o*o*o*o*o*o*o*o

نذر کنید آرامش به روحتون برگرده تا چهل روز برای گنجشک ها غذا بریزد
چهل شب چند تا سگه گرسنه رو سیر کنید
تا چهل روز نهال بکارید
تا چهل روز به کفترها دون بدید
تا چهل روز به خانه ی سالمندان برید و باهاشون حرف بزنید و خوشحالشون کنید و بهشون امید بدید
نذر کنید برای آرامشتون واسه ی پیرزن و پیرمردی که نمیتونن بیرون برن نون بگیرید و مایحتاجِ اولیه ی زندگیشونو محقق کنید
نذر کنید تا چهل روز غذا بپزید و سر چهار راه ها به بچه های کار بدید
نذر کنید برای آرامشتون و به بچه های کار درس خوندن یاد بدید
نذر کنید و تا چهل روز به سوپُرِ محل تون کمک کنید
نذر کنید تا چهل نفر شکمِ آدمهای مستضعف رو سیر کنید
نذر کنید و تا چهل روز؛ روزی یک دونه کفتر آزاد کنید
نذر کنید که چهل تا بی سواد رو تعلیم میدید
نذر کنید هر شب به مادرتون بابت تمامِ زحماتی که میکشه یک شاخه گل بدید
نذر کنید تا چهل سال هر شب دستِ پدرتون رو که با سختی نون آورِ خونه است بگیرید و ببوسید و قدردانه زحماتش باشید
ماشین که میخرید نذر کنید چهل تا بی بضاعت رو سوار کنید و به مقصد برسونید
خونه که میخرید نذر کنید به چهل نفر کمک میکنید که آشیانه داشته باشن
جای اینکه خونِ موجوداتی مثل گوسفند و مرغ رو که نفس میکشن بریزید و پَرپَر زدنشون رو تماشا کنید و از روی خونِشون رد بشید و انگشت توی خونشون بزنید و بمالید روی پیشونیتون تا بَلا ازتون دور بشه

به جای نفس گرفتن نفس بدید به چرخه ی حیاتِ زندگی❤️

فرگل مشتاقی

..♥♥..................

از اکثر افراد که بپرسی ملاکت برای ازدواج چیه اولش یا میگه اخلاق یا میگه قیافه یا میگه خانوادش یا پول
اما بنظرم اهداف دو طرف از زندگی کردنم خیلی مهمه که کسی خیلی بهش توجه نمیکنه ، اینکه من از این زندگی چی می خوام ، تویی که طرف مقابلمی چی می خوایی ؟؟ مثلا خودِ من دوس دارم آخرش یه جای دنجی واسه خودم بساز نزدیک جنگلی جایی ... یه مکان آروم خوشگل ، کلبه ی خودمو داشته باشم ، سریال ببینم ، برم توی جنگل پیاده روی ، شب با تلسکوپ ستاره هارو ببینم ، بتونم باهاش شب توی کلبم پلی استیشن بازی کنم کتاب بخونم و هزار تا کار دیگه ، اما ممکنه اون طرف عشق اینو داشته باشی هر هفته بره برنامه خونه اینو اون، بره هر هفته دریا شمال ، رابطه های دیگرانو حرفای مردم واسش خیلی مهم باشه همش ازشون حرف بزنه ، خب دیگه پس مسیرای توی زندگی ام خیلی مهمه

امیر مازندرانی

..*~~~~~~~*..

استرس یه حفره کوچیکه، اولش کم عمقه، شاید اصلا به چشم نیاد ولی رفته رفته بدون هیچ هشدار جدی‌ای عمیق‌تر می‌شه تا جایی که وقتی چشم باز می‌کنیم، کیلومتر‌ها از سطح زمین دور شدیم
هر بار که دیگران از ما سواستفاده می‌کنن، یک قسمت از روحمون مثل نوار چسب کنده می‌شه، فرقی نمی‌کنه چند بار تلاش کنیم اون تیکه نوار چسب رو به جای اولش بچسبونیم به هر حال دیگه چیزی مثل روز اول نمی‌شه
بی‌خوابی یک شکنجه‌گره، مستقیم بر مغزمون شلاق می‌زنه و در حالی که از گوش، چشم‌ و بینی‌هامون خون ریزی می‌کنیم پاهامون رو می‌شکنه تا مطمئن شه قرار نیست دیگه از جای خودمون بلند شیم
تنهایی، هیولای زیر تخته، ولی دیگه فقط به اونجا محدود نمی‌شه، هر قدمی که بر می‌داریم درست پشت سرمونه، با موهای آشفته و دست‌های لرزون سعی داره خودش رو مخفی کنه اما عیان‌تر از هر واقعیته
افسردگی محکم در آغوشمون می‌گیره، انقدر محکم که برای نفس کشیدن شروع می‌کنیم به دست‌ و پا زدن اما این کمبود اکسیژن بی‌حسمون می‌کنه تا جایی که به زنده بودن شک می‌کنیم


کیمیا هویدا

..*~~~~~~~*..

بیشتر ما آدمهای دقیقه نودیم
قدر خوبیِ کسی که عاشقمان بود
را وقتی میفهمیم که چمدان به دست میرود
دقیقه نود یاد کارهایی که می‌توانستیم بکنیم و نکردیم می‌افتیم
دقیقه نود یاد حرف‌ها و کارهایی می‌افتیم که حالا بخاطر گفتن و انجام دادنشان پشیمان هستیم
امّا زندگی بازی فوتبال نیست
که در وقت‌های اضافی از روی شانس گل بکاریم. زندگی در همین لحظه دوست داشتن است
بخشیدن و دل کندن و مرهمِ روی زخم بودن را به لحظه بعد نگذاریم
دل خوش نکنیم به دقیقه نود، دل خوش نکنیم به وقت‌های اضافه
دلِ شکسته، عشقِ دیده نشده یک عمر هم کم است که مثل روز اولش شود

o*o*o*o*o*o*o*o

فرض کنید بتوانیم سن زمین را فشرده کنیم و هر صدمیلیون سال آن را یک سال در نظر بگیریم
در اینصورت کره زمین مانند فردی چهل و شش ساله خواهد بود

هیچ اطلاعی در مورد هفت سال اول این فرد وجود ندارد و درباره ی سال های میانی زندگی او نیز اطلاعات کم و بیش پراکنده ای داریم
اما این را میدانیم که در سن چهل و دو سالگی، گیاهان و جنگل ها پدیدار شده و شروع به رشد و نمو کرده اند ، اثری از دایناسورها و خزندگان عظیم الجثه تا همین یکسال پیش نبود
یعنی زمین آن ها را در سن چهل و پنج سالگی به چشم خود دید و تقریبا هشت ماه پیش پستانداران را به دنیا آورد.
در اوایل هفته ی پیش میمون های آدم نما به آدم های میمون نما تبدیل شدند و آخر هفته گذشته دوران یخ سراسر زمین را فرا گرفت
انسان جدید فقط حدود چهار ساعت روی زمین بوده و طی همین یک ساعت گذشته کشاورزی را کشف کرده است

بیش از یک دقیقه از عمر انقلاب صنعتی نمی گذرد و حالا ببینید انسان در این یک دقیقه چه بلایی بر سر این بیچاره چهل و شش ساله آورده

..*~~~~~~~*..

صدایی تلویزیون رو زیاد کرد و گفت: ماشالله جوون برازنده‌‌ایه برو و رو هم داره ، خدا برا پدر و مادرش حفظش کنه

گفتم : بله که برو و رو داره پس فکر کردی من برا چی میشینم پا تلویزیون برا همین برو و‌‌‌ رو ‌قشنگشه

گفت : خجالت هم خوب چیزیه مادر

اومدم جواب بدم که مجری تلویزیون صداشو بلند کرد و گفت : ما تو فیزیولوژی بدنمون جایگاه خندیدن دهان و لب و دندانِ و تو طول عمرمون یاد گرفتیم برا تشخیص خنده واقعی و غیر واقعی به چشم های طرف مقابلمون نگاه کنیم هیچ وقت هم نپرسیدم حالا چرا چشم ها چرا گوش ها نه چراا دست هاا نه

بعد مجری تلویزیون با حالت جدی گفت : بنظرتون اگه دست ها جایگاه خنده بودند الان دست هاتون میخندیدند یا نه به دست هاتون نگاه کنید که بعد اینکه از استدیو شمار دو برگشتیم کلی حرف با هم داریم که درباره اش بزنیم با مکثی گفت : بریم و برگردیم

دستام رو بالا بردم و آماده یه قد کشیدن حسابی بودم که گفت : ارغوان بنظرت دستا من میخندند ؟

با حالت کرخی ناشی از قد نکشیدن بلند شدم و رفتم پیشش نشستم دست هاشون تو دستم گرفتم گفتم : نمیدونم عزیز خودت چی فکر میکنی ؟

گفت : نمیدونم اگه میخندیدند که تو براشون کِرم نمیخریدی

با خنده گفتم : عزیز داری هر بهونه ای میاری که کِرم به دستهات نزنی آخه چه دشمنی با این کرم بدبخت داری هرچی هست بهتر از این حنا های زشت و نامرتبه

گفت : نگو اینجوری این حنا ها رو عبدالله خدابیامرز دو سه ماه پیش رو دستام گذاشت این آخریا چشماش درست نمیدید که اینطوری شده وگرنه جوون و برنا که بود موقعی که میخواست برام حنا بزاره چنان طرح و نقشی میکشید که بیا و ببین

گفتم : حالا چرا خودت حنا نمیزاشتی

گفت : آخه همون روز حنابندون فهمید من از بوی حنا بدم میاد خودش برام گذاشت

خنده ای کرد و گفت : یادش بخیر همون شب در گوشم گفت زنم که شدی تا آخر عمر خودم برات حنا میزارم دیگه با این حرفی که زد پاش رو بیل موند و تا آخر عمرش برام حنا میزاشت خدابیامرزدش

لبخندی زدم‌و گفتم : بنظرت دست هایی که یه عمر پذیرای تحفه‌ی حنایی رنگ یار بودند میخندند یا نمیخندند

گفت : والا مادر منکه سر در نمی‌یار تو چی میگی ولی

تا خواست حرفش‌‌و ادامه بده توجه‌ش به مجری تلویزیون جلب شد و سکوت کرد

مجری گفت : خندیدن دست ها به این معنی نیست که دست های بدون چین و چروک داشته باشیم یا اینکه جای هیچ زخمی رو دست هامون نباشه شاید همون طرف با هر زخمی که رو دست به وجود اومده یه خاطره داشته باشه البته اینم باید اضافه کنم زخم هایی که ناخودآگاه رو دست ایجاد شده رو عرض میکنم نه زخم های که متاسفانه خودآگاه ایجاد میشن

صداشو صاف کرد و گفت : از بحثمون خارج نشیم بله داشتم خدمتون عرض میکردم گاهی وقتا هر چین و چروکی رو دست هر رنگی هر زخم ناخدآگاهی رو دستامون میتونه برامون تداعی یه خاطره تلخ و شیرین باشه که الان با یادآوری شون لبخند میزنیم یا ناراحت میشیم این یعنی دستا های ما روح دارند و میتونند لبخند بزنن یا حتی بعضی وقتا گریه کنن

^^^^^*^^^^^

حاول أن تحب أحزانك
لعلها ترحل كما يرحل كل شيء نحبه

سعی کن دوستدار غم‌هایت باشی
شاید بروند،بسان تمام چیزهایی که
دوست ‌داریم و میروند
:)☁️

انيس منصور

..*~~~~~~~*..

تولد چیست ؟
این سوالی بود که"یونسکو" برای همه ملتهای دنیا مطرح کرد
وجوابهای بسیاری به آنجا رسید
بهترین پاسخ: از"هند" ارسال شد
 که گفت

تولد؛ تنها روزی است
 که مادر با گریه های نوزادش لبخند می زند