..*~~~~~~~*..

نورالدین عبدالرحمن جامی
شاعر و نویسنده معروف ایرانی در قرن نهم هجری است
وی به مناسبت محل تولد خویش _ جام _ و نیز به سبب دوستداری شیخ الاسلام احمد جام _جامی_ تخلص کرد
دیوان اشعار، هفت اورنگ _ شامل هفت مثنوی به تقلید خمسهٔ نظامی _ نَفَحات الانس، و بهارستان از آثار اوست

o*o*o*o*o*o*o*o

پروین فرزند یوسف اعتصام الملک آشتیانی در تبریز متولد شد

فارسی و عربی را در دامن خانواده آموخت

سرودن شعر را از هشت سالگی آغاز کرد

نخستین شعرهایش را در مجله بهار به چاپ رسانده و مورد تشویق اهل ادب قرار گرفت

از عوامل دیگری که موجب تقویت ذوق و پرورش استعدادهای شعری پروین شد، رفت و آمد او به محافل ادبی در آن روزگار بود
تنها اثر او، دیوان شعری است که بارها چاپ شده است. دیوان او شامل قصاید و قطعات بسیار دلنشین است

بیشتر قطعات خود را به صورت گفت و گو سرود که در اصطلاح ادبی به آن   مناظره   گویند
سر انجام پروین در سال ۱۳۲۰ بر اثر بیماری حصبه درگذشت
آرامگاه او در شهر قم، کنار صحن حضرت معصومه (س) قرار دارد

o*o*o*o*o*o*o*o

رمان ضرب الاجل اعجوبه | رمان زیبا | رمان ضرب الاجل | رمان جدید | رمان 1399 | شخص سومی در امواج زندگی وجود دارد | قسمت دوم رمان ضرب الاجل عجوبه

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥



♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

فصل دوم | شخص سومی در امواج زندگی وجود دارد  |رمان ضرب الاجل عجوبه

دستش را روی قفل در گذاشت، لحظه‌ای مکث کرد؛ شاید داشت به اینده خویش می‌اندیشید. اما با شهامت فراوان در را باز کرد

خاکریزه‌هایی که در انجا بر گلویش نشست، او را به سرفه انداخت

جعبه‌های رنگارنگ که درون قفسه‌های پر از کتاب بود، چشمش را خیره کرد. لبخند زد؛ احتمال داشت، به دوران خوش کودکی که هرگز نداشت فکر می‌کرد

ذهنش در انجا نبود؛ گرچه چشمش به دنبال جعبه‌ها می‌گشت. بالاخره مقصود خود را یافت؛ کارتن کوچک نیلی را در اغوش گرفت تا راه اتاقش را در پیش بگیرد

وارد اتاق شد، کارتن را روی زمین گذاشت و دستی به گرد و غبار انباشته بر جلدش کشید. دستش را روی آن کشید؛ گویا می‌توانست تمام گذشته را با سر انگشتان خود حس کند، بی اختیار دوباره تبسمی بر لب نشاند و چشمش را روی هم فشرد

در جعبه را گشود، البوم عکس را بیرون اورد و این‌گونه در دریای خاطراتش، شنا کردن را اغاز نمود؛ اما در هر دریا کوسه‌ای نیز وجود دارد. که تنها جای زخم دندان‌هایش را، بر دست هلیا باقی گذاشته بود

همه عکس‌های این کلکسیون را در پنجمین بهار زندگی‌اش گرفته بود؛ ان را باز کرد، تا گذر عمر خویش را مرور کند
عکس اول متعلق به خود و خانواده‌اش بود؛ پدر و مادرش بر مبلی تکیه زده بودند؛ دو برادرش بالای سر انان ایستاده بودند و چشمکی به دوربین زدند و تک دختر خانواده پایین صندلی انان نشسته بود و لبخند شیرینش برای همیشه در عکس جاودانه شده بود
مجموعه عکس‌ها را روی میزش گذاشت تا بتواند قاب عکس‌های بعدی را از درون کارتن بیرون بکشد
قاب عکس را که دید لبخند بر لبانش خشکید. پاهایش سست شد، گویا دیگر نمی‌توانستند جِرمش را تحمل کنند. بلند بلند نفس می‌کشید؛ عقب عقب رفت و روی تختش نشست، بدنش همچنان می‌لرزید و صدا‌های گوناگونی را در ذهنش می‌شنید؛ انبوهی از همهمه‌ها و کوهی از سخنان افراد مختلف: سپهبد، سرهنگ، شیدا، بنفشه، شاهین و کابوس همیشگی‌اش شهاب
اما از میان ان بانگ‌ها، یکی فریادی بلندتر از بقیه می‌زد تا بتواند آوایش را در گوش هلیا طنین انداز کند که موفق نیز شد؛ انگار آن صدا، جملاتی را از روی کتابی با آواز خدشه دارش، می‌خواند
عموی هلیا چندین بار همراه برادرش در جمع گرم وصمیمی این سه دوست حاضر شد؛ که پس از مدتی دلباخته خواهر بنفشه شد. همه چیز زود انجام شد؛ خاستگاری، عقدکنون و عروسی. اما دنیای بی‌رحم زمان را در جایی متوقف کرد

او نظامی بود و می‌بایست برای دفاع از حرم حضرت زینب (س) گذری به سوریه می‌انداخت، به ناچار همسر و فرزند توراهی‌اش را تنها گذاشت و او رفت. رفتنی که بی بازگشت بود، خبر شهید شدن او تازه به ایران رسیده بود که همسرش نیز در هنگام زایمان کودکش درگذشت
این‌گونه نوزادی بدون دیدن مادر و پدرش پا به دنیایی شوم گذاشت. مادر او بسیار خودخواه بود که فرزند شیر خوارش را رها کرد و پیش همسرش رفت

بنفشه و سرهنگ آن زمان خود نیز یک پسر به نام شاهین داشتند؛ شاهین دوسال بیش نداشت که بنفشه پسرک را پیش خود آورد و نام شهاب را برای او برگزید. این‌چنین شهاب و شاهین همچو دو برادر در کنار هم بزرگ شدند؛ اما از ابتدا شهاب همه چیز را می‌دانست؛ سرهنگ و بنفشه کل مسئله را به او گفته بودند

ان صدا دیگر سخنی بر زبان نمی‌اورد؛ لازم نبود، زیرا کنون خاطرات شوم گذشته برایش تداعی می‌گشت
هلیای خردسال به تازگی خانواده‌اش را از دست داده بود. به کل از روحیه مناسبی برخوردار نبود؛ سپهبد و شیدا برای تجدید قوا او را به مهمانی در خانه سرهنگ بردند
هلیا مثل همیشه کناری گوشه‌گیر شده بود که ناگهان چشمش به در اتاقی افتاد که با تمامی اتاق های ویلا متفاوت بود؛ دخترک شش ساله چیزی را یافته بود؛ که او را بعد از مدت ها سر ذوق اورده بود. با شوقی وصف ناپذیر برای ماجراجویی در ان اتاق مرموز گام نهاد
پشت در رسید؛ از شدت هیجان و شادابی لبش را گزید تا کسی متوجه او نشود
اشکی از سر نشاط چشمانش را ستاره باران کرد، ناخوداگاه ان ستارگان بر سیما دخترک راه پیدا کردند
در را با ضربه ایی باز کرد. اتاق چیدمانی منحصر به فردی داشت؛ تختی با ملافه و بالشتی شلخته و نامرتب در اتاق چشمک می‌زد. چندین ژاکت و سویشرت پسرانه به طور نامنظمی روی تخت خواب پرتاب شده بودند که نشان دهنده این بود که این اتاق از ان پسری نامرتب است
تعدادی کوله لباس در کناری پخش بودند. اما در این اتاق نامرتب معجزه‌ای رخ داده بود؛ چون کمدی که ان مملو از قاب عکس های رنگارنگ با طرح و شکل متنوع بود، به طور عجیبی تمیز و مرتب بود

ان گنجه چهار طبقه داشت؛ در طبقه اول آن قاب عکس های دو پسر بود. دو پسر که دست در شانه هم انداخته بودند و عکاس لبخند انان را شکار کرده بود؛ عکس بعدی همان دو پسر در باشگاه کاراته بودند؛ تمامی عکس ها از ان این دو پسر بود، تنها تفاوت عکس هایشان، ژست ها و مکان ها بودند
یکی از ان دو پسر پوستی برنز با چشمانی سیاه؛ که گویی اسمان شب در مقابل چشمانش به سجده در می امد و ستایش ایزدی را بر جای می‌اورد که شاهکاری همچو او، در افرینش هستی خلق گشته
گرچه پسر دیگری درست قطب مخالف او بود؛ پوستی سفید و چشمانی قهوه‌ای داشت
طبقه دوم عکس‌های تکی پسر چشم سیاه بود، طبقه سوم عکس‌های ان دو پسر به همراه سرهنگ و بنفشه بود
اما عکس‌های طبقه اخر تصاویر عمو و زن عمو هلیا بود، دخترک مشتاقانه دوست داشت ان عکس‌ها را از نزدیک ببیند. اما قدش نمی‌رسید، روی پاشنه پاهایش بلند شد ولی همچنان قامتش کوتاه بود. چند بازی تلاش کرد اما موفق نشد. در اخر به‌ستوه امد و گام‌هایش را روی تخته چوب طبقه اول گذاشت. ناگهان قامت کشید و توانست برای مدت کوتاهی عکس‌های طبقه اخر را از نزدیک مشاهده کند

ناگاه شهاب که   تازه در را باز کرده بود، هلیا را دید و از سر عصبانیت عربده ای بلند کشید

تو اینجا تو اتاق من چی کار می کنی؟؟؟؟

و چشمانش پر از رگ‌های سرخ گشت؛ هلیا هول شد، از ترس نزدیک بود به زمین بیافت که تخته چوب طبقه اخر را گرفت اما ان نتوانست جرمش را تحمل کند و چوب شکست و هلیا همرا با قاب عکس‌های عمویش به زمین پرت شد
لحظاتی، زمان متوقف گشت
شهاب همچنان ایستاده بود؛ هلیا به زمین خورد و تمامی قاب عکس‌ها بلا استثنا شکستند و نابود شدند. زمین پر از شیشه‌های خورد شده و تکه چوب ها و قاب‌های شکسته بود

هلیا چشمانش را از درد بسته بود و هنوز متوجه اتفاق نشده بود، از جا برخاست تا دستش را مالش بدهد. همان که پلک‌هایش را باز نمود؛ قیافه ترسناک شهاب او را حیران کرد. شهاب با گام‌های بلندی خود را به هلیا رساند؛ دختر شش ساله در مقابل پسری یازده ساله
چشمان پسر به سان نیمه شبی مه آلود در جنگل تاریک بود؛ که به ترس هلیا می‌افزود. با حرص نفسش را از بینی اش بیرون داد

چرا قاب عکس‌های خانوادگی من رو شکستی و با چه اجازه‌ای وارد اتاق من شدی؟

هلیا سعی در پنهان کردن ترسش داشت گرچه گویی موفق نبود
والدین‌شان صدای شکستن را شنیدند و به سمت اتاق شهاب گام برداشتند

من نمی‌دونستم که اینجا اتاق توعه

اره حتما! توکه راست میگی ؟

هلیا سر لج افتاده بود

من راست می‌گم اصلا حالا که اینجوری شد، خوب کردم که عکس‌ها رو شکوندم

شهاب را (به قول معروف کارد میزدی خونش در نمییومد)

چی؟؟؟ خوب کردی شکوندی؟؟؟ تو تنها عکس‌هایی رو که من از خانواده‌ام داشتم، شکوندی؛ با وجود اینکه من اصلا اون رو ندیده بودم، اونوقت میگی

و از خشم سیلی محکمی به هلیا زد؛ هلیا کودک بود و جسم ضعیفش توان تحمل ان را نداشت که ناگاه بر زمین پرت شد  سپهبد و سرهنگ سر رسیدند. شیدا و بنفشه که حیران هلیا را با صورتی خونین در کناری دیده‌اند، بی هیچ درنگی به کمک او شتافتند
سرهنگ با یک نگاه که بر اتاق انداخت گویا تمامی حرف‌های گفته نشده میان این دو را فهمید. او نیز سر پسرش عربده کشید

شهاب! تبلت و لب تاپت رو می‌زاری روی اپن و تا یه هفته حق استفاده از اونا رو نداری و شب از خوردن غذا محرومی. این تنبیه این شاهکارته

هلیا تا شب بیهوش بود و ان سیلی همچو زخم عمیق بر قلبش باقی ماند و این خاطره تا ابد برایش به سان کابوسی در نیمه شب گشت؛ حتی الان که دیگر شانزده سالش بود با مرور ان بهم می‌ریخت

.
ارام از جایش برخاستوبا سرگیجه وحشتناکش تلو تلو گام برداشت سپس چندین مسکن ارام‌بخش را با لیوانی اب، روانه معده‌اش کرد با این امید که تا دقایقی بعد اندکی ارام‌تر شود
ارامشی که تفننی بود و تنها توهمی از ارامش


اردتمند شما ز.گ

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

رمان ضرب الاجل اعجوبه فصل تری کی | قسمت اول ◄

به نام خالق زیبایی‌ها

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

جرقه‌های کوچک این رمان در بهمن سال نود و شش در ذهنم شکل گرفت
بعد مدتی هرشب قبل از اینکه بخوابم اندکی به ایده‌ام می‌اندیشیدم
ان زمان چیزی بیشتر از یک سرگرمی نبود ولی ارام ارام این تصور حقیر شروع به رشد کرد تا اینکه اولین نسخه این رمان را در فروردین نود و هفت برای مدرسه نوشتم که نگارش بسیار ضعیف و اماتوری بود ولی با این حال با تشویق معلمان و دوستانم همراه شد که مرا بسیار مصمم‌تر کرد
زمان گذشت تا اوایل سال نود و هشت رسیدیم، در ان دوره چندین بازرس که کارهای نشر نیز انجام می‌دادند، در کلاس ادبیات ما حضور یافتند.
که به توصیه معلم ادبیاتم که (قدر شناس ایشان هستم) انها مرا شناختند و متوجه
شدند؛ دستی به قلم دارم و قول دادند پیگیر چاپ کتابم باشند

همه چیز عالی پیش رفت و قرار بود رمان در تابستان نود و هشت چاپ شود، اما دوستی نصیحتی به من کرد که بابت ان دین زیادی به او دارم؛
او گفت: رمان جای توسعه بسیاری داره و بهتره الان چاپ نشه
تا به سطحی بالایی برسه.
من به خاطر اندرز دوستم و شرایط ان هنگام پیشنهاد نفیس چاپ را رد کردم
که افرادی بسیاری به من گفتند، کاری بسیار احمقانه انجام دادم؛ ولی الان از کار ان روز هیچ پشیمان نیستم بلکه خرسند نیز هستم، در طی ان یکسال تا به حال اثار بسیاری را مطالعه کردم و اصول بسیاری را یاد گرفتم؛ رمان نیز در این مدت پیشرفت چشمگیری داشت

اکنون در مرداد گرم و سوزان که با پیشتازی کرونا همراه است، تصمیم به انتشار ان گرفتم؛ شاید اگر در وضعیت اندکی مناسب تر بود رمان را چاپ می‌کردم، اما در چنین وضعیتی این امر مقدور نیست

*~*****◄►******~*
اما بیاید سرتان را درد نیارم و به موضوع اصلی بپردازم: چرا باید این رمان را بخوانم؟؟؟؟؟
که سوالی بسیار مهمی است، رک و خلاصه بگویم؛
اگر نخوانی غیر ممکن‌ها و شرایط زندگی همچنان بزرگترین کابوس هرشبت خواهد بود؛
اما اگر بخوانی در مواجه با غیر ممکن ها پوزخند می‌زنی و شانس این را داری که از دریچه دید شخصیت های کتاب که با دیگر شخصیت های رمان ها تفاوتی بسزا دارند، دنیا را بنگردید
در واقع به این دلیل می‌گویم متفاوت که شما را در این رمان همراه افرادی
می‌کنم که برایش

البته اگر همه را من بگویم که دیگر صفایی به خواندن ندارد!!!!
بخوانید رمان را تا بدانید که از هیچ همه چیز می‌سازیم
غیرممکن و قوانین دنیا که دیگر چیزی نیست!!!!
و محدودیت ها را نا‌محدود می‌کنیم

من زمانی که ترس در تمامی سلول هایم رخنه می‌کند؛
خودم را شخصیت اول رمان فرض می‌کنم و ان زمان
برایم معجزه رخ می‌دهد؛
شما هم بخوانید تا متوجه منظورم شوید...

اگه راهم این روزا از تو یکم دوره ببخش / توی زندگی آدم یه وقتا مجبوره ببخش

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

همه چیز درست خواهد شد

و شبِ تاریک نیز از چراغِ ترک‌خورده

عذر خواهد خواست

*~~~~~~~~*

یاد بگیریم وقتی اشتباهی ازمون سر زد

عذرخواهی کنیم

و یاد بگیریم وقتی کسی از ما

عذر خواهی کرده بهش احترام بگذاریم

♥♥.♥♥♥.♥♥♥

یک عذرخواهى خوب داراى شش جزء مهم است

که عبارتست از

بیان تأسف بخاطر اتفاق رخ داده

توضیح اینکه چطور اینگونه شد!

قبول مسئولیت خود در این مشکل

بیان و ابراز پشیمانى

پیشنهادى براى جبران

درخواست بخشش

@~@~@~@~@~@


گر تو را از ابلهی کردم رها ، برمن ببخش
بر سر پیمان نه بر مهر و وفا ، بر من ببخش


*********◄►*********

آدمهای ضعیف هیچ وقت قدرت عذر خواهی ندارند

عذر خواهی کردن جرات می‌خواد و شعور

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


مهم نیست که چه اندازه می‌بخشیم

بلکه مهم این است که در بخشایش ما چه مقدار عشق وجود دارد.

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

اینقدر نگو: اگه ببخشم کوچک می‌شوم

اگر با گذشت کردن کسی کوچک می‌شد

خدا اینقدر بزرگ نبود

♥♥.♥♥♥.♥♥♥

قهر مکن ای فرشته روی دلارا

ناز مکن ای بنفشه موی فریبا

طعنه و دشنام تلخ این همه شیرین

چهره پر از خشم و قهر این همه زیبا

ناز تورا میکشم به دیده منت

سر به رهت مینهم به عجز و تمنا

-----------------**--


چنین گفت زرتشت: عاشق عاشقی باش و دوست داشتن را دوست بدار

از تنفر متنفر باش، به مهربانی مهر بورز

با آشتی آشتی کن و از جدایی جدا باش

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

دوستی را دوست، معنی می دهد / قهر هم با دوست، معنی می دهد

هیچ کس با دشمن خود، قهر نیست / قهری او هم نشان دوستی است

*@@*******@@*

دوستان یادتون باشه دعوا خیلی بده خیلی بد تر از اونی که فکر میکنید
هرقدمی امروز بردارید عواقبشو چن سال بعد مبینید
شاعر میگه که
هر قدم امروز راست یا چپ به کل تاثیر داره رو ۱۰ سال بعدم

وقتی اشتباه میکنید نگید خب اشتباهک کردم برام دَرس شد
نَه
بازم شاعر اینجا میگه
اشتباه کردم اشتباه تجربه میشه و همین تجربه ها شکل دهنده زندگی امروز ماست

سعی کنید اشتباه نکنید
کسی درخاست اشتی کرد لطفا قبول کنید
این دنیا ارزششو نداره کسیو ناراحت کنید
توروخودا ادم باشید ادم بودن البته کافی نیست
فهم و درک داشته باشید
ممنون از این که خوندید
چاکرو خاک پای شما
محمد
(بچه زرنگ)

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

نمیدونم پست قبلیم بهت رسید یا نه
چون اینجا نوشت بک اپ گرفتم از نوشته قبلیت
اگه دستت نرسیده خاستم بگم که
الان ۲ ساله دارم میام تقاضای دوستی میکنم و تو جواب رد میدی
اگه بازم قبول نکنی هرسال این موقع تا موقعی که برنامت وجود داشته باشه میام
و بهت درخاست دوستیمو میدم
مرسی
خواهش میکنم این پستمو منتشر کنی شاید یه نفر با این حرفا با یکی اشتی کنه
ما هم یه ثوابی بکنیم

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

در قرن گذشته، سنگاپور دچار فلاکت و بدبختى بود. فقر، بيمارى، فساد و جرم و جنايت بيداد می‌کرد
مناصب دولتى به کسانى که بالاترين قيمت‌ها را پيشنهاد می‌کردند فروخته می‌شد
پليس، دخترکان را براى روسپى‌گرى مى‌ربود و درآمد سارقان و خودفروشان را با آنان تقسيم می‌کرد
فرماندهان ارتش، زمين‌ها و برنج‌زارها را احتکار کرده بودند
قضات، احکام خود را می‌فروختند

همه می‌گفتند اصلاحات ناممکن است
اما من به معلمان روى آوردم
آنان در فلاکت بودند
به آنها بالاترين حقوق‌ها را پرداختم و به ايشان گفتم: من موسسات دولتى را مى‌سازم و شما براى من انسان بسازيد
و اين‌گونه بود که سنگاپور به کشورى متمدن و قدرتمند تبديل شد

👤 لى کى وان يو
 بنيان‌گذار سنگاپور جديد۰

روز معلم مبارک *lover* *esgholi* *bia_gol*

@~@~@~@~@~@

وصیتنامه قُلی

من ازشب اول قبر میترسم منو شب دوم خاک کنید
😅😅😅‌
به جای کافور حشره کش بزنید تامورچه ها منو نخورند
😜😜😜
یه کفن دست دوم تنم کنید تافکر کنند ازمن سوال کردند
👍👍👍
به یارانه هام دست نزنید برمیگردم
😂😂😂😂
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦
ﯾﻪ ﮔﺪﺍﯾﯽ ﺩﻡ ﺗﺮﻣﯿﻨﺎﻝ ﻫﺴﺖ ﭼﻬﺎﺭ ﺳﺎﻟﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﻤﺶ
ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﯿﮕﻪ ﮐﺮﺍﯾﻪ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﺑﺮﻩ ﺗﺎ ﺷﻬﺮﺵ
بیشعور ﭘﯿﺎﺩﻩ ﻫﻢ ﻣﯿﺮﻓﺖ ﺍﻻﻥ مرزو رد کرده بود
😂😂😂
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

پدرم موقع مناظره گفت
اگه کنترل مملکت دست من بود ایران رو گلستان میکردم
منم گفتم
والا یه کنترل کولر دستته اینجارو جهنم کردی
بقیشو دیگه خوردم به دیوار نتونستم بگم
🤕😞😁😂
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

اما خدا به هیچکس مثل اصحاب کهف حال نداد
ساعت 5 بعد از ظهر ایمان اوردن تا 9 رسیدن تو غار گرفتن خوابیدن 300 سال بعد پاشدن یه صبحونه سبک خوردن و مردن و رفتن بهشت
پارتی داشتن فکر کنم یا ژن خوبو بودن
🥴🥴🥴
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

ﺧﺪﺍﯾﺎ
مارو ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﻤﺎﻡ ﻧﻤﺎﺯ ﺟﻤﺎﻋﺖ‌ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﻣﺪﺭﺳﻪ میخوندیم
ببخش
چون هم وضو نداشتیم
هم اجباری بود
هم الکی پیس پیس میکردیم
😂😂😂😂😂😂
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦


مامانم رفته واسه تولد بابام یه ظرف پیرکس خریده
انصافأ بابام کلی تشکر کرد...
حالا دیشب تولد مامانم بود،
بابام هم رفته چارحلقه لاستیک خریده
حالا نمیدونم مامانم چرا قهر کرده
شاید از رنگ لاستیکا خوشش نیومده
😂😂
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

خدایا
ميشه اين آقاي شيطان رو ببخشي و باهاش آشتي كني كه دست از سر ما ورداره؟
تو که همه رو میبخشی ..اینم اشتباه کرد به ما سجده نکرد ..ما بخشیدیم تو هم ببخش... داره اذیت میکنه ... پیشنهادهای خوب میده ...نمیشه رد کرد
😑😂😂

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

صبح اومدم دو کلمه درس بخونم
تا الان خواب بودم
میترسم دو ورق دیگه بخونم برم تو کما :))
💫😂😅💞
♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

یارو اومده میگه کارمو راه بنداز ایشالا گذرت پیش ما افتاد جبران میکنم
گفتم کارت چیه؟
میگه مرده شورم
میخوام صد سال سیاه جبران نکنی نكبت
😝😂

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺭﻓﺘﻢ ﺳﺮ ﻗﺒﺮ یکی از بستگان
ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺍﻭﻣﺪ کنار ﻗﺒﺮ ﺑﻐﻠﻲ ﻧﺸﺴﺖ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ: ﻓﻮﺕ ﻛﺮﺩﻥ !!؟؟؟
ﮔﻔﺘﻢ: ﻧﻪ شبا میاد اینجا می خوابه اومدم بیدارش کنم بریم خونه

والااااااا دنبال شوهر میگردن
نمیدونن چجوری سر صحبتو باز کنن

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

دلاتون شاد❤

😂🌹😂🌹😂🌹

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

بي تو ، مهتاب شبي باز از آن كوچه گذشتم
همه تن چشم شدم خيره به دنبال تو گشتم
شوق ديدار تو لبريز شد از جام وجودم
شدم آن عاشق ديوانه كه بودم
در نهانخانة جانم گل ياد تو درخشيد
باغ صد خاطره خنديد
عطر صد خاطره پيچيد
يادم آيد كه شبي با هم از آن كوچه گذشتيم
پر گشوديم و در آن خلوت دلخواسته گشتيم
ساعتي بر لب آن جوي نشستيم
تو همه راز جهان ريخته در چشم سياهت
من همه محو تماشاي نگاهت
آسمان صاف و شب آرام
بخت خندان و زمان رام
خوشة ماه فرو ريخته در آب
شاخه ها دست برآورده به مهتاب
شب و صحرا و گل و سنگ
همه دل داده به آواز شباهنگ
يادم آيد تو بمن گفتي
ازين عشق حذر كن
لحظه اي چند بر اين آب نظر كن
آب ، آئينة عشق گذران است
تو كه امروز نگاهت به نگاهي نگران است
باش فردا ، كه دلت با دگران است
تا فراموش كني ، چندي ازين شهر سفر كن
با تو گفتم : حذر از عشق ندانم
سفر از پيش تو هرگز نتوانم
روز اول كه دل من به تمناي تو پَر زد
چون كبوتر لب بام تو نشستم
تو بمن سنگ زدي ، من نه رميدم ، نه گسستم
باز گفتم كه : تو صيادي و من آهوي دشتم
تا به دام تو درافتم ، همه جا گشتم و گشتم
حذر از عشق ندانم سفر از پيش تو هرگز نتوانم ، نتوانم
اشكي از شاخه فرو ريخت
مرغ شب نالة تلخي زد و بگريخت
اشك در چشم تو لرزيد
ماه بر عشق تو خنديد
يادم آيد كه دگر از تو جوابي نشنيدم
پاي در دامن اندوه كشيدم ،نگسستم ، نرميدم
رفت در ظلمت غم ، آن شب و شبهاي دگر هم
نه گرفتي دگر از عاشق آزرده خبر هم
نه كني ديگر از آن كوچه گذر هم
بي تو ، اما به چه حالي من از آن كوچه گذشتم

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

فریدون مشیری

* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *

یک. مردم آنقدرها هم که فکر می‌کنید به شما اهمیت نمی‌دهند

شاید تلخ و ناگوار به نظر برسد اما واقعیت دارد. اگر همۀ وقت فکرمان درگیر برداشت دیگران در مورد خود ما باشد، باعث می شود نظرات و توقعات دیگران برای‌مان تعیین کننده بشود، اما واقعیت این هست که هر شخصی دغدغه‌ها و مسائل خودش را دارد. بهتر هست یادتان باشد برخلاف انچه که اکثر ما تصور میکنیم، این ذهن‌ خود ماست که طبق تجربیات یا دریافت‌هاي نادرست قبل و تفسیرهای اشتباه، نتیجه گیری میکند. خودتان باشید، بدون این که نگران نظر دیگران باشید. 

*~*~*~*~*~*~*~*

دو . اینکه چه کسی هستیم، مدام در حال تغییر است

بسیار ساده‌لوحانه هست که فکر کنیم ما همان کسی هستیم که ده سال پیش بودیم و همان طرز فکر و احساسات را در ده سال بعد هم خواهیم داشت. قبل، حال و آینده‌ي ما کاملا با هم متفاوت هست زیرا نگرش ما طبق شرایط زندگی و تجربیات، تغییر می کند.
 
به همین علت ما باید همۀ وقت هنگام تصمیم‌گیری‌ها، زمان حال‌مان را ارزیابی کنیم. ما هرگز نمی توانیم پیش‌بینی کنیم در آینده چطور قرار هست فکر کنیم و احساس کنیم و هر چیزی که در قبل روی داده هست، مربوط به قبل هست. تمام قدرت ما در همین زمان هست. 

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

سه. دست از مقایسه‌ی خودتان با دیگران بردارید

با فشارها و استرس ‌هایي که امروزه رسانه‌هاي اجتماعی بر ما وارد می کنند، به سادگی در دام مقایسه‌ي نابجای خود با دیگران گرفتار میشویم و زندگی خود ما را با زندگی به ظاهر «کامل» و «همۀ‌چیزتمام» دیگران مقایسه می کنیم. در زندگی حقیقی همۀ‌ي افراد معمولا سعی می کنند برترین جنبه‌هاي زندگی خود را در معرض نمایش بگذارند تا توسط دیگران نقد نشده یا طرد نشوند.
 
واقعیت این هست که همۀ‌ي ما آسیب‌پذیر هستیم و همۀ‌ي ما دوست داریم توسط دیگران تائید و پذیرفته شویم. این اشتباه و اتلاف وقت بسیار بسیار بزرگی هست که فکر کنیم دیگران به هر حال از ما بهتر میباشند و زندگی‌شان کاملا ایده‌آل هست. مقایسه و احساس پایین‌تر بودن از دیگران، بیفایده و نادرست هست زیرا حتی پیروز‌ترین و قویترین انسان ها نیز نگرانی‌ها و دغدغه‌هاي خودشان را دارند و خیلی چیزهای درونی دیگر که ما از انها بیخبریم.
 
*0*0*0*0*0*0*0*

چهار. فکر نکنید دیگران به پند و نصیحت شما گوش می‌دهند

حتما برای‌تان پیش آمده که دوست‌تان درگیر مشکلی باشد و شما دوستانه و دلسوزانه نصیحتش کنید و تمام تلاش‌تان را برای کمک به او انجام دهید، اما به نظرتان رسیده باشد که انگار او گوش شنوایی ندارد! شما احساس فرسودگی و ناتوانی خواهید کرد چون واقعا قصد دارید به او کمک کنید. موضوع این هست که هیچکس هرگز به پند و اندرز دیگران گوش نمیدهد مگر این که آن پند و پیشنهاد، در زمان درست و در شرایط مناسب ارائه شود. گرچه شاید هم بعدا متوجه شوید او مشکلش را به شیوه‌ي شما حل کرده هست، اما احتمالا خودش به آن نتیجه رسیده هست. پس احساس ناامیدی و دلسردی نکنید، شما کارتان را درست انجام داده‌اید!
 
-.*-.*-.*-.*-.*-.*-.*


پنج. شما تنها می‌توانید واکنش خودتان را کنترل کنید

واکنشی که شما نسبت به یک مشکل، حادثه و یا موقعیت بسیار مهم نشان میدهید، از خود آن موضوع بسیار مهم‌تر هست. در زندگی، این نگرش ماست که تعیین میکند چقدر خوشحال یا ناراحت باشیم. شما می توانید واکنشی را گزینش کنید که پژواک مثبت یا منفی روی زندگی و افکار و احساسات و هیجانات آینده‌تان داشته باشد.
 
گرچه تحت یک شرایط سخت و دشوار، نظارت واکنش کار سختی هست، اما یاد بگیرید که چند ثانیه از آن حال و هوا خارج شوید و ذهن‌تان را قبل از واکنش نشان دادن، ری‌سِت کنید تا پیامدها و عواقب‌‌ ممکن و احتمالی برای خود و دیگران را بررسی کنید.
 
* ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ *