..*~~~~~~~*..

صدایی تلویزیون رو زیاد کرد و گفت: ماشالله جوون برازنده‌‌ایه برو و رو هم داره ، خدا برا پدر و مادرش حفظش کنه

گفتم : بله که برو و رو داره پس فکر کردی من برا چی میشینم پا تلویزیون برا همین برو و‌‌‌ رو ‌قشنگشه

گفت : خجالت هم خوب چیزیه مادر

اومدم جواب بدم که مجری تلویزیون صداشو بلند کرد و گفت : ما تو فیزیولوژی بدنمون جایگاه خندیدن دهان و لب و دندانِ و تو طول عمرمون یاد گرفتیم برا تشخیص خنده واقعی و غیر واقعی به چشم های طرف مقابلمون نگاه کنیم هیچ وقت هم نپرسیدم حالا چرا چشم ها چرا گوش ها نه چراا دست هاا نه

بعد مجری تلویزیون با حالت جدی گفت : بنظرتون اگه دست ها جایگاه خنده بودند الان دست هاتون میخندیدند یا نه به دست هاتون نگاه کنید که بعد اینکه از استدیو شمار دو برگشتیم کلی حرف با هم داریم که درباره اش بزنیم با مکثی گفت : بریم و برگردیم

دستام رو بالا بردم و آماده یه قد کشیدن حسابی بودم که گفت : ارغوان بنظرت دستا من میخندند ؟

با حالت کرخی ناشی از قد نکشیدن بلند شدم و رفتم پیشش نشستم دست هاشون تو دستم گرفتم گفتم : نمیدونم عزیز خودت چی فکر میکنی ؟

گفت : نمیدونم اگه میخندیدند که تو براشون کِرم نمیخریدی

با خنده گفتم : عزیز داری هر بهونه ای میاری که کِرم به دستهات نزنی آخه چه دشمنی با این کرم بدبخت داری هرچی هست بهتر از این حنا های زشت و نامرتبه

گفت : نگو اینجوری این حنا ها رو عبدالله خدابیامرز دو سه ماه پیش رو دستام گذاشت این آخریا چشماش درست نمیدید که اینطوری شده وگرنه جوون و برنا که بود موقعی که میخواست برام حنا بزاره چنان طرح و نقشی میکشید که بیا و ببین

گفتم : حالا چرا خودت حنا نمیزاشتی

گفت : آخه همون روز حنابندون فهمید من از بوی حنا بدم میاد خودش برام گذاشت

خنده ای کرد و گفت : یادش بخیر همون شب در گوشم گفت زنم که شدی تا آخر عمر خودم برات حنا میزارم دیگه با این حرفی که زد پاش رو بیل موند و تا آخر عمرش برام حنا میزاشت خدابیامرزدش

لبخندی زدم‌و گفتم : بنظرت دست هایی که یه عمر پذیرای تحفه‌ی حنایی رنگ یار بودند میخندند یا نمیخندند

گفت : والا مادر منکه سر در نمی‌یار تو چی میگی ولی

تا خواست حرفش‌‌و ادامه بده توجه‌ش به مجری تلویزیون جلب شد و سکوت کرد

مجری گفت : خندیدن دست ها به این معنی نیست که دست های بدون چین و چروک داشته باشیم یا اینکه جای هیچ زخمی رو دست هامون نباشه شاید همون طرف با هر زخمی که رو دست به وجود اومده یه خاطره داشته باشه البته اینم باید اضافه کنم زخم هایی که ناخودآگاه رو دست ایجاد شده رو عرض میکنم نه زخم های که متاسفانه خودآگاه ایجاد میشن

صداشو صاف کرد و گفت : از بحثمون خارج نشیم بله داشتم خدمتون عرض میکردم گاهی وقتا هر چین و چروکی رو دست هر رنگی هر زخم ناخدآگاهی رو دستامون میتونه برامون تداعی یه خاطره تلخ و شیرین باشه که الان با یادآوری شون لبخند میزنیم یا ناراحت میشیم این یعنی دستا های ما روح دارند و میتونند لبخند بزنن یا حتی بعضی وقتا گریه کنن

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
آدم یک وقت هایی خودش را برای همیشه جا میگذارد
مثلا روی پله های کثیف محل کاری که محترمانه اخراج شده
نیمکت های چوبی سبز رنگ یک کافه
رو به روی ویترین مغازه ای توی قیطریه
کوچکترین کلاس دانشکده
خیابانی که آخرین خداحافظی هایش را کرده
کوچه ای که هفت تا سیزده سالگی اش را در آن بزرگ شده، پنجره ی خانه ی دختری که اولین عشقش را مال خودش کرده و بعد از آن هر وقت که از آنجا می گذرد، با دیدن ِخودِ تنهای خسته اش، دهانش تلخ می شود و بغض از گلویش بالا می آید
آدم یک وقت هایی یک جاهایی خودش را جا میگذارد
آن نیمه از خودش را که در مقابل فراموشی مقاوت می کند،می اندازد همان گوشه کنار و برای همیشه می رود

به نام خالق هستی

^^^^^*^^^^^



🚨 خواب عجیب علامه امینی درباره عذاب شمر

^^^^^*^^^^^

💠 علامه امینی می‌گوید: مدتها فکر می‌کردم که خداوند چگونه شمر را عذاب می‌کند؟

در عالم رویا دیدم، آقا امیرالمؤمنین علیه‌السلام در مکانی خوش آب و هوا، روی صندلی نشسته و من هم خدمت آن جناب ایستاده‌ام. دو کوزه نزد ایشان بود. فرمود: این کوزه‌ها را بردار و برو از آنجا آب بیاور.

اشاره به محلی فرمود که بسیار با صفا و طراوت بود؛ استخری پر آب و درختانی بسیار شاداب در اطراف آن بود. کوزه‌ها را بر داشته و رفتم آنجا و آنها را پر آب نمودم. ناگهان دیدم هوا گرم شد و هر لحظه گرمی هوا و سوزندگی صحرا بیشتر می‌شود. دیدم از دور کسی رو به من می‌آید. هر چه او به من نزدیکتر می‌شود هوا گرمتر می‌گردد؛ گویی همه این حرارت از آتش اوست. در خواب به من الهام شد. که او شمر، قاتل حضرت سیدالشهداء علیه‌السلام است

وقتی به من رسید. دیدم هوا به قدری گرم و سوزان شده است که دیگر قابل تحمل نیست. آن ملعون هم از شدت تشنگی، به هلاکت نزدیک شده بود رو به من نمود که از من آب را بگیرد. مانع شدم و گفتم، اگر هلاک هم شوم نمی‌گذارم از این آب قطره ای بنوشد. حمله شدیدی به من کرد و من ممانعت می‌نمودم .دیدم اکنون کوزه‌ها را از دست من می‌گیرد؛ آنها را به هم کوبیدم. کوزه‌ها شکست و آب آنها به زمین ریخت و بخار شد. او که از من ناامید شد رو به استخر نهاد. من بی‌اندازه غمگین و مضطرب شدم که مبادا آن ملعون از آن استخر بیاشامد و سیراب گردد. به مجرد رسیدن او به استخر، چنان آب استخر ناپدید شد که گویی سالهاست یک قطره آب در آن نبوده است؛ درختان هم خشکیده بودند. او از استخر مأیوس شد و از همان راه که آمده بود بازگشت هر چه دورتر می‌شد، هوا رو به صافی و شادابی رفت و درختان و آب استخر به طراوت اول بازگشتند

به حضور حضرت علی علیه السلام شرفیاب شدم، فرمودند: خداوند متعال این چنین آن ملعون را جزا و عذاب می‌دهد. اگر یک قطره آب آن استخر را می‌نوشید از هر زهری تلخ‌تر، و از هر عذابی برای او درد ناک‌تر بود. بعد از این فرمایش، از خواب بیدار شدم

^^^^^*^^^^^

📙داستان دوستان، ج ۳، ص ۱۶۳

یه جوری به سمت مشکلات برو
که
مشکلات ازت بترسن

^^^^^*^^^^^

خدا به مشکلاتم رحم کنه
چون من بهشون رحم نمی کنم

*~~~~~~~~*

شیرینی یک بار موفقیت
به تلخی صدبار شکست می ارزد

مارک تواین

*~*****◄►******~*

جالب است هرچه سخت تر کار می کنم
موفقیت های بیشتری به سمتم می اید

توماس جفرسون

*@@*******@@*

اگر زندگی تان کمی سختر شد
به این معناست که گامی برای موفقیت برداشتید

^^^^^*^^^^^

اینکه شکست خوردی
به این معنی نیست که
بازنده ای

*@@*******@@*

دیگه خیلی دیر که کم بیاری
تا ته اش بجنگ

^^^^^*^^^^^

اگه راهم این روزا از تو یکم دوره ببخش / توی زندگی آدم یه وقتا مجبوره ببخش

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

همه چیز درست خواهد شد

و شبِ تاریک نیز از چراغِ ترک‌خورده

عذر خواهد خواست

*~~~~~~~~*

یاد بگیریم وقتی اشتباهی ازمون سر زد

عذرخواهی کنیم

و یاد بگیریم وقتی کسی از ما

عذر خواهی کرده بهش احترام بگذاریم

♥♥.♥♥♥.♥♥♥

یک عذرخواهى خوب داراى شش جزء مهم است

که عبارتست از

بیان تأسف بخاطر اتفاق رخ داده

توضیح اینکه چطور اینگونه شد!

قبول مسئولیت خود در این مشکل

بیان و ابراز پشیمانى

پیشنهادى براى جبران

درخواست بخشش

@~@~@~@~@~@


گر تو را از ابلهی کردم رها ، برمن ببخش
بر سر پیمان نه بر مهر و وفا ، بر من ببخش


*********◄►*********

آدمهای ضعیف هیچ وقت قدرت عذر خواهی ندارند

عذر خواهی کردن جرات می‌خواد و شعور

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


مهم نیست که چه اندازه می‌بخشیم

بلکه مهم این است که در بخشایش ما چه مقدار عشق وجود دارد.

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

اینقدر نگو: اگه ببخشم کوچک می‌شوم

اگر با گذشت کردن کسی کوچک می‌شد

خدا اینقدر بزرگ نبود

♥♥.♥♥♥.♥♥♥

قهر مکن ای فرشته روی دلارا

ناز مکن ای بنفشه موی فریبا

طعنه و دشنام تلخ این همه شیرین

چهره پر از خشم و قهر این همه زیبا

ناز تورا میکشم به دیده منت

سر به رهت مینهم به عجز و تمنا

-----------------**--


چنین گفت زرتشت: عاشق عاشقی باش و دوست داشتن را دوست بدار

از تنفر متنفر باش، به مهربانی مهر بورز

با آشتی آشتی کن و از جدایی جدا باش

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

دوستی را دوست، معنی می دهد / قهر هم با دوست، معنی می دهد

هیچ کس با دشمن خود، قهر نیست / قهری او هم نشان دوستی است

*@@*******@@*

دوستان یادتون باشه دعوا خیلی بده خیلی بد تر از اونی که فکر میکنید
هرقدمی امروز بردارید عواقبشو چن سال بعد مبینید
شاعر میگه که
هر قدم امروز راست یا چپ به کل تاثیر داره رو ۱۰ سال بعدم

وقتی اشتباه میکنید نگید خب اشتباهک کردم برام دَرس شد
نَه
بازم شاعر اینجا میگه
اشتباه کردم اشتباه تجربه میشه و همین تجربه ها شکل دهنده زندگی امروز ماست

سعی کنید اشتباه نکنید
کسی درخاست اشتی کرد لطفا قبول کنید
این دنیا ارزششو نداره کسیو ناراحت کنید
توروخودا ادم باشید ادم بودن البته کافی نیست
فهم و درک داشته باشید
ممنون از این که خوندید
چاکرو خاک پای شما
محمد
(بچه زرنگ)

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

نمیدونم پست قبلیم بهت رسید یا نه
چون اینجا نوشت بک اپ گرفتم از نوشته قبلیت
اگه دستت نرسیده خاستم بگم که
الان ۲ ساله دارم میام تقاضای دوستی میکنم و تو جواب رد میدی
اگه بازم قبول نکنی هرسال این موقع تا موقعی که برنامت وجود داشته باشه میام
و بهت درخاست دوستیمو میدم
مرسی
خواهش میکنم این پستمو منتشر کنی شاید یه نفر با این حرفا با یکی اشتی کنه
ما هم یه ثوابی بکنیم

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

مردی نزد روانپزشک رفت
و از غم بزرگی که در دل داشت
😊❤
برای دکتر تعریف کرد
دکتر گفت :به سیرکی که جدیدا به شهر آمده برو
آنجا #دلقکی هست اینقدر تو را می خنداند
تا غمت را فراموش کنی
مرد لبخند تلخی زد وگفت
من همان دلقکم

^^^^^*^^^^^

حرف هایت را به هرکسی نگو
همان هایی را که دنیا دنیا برایت ارزش دارند
نگهشان دار در گوشه ای از قلبت
در صندوقچه ی حرف های نگفته ات و یک قفل بزرگ و محکم هم وصلشان کن
نگذار هر بی سرروپایی همنشین درد هایت شود
اجازه نده ببیند حال بدت را تا سرکوفت بزند بر تصمیم هایت
هرکسی لایق هم صحبتی نیست
میشنود،می بیند،وخوشحال می شود
پس دیدن یک لحضه حال خرابت را به دلشان بگذار
ان قدر هستند کسانی که از روز های بدت
برای تلخی روز های خوبت استفاده می کنند
ان قدر هستند کسانی که قطره قطره اشک هایت
ذره ذره لبخندشان را بیشتر می کند
برای هیچ سود جویی سفره دلت را پهن نکن
می نشیند پای سفره ات
و روزی هرچه را که خورده پس می دهد
نمیگویم با هیچ کس هم صحبت نشو
نه
ولی با کسی حرف بزن که می دانی لایق همدردی است
میدانی چه میگویم؟؟
هر کسی لیاقت هر چیزی را ندارد


متن ها برای خودم هستش
امیدوارم خوشتون اومده باشه🌺

o*o*o*o*o*o*o*o

همه چی از اونجا شروع شد که طبق معمول بعد از ظهرها غلوم آتیشی، کریم جیرجیرک، مِیتی هوش،جلال خاک انداز، اکبر فِنچ، جوات رادار و رحیم ننه قمر که همه بروبچه های بازارچه بودن، تو قهوه خونه مش حسن جمع شده و منتظر رییسشون یا همون ابی سیریش بودن

فقط خدا می دونست که این هفت نفر به اضافه ابی سیریش که همه اسمشونو هشت داداش گذاشته بودن،چه خاطراتی از روزهای بچگی و بدو بدو کردن ها و سربه سر مغازه دارای بازارچه گذاشتن ها، نداشتن
هرجا گوسفندی کشته میشد هر هشت نفر التماس کنان حاضر میشدن و از صاحب گوسفند میخواستن که بجول ها _استخونیه که در مچ پا گوسفند بین دو غوزک قرار داره _ رو بهشون بده. یه کیسه پر از بجول داشتن که تابستون ها از صبح علی الطلوع تا نصفه شب، همشونو گوشه بازارچه کنار هم میچیدن و شرطی بازی میکردن! تکرار در بجول بازی یا قاب بازی از اون ها قاب بازهای حرفه ای ساخته بود که با بچه های بازارچه های نزدیک هم مسابقه میذاشتن

کم کم واسه خودشون یه تیم هشت نفره درست کردن و مثه ورزش فوتبال مسابقات داخل محله ای و خارج محله ای و فینال و خالصه هرچی دلتون بخواد، مسابقه ردیف کردن

تو بچه ها ابراهیم یا به قول دوستاش ابی بدجور پیله بود! به طوریکه همه بهش می گفتن ابی سیریش وچون تا چیزی رو که میخواست بدست نمیاورد، دست از تالش و کوشش نمی کشید. همین باعث شد، همه اونو به عنوان رییس گروه قبول کنن

هرکدوم از این بچه ها واسه خودشون لقبی داشتن که براساس خصوصیت رفتاریشون، شکل و قیافه شون بود؛ مثال کریم جیرجیرک خیلی حرف می زد. اکبر فِنچ خیلی ظریف و ریزه میزه بود. غلوم آتیشی اهل دعوا، مهدی یا همون مِیتی هوش مغز متفکر گروه، جالل خاک انداز بین صحبت همه می پرید و جواد یا همون جوات رادار، جاسوس و خبر چینشون بود. رحیم ننه قمر هم وابستگی عجیب به ننه ش قمر خانم داشت

داشتم میگفتم که همه در قهوه خونه مش حسن منتظر رئیسشون ابی سریش بودن که جوات رادار خبر مهمی رو از نوچه های خَز کاظم قرو قاطی که محل پلاس شدنشون، بازارچه چند خیابون اونور تر بود، بده

رمضون مافنگی سینی به دست به سمتشون اومد

سام علکوم آقایون هش داداش! شای داغ آوردم. نوش ژونتون

سینی چای رو روی میز گذاشت
غلوم آتیشی نگاهی چپ چپی به استکانهای نصفه از چایی کمرنگ و نعلبکیهای حاوی چای و سینی یه مَن چرک انداخت

قفسه سینه شو صاف کرد و بادی تو غبغب انداخت

نفله! باز که نصفه چایی رو تو سینی حروم کردی؟

چرت رمضون پاره شد و خاکستر داغ سیگار گوشه لبش، روی پای لختش که داخل یه دمپایی مثال سفید بود ریخت! در حالیکه خم میشد تا خاکسترو که بدجور پاشو سوزونده بود ازپشت پاش برداره با لحن شاکی وبلند گفت

شته؟؟ گُرخیدم

غلوم آتیشی دست برد و یه استکان کمر باریک که خطهای طالیی دور کمرش به دلیل شستشو و کهنگی یه خط درمیون محوشده بودن، برداشت.استکانو به لبش برد و یه هورتی کشید. اخماش در هم رفت و استکانو تو نعلبکی کوبید که بقیه ش هم از سرش پرید و به اطراف سینی پاشید

دِ بزنم صدای.... ال اله اال ا... . آخه مافنگی اینو که از شیر حموم پر کردی! ولرمه! چای داغت اینه وای به حال چای سردت

دستشو بلند کرد که یه پس سری حسن مافنگی رو مهمون کنه که صدای یکی از گوشه قهوه خونه بلند شد

 

بر دل سیاه شیطون لعنت

همه یه صدا گفتن

بشمار

یکی دیگه از ته قهوه خونه داد زد

بر محمد و آل محمد صلوات

مشتری ها همه یه صدا گفتن

اللهم صل علی محمد.......

هنوز صلوات تموم نشده بود که ابی سیریش در حالیکه کلاه شاپوشو به رو ابروهاش کشیده ، سینه جلو داده و دستمال یزدی قرمز دور دست چپش پیچیده بود، پا تو قهوه خونه گذاشت

نوچه هاش به پاش بلند شدن و از همون جا داد زدن

چوخلصیم آق ابی _ مخلصیم آق ابی

ابی شلنگ تخته وار وارد قهوه خونه شد. پاشو که از پله در ورودی پایین گذاشت، دست چپشو، همون که دستمال یزدی دورش پیچیده شده بود بالا برد و داد زد

 اجمالتیم _ کوچیک شده همه شماییم

مشتری های قهوه خونه از گوشه و کنار نامرتب و یکی در میون گفتن

آقایی آق ابی

ابی سیریش یه نگاه به فضای پر از دود سیگار و تنباکوی قهوه خونه انداخت! صدای تق و تق برخورد استکانها به نعلبکیها و سینی، لبخندی کنج لبش نشوند و یه لحظه اونو به عالم بچگیش برد

همون موقع که شاگرد مش حسن بود و عصرها بعد از مدرسه می اومد قهوه خونه و تو شستن استکانها و دستمال کشی میزها به مش حسن کمک میکرد. درسته که به قول مردم تو دارو دسته جاهلا بود ولی همه می دونستن که
ابی یه لوطیه به تمام معناست! مهربون، قابل اعتماد و باگذشت

چقدر هوای همین دوستهای به قول بقیه آویزونشو داشت و پول کف دست بی بی کوکب، پیرزن پیر و ترشیده ته بازارچه میذاشت که مبادا خدایی نکرده از بی پولی به گدایی رو بیاره. همیشه به برادراش میگفت

 بی بی سیده. اولاد پیغمبره. نبینم ازش غافل بشید که خدا ازتون غافل میشه

تمام این خاطرات تو چند ثانیه از جلوی چشمهاش گذشت

گشاد، گشاد در حالیکه یه پاش به شرق میرفت و یه پاش به غرب به سمت میز دوستهاش راه افتاد و از جلوی هر میزی که رد می شد دست چپشو رو سینه ش می ذاشت و کمی خم می شد و می گفت

نوکریم.... مخلصیم.... کوچیکیم

همین جوری بود که همه ابی رو تو بازارچه دوست داشتن. نمی شد کاری از دستش بر بیاد و واسه هم محله ای هاش انجام نده! به قول معروف آخر مردونگی رو تو همه چی به جا می آورد

به میز برادراش که رسید، دوستاش که نشسته بودن، دومرتبه به پاش بلند شدن

جلال خاک انداز با عجله گفت

بفرما اینجا آق ابی

و به صندلی خودش اشاره کرد.ابی سری تکون داد و گفت

 نه داداش بشین سرجات

ابی دست دراز کرد و دستشو لبه صندلی میز خالی بغلی گذاشت، رو به اکبر فنچ کرد

 بیکیش کنار چارپایه ت رو

اکبر صندلیشو جابجا کرد. ابی با یه حرکت صندلی رو چرخوند و کنار صندلی اکبر فنچ گذاشت؛دستشو به شلوارش برد و کمی از ناحیه رانهاش به شلوار چین داد و اونو بالا کشید و رو صندلی جا گرفت

کتشو راست و ریست کرد و کلاشو بالاتر برد

گره ای بین ابروهاش انداخت و با صدایی که انگار یه باد گلو تهش گیر کرده بود، گفت

 چه خبری شده که پیغوم فرستادید فی الفور خودمونو برسو.....

جلال خاک انداز مثل قاشق نشسته وسط حرفش پرید

آق ابی جوات رادار از بچه های کاظم قرو قاطی واسمون خبر آورده

ابی نگاهی به جلال انداخت و پوزخندی زد و گفت

 تو نمیخوای یه کم آدم شی و وسط حرف نپری تا این اسم خاک انداز رو از روت کم کونیم؟

جلال سرشو پایین انداخت

ببخش آق ابی

ابی دستمال دور دستشو تو هوا ول کرد و جلوی صورت جلال حرکت داد

 نبینم جلال خاک اندازمون شرمنده باشه

جلال سرشو بلند کرد و با ذوق گفت

نوکرتم داداش

خم شد که دست ابی رو ببوسه که ابی با دستمال یزدی زد تو سرش

 جمع کون خودتو! انگاری دست بچه آل علی رو می خواد ماچ کونه که خودشو تا قوزک پا خم می کونه! دیگه نبینم از این غلطا بکونی

بدون اینکه منتظر واکنش جلال بشه رو به جوات رادار کرد و گفت

 چه خبر مَبرا جواتی؟

جوات رادار آب دهنشو قورت داد و قیافه پیروزمندانه ای به خودش گرفت

والا خدمت با سعادت آقای خودم که داش ابیمون باشه؛ بگم که دیروز کاظم قره قاطی با نوچه های خزش تو زورخونه آ‌سِد هاشم، پشت سر ما و بقیه داداشا حرف مفت زدن! قاسم پلنگ گفته که تو بجول بازی هفته قبل، شما که سرورمون باشی کلک زدی و وسط بازی بجولها رو عوض کردی!

ابی سیریش دو تا دستشو به کمرش زد، سینه شو جلو داد، بادی تو غبغب انداخت و یک تای ابروشو بالا برد و با صدای بلندی گفت

 دِ غلط کرده نالوطی! ابی سیریشو چه به دوزو کلک! خیلی وقته به پروپاشون نپیچیدیم گذاشتیم نفس بکشن، کوکهای دهنشون شل شده

قری به گردنش داد و صدای ترق ترق گردنشو در آورد

 کی به تو گفت جواتی؟

جوات رادار که سر ذوق اومده بود گفت

شاگرد آ سد هاشم

در همین موقع رمضون مافنگی جلوی میزشون ظاهر شد و واسه خوش خدمتی گفت

سام علکوم آق ابی! شایی چی میخورید بیارم خدمتتون؟ عطری یا تلخ ساده؟

ابی صورتشو به سمت رمضون مافنگی برگردوند و گفت

به به! آق رمضون گل! چشممون به جمالت روشن

رمضون مافنگی از احوال پرسی گرم و گیرای ابی، لبخندی که بیشتر به خنده قورباغه شبیه بود، روی صورتش نشوند و دومرتبه پرسید

- کدومش آق ابی؟ عطری یا تلخ ساده؟

ابی لبهاشو به هم چفت کرد و بعد از لحظه ای مکث گفت

 تلخ باشه رمضون! داغ و لب سوز

رمضون مافنگی در حالیکه لخ لخ کنان به سمت سماور میرفت گفت

به رو ژُفت چیشام! الساعه آوردم خدمتتون آق ابی

ابی سرشو جلو برد و رو به نوچه هاش گفت

 خب داداشا! به نظرتون چیکار کونیم؟ همینطور که نمیشه بشینیم تماشا کونیم پشت سرمون زر مفت بزنن

جلال خاک انداز خودشو وسط انداخت

فکر کونم که باید یه گو شمالی درست و حسابی بدیمشون.

همه با حرکت سر حرف جلال خاک انداز رو تایید کردن.ابی سیریش سیبیل هاشو به دندون گرفت

 فکر می کونید کوجا پیداشون کونیم؟

کریم جیرجیرک که تا حالا ساکت بود گفت

اعظم خواهر نصرت کفتر باز، می گفت که امروز که داشِش نصرت رفته بود کفترهای صمد شارالتانو بده فهمیده کاظم قره قاطی واسه نوچه هاش پیغوم فرستاده که امشب همشون ساعت نه تو کافه آبشار نقره ای جمع بشن. مثل اینکه ملوسک امشب برنامه داره. مثه اینکه

.....

ابی سیریش چشماشو ریز کرده بود و با دقت به حرفهای کریم جیرجیرک گوش می داد با توضیحات بیشتر کریم جیر جیرک رنگش از سفیدی به قرمزی کشید و اجازه ادامه صحبتو به کریم جیر جیرک نداد

محکم با کف دستش رو میز کوبید که مشتریهای چند تا میز اونورتر هم سرشونو به سمت میز ابی سیریش و رفقهاش چرخوندن. با صدای بلند گفت

خفه بمیر جیرجیرک

همه از این تغییر ناگهانی خلق و خوی ابی سیریش با تعجب به هم نگاه کردن و گوشه لبهاشونو به علامت ندونستن به سمت پایین سُریدن

ابی سیریش نگاهی به دورو برش کرد. فهمید زیاده روی کرده

سرشو جلوی صورت کریم برد و تو چشماش زل زد

 کریم! تو اعظمو کوجا دیدی؟

کریم به تته پته افتاد و در جواب دادن دست دست کرد! ابی جدی تر شد

پرسیدم اعظمو کوجا دیدی؟ بگو تا گوشتو تا شهر ری نپیچوندم

کریم که فهمیده بود چه گندی زده و ابی سیریش چقدر رو دخترها و زنهای محله حساس و غیرتیه با صدای زیری گفت

سر خاکها داش ابی! هیچ قصدو غرضی در کار نبود. داشت خرما پخش می کرد

ابی پوزخند واضحی زد

 خرما رو آورد جلوی تو و گفت بفرما آق کریم و بعدشم گفت کاظمو نوچه هاش امشب تو کافه ن! نه؟ دِ برو کریم جیرجیرک! برو خودتو رنگ کون! ما چغوکو رنگ می کونیم و به جای بلبل صادر می کونیم اونور آب اونوقت توداری با حرفهای صد من یه غازت ابی سیریشو رنگ میکونی؟ بار آخرت باشه که ببینم دور و ور ناموس مردم پلکیدی! خاطر خواهی درست! ننه تو با آبجیت کلثوم برفست خواستگاری

کریم که از این حرف ابی سیریش سرمست شده بود گفت

نوکرتم آق ابی! الحق که ما عشق و عاشقى، شوما عقل و منطق! راستش خودمم میخواستم از شوما کسب تکلیف کونم

ابی سرخوش از این ریاست روی دوستهای بچگی ش، از جا بلند شد. رمضون مافنگی لخ لخ کنان با سینی چای به سمتش میومد. ابی معترضانه گفت

 می ذاشتی واسه صبحونه میاوردی! خودت بخور

در حالیکه از پشت میز بیرون می اومد گفت

 مش حسنم کی رو شاگرد خودش کرده

رو به داداشهاش کرد و با تاکید گفت

 امشب همگی سر ساعت ده تو کافه آبشار نقره ای جمع میشیم! هیچ عذرو بهونه ای هم قبول نیست

دستشو به لبه کلاهش برد

 عزت زیاد

پاشو که از در قهوه خونه بیرون گذاشت چشمش به صدیقه خواهر ورپریده ش افتاد که ساک حموم به دست و چادر ول در حال هره کره با نصرت کفتر باز دم مغازه خروس فروشی بازارچه بود

کارد می زدی خون ابی سیریش بیرون نمیومد!خواهر ابی سیریش؟!

لوطی و جوونمرد زیر بازارچه که به نوچه هاش اجازه نمیداد چپ به دخترها و زنهای محله نگاه کنن _ چادر ول، با یه پیراهن کوتاه و بدون آستین و موهای افشون شده رو شونه هاش، داشت بانصرت کفتر باز دل میداد و قلوه می گرفت

رنگ ابی مثل لبو قرمز مایل به کبود شد. لبه کلاهشو بالاترداد از همون فاصله چند متری، عربده کشید:

 نصرت

صدیقه سر برگردوند و تا ابی رو دید محکم با کف دو تا دستش کوبوند رو صورتش و گفت

خدا مرگم! خونمو حلال میکنه

با سرعت چادر رو روی پیشونیش آورد و با دست آزادش زیر چونه شو محکم گرفت و خودشو جمع و جور کرد و به سمت دیگه بازارچه رفت. نصرت که دید اوضاع قمر در عقربه. جلدی سوار دوچرخه ش شد و دِ برو که رفتی

ابی سیریش خودشو اون سمت بازارچه به صدیقه رسوند

صدیقه با ترس و لرز و دستهای یخ زده گفت

سلام خان داداش

ابی سیریش دستمالشو ول کرد و با ضربه محکمی اونو تکون داد و گفت

سلامو درد! سلامو مرض ! ورپریده، تو اینجا چیکار می کونی؟

o*o*o*o*o*o*o*o

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

بي تو ، مهتاب شبي باز از آن كوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خيره به دنبال تو گشتم
شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق ديوانه كه بودم
در نهانخانة جانم گل ياد تو درخشيد
باغ صد خاطره خنديد
عطر صد خاطره پيچيد
يادم آيد كه شبي با هم از آن كوچه گذشتيم
پر گشوديم و در آن خلوت دلخواسته گشتيم
ساعتي بر لب آن جوي نشستيم
تو همه راز جهان ريخته در چشم سياهت
من همه محو تماشاي نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشة ماه فرو ريخته در آب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ
يادم آيد تو بمن گفتي
ازين عشق حذر كن
لحظه اي چند بر اين آب نظر كن
آب ، آئينة عشق گذران است
تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است
باش فردا ، كه دلت با دگران است
تا فراموش كني ، چندي ازين شهر سفر كن
با تو گفتم : حذر از عشق ندانم
سفر از پيش تو هرگز نتوانم
روز اول كه دل من به تمناي تو پَر زد
چون كبوتر لب بام تو نشستم
تو بمن سنگ زدي ، من نه رميدم ، نه گسستم
باز گفتم كه : تو صيادي و من آهوي دشتم
تا به دام تو درافتم ، همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم سفر از پيش تو هرگز نتوانم ، نتوانم
اشكي از شاخه فرو ريخت
مرغ شب نالة تلخي زد و بگريخت
اشك در چشم تو لرزيد
ماه بر عشق تو خنديد
يادم آيد كه دگر از تو جوابي نشنيدم
پاي در دامن اندوه كشيدم ،نگسستم ، نرميدم
رفت در ظلمت غم ، آن شب و شبهاي دگر هم
نه گرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم
نه كني ديگر از آن كوچه گذر هم
بي تو ، اما به چه حالي من از آن كوچه گذشتم

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

فریدون مشیری