و کلا همسرداری یعنی حسن خلق در زندگی و گذشت و صفا و مهر و احترام متقابل
چون رضایت خدا نیز در این است و دستور او نیز همین‌ها است. یعنی بیا با هم خوب و خوش و عاشقانه زندگی کنیم و مشکلات این دنیا را به همین دنیا پس بدهیم و بگوییم که دنیا ارزش خراب کردن زندگی را ندارد، چون این دنیا در برابر آن دنیا هیچ است و قابل مقایسه نیست

اگر این‌گونه به زندگی نگاه کردیم، بدان که زندگی ما به زندگی علی(ع) و فاطمه(س) نزدیک می‌شود و با امید شفاعت آنها زندگی را می‌گذرانیم
به امید روزی که تمام انسان‌ها نیکبخت و عاقبت بخیر باشند، ان‌شاءالله
عزیزم در این چند صفحه جز حرف حقی که شنیده بودم چیز دیگری ننوشتم، ولی بدان که در این چند صفحه همه حرف‌ها را گفتم. تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل
پس واقع‌بین باش و مرا برای رضای خدا بخواه و کاری کن که من نیز تو را برای رضای او بخواهم

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

نامه شهید اقتدار، سیدرضا میرحسینی _ همکار شهید طهرانی‌مقدم _ به همسرش
اول خرداد ماه سال 79


*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

نامه های عاشقانه | قسمت اول | شهید عباس دوران ◄

نامه های عاشقانه | قسمت دوم | محمدرضا ملک خواه ◄

نامه های عاشقانه | قسمت سوم | علی‌رضا اشرف گنجویی ◄

نامه های عاشقانه | قسمت چهارم | روح اللَّه خمینی ◄

نامه های عاشقانه | قسمت پنجم | محسن حججی ◄

نامه های عاشقانه | قسمت ششم | محمدرضا دستواره ◄

نامه های عاشقانه | قسمت هفتم | امین کریمی ◄

♥♥.♥♥♥.♥♥♥

🌈منتظر آسانسور ایستاده بودیم
سلام و احوالپرسی که کردم انگار حواسش پرت شد و موبایل از دستش افتاد
تازه متوجه شدم دو تا گوشی دارد، آن که بزرگ‌تر بود و جدیدتر به نظر می‌آمد
سفت و محکم بین انگشتانش خودنمایی می‌کرد
آن یکی که کوچک‌تر بود و قدیمی‌تر، روی زمین افتاده بود و بند بندش از هم جدا شده بود
باتری‌اش یک طرف، در و پیکرش طرف دیگر. از افتادن گوشی ناراحت نشد، خونسرد خم شد و اجزای جدا شده را از روی زمین جمع کرد

لبخند به لب باتری را سر جایش گذاشت و گفت

خیلی موبایل خوبی است، تا به حال هزار بار از دستم افتاده و آخ نگفته

موبایل جدید را سمتم گرفت و ادامه داد

اگر این یکی بود همان دفعه‌ی اول سقط شده بود. این یکی اما سگ‌جان است

دوباره موبایل قدیمی را نشانم داد

گفتم
توی زندگی هم همین کار را می‌کنیم، همیشه مراقب آدم‌های حساس زندگی‌مان هستیم
مواظب رفتارمان، حرف زدن‌مان، چه بگویم چه نگویم‌هایمان
نکند چیزی بگوییم و دلخورش کنیم. اما آن آدمی که نجیب است
آن که اهل مدارا است و مراعات، یادمان می‌رود رگ دارد، حس دارد، غرور دارد، آدم است. حرف‌مان، رفتارمان، حرکت‌مان چه خطی می‌اندازد روی دلش

چیزی نگفت، فقط نگاهم کرد
سوار آسانسور که شدیم حس کردم موبایل قدیمی را محکم توی مشتش فشار می‌دهد

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

چای عصرانه را دوست دارم؛ همیشه دوست داشتم
شاید خنده دار باشد اگر بگویم چای عصرانه برایم یک جور تربیت ارثی و البته دوست داشتنی است

از آن زمان که بچه بودم و با پدر و مادرم مهمان پدربزرگ و مادر بزرگ می‌شدیم
و مادر بزرگ عصرها زیر درخت توت بساط چای با قوری گل قرمزیش و استکان‌های کمرباریکش به راه می‌انداخت
چای عصرانه بخش دائمی زندگی من شد

از آن روزها خیلی وقت است که گذشته اما همین خاطره چای عصرانه را در وجودم نهادینه کرده تا بهانه‌ای باشد که عصرها، فارغ از کار روزانه و زندگی ماشینی، با کسانی که دوستشان دارم دور هم جمع شویم و از هم و برای هم بگوییم

امروز که دلم برای خودم خیلی تنگ شده بود معجزه‌ی چای عصرانه را به خاطر آوردم
چای آلبالو دم کردم و فنجان آوردم و قند و توت
صبر کردم تا دم بکشد و عطرش در جانم بپیچد بعد خودم را که در هزار جای زمان جا گذاشته بودم؛ صدا زدم و به یک فنجان چای خوش طعم و یک گپ صمیمانه دعوتش کردم
دعوتم را پذیرفته و حالا آمده و نشسته روبروی من

برایش در فنجان بلوری مورد علاقه اش چای می‌ریزم با اشتیاق می‌خورد
می‌گویم؛ می‌شنود...می‌گوید؛ می‌شنوم

هر دو سبک می‌شویم
فاصله‌ام با خودم کم می‌شود و کسی که در من مرده بود دوباره در من زنده می‌شود؛ دختری که کله‌اش، بوی قورمه سبزی می‌داد و پُر بود از تلاش برای رسیدن به آرزوهای محال

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

پدرم دلواپس آینده برادرم است
اما حتی یک بار هم اتفاق نیفتاده
که باهم به کافی شاپ بروند
در خیابان قدم بزنند
و گاهی بلند بلند بخندند
برادرم نگران فشار کاری پدرم است
اما حتی یکبار هم نشده
خواسته هایش را به تعویق بیندازد
تا پدر برای مدتی احساس راحتی کند
مادرم با فکر خوشبختی من خوابش نمی برد
اما حتی یکبار هم نشده
که بامن در مورد خوشبختی ام صحبت کند
و بپرسد فرزندم
چه چیزی تو را خوشحال می کند؟
من با فکر رنج و سختی مادرم
 از خواب بیدار می شوم
اما حتی یکبار نشده که دستش را بگیرم
 با او به سینما بروم
باهم تخمه بشکنیم ،فیلم ببینیم
و کمی به او آرامش بدهم
ما از نسل آدم های بلاتکلیف هستیم
ازیک طرف در خلوت خود
دلمان برای این و آن تنگ می شود
 از طرف دیگر وقتی به هم می رسیم
 لال مانی میگیریم
انگار نیرویی نامرئی، فراتر از ما وجود دارد
که دهانمان را بسته
تا مبادا چیزی در مورد دلتنگی مان بگوییم
تکلیفمان را با خودمان روشن نمی کنیم
یکدیگر را دوست می داریم
اما آنقدر شهامت نداریم
که دوست داشتن مان راابراز کنیم
ما آدم های بیچاره ای هستیم
آن قدر دربیان احساساتمان
حقیر و ناچیزیم
که صبر می کنیم
تاوقتی عزیزی را از دست دادیم
تا آخر عمر برایش شعر بگوییم
از یک جا به بعد
باید این سکوت خطرناک را شکست
و راه افتاد