رمان ضرب الاجل اعجوبه | رمان زیبا | رمان ضرب الاجل | رمان جدید | رمان 1399 | شخص سومی در امواج زندگی وجود دارد | قسمت دوم رمان ضرب الاجل عجوبه

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥



♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

فصل دوم | شخص سومی در امواج زندگی وجود دارد  |رمان ضرب الاجل عجوبه

دستش را روی قفل در گذاشت، لحظه‌ای مکث کرد؛ شاید داشت به اینده خویش می‌اندیشید. اما با شهامت فراوان در را باز کرد

خاکریزه‌هایی که در انجا بر گلویش نشست، او را به سرفه انداخت

جعبه‌های رنگارنگ که درون قفسه‌های پر از کتاب بود، چشمش را خیره کرد. لبخند زد؛ احتمال داشت، به دوران خوش کودکی که هرگز نداشت فکر می‌کرد

ذهنش در انجا نبود؛ گرچه چشمش به دنبال جعبه‌ها می‌گشت. بالاخره مقصود خود را یافت؛ کارتن کوچک نیلی را در اغوش گرفت تا راه اتاقش را در پیش بگیرد

وارد اتاق شد، کارتن را روی زمین گذاشت و دستی به گرد و غبار انباشته بر جلدش کشید. دستش را روی آن کشید؛ گویا می‌توانست تمام گذشته را با سر انگشتان خود حس کند، بی اختیار دوباره تبسمی بر لب نشاند و چشمش را روی هم فشرد

در جعبه را گشود، البوم عکس را بیرون اورد و این‌گونه در دریای خاطراتش، شنا کردن را اغاز نمود؛ اما در هر دریا کوسه‌ای نیز وجود دارد. که تنها جای زخم دندان‌هایش را، بر دست هلیا باقی گذاشته بود

همه عکس‌های این کلکسیون را در پنجمین بهار زندگی‌اش گرفته بود؛ ان را باز کرد، تا گذر عمر خویش را مرور کند
عکس اول متعلق به خود و خانواده‌اش بود؛ پدر و مادرش بر مبلی تکیه زده بودند؛ دو برادرش بالای سر انان ایستاده بودند و چشمکی به دوربین زدند و تک دختر خانواده پایین صندلی انان نشسته بود و لبخند شیرینش برای همیشه در عکس جاودانه شده بود
مجموعه عکس‌ها را روی میزش گذاشت تا بتواند قاب عکس‌های بعدی را از درون کارتن بیرون بکشد
قاب عکس را که دید لبخند بر لبانش خشکید. پاهایش سست شد، گویا دیگر نمی‌توانستند جِرمش را تحمل کنند. بلند بلند نفس می‌کشید؛ عقب عقب رفت و روی تختش نشست، بدنش همچنان می‌لرزید و صدا‌های گوناگونی را در ذهنش می‌شنید؛ انبوهی از همهمه‌ها و کوهی از سخنان افراد مختلف: سپهبد، سرهنگ، شیدا، بنفشه، شاهین و کابوس همیشگی‌اش شهاب
اما از میان ان بانگ‌ها، یکی فریادی بلندتر از بقیه می‌زد تا بتواند آوایش را در گوش هلیا طنین انداز کند که موفق نیز شد؛ انگار آن صدا، جملاتی را از روی کتابی با آواز خدشه دارش، می‌خواند
عموی هلیا چندین بار همراه برادرش در جمع گرم وصمیمی این سه دوست حاضر شد؛ که پس از مدتی دلباخته خواهر بنفشه شد. همه چیز زود انجام شد؛ خاستگاری، عقدکنون و عروسی. اما دنیای بی‌رحم زمان را در جایی متوقف کرد

او نظامی بود و می‌بایست برای دفاع از حرم حضرت زینب (س) گذری به سوریه می‌انداخت، به ناچار همسر و فرزند توراهی‌اش را تنها گذاشت و او رفت. رفتنی که بی بازگشت بود، خبر شهید شدن او تازه به ایران رسیده بود که همسرش نیز در هنگام زایمان کودکش درگذشت
این‌گونه نوزادی بدون دیدن مادر و پدرش پا به دنیایی شوم گذاشت. مادر او بسیار خودخواه بود که فرزند شیر خوارش را رها کرد و پیش همسرش رفت

بنفشه و سرهنگ آن زمان خود نیز یک پسر به نام شاهین داشتند؛ شاهین دوسال بیش نداشت که بنفشه پسرک را پیش خود آورد و نام شهاب را برای او برگزید. این‌چنین شهاب و شاهین همچو دو برادر در کنار هم بزرگ شدند؛ اما از ابتدا شهاب همه چیز را می‌دانست؛ سرهنگ و بنفشه کل مسئله را به او گفته بودند

ان صدا دیگر سخنی بر زبان نمی‌اورد؛ لازم نبود، زیرا کنون خاطرات شوم گذشته برایش تداعی می‌گشت
هلیای خردسال به تازگی خانواده‌اش را از دست داده بود. به کل از روحیه مناسبی برخوردار نبود؛ سپهبد و شیدا برای تجدید قوا او را به مهمانی در خانه سرهنگ بردند
هلیا مثل همیشه کناری گوشه‌گیر شده بود که ناگهان چشمش به در اتاقی افتاد که با تمامی اتاق های ویلا متفاوت بود؛ دخترک شش ساله چیزی را یافته بود؛ که او را بعد از مدت ها سر ذوق اورده بود. با شوقی وصف ناپذیر برای ماجراجویی در ان اتاق مرموز گام نهاد
پشت در رسید؛ از شدت هیجان و شادابی لبش را گزید تا کسی متوجه او نشود
اشکی از سر نشاط چشمانش را ستاره باران کرد، ناخوداگاه ان ستارگان بر سیما دخترک راه پیدا کردند
در را با ضربه ایی باز کرد. اتاق چیدمانی منحصر به فردی داشت؛ تختی با ملافه و بالشتی شلخته و نامرتب در اتاق چشمک می‌زد. چندین ژاکت و سویشرت پسرانه به طور نامنظمی روی تخت خواب پرتاب شده بودند که نشان دهنده این بود که این اتاق از ان پسری نامرتب است
تعدادی کوله لباس در کناری پخش بودند. اما در این اتاق نامرتب معجزه‌ای رخ داده بود؛ چون کمدی که ان مملو از قاب عکس های رنگارنگ با طرح و شکل متنوع بود، به طور عجیبی تمیز و مرتب بود

ان گنجه چهار طبقه داشت؛ در طبقه اول آن قاب عکس های دو پسر بود. دو پسر که دست در شانه هم انداخته بودند و عکاس لبخند انان را شکار کرده بود؛ عکس بعدی همان دو پسر در باشگاه کاراته بودند؛ تمامی عکس ها از ان این دو پسر بود، تنها تفاوت عکس هایشان، ژست ها و مکان ها بودند
یکی از ان دو پسر پوستی برنز با چشمانی سیاه؛ که گویی اسمان شب در مقابل چشمانش به سجده در می امد و ستایش ایزدی را بر جای می‌اورد که شاهکاری همچو او، در افرینش هستی خلق گشته
گرچه پسر دیگری درست قطب مخالف او بود؛ پوستی سفید و چشمانی قهوه‌ای داشت
طبقه دوم عکس‌های تکی پسر چشم سیاه بود، طبقه سوم عکس‌های ان دو پسر به همراه سرهنگ و بنفشه بود
اما عکس‌های طبقه اخر تصاویر عمو و زن عمو هلیا بود، دخترک مشتاقانه دوست داشت ان عکس‌ها را از نزدیک ببیند. اما قدش نمی‌رسید، روی پاشنه پاهایش بلند شد ولی همچنان قامتش کوتاه بود. چند بازی تلاش کرد اما موفق نشد. در اخر به‌ستوه امد و گام‌هایش را روی تخته چوب طبقه اول گذاشت. ناگهان قامت کشید و توانست برای مدت کوتاهی عکس‌های طبقه اخر را از نزدیک مشاهده کند

ناگاه شهاب که   تازه در را باز کرده بود، هلیا را دید و از سر عصبانیت عربده ای بلند کشید

تو اینجا تو اتاق من چی کار می کنی؟؟؟؟

و چشمانش پر از رگ‌های سرخ گشت؛ هلیا هول شد، از ترس نزدیک بود به زمین بیافت که تخته چوب طبقه اخر را گرفت اما ان نتوانست جرمش را تحمل کند و چوب شکست و هلیا همرا با قاب عکس‌های عمویش به زمین پرت شد
لحظاتی، زمان متوقف گشت
شهاب همچنان ایستاده بود؛ هلیا به زمین خورد و تمامی قاب عکس‌ها بلا استثنا شکستند و نابود شدند. زمین پر از شیشه‌های خورد شده و تکه چوب ها و قاب‌های شکسته بود

هلیا چشمانش را از درد بسته بود و هنوز متوجه اتفاق نشده بود، از جا برخاست تا دستش را مالش بدهد. همان که پلک‌هایش را باز نمود؛ قیافه ترسناک شهاب او را حیران کرد. شهاب با گام‌های بلندی خود را به هلیا رساند؛ دختر شش ساله در مقابل پسری یازده ساله
چشمان پسر به سان نیمه شبی مه آلود در جنگل تاریک بود؛ که به ترس هلیا می‌افزود. با حرص نفسش را از بینی اش بیرون داد

چرا قاب عکس‌های خانوادگی من رو شکستی و با چه اجازه‌ای وارد اتاق من شدی؟

هلیا سعی در پنهان کردن ترسش داشت گرچه گویی موفق نبود
والدین‌شان صدای شکستن را شنیدند و به سمت اتاق شهاب گام برداشتند

من نمی‌دونستم که اینجا اتاق توعه

اره حتما! توکه راست میگی ؟

هلیا سر لج افتاده بود

من راست می‌گم اصلا حالا که اینجوری شد، خوب کردم که عکس‌ها رو شکوندم

شهاب را (به قول معروف کارد میزدی خونش در نمییومد)

چی؟؟؟ خوب کردی شکوندی؟؟؟ تو تنها عکس‌هایی رو که من از خانواده‌ام داشتم، شکوندی؛ با وجود اینکه من اصلا اون رو ندیده بودم، اونوقت میگی

و از خشم سیلی محکمی به هلیا زد؛ هلیا کودک بود و جسم ضعیفش توان تحمل ان را نداشت که ناگاه بر زمین پرت شد  سپهبد و سرهنگ سر رسیدند. شیدا و بنفشه که حیران هلیا را با صورتی خونین در کناری دیده‌اند، بی هیچ درنگی به کمک او شتافتند
سرهنگ با یک نگاه که بر اتاق انداخت گویا تمامی حرف‌های گفته نشده میان این دو را فهمید. او نیز سر پسرش عربده کشید

شهاب! تبلت و لب تاپت رو می‌زاری روی اپن و تا یه هفته حق استفاده از اونا رو نداری و شب از خوردن غذا محرومی. این تنبیه این شاهکارته

هلیا تا شب بیهوش بود و ان سیلی همچو زخم عمیق بر قلبش باقی ماند و این خاطره تا ابد برایش به سان کابوسی در نیمه شب گشت؛ حتی الان که دیگر شانزده سالش بود با مرور ان بهم می‌ریخت

.
ارام از جایش برخاستوبا سرگیجه وحشتناکش تلو تلو گام برداشت سپس چندین مسکن ارام‌بخش را با لیوانی اب، روانه معده‌اش کرد با این امید که تا دقایقی بعد اندکی ارام‌تر شود
ارامشی که تفننی بود و تنها توهمی از ارامش


اردتمند شما ز.گ

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

رمان ضرب الاجل اعجوبه فصل تری کی | قسمت اول ◄

رمان ضرب الاجل اعجوبه | رمان زیبا | رمان ضرب الاجل | رمان جدید | رمان 1399 | تری کی | قسمت اول رمان ضرب الاجل عجوبه

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

فصل تری کی | قسمت اول | رمان ضرب الاجل عجوبه

سرش بسیار درد می‌کرد و گویا این نشانه، از ان بود که دیشب سر در بالشت نگذاشته، ولی
سر درد مانع قدم زدنش نشد. همچنان به این می‌اندیشید که او کیست؟ خنده دار بود
با چنین شهرت، ثروت، القاب و شانزده سال سن، هنوز جوابی برای این سوال نداشت
تنها بود، خودش هم این را می‌دانست برای سخت ترین مسائل فیزیک راه حلی برای
گشایش انها داشت؛ ولی برای پاسخ این مسئله پایشی نداشت و هر سال مردود می‌گشت

خستگی بر اندام بی جانش چیره شد و او را مجبور به اطاعت از مغزش می‌کرد. تاکسی گرفت تا به عمارتش برود
تا به خودش آمد در مقابل عمارت بود و پس از مدت‌ها نگاهی به جزئیات ان انداخت؛
در ورودی شکلاتی رنگ بود اما دستگیره طلایی نظرش را بیشتر جلب کرد. مسیری که برای رفتن به داخل عمارت طی می‌کرد پر از سنگریزه بود؛ مسیر درست مقابل ساختمان عمارت
دو راه می‌گشت، گذرگاه سمت راست به عمارت و دیگری به پارکینگ؛ راه داشت

در کنار جاده سنگ ریزه‌ای، پرچین‌هایی قرار داشت، پشت ان گل‌های یاس، محمدی و رز با رنگ‌های متنوع به چشم می‌خورد. پشت گل‌ها درختان میوه طوری که انگار گل‌ها را در اغوش گرفته‌اند؛ نمای زیبایی ساخته بودند. میوه گردو، آلوچه، زردالو، آلبالو، انار و سیب ثمره هر سال آنها بود
زمانی به همه این‌ها فکر می‌کرد که در حال طی کردن پلکان طبقه دوم بود؛ در اتاق را باز نمود و خودش را روی تخت پرتاب کرد

به عکس دخترک بر صفحه نمایش خیره شد؛ فرزند قاتل خانواده‌اش بود
با صدایی رسا و جدی لب به سخن گشود

"دختری شانزده ساله به نام هلیا پرستش لقب اعجوبه ایرانی را از رهبر دریافت کرد؛ او با داشتن شغل‌های گوناگون در چنین سنی نظیر بازیگری، پزشکی، برترین گیتاریست کشور، متخصص سخت افزار، کاراته کار موفق ایران زمین، جز ده معمار پر درامد تهران و تنها خواننده مجاز پیش فرض خانم کشور است؛ مردم جهان در حیرتند که این دختر چگونه توانسته این شغل‌ها را در پایان شانزده بهار زندگانی‌اش بدست بیاورد"

امروز سر تیتر تمامی اخبار کشور این بود
عملیات تری کی که همه در جریان آن بودید که با ریاست مرحوم سرگرد فرشید اریافر بود
اونا بزرگترین تهدید برای باند ما بودن که ما خودش و خانواده‌اش رو منفجر کردیم اما همین دختر به اصطلاح اعجوبه باقی مانده این خانواده ست. ما باید اخرین ریشه این خانواده، یعنی این دختر رو، بخشکانیم
صدای دست و سوت در سالن پر شد

***

سوار ماشین زمان می‌شویم و به شش ماه پیش باز می‌گردیم

***

هلیا از ماشین سپهبد پیاده شد، دسته گل را در دستانش جابه‌جا کرد و به سمت قبرستان حرکت کرد؛ ارام ارام گام بر‌داشت تا به جایگاه اختصاصی شهدا رسید. به دو قبری که روی آن نام‌های فرشید اریا فر و عاطفه باقری خود نمایی می‌کرد، خیره شد. دسته گل را دو قسمت کرد و بر انها نهاد

 مامان! بابا! دلم براتون خیلی تنگ شده. امروز شونزده سالگیم تموم میشه؛ یازده ساله که دیگه نیستین. مامانی دلم برای کلوچه‌های گردویی‌ات و داد زدن هات تنگ شده؛ دلم برای اذیت‌های افشین و راستین یه ذره شده

قطرات اشکش روی قبور ریخت. سرش را به سمت جایگاه ابدی پدرش، برگرداند

بابا! دلم به حال دوتا داداشم می‌سوزه که حتی جسدشون هم پیدا نشد؛ وقتی به این فکر می‌کنم که بدنشون توی اتیش ذره ذره سوخته، قامتم به لرزه میوفته

هق هق مجال به او نداد تا سخنش را به اکمال برساند؛ دخترک با لجاجت اشکانش را پس زد

اما من موفق می‌شم؛ شش ماه دیگه، فقط شش ماه صبر کنید و ببینید که من درست می‌گم

فاتحه‌ای خواند و صورت خیسش را زدود. به لباس‌هایش تکانی داد و از جا بلند شد. سوار ماشین پدر خوانده‌اش شد. به سمت عمارتشان شروع به راندن کرد. از ماشین پیدا شد و آن را در حیاط گذاشت. دستش را روی دستگیره در نهاد؛ لحظه‌ای درنگ کرد، مکثی برای پافشاری و سخنانی که قصد داشت بگوید، اما با جسارت تمام در را گشود

تولد، تولد، تولدت مبارک. مبارک، مبارک، تولدت مبارک. بیا شمع‌ها رو فوت کن تا صد سال زنده باشی! لبت شاد و دلت خوش، تاصد سال زنده باشی

هلیا تبسمی بر لب نشاند و لب به سخن گشود

شیدا جون! این کارها دیگه چیه (؟) من دیگه بزرگ شدم

سپس به سالن پذیرایی خانه نگریست. ناگاه متوجه رقص زیبای بادکنک‌ها و اویزها بر راه پله شد
گویا او، در نجوای نهفته کلامش، ره سپار سرزمین کودکی‌هایش گشت و شهاب اندیشه‌اش او را دلتنگ خاطرات دلنواز گذشته نمود که آن، انبوه اندوه را در قلبش سراریز کرد
با مشقت بسیار دل از ان افسون رنگین کند و به اطرافش نگریست

کل عمارت نشان از نشانی ان شمیم شکوفایی داشتند. زیرا همه جا به زیبایی هزار بهار اذین گشته بود و فرش شکوفه بر زمین پهن بود

هلیا با سکوت کلامش حق شناسی بر جای اورد سپس نظر را از رد پای ارامش کند و به میزی که درست در میان فرش شکوفه‌ها قرار گرفته بود؛ انداخت
کیک عظیم سه طبقه‌ جلوه بی کرانی به پلکانش بخشید چندین جعبه زیبا و لطیف، که در حصاری از مخمل پیچیده شده بودند؛ حاکی از حس کردن طعم خوش زندگی، در میان گذر با شتاب ثانیه‌ها روزگار بود

سپس با اشک زلالی که در پلاکانش غوطه ور بود؛ نگاهش را به سیمای پدر و مادر خوانده‌اش انداخت. گرچه شیدا مجالی به او نداد تا لب از لب باز کند

چی؟ بزرگ (؟) توهنوزم که هنوزه، همون دختر کوچولوی منی! تازه امسال شونزده سالت می‌شه

هلیا نگاهش را در سالن چرخاند. گویی در ان میان وجود کسی کم بود، دیدگان هلیا همانند رقص قلم بر کاغذ، به هرسویی از عمارت چشم می‌انداخت تا انان را بیابد
شاید منتظر سرهنگ و همسرش بود
سرهنگ، سپهبد (پدر خوانده هلیا) و پدر هلیا دوستانی دیرینه بودند. هلیا با به یاد اوردن نام همسر سرهنگ، تبسم دل نشینی بر لب نشاند
بنفشه؛ اسمی دلربا برای بانوی رافت بود که همچو تولد اطلسی در میان کهکشان‌ها، نشاط را با نقاشی‌های چیره دستش به همگان هدیه می‌کرد
و شیدا نام مادری بود که بی انکه مادرش باشد، مادری را در حقش تمام کرده بود. سپهبد از سر سخاوت هلیا را که فرزند دوست صمیمی‌اش بود؛ به فرزند خواندگی قبول گرفت و هیچگاه نگذاشت دخترکش، نبود پدر را احساس کند

درگیر پرونده جدید شدن

هلیا تبسمی از سر اسودگی مهمان سیمایش کرد
خوب، بیا شمع‌ها رو فوت کن

زیر لب آرزویی کرد سپس شمع‌های شانزده سالگی‌اش را به کام خاموشی برد

 پس هدیه‌ام چی؟

سپهبد دست در جیب کتش کرد و بسته کوچک کادوپیچی را دراورد. هلیا بی صبرانه کاغذ کادو را باز نمود. سپهبد تبسمی بر اشتیاق دخترکش زد و لب به سخن گشود

سوییچ بی ام وی داخل حیاط مبارکت باشه

هلیا برای دقایقی از حیرت ماتش برد سپس نگاه‌اش را به شیدا دوخت. شیدا سری به نشانه تاکید تکان داد. او از خرسندی، اشک در چشمانش جمع گشته بود؛ ناگاه به خود آمد. شادی کنان پدرخوانده‌اش را دراغوش گرفت. سپهبد دستانش را به دور دخترک مغرورش، انداخت و پدرانه او را در آغوش فشرد

شیدا که از دور شاهد خوشی سپهبد در کنار هلیا بود؛ صدایش را با لحن شوخی بلند کرد

باشه دیگه، فقط هدیه طرفو باز میکنی؟ هعیی به قول معروف _ بشکنه این دست که نمک نداره
هلیا دل از سپهبد کند و دل به شیدا سپرد سپس به سمتش گام برداشت و تبسمی بر لب نهاد. دست در شانه شیدا گذاشت و بوسه‌ای بر صورت مادر خوانده‌اش نشاند

ناراحت نشو؛ شیدا جونم

سپس هدیه او را از روی میز برداشت و ربان را از دور پاکت باز کرد. بی درنگ منتظر بود بداند مادر خوانده‌ خوش ذوقش، چه برایش به ارمغان اورده. ناگهان ده بلیط باشگاه اسب سواری ممتازان چشمش را گرفت. آن باشگاه یکی از بهترین‌های ایران بود؛ باچهره‌ای شگفت زده و اداب‌دان دهان به سخن گشود

واقعا ممنونم، اما مشکل اینجاست که من اسب سواری بلد نیستم؛ حالا این به کنار؛ این همه بلیط! یکی نه، دوتا نه، ده تا!

شیدا حق به جانب از خویشتن دفاع نمود

توکه این همه چیز بلدی، اینم یادبگیر، در ضمن این‌جوری می‌تونی دوست‌هاتم با خودت ببری

.. اما من که دوستی...

سرش را پایین انداخت و جمله‌اش را نیمه تمام گذاشت. دقایقی سکوت حکم فرما شد. سپهبد قیافه‌ای متفکرانه به خود گرفت و رو به هلیا نمود

...هنوز مطمئنی؟ که میخوای ......

هلیا عجولانه سربحث را در چنگال خویش گرفت

 اره؛ به عمرم انقدر مطمئن نبودم

دیگه از این به بعد هرگز نمیتونی ازادانه به خرید یا قدم زدن بری تو الان هم هیچ دوستی نداری(؟) نظرت چیه قبلش چندتا دوست پیدا کنی؟

کی گفته من هیچ دوستی ندارم؟ پس ارغوان، سنا، لُنا، شیوا و فاطمه شلغمن؟

عجب دوستایی که شش ساله نه تو زنگ زدی نه اونا، خدایا شکرت! که نمردیمو معنی دوستی رو هم فهمیدیم
شیدا، شهامت مداخله در بحث انها را نداشت ولی دیگر طاقتش طاق شد

 وای! وای! بس کنید با هردوتاتونم؛ ایلیا، هلیا قول میده رابطه دوستی رو دوباره برقرار کنه و هلیا، ایلیا قول میده کارها رو تموم کنه؛ هردوتاتون موافق اید مگه نه؟

اجبارا هر دو بله‌ای گفتند. سپهبد کلافه شده بود
هلیا خوب می‌دانست که وقتی او دستش را با کلافگی بین موهایش می‌کشد خبر از عصبی بودنش را می‌دهد. اما هرگز نمایان نمیکرد که نگران تک دخترش است

شیدا باز به نجات انان شتافت و هردو را از منجلاب بی‌تفاوتی بیرون کشید

ما یه خانواده‌ایم؛ خانواده یعنی پشت هم و مراقب هم بودن، در هر شرایطی
از هم حمایت کردن. شاید از حرفایی که بهم بزنیم، برنجیم. اما بازم ته دلمون اون عشق،
اون عنصر حمایت وجود داره

خانواده به این معنی نیست که کردارمون شبیه هم بشه، به این معناست که زندگی بدون اون فرد یه چیزی کم داره که باعث اشفتگی میشه، ممکنه در مقابل هم تظاهر به نفرت کنیم اما تو قلبمون میدونیم که این یه دروغ بزرگه؛ درکل همین احساس حمایت و دوست داشتن ما رو بهم وصل می‌کنه و حس پریشانی برای همه اعضا ایجاد می‌کنه
جو مدتی ارام شد؛ سپهبد تاب نیاورد و از هلیا پرسید

می‌خوای بعد معرفی چی کار کنی؟

می‌خوام پرونده تری کی رو از حالت مختومه در بیارم

تری کی؟ مگه اونا نمردن؟

 نه؛ همش یه صحنه سازی مضحک بود

...وایسا؛ ببینم تری کی همونایی نبودن که عاطفه جون و سرگرد رو.......

سپهبد نگذاشت که شیدا صحبتش را ادامه دهد؛ زیرا می‌دانست این سخنان به یک زخم تازه التیام یافته، نمک می‌پاشد.

 اره

سکوت بود؛ که فضا را سنگین‌تر می‌کرد. اشک‌ها در چشمان بشاش شیدا شروع به جوشش کردند

دنبال انتقام هستی هلیا؟ اوایل که حرفشو میزدی؛ فکر می کردم یه بازی کودکانه باشه که بعد یه مدت فراموشش می‌کنی؟ اما کنون؟
هلیا دیگر توان تحمل این فضا را نداشت

من میرم زیرزمین، دنبال دفتر تلفنم تا بتونم به دوستام زنگ بزنم

جمع سنگین خانه را پشت سر انداختنش، نشانه پافشاری بر تصمیمش بود، دقیقا چیزی که سپهبد را به وحشت می‌انداخت
شیدا زمزمه کرد: اگه هلیا میدونه که اونا زنده‌اند؛ یعنی اونا هم می‌دونن که هلیا زنده ست

اگه هم ندونن، شش ماه بعد که هلیا به عنوان اعجوبه ایرانی معرفی بشه، می فهمن شیدا و ایلیا نگران قضیه انتقام هلیا بودند. رویدادی که ریشه در گذشته و شاخسارانش در اینده بود. امکان داشت هلیا جوان را به کام مرگ ببرد

هرچند برای او هیچ چیز مهم نبود

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
واسه سال تحویل آماده ای؟
خب کم کم همه رو ردیف میکنی
خب تو که اینجوری تخته گاز میری ، برو
اما ازت میخوام یه کاری هم
واسه دل کوچولوت بکنی
همون که وسط این همه هیاهو هی صدات میزنه و برات دست تکون میده و میگه
آرزوهات دارن اینجا خودشونو به در و دیوار میزنن میخوای برآورده شون کنی یا نه؟
بگو آره میخوام
وضو بگیر و
با یه برگه و خودکار برو تو یه فضای ساکت تمرکز کن چند تا شمع سفید قشنگ روشن کن
دو رکعت نماز عشق با دل و جون بخوون
حالا یه بسم الله الرحمن الرحیم قشنگ
بالای برگه ات بنویس و بعد هفت مرتبه بنویس
یا ارحم الراحمین
و با عشق و توجه و تمرکز تکرارشون کن
حالا روی برگه ات
آرزوهایی که دوست داری در سال جدید
بهشون برسی رو بنویس.
خوش خط با شادی و با سپاسگزاری
خدایا سپاسگزارم که امسال
تو رشته ای که برای آینده بهترین کارایی رو داره
قبول میشم
خدایا سپاسگزارم که امسال
با اونی که تو برام در نظر گفتی ازدواج میکنم و خوشبخت زندگی میکنیم
خدایا سپاسگزارم که
به کمک تو از ثروتی بی نظیر سرشارم
خدایا سپاسگزارم که
سلامتی و شادی بر من جاریه و
من سالم و قوی و شادابم و
خلاصه هر چیزی که خودت میخوای
با فعل مثبت این نکته یادت باشه
بعد برگه ات رو تا کن
بذار تو یه پاکت
با شمعا درش رو لاک کن و
بذارش تو یه جعبه قفل دار
روی جعبه ات هم بنویس برای خدا و
کلیدشو بذار یه جای دور از دسترست و
تا سال دیگه همین موقع باهاش کاری نداشته باش. در تمام طول سال برای رسیدن به اهدافت تلاش کن اونایی هم که با خداست بهش اعتماد کن و
غر نزن
غر نزن
غر نزن
با احساس خوب زندگی کن
اگه به وجود شعوری برتر که
ما بهش میگیم خدا اعتقاد داری
با عشق بهش اعتماد کن
اعتماد که کنی هی شکایت و ناله نمی کنی
هی "چی شد؟ کی پس؟" نمی گی
ادای خوشحالا رو هم درنمیاری
با قلبی مطمئن و خوشحال زندگی میکنی
آخر سال آینده فکر کنم به تمام آرزوهای قشنگت برسی؛ اگه با این فرمول پیش بری
فقط یادت باشه هر
احساس ناامیدی
ترس از نشدن
نگرانی
... قهر و غضب و...
ارتعاشتو میبره زیر صفر
در حالی که ارتعاشت باید صد باشه
پس اگه اون حالت ها رو داشتی و نشد
به زمین و زمان بد نگو
در خودت تغییر اساسی ایجاد کن
سر سفره هفت سین و تو اوج اون حال خوبت
منم دعا کن

منبع : باشگاه شیک پرواز
کاپیتان مجهول
#650
○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
منت دار حضورتونم ✋

*********◄►*********

می گفت دلم گرفته ، باز نمیشه گره این دل
نمی ترکه بغض این روزام
خدا منو تنها گذاشت و رفت
حالا من موندم و دنیای تاریکی
گفتم چرا قفل دلتو باز نمیکنی؟
چرا پشتِ درِ دلتو نگاه نمی کنی؟
چرا اون صدا رو نمی شنوی؟
همون که داره هی صدات میزنه
قربون قد و بالات میره
همون که با نوک انگشتای جادوییش ، داره میزنه
به شیشه دلت و هنوز نا امید نشده
همون که فکر میکنی رفته
تو رفتی
تو در قلبتو باز کردی به تاریکی بفرما زدی
سپیدی ، پشتِ درِ در به دری های دلت مونده
میخوای قفلشو امشب برای همیشه باز کنی؟
میخوای بترکونی این بغض کهنه رو؟
میخوای دستشو بگیری و بیاریش داخل و
بعد دور از چشم همه سفت بغلش کنی ؟ می خوایی؟
پس امشب دقیقا همین شبی که این پست رو خوندی یه ساعتی که فقط تو باشی و خودش
بلند شو و با حال خوبی وضو بگیر
از اون وضو قشنگا که فکرت فقط پیش خودشه... لباس سفید داری؟ بپوش
موهاتو شونه کن براش، عطر بزن
میگی چادر باید سرت کنی؟
اره سرت کن همون گل دار قشنگه رو.
توی سجاده ات گل بریز... بعد نیت کن
دو رکعت نماز عشق میخونم به عشقت خودت
و ... دو رکعت نماز بخوون
از اون نمازا که به نیت بغل کردنش باشه
وسطاش گریه ات میگیره
گریه کن بلند
بذار هق هق کنی ، بذار شونه هات بلرزن
اما آخرش معجزه آرامش و سبکباری رو می چشی... نمازت که تموم شد ؛ بهش بگو اومدم کنارت بشینم
درد و دل کنم باهات
بعد همه اون حرفایی که گره خوردن تو گلوت رو بگو همه رو ها... از سیر تا پیاز
چشماتو ببند فکر کن پیششی
آخرش دستاتو بلند کن سمتش
بگو به قلب من خوش اومدی و
همون جا بگو خدایا بهت اعتماد دارم
همه زندگیمو سپردم دست خودت
دیگه اصرار نمی کنم ، دیگه پامو نمی کوبم زمین
و بهانه نمی گیرم ، فرمون دست تو ، منو ببخش
بعدش برو بخواب
از فردا صبح فقط شاد باش ، زندگی کن
شیطان سیاه که اومد سراغت ، غم هارو خالی کنه تو جونت ؛ تند و تند بگو

یا الرحم الراحمین یا الرحم الراحمین
اونم هی میگه جانم جان دلم

هر چی با یاداوری بودنِ خدا کنارت
شادتر و شادتر زندگی کنی
شادی های بیشتری بهت هدیه می شه
هر موقع کم آوردی ؛ این شعرو با خودت زمزمه کن
اگر غم لشگر انگیزد که خون عاشقان ریزد
من و ساقی به هم سازیم و بنیادش براندازیم
یادت باشه راحت ترین کار دنیا زانوی غم بغل کردنه... تو در نماز عشقت با ساقی قرار مدار گذاشتی
پس با خیال راحت بخند و نفس عمیق بکش
آزادی قلبت مبارک رفیق✋

منبع : باشگاه شیک پرواز
کاپیتان مجهول
650

*********◄►*********

منت دار حضورتونم✋

@~@~@~@~@~@

رهاش کن ، بذار بره... خواسته ات رو میگم
خیلی سفت گرفتیش...آره
از یه جایی به بعد دیگه باید رهاش کنی
میدونی؛ یعنی بپیچی تو بقچه ی توکل
بسپریش دست ساقی
همون که باهاش تو نمازِ عشق
قرار مَدارِ عاشقی داری
همون که قراره با هم دو تایی
بنیان غم رو براندازین
وقتی خیلی مقاومت می کنی و نمی پذیری
وقتی خیلی خواسته ات رو سفت و سخت
میچسبی، جلوی اتفاق افتادنشو می گیری
بذار دستای خدا کار کنن
تو انقدر نگرانی
تو انقدر دلهره داری
تو انقدر داری با خودت تو ذهنِ خودت میجنگی که خدا میره کنار می ایسته و نگاهت میکنه
میخواد ببینه تهش چی کار می خوای بکنی
بهت گفتم بسپر دست خدا یعنی کجا؟
امن ترین و مطمئن ترین جای دنیا ، پیش دلسوزترین
خب؟؟
اگه بازم نگران باشی این یعنی کفر
سپردی دست اونی که بند بندِ تو رو درست کرده و پیشونیتو بوسیده و
در گوشت یه چیزی زمزمه کرده و
فرستاده ات اینجا تا جانشینش باشی
حالا که خواسته ات رو سپردی بهش بازم نگرانی؟ بغض داری که هنوز...نه نشد
خدا اینجوری قبول نمیکنه
اگه همه تلاشاتو کردی
اگه همه اون چه که باید انجام میدادی رو انجام دادی همین امشب بعد از نماز عشقت
خواسته ات رو بسپر بهش و کاملااا رهاش کن
رهاش کنیاااا...نبینم بازم داری براش اشک می ریزی... بهش اعتماد کن
ذهنتو از نگرانی رها کن
بذار دستای خدا کارشونو بکنن
بهش اعتماد کن...فقط اعتماد
.
.
.
میخواستم بگم ؛ امشب که سپردی به خودش
به راحتی همین فرشته(عکس پست) ، خودتو سفت بغل کن و بخواب
خدا بیداره
هفت  مرتبه بلند بگو یا ارحم الرحمین
صدای جانم گفتنش رو خواهی شنید
خوش به حال دلت
یا علی✋

🍁 منبع : باشگاه پرواز
🍁کاپیتان مجهول

@~@~@~@~@~@

منت دارِ حضورتونم🖤

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○
این متن رو روزی سه بار، قبل از غذا
بعد سه بار دیگه، بعد از غذا
با صدای بلند برای خودتون بخونین
بخونیناااا
یه جوری که خودتون صدای خودتونو بشنوین
مرد و زن هم نداره... همههه با هم
اگر این ماجرا یادمون نره؛ اون وقت میشیم
قهرمان بی چون و چرای زندگی خودمون
گلادیاتوری که قراره همیشه
پیروز از زمین بیاد بیرون
قهرمان زندگی خودت باش
خودت بهتر میدونی جای کلماتی که
در متن زیر نوشته شده؛ چیا بذاری
چون هر کی تو زندگیش
فکرا و داستانای ریز و بی اهمیتی داره که
اونو از هدفش دور می کنه
پس میریم که با هم بخونیم

یکبار از زنی موفق خواستم تا راز خود را با من در میان بگذارد
لبخندی زد و گفت
موفقیت من زمانی آغاز شد که
نبردهای کوچک را به جنگجویان کوچک واگذار کردم
دست از جنگیدن با کسانی که
غیبتم را می کردند، برداشتم
دست از جنگیدن با خانواده همسرم کشیدم
دیگر به دنبال جنگیدن برای جلب توجه نبودم
سعی نکردم انتظارات دیگران را برآورده کنم و
همه را شاد و راضی نگه دارم
دیگر سعی نکردم کسی را راضی کنم که
درباره من اشتباه می کند
آنگاه شروع کردم به جنگیدن برای
اهدافم
رویاهایم
ایده هایم و
سرنوشتم
روزی که جنگ های کوچک را متوقف کردم
روزی بود که مسیر موفقیتم آغاز شد
هر نبردی ارزش زمان و روزهای زندگی ما را ندارد. نبردهایمان را عاقلانه انتخاب کنیم

👤ژوان وایس
○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

منبع :باشگاه پرواز
کپتان : سید تهران

منت دار حضورتونم✋

*********◄►*********

انَّ مَعَ العُسرِ یُسرا
فَاِنَّ مَعَ العُسرِ یُسرا

خدایا تو قول دادی! یادت هست؟
تو اگر زیر قولت بزنی، پس به کجای این جهان می شود دل خوش کرد؟
مگر خیلی سال و اندی پیش؛ وقتی که قرار بود
آدم ها را جمع کنی دور خودت
وقتی که قرار بود آدم ها را دعوت کنی به
دوست داشتنت و
وقتی که میخواستی، آدم ها را در اوج سختی ای که برای به پایِ تو ماندن؛ به دوش می کشیدند...آرام کنی خودت نگفتی که بعد از هر سختی، آسانی برایمان
میفرستی؟دوبار هم گفتی. یادت هست نه؟
ما سند داریم! نگاه کن! ببین این دست خط توست
تو پایش را با امضایِ نامرئیِ خدایی ات امضا کرده ای. ما ناامید نیستیم خدا جان
ما بیشتر از ناامید بودن منتظریم
خدایا ایمان ضعیف ما رو با صبر خودت امتحان نکن... نفری یه چراغ تو دلمون روشن کن‌‌؛ که همه تاریکیا و سیاهیا رو آب کنه، بفرسته پشت کوه قاف...

اومدم بهتون مژده بدم؛ خدا تو قرآن بهمون قول داده...اینم سندش، اینم مدرک
خداییش فقط می مونه تلاشت و قلب روشن ات و دعای خیر من و بقیه بچه ها که پشتوانه راهته
خدایا دوستت داریم
رفیق پروازی که اشک تو چشمات حلقه زده
صبح سحر نزدیکه
دلتو روشن کن
✋
*********◄►*********

همیشه عشق باشد ؛ همیشه برکت
منبع : باشگاه شیک پرواز
کپتان مجهول
#650

❤️منت دار حضورتونم❤️

*********◄►*********

هر موقع فکر کردی، خیلی سخت شده
هر موقع فکر کردی، راهو گم کردی
هر موقع فکر کردی، دیگه از پسش برنمیای
هر موقع فکر کردی، دیگه نمیتونی ادامه بدی
و این راند، رانده آخرته
یه قایق کوچولو برای خودت درست کن
گوشه اتاقت بذار و بشین داخلش و چشماتو ببند
تو ناخدا نیستی که هستی؟
فقط بشین سمت همون ستاره صبح
ناخدا رو صدا کن...کدوم قایق؟
همون پارچه تمیز و خوشبویی که بعضیامون بهش میگیم سجاده... تو هر چی دلت خواست اسمشو بذار... توشو پر کن از گلبرگای خوشرنگ و خوشبو
دو تا شمع کوچولو هم کنارت روشن کن
قبلش هم که حتما وضو گرفتی
نخواستی یه آبی به دست و صورتت بزن
هر چی که بهش می گی، همون
بعد بشین تو قایقِ سفیدِ خوشرنگت
چراغا رو هم خاموش کن
نور لازم نداری که؛ نور خودش میاد... ستاره صبح؟! همون بخشی از زمین، که مغناطیس عجیبی داره سمت قبله...من اسمشو گذاشتم ستاره صبح
حالا چشماتو ببند
ذهنتو خاموش کن
فکرا رو ساکت کن و چشم بدوز به چشمای خدا
بذار بریزن اشکات؛ کاریشون نداشته باش
فقط نگاهش کن
یه دقیقه هیس
زیر گوش خدا جیک جیک نکن فقط نگاهش کن
حالا گوش کن تا من بگم
انقده مهربونه، که چشم دوخته بهت
انقده دوستت داره، که بغلت کرده
انقده مشتاق این لحظه بوده، که فرشته هاشو نشونده به تماشای تو
حالا بهش بگو گم شدی
بهش بگو خسته ای
بهش بگو داستان همه اون مشتایی که خوردی... چشماتو باز نکن؛ نذار تمرکزت به هم بریزه
همه رو که گفتی، اون ته ته دلتو که خوب تکوندی؛ یه لبخند قشنگ بهش بزن... دیگه گریه نکن
آخه دستشو زده زیر چونه اش
داره نگات میکنه... قربون صدقه ات میره
بعد چشماتو باز کن و یه نفس عمیق بکش
حالا آرزو کن و شمع های کنار قایقتو فوت کن
بعدش دیگه راااحت برو بخواب
هم راهو پیدا کردی، هم میتونی محکم به همه اون چیزایی که آزارت میدادن؛ بگی

بازیکن خارجی آوردم... با قرارداد دائم العمر... برای تمام فصل ها... من و خدا ؛ شما همه
بعد با شادی و امید، تاکید میکنم شادی و امید؛ برو دنبال رویاها و زندگیت... شادی یعنی، من خدا رو به عنوان کاپیتانِ تیمِ دو نفره مون پذیرفتم؛ پس دیگه هی شکایت نمیکنم... فقط بهش اعتماد میکنم
.
.
.
نمیدونم کدومتون امروز منو صدا کردین، که از اول صبح نشستم دارم اینو مینویسم... اما از اونجایی که حال دلم به دل شما بنده؛ مطمئنم یکی تونو خدا بدجور صدا کرده و منتظرشه
آهای اون یکی خوش به حالت... برو که نوبت توئه

✋

*********◄►*********
🌸 همیشه عشق باشد ؛ همیشه برکت🌸
باشگاه شیک پرواز
کپتان مجهول🖤
1398/10/9
تولدش مبارک♥️

*********◄►*********

گفتم برای رسیدن به هدفت
ورودی های ذهنتو کنترل کن
میگه چند روز پیش یکی از دوستام، یه کلیپی از کتک خوردن فلانی نشونم داد
رفتم پیدا کردم
دانلود کردم
دوباره دیدم
بعد فرستادم واسه بچه ها
حالا از اون روز وسواسم عود کرده
هر کاری رو چند بار انجام میدم
چون استرس گرفتم
به من بگین، چرا وقتی بعضیا میخوان
مشتریشون زیاد شه؛ تیتر میزنن
فیلمی از آزار فلانی یا کتک زدن بهمانی
ما با کله میریم ببینیم چه خبره؟
چرا تا روی یه کلیپی می نویسه
حاوی صحنه های خشن و نامناسب برای زیر هجده سال، یه جوری روش کلیک میکنیم که مبادااا جا بمونیم ازدیدن زجر کشیدن کسی یا چیزی؟
چرا وقتی عکس یا صحنه تصادف می ذارن، ما جلوتر از همه دانلودش می کنیم
بعد انتشارش هم میدیم
واییی جا نمونیم یهو
بذار همه بدونن
ما نفر اول رسوندن خبرا و صحنه های تلخیم
چرا فیلم و تصویر از بمباران یه جایی، تو یه کشوری پخش میکنن؛ ما دو تا چشم داریم
چهارتا دیگه ام قرض می کنیم، تماشا میکنیم
خب به نظرت الان به همه اونایی که گفتم کمک کردی؟ اگه احیانا تو نبینی دقیقا از چی جا میمونی؟
از حجمِ بی نهایتِ انرژیِ سیاه؟
جا نمونی خدا نکرده؛ بدو معجزه دارن تقسیم میکنن. آهای تویی که سر و دست میشکونی برای دیدن و شنیدن و پخش کردن خبرا و صحنه های تلخ، بدون
که اون تصویرا یه جایی تو روحت؛ جا خوش میکنن کم کم اگه هم بخوای، نمیتونی نبینی
معتاد دیدن تصاویر و فیلم های آزار دهنده و دلخراش میشی که بشینی گریه کنی باهاش
یا در نهایت بی احساسی زل بزنی به تصاویر
چون روح زخمی، اینجوری انرژی میگیره
اما روح سالم، اصلا نمیتونه دیدن تصاویر دلخراشو تحمل کنه؛ پس میزنه اونو
مراقب انرژی سیاه باش
یه جوری ذهنتو در اختیار خودش میگیره
که همین الان مشغولت کرده با آوردن صد تا دلیل، برای دیدن اون صحنه ها و قانعت کنه
نه قانع نشو
چشم های قشنگ تو
برای دیدن صحنه های فجیع نیست
روح تو پاکه
از دیدن و شنیدن صدای زجر دیگران، تغذیه نمیکنه
تو شیطان نیستی
فرشته ها بهت سجده کردن، یادته؟
ورودیای ذهنتو کنترل نکنی، اونا کنترلت می کنن
یه موقع به خودت میای میبینی؛ نمیتونی کلا شاد باشی یا وقتی شادی، شادیت دووم زیادی نمیاره
مدام دنبال یه سوژه برای ناامیدی و تلخی و نگرانی هستی
این یعنی انرژی سیاه بغلت کرده
تو بغلش نکن
از امروز دور همه اش رو خط بکش
باور کن طوریمون نمیشه
چرا راستی یه طوریمون میشه؛ روحمون کم کم
سبک میشه و میتونیم خالق لحظه های خوش و شاد برای خودمون باشیم
چیزی که شیطان نمیخواد برامون اتفاق بیفته


:منبع
باشگاه شیک پرواز
"کاپیتان مجهول"
*سید تهران*