♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

دلم میخواست یه متن بلند بالاا بنویسم که دلم براتون تنگ شده
برا خل چل بازیامون
برا دعواا هامون
برا کامنت های با این جمله (تاییدنشود)
برا رابطه فامیلیمون
برا تک تک لحظات قشنگمون
ولی خب دیدم همین جملات کوتاه گویای همه چیز هستند
درسته که روزای خفن و باحالمون گذشت
از هم دور شدیم
زندگی ما رو تو خودش غرق کرد
و بزرگ شدیم..
ولیی خواستم بگم
هیچوقت اولین دوستای مجازیم فراموش نمیکنم
همیشه مشتاق دیدنشون میمونم
و همیشه از تهه تهه قلبم دوستشون دارم
💛🤍

رمان ضرب الاجل اعجوبه | رمان زیبا | رمان ضرب الاجل | رمان جدید | رمان 1399 | خاطرات سربازی محاله یادم بره | قسمت سوم رمان ضرب الاجل عجوبه

سپاس دارم خداوند عزوجل را که تامل در واژگان را به من اموخت تا نجوای مادرم؛ دوستت دارم سر دهم و مجالی داشته باشم تا سر افرینش را بیابم

فصل سوم: خاطرات سربازی محاله یادم بره


♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

از خواب بیدار شد و به سمت تراس گام برداشت، بافتی را برداشت تا مبادا سرما بخورد. در ان سلطنتی اتاقش را باز نمود، باد دستانش را بر موهای دخترک کشید که باعث می‌شد او تبسمش را پررنگ‌تر سازد
بهار باصبوری فراوان و اهسته اهسته زمین را تصاحب می‌کرد. او رنگ‌ها را درگرگون و قلب عشاق را لرزان می‌گرداند
بافت قرمزی را که بر دوش دخترک اویزان بود؛ باد با دستان پر مهرش جارو می‌کرد که ان به تلاطم افتد گرچه دخترک با سر سختی مانع نیت شوم ان می‌گشت
روی صندلی حصیری تراس نشست، زانوانش را در اغوش کشید و صفحه اول کتاب را گشود؛ گذر زمان را حس نکرد، همچون ماهی بی جانی در دریای مواج لغات غرق شد
صدای خنده بلند شیدا و سپهبد همانند صیادی ماهر او را از دریا واژگان بیرون کشید؛ تا جایی که کتاب را خوانده بود، علامت گذاشت. ان را بست و بر میز عسلی رنگش گذاشت تا به سمت حیاط گام بردارد. شاید تنها چیزی که مانعی برای او می‌ساخت تا ادامه کتاب را نخواند، هدیه حقیقی تولد شانزده سالگی‌اش بود
اری؛ فقط این کادو می‌توانست او را از وسوسه جملات زیبنده جدا کند
پلکان را گذراند و از پنجره سالن پذیرایی چشمش به شیدا مادرخوانده‌اش افتاد که با ذوق و شوق شایگان، چیزی را برای همسرش تعریف می‌کرد. سپهبد هم با تمام هوش و حواس گوش می‌سپرد؛ ناگهان چشمش به هلیا افتاد که مرددانه در سالن ایستاده بود

هلیا بیا اینجا با ما بشین

هلیا فاصله باقی مانده تا حیاط را طی کرد و به انان رسید؛ مشتاقانه صندلی را کنار کشید. روی ان نشست، سپهبد دو تکه از کیک یک دست خامه ای‌_شکلاتی جدا کرد و جلوی همسر و دخترش گذاشت. برای هلیا در لیوانی خالی شربت پرتقال ریخت سپس با طنعه رو به دخترکش گفت

چی شد یادی از فقیر فقرا کردی؟؟؟؟؟
با غرور پشت چشمی نازک کرد و لب به سخن گشود

اومدم کادمو بگیرم

کدوم کادو؟؟؟؟
هلیا اخمی تفننی از سر ناراحتی بر چهره نشاند

به، به! به همین زودی یادتون رفت (؟) هعییی دنیا بی وفا

قرار بود روز تولدم بگی که اولین بار چجوری با پدرم و سرهنگ اشنا شدی؟
سپهبد لبخندی زد. تبسمی از غم که هنوز دخترش به او پدر نمی‌گوید و لبخندی از شادی، زیرا یاد ان روزها گل از گلش می‌شکوفت. شیدا از در طرفداری دخترش برامد و ارنجش را به کتف سپهبد کوبید
بگو دیگه، دخترمو منتظر نزار

سپهبد بغضی کرد و گفت
باشه دیگه، یه لحظه مهلت بدین؛ چرا میزنی اخه؟

سپس قیافه مظلومی به خویش گرفت، مقداری از شربتش نوشید و لب به سخن گشود

ما اون زمان سربازی افتاده بودم زنجان. نمی‌گم دوست داشتم اینا، خیلی هم دنبالش رفتم که بیوفتم تهران اما خب نشد که بشه، البته خوب شد که نشد

اون وقتا زیاد فرودگاه تو شهر نبود شاید جمعا سه یا چهار تا فرودگاه داشتیم؛ پس دو راه بیشتر نداشتم یا باید با اتوبوس بین شهری مسافرت می‌کردیم یا با سواری‌های دربستی، که خیلی گرون بود. منم که یه جوان خام و فقیر بودم؛ کلا وضعیت مالی‌ام متوسط رو به پایین بود
سپهبد اهی به ‌خاطر به یاد اوردن ان روزهای فقر و نداری‌اش کشید. حالش که اندکی جا امد صحبتش را ادامه داد

من هم بلیط اتوبوس گرفتم به زنجان، که از شانس خوب من بیست کیلومتر مونده به مقصد اتوبوس خراب شد
وقتی که از کار افتاد ساعت چهار صبح رو نشون می‌داد، ته ته‌اش اون مسافت باقی مانده رو راننده می‌تونست توی یک ساعت بره
توی پادگان راس ساعت شش صبحگاه بود؛ یعنی ما باید تا ساعت شش خودمون رو به اونجا می‌رسوندیم؛ اوایل امیدوار بودم که به موقع می‌رسیم، زمان گذشت و ماشین هنوز خراب بود؛ کم‌کم صدای همه مسافرا در اومده بود که اتوبوس با مشقت، بدبختی و عرق ریختن و سختی درست شد و راه افتادیم
بازم از خوش شانسی بنده ساعت هفت به زنجان رسیدیم، تازه باید راه پادگان رو پیدا می‌کردم؛ سرتو درد نیارم تا برسم به پادگان شد هشت صبح، کل بدنم از استرس می‌لرزید که بالاخره وارد پادگان شدم اول سعی کردم زیاد جلب توجه نکنم که از شانس زیبای من نشد و فرمانده منو دید؛ منم از ترس چشمام رو اطراف می‌چرخوندم که مثلا بگم متوجه فرمانده نشدم. دیدم جلوتر یه جوان دیگه مثل من دیر کرده و پشت سرم هم یکی دیگه داشت می‌دوید تا به سمت ما بیاد

سپهبد چشمانش را که از ذوق می‌درخشید به سمت خانواده‌اش گرفت، با اشتیاقی بی‌حد و مرزی لبخند گفت: انقدر ذوق کردم که نگو، خوشحال شدم که خوم فقط دیر نکردم
فرمانده رو به ما کرد و با عصبانیت و تند خویی گفت: به، به، به!! سربازای تازه وارد، فکر کردین اینجا خونه خاله است؟ هر وقت دلتون خواست بیاین، برین.
دیر بیاین، زود برین. امشب شماها به عنوان تنبیه نگهبان هستید
سپهبد چشمانش را ستاره باران کرد؛ گویی در دنیا دیگری بود، با این حال خانواده‌اش را زیاد معطل نگذاشت

تا شب یه عالمه استرس داشتم چون من که شب قبل هم نخوابیده بودم و امشبم باید نگهبانی می‌دادم. خلاصه عصر تو پادگان بهمون کار کردن با تفنگ رو یاد دادن؛ بعد ما بیسیم و تفنگ گرفتیم. ما سه نفر توی یه برجک افتاده بودیم. انگار سرنوشت هم می‌خواست ما باهم اشنا بشیم

هر سه نفرمون وارد برجک شدیم و مدت کوتاهی بدون هیچ حرف یا حرکتی کز کرده بودیم؛ که سرانجام یه پسره که چشماش عسلی بود؛ تبسمی کرد و رو به من گفت: نمیخواین خودتون رو معرفی کنید؟ اسم من فرشید اریا فر هستش، از قزوین اومدم بعد دستش رو به سمتم دراز کرد

لبخندش رو بالبخندی گرم‌تر پاسخ دادم؛ از جا پاشدم و باهاش دست دادم
اسم من ایلیاست، ایلیا پرستش. بیست و سه سالمه، از تهران اومدم
اون یکی پسر جوان هم که زانوهاش رو در اغوش گرفت بود؛ برخاست تا با من و فرشید دست بده
سرانجام لب به سخن گشود
من بهنام رادمنش هستم، بیست و یک سالمه و از کرج اومدم
هممون خندیدم. راستش دقیق یادم نمی‌یاید به چی می‌خندیم

هلیا تا دید که سپهبد سکوت را برگزید، با ناباوری پرسید

پس بابا اول سر بحث رو باز کرد؟ واقعا شما توی برجک پادگان باهم اشنا شدید؟

سپهبد لبخندش را عمیق‌تر کرد. لبخندی که گویا غمی سنگین بر شانه‌های این مرد محکم و اسطوره بود، اما مگر اسطوره‌ها مگر غمگین نمی‌شوند؟
او پریشان دخترش بود که بعد از گذر یازده سال هنوز جویا اتفاقات گذشته هست؛ زندگی چه بر سر انها اورده بود که می‌بایست تقاص اشتباه‌های نیاکان خویشتن را می‌دادند و خود نیز به‌دنبال تاوان بودند

اره، پدرت روابط اجتماعی بالایی داشت. خلاصه تا نیمه شب درباره خیلی چیزها صحبت کردیم

 مثلا چی؟

به طور مثال اینکه می‌خوایم چی کاره بشویم؟ هدفمون بعد سربازی چیه؟ دقیقا هر کاری کردیم، به غیر از نگهبانی! اما نمی‌دونم چی شد یهو که خوابم برد؛ من که مشغول استراحت کردن شدم، اروم اروم فرشید که پدر جنابعالی بود و بهنام که الان سرهنگ و پدر شاهین هستش هم گرفتن خوابیدند

هلیا و شیدا می‌خندیدند. ولی سپهبد که متوجه انها نبود؛ با سر خوشی صحبتش را ادامه داد

شما یه پادگان رو فرض کن که همه نگهبان‌هاش گرفتن خوابیدن

الفتحه صلوات واسه نگهبانا

سپهبد که متوجه طعنه هلیا شد قاشقی را به سمت او پرتاب کرد در چشمان قهوه‌ای اش موج خوشی طغیان کرده بود ولی ارامش حاکم میان انها ارامش قبل از طوفانی برای هلیا بود

دلت میاد سمت بچه به این خوبی قاشق پرت میکنی؟

بله، بله، کلمه خوب برا یه لحظه‌ات هستش

هلیا سری به نشانه تایید تکان داد و همراه با شیدا با صدا بلندی در حالی که هلیا تکه کیکی را می‌خورد ومقداری از شربت شیدا رو بافتش ریخت، شروع به خندیدن کرد؛ سپهبد سر از عجز و ناراحتی تکان داد

به، به، به، به، ببین با کی می‌خوایم بریم سینزده به در! بخندین، بخندین، به ریش نداشته من بخندین

هلیا با شیطنت خاصی ابروانش را بالا داد، چشمان دریایی‌اش را به پدرش دوخت و پرسید

یه سوال داشتم. اونوخت همون جوری که نگهبانی دادید این همه سال رو طی کردید تا به مقام سپهبد رسیدید؟

گفتن این سخن از هلیا همانا و پرتاب شدن کوسن به طرفش همانا

کوسن به سر هلیا برخورد کرد؛ هلیا سرش را مالشی داد و با چهره ناراحتی که نشانه های درد و شیطنت در چشمانش مشخص بود؛ گفت: اخ! اخ! حالا چرا میزنی؟ از قدیم گفتن پرسیدن عیب نیست، نداستن عیب است

خانم ضرب المثل‌دان، نمی‌دونستم تازگی معلم ادبیات شدی! خوب شد گفتی خودم بلد نبودم
هلیا با نگاه خردمندانه و هوشمندانه دستی بر سر خویش کشید و سخن بر زبان اورد

بله دیگه گفتم بدونید

سپهبد که انگار حرف اخر هلیا را نشنیده بود؛ لب به سخن گشود

می‌دونی هلیا، همه رویاهایی داریم که برای رسیدن بهشون حاضریم از
خیلی فرصت‌ها بگذریم، بریم. مثل یه کینه چندین ساله، طمع زیاد، لجبازی و

حال من، پدرت و سرهنگ اون شب همون طوری بود

ما می‌خواستیم شاید بطور غیر مستقیم یه اعتراض کنیم؛ اعتراضی به نگهبانی اون شب که شاید حقمون نبود

هلیا خود را به نشنیدن زد. حوصله بحث را نداشت، مخصوصا در رابطه با این موضوع که زندگی‌اش را دگرگون کرده بود

سپهبد چه می‌دانست که این دختر دوران کودکی و شور نوجوانی‌اش را از دست داد. تنها به خاطر انتقام، که همچو رود مذابی در رگ‌هایش، افکارش و زندگی‌اش جریان داشت
شیدا چه می‌دانست که کودکی نکردن یعنی چه؟
تاب نخوردن در بوستان ها یعنی چه؟
گریه نکردن به خاطر بستنی یعنی چه؟
نوجوانی نکردن یعنی چه؟
پس از دست دادن تمام این لحظات خوش، تنها تقاص می‌توانست او را ارام کند؛ تقاصی برای جبران رخداد‌های این چندین سال.
شیدا حرف روی حرف اورد تا غروب خاطره انگیزشان به دعوای اتش باران تبدیل نگردد

 خوب، بعدش چی شد؟

سپس تبسم تفننی بر صورت همسر و دخترش پاشید؛ سپهبد همگام او در این مسیر شد و بحث را عوض کرد
صبح خروس خون همین که افتاب تابید لب برجک، ما هم بیدار شدیم؛ ولی ای کاش پنج دقیقه، فقط پنج دقیقه زودتر بلند میشدیم. هعی هعی هعی

چطور؟

چون وقتی هوشیار شدیم چهره محترم، مبارک و زیبای فرمانده گرامی رو که ماشااللّه عین عزرائیل بالا سر ما ایستاده بود، دیدیم

فرمانده گفت: به به! نگهبان‌های فعال و پر کار پادگان! خوب خوابیدید؟ بالشت، پتو یا ملافه چیزی نیاز داشتید برای نگهبانی دادن؟

فرشید با سر خوشی در ان موسم که به عضلاتش کش و قوس می‌داد؛ لب به سخن گشود
اره، فرمانده عالی بود؛ همه خستگی‌هام در رفت البته یه ملافه هم بود که دیگه عالی میشد

فرمانده که از عصبانیت چشمانش قرمز شده بود و دود از گوش‌هایش بیرون میزد؛ فریاد زد

انگار ما یه چیزی به شما بدهکاریم! بیچاره سرباز های ما! که به امید نگهبانی شما دیشب خوابیدن
فرشید رو به فرمانده گفت: مگه ما چمونه؟ جوان به این رعنایی، رشیدی و شجاعی
فرمانده به او مجال نداد تا سخنش را اکمال کند و با نگاه اندر عاقل سفیدی او را نظارگر شد

خوابالویی، تنبلی. به پا چشم نخوری یه وقت! به مادرت بگو برات اسفند دود کنه

فرمانده که از توصیفات فرشید دیگر به اخرین حد تند مزاجی رسید بود گفت: تو پست نگهبانی گرفتید خوابیدید؛ پاداش هم می‌خواین؟
سه سرباز مدتی سکوت را برگزیدند که فرمانده از ساکتی انها اوج سواستفاده را کرد
برق شیطنت در نگاه فرمانده موج می زد
باشه، الان بهتون جایزه هم می‌دم
فرمانده رو به سربازی که کنارش ایستاده بود و دفتری دستش بود گفت: سرباز، برای این سه تا نگهبان خوش خوابمون؛ سه ماه اضافه خدمت هدیه بده
هلیا که از شدت هیجان روایت سپهبد روی پایش بند نبود سپس با سر خوشی پرسید

چی کار کردی وقتی فرمانده این رو گفت؟

بسی مظلومانه، ضعیفانه و لوسانه بهش نگاه کردیم که گفت نکنه دلتون پنج ماه اضافه می‌خواد؟ قانون ارتش اینه: تشویق برای یکی، تنبیه برای همه
هلیا دوباره با خنده‌ای که زیاد در پنهان کردنش موفق نبود، پرسید

پس برای این بود که تو عملیات‌ها، اسم مستعارت نگهبان فعال هستش؟ پس این لقب به دوران سربازی بر می‌گرده؟

شیدا با زیرکی یکی از ابروانش را بالا انداخت سپس چشمکی به سپهبد زد که سیما بشاش را دلنوازتر می‌کرد و ندانسته باز دل از این مرد نبرد، می‌برد

اضافه خدمت خوردی؟

سپهبد با تکان دادن سرش حرف هر دو را تایید نمود و تبسمی به سان رقص قلم بر کاغذ مهمان چهره همسر باوفایش کرد سپس او با بیان شیرینی، لب به سخن گشود

خلاصه ما چون اعصابمون خورد بود که اضافه خدمت خوردیم؛ یه نقشه شرورانه کشیدم
که فرداش نصف شبی، چندتا عقرب رو ول کنیم کف اسایشگاه
شب زودتر از چیزی که فکر می کردیم رسید، پنج تا عقرب رو ول کردیم کف سالن. ما هم رفتیم بیرون تا از خطر احتمالی فرمانده، در امان باشیم. از قضا یکی از عقرب‌‌ها میره روی صورت یکی از سربازا و نقشمون زود لو میره و ما با صدا جیغ و داد سربازا فهمیدیم که نقشمون عملی شده

اونا از اسایشگاه میومدن بیرون و ما رو میدین که می‌خندیم و انگاری یکی از عقربا سربازا رو نیش زده و اون هم کلی مسخره بازی در اورده و تازه فهمیده بودن که ما نیشش رو کندیم و خطری نیستن

و این طوری بود که ما رو دو هفته از اسایشگاه شوتمون کردن بیرون؛ ما هم چون جایی واسه خواب نداشتیم پس تو سنگر خوابیدیم. تازه کلی هم خوش به حالمون شد چون اونا با ترس و لرز واسمون غذا میاوردن
مدتی سکوت حکم‌فرما شد. هلیا ذهنش درگیر بود؛ گویا سعی در این داشت که همه داده‌ها را هضم کند، شیدا نیز به همان چیزی می‌اندیشید که سپهبد نیز به ان می‌اندیشید. گویا هیچ یک از ان دو نمی‌خواست افکارش را بر زبان بیاورد. در اخر هلیا سر بحث را در چنگ گرفت

راستی سرهنگ، شاهین و شهاب الان چی کار می‌کنن؟

سپهبد که انگار در دنیا دیگری بود، زمزمه کرد
- اهان اونا رو می‌گی؟ سرهنگ که تازه یه پرونده رو تموم کرده و ارتقا مقام گرفته. شاهین برای ادامه تحصیل رفته المان، شهاب هم در عرصه خوانندگی فعالیت می‌کنه، پولدار و بسیار مشهور شده؛ به تازگی یه شرکت کامپیوتر رو هم تاسیس کرده و در حال حاضر سرپرستی اونجاست
باد بی‌قرارانه میان شاخساران، لابه لای پرده‌ها و علف‌ها می‌وزید؛ شاید می‌خواست اتمام خاطره گویی سپهبد را مخابره کند که همان طور شد
بهتر بریم، داخل و گرنه همه سرما می‌خوریم

شیدا بافتش را که باد با سماجت خاصی می‌خواست ان را به پرواز در اورد، محکم‌تر به دور خود پیچید. همگی به داخل رفتند، اما دلهره خاصی در قلب هلیا به وجود امده بود و همچنان بسیاری از پرسش‌ها در ذهنش بی جواب و بسیاری از پاسخ‌ها بدون داشتن سوالی در افکارش اواره مانده بودند. که همه و همه نشان دهنده یک جمله بود

هلیا مراقب خود باش
گرگی در جنگل به کمین تو نشسته است تا شکاری به غنیمت ببرد


اردتمند شما ز.گ

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

رمان ضرب الاجل اعجوبه فصل تری کی | قسمت اول ◄

رمان ضرب العجل اعجوبه فصل شخص سومی در امواج زندگی وجود دارد ◄

رمان ضرب الاجل اعجوبه | رمان زیبا | رمان ضرب الاجل | رمان جدید | رمان 1399 | شخص سومی در امواج زندگی وجود دارد | قسمت دوم رمان ضرب الاجل عجوبه

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥



♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

فصل دوم | شخص سومی در امواج زندگی وجود دارد  |رمان ضرب الاجل عجوبه

دستش را روی قفل در گذاشت، لحظه‌ای مکث کرد؛ شاید داشت به اینده خویش می‌اندیشید. اما با شهامت فراوان در را باز کرد

خاکریزه‌هایی که در انجا بر گلویش نشست، او را به سرفه انداخت

جعبه‌های رنگارنگ که درون قفسه‌های پر از کتاب بود، چشمش را خیره کرد. لبخند زد؛ احتمال داشت، به دوران خوش کودکی که هرگز نداشت فکر می‌کرد

ذهنش در انجا نبود؛ گرچه چشمش به دنبال جعبه‌ها می‌گشت. بالاخره مقصود خود را یافت؛ کارتن کوچک نیلی را در اغوش گرفت تا راه اتاقش را در پیش بگیرد

وارد اتاق شد، کارتن را روی زمین گذاشت و دستی به گرد و غبار انباشته بر جلدش کشید. دستش را روی آن کشید؛ گویا می‌توانست تمام گذشته را با سر انگشتان خود حس کند، بی اختیار دوباره تبسمی بر لب نشاند و چشمش را روی هم فشرد

در جعبه را گشود، البوم عکس را بیرون اورد و این‌گونه در دریای خاطراتش، شنا کردن را اغاز نمود؛ اما در هر دریا کوسه‌ای نیز وجود دارد. که تنها جای زخم دندان‌هایش را، بر دست هلیا باقی گذاشته بود

همه عکس‌های این کلکسیون را در پنجمین بهار زندگی‌اش گرفته بود؛ ان را باز کرد، تا گذر عمر خویش را مرور کند
عکس اول متعلق به خود و خانواده‌اش بود؛ پدر و مادرش بر مبلی تکیه زده بودند؛ دو برادرش بالای سر انان ایستاده بودند و چشمکی به دوربین زدند و تک دختر خانواده پایین صندلی انان نشسته بود و لبخند شیرینش برای همیشه در عکس جاودانه شده بود
مجموعه عکس‌ها را روی میزش گذاشت تا بتواند قاب عکس‌های بعدی را از درون کارتن بیرون بکشد
قاب عکس را که دید لبخند بر لبانش خشکید. پاهایش سست شد، گویا دیگر نمی‌توانستند جِرمش را تحمل کنند. بلند بلند نفس می‌کشید؛ عقب عقب رفت و روی تختش نشست، بدنش همچنان می‌لرزید و صدا‌های گوناگونی را در ذهنش می‌شنید؛ انبوهی از همهمه‌ها و کوهی از سخنان افراد مختلف: سپهبد، سرهنگ، شیدا، بنفشه، شاهین و کابوس همیشگی‌اش شهاب
اما از میان ان بانگ‌ها، یکی فریادی بلندتر از بقیه می‌زد تا بتواند آوایش را در گوش هلیا طنین انداز کند که موفق نیز شد؛ انگار آن صدا، جملاتی را از روی کتابی با آواز خدشه دارش، می‌خواند
عموی هلیا چندین بار همراه برادرش در جمع گرم وصمیمی این سه دوست حاضر شد؛ که پس از مدتی دلباخته خواهر بنفشه شد. همه چیز زود انجام شد؛ خاستگاری، عقدکنون و عروسی. اما دنیای بی‌رحم زمان را در جایی متوقف کرد

او نظامی بود و می‌بایست برای دفاع از حرم حضرت زینب (س) گذری به سوریه می‌انداخت، به ناچار همسر و فرزند توراهی‌اش را تنها گذاشت و او رفت. رفتنی که بی بازگشت بود، خبر شهید شدن او تازه به ایران رسیده بود که همسرش نیز در هنگام زایمان کودکش درگذشت
این‌گونه نوزادی بدون دیدن مادر و پدرش پا به دنیایی شوم گذاشت. مادر او بسیار خودخواه بود که فرزند شیر خوارش را رها کرد و پیش همسرش رفت

بنفشه و سرهنگ آن زمان خود نیز یک پسر به نام شاهین داشتند؛ شاهین دوسال بیش نداشت که بنفشه پسرک را پیش خود آورد و نام شهاب را برای او برگزید. این‌چنین شهاب و شاهین همچو دو برادر در کنار هم بزرگ شدند؛ اما از ابتدا شهاب همه چیز را می‌دانست؛ سرهنگ و بنفشه کل مسئله را به او گفته بودند

ان صدا دیگر سخنی بر زبان نمی‌اورد؛ لازم نبود، زیرا کنون خاطرات شوم گذشته برایش تداعی می‌گشت
هلیای خردسال به تازگی خانواده‌اش را از دست داده بود. به کل از روحیه مناسبی برخوردار نبود؛ سپهبد و شیدا برای تجدید قوا او را به مهمانی در خانه سرهنگ بردند
هلیا مثل همیشه کناری گوشه‌گیر شده بود که ناگهان چشمش به در اتاقی افتاد که با تمامی اتاق های ویلا متفاوت بود؛ دخترک شش ساله چیزی را یافته بود؛ که او را بعد از مدت ها سر ذوق اورده بود. با شوقی وصف ناپذیر برای ماجراجویی در ان اتاق مرموز گام نهاد
پشت در رسید؛ از شدت هیجان و شادابی لبش را گزید تا کسی متوجه او نشود
اشکی از سر نشاط چشمانش را ستاره باران کرد، ناخوداگاه ان ستارگان بر سیما دخترک راه پیدا کردند
در را با ضربه ایی باز کرد. اتاق چیدمانی منحصر به فردی داشت؛ تختی با ملافه و بالشتی شلخته و نامرتب در اتاق چشمک می‌زد. چندین ژاکت و سویشرت پسرانه به طور نامنظمی روی تخت خواب پرتاب شده بودند که نشان دهنده این بود که این اتاق از ان پسری نامرتب است
تعدادی کوله لباس در کناری پخش بودند. اما در این اتاق نامرتب معجزه‌ای رخ داده بود؛ چون کمدی که ان مملو از قاب عکس های رنگارنگ با طرح و شکل متنوع بود، به طور عجیبی تمیز و مرتب بود

ان گنجه چهار طبقه داشت؛ در طبقه اول آن قاب عکس های دو پسر بود. دو پسر که دست در شانه هم انداخته بودند و عکاس لبخند انان را شکار کرده بود؛ عکس بعدی همان دو پسر در باشگاه کاراته بودند؛ تمامی عکس ها از ان این دو پسر بود، تنها تفاوت عکس هایشان، ژست ها و مکان ها بودند
یکی از ان دو پسر پوستی برنز با چشمانی سیاه؛ که گویی اسمان شب در مقابل چشمانش به سجده در می امد و ستایش ایزدی را بر جای می‌اورد که شاهکاری همچو او، در افرینش هستی خلق گشته
گرچه پسر دیگری درست قطب مخالف او بود؛ پوستی سفید و چشمانی قهوه‌ای داشت
طبقه دوم عکس‌های تکی پسر چشم سیاه بود، طبقه سوم عکس‌های ان دو پسر به همراه سرهنگ و بنفشه بود
اما عکس‌های طبقه اخر تصاویر عمو و زن عمو هلیا بود، دخترک مشتاقانه دوست داشت ان عکس‌ها را از نزدیک ببیند. اما قدش نمی‌رسید، روی پاشنه پاهایش بلند شد ولی همچنان قامتش کوتاه بود. چند بازی تلاش کرد اما موفق نشد. در اخر به‌ستوه امد و گام‌هایش را روی تخته چوب طبقه اول گذاشت. ناگهان قامت کشید و توانست برای مدت کوتاهی عکس‌های طبقه اخر را از نزدیک مشاهده کند

ناگاه شهاب که   تازه در را باز کرده بود، هلیا را دید و از سر عصبانیت عربده ای بلند کشید

تو اینجا تو اتاق من چی کار می کنی؟؟؟؟

و چشمانش پر از رگ‌های سرخ گشت؛ هلیا هول شد، از ترس نزدیک بود به زمین بیافت که تخته چوب طبقه اخر را گرفت اما ان نتوانست جرمش را تحمل کند و چوب شکست و هلیا همرا با قاب عکس‌های عمویش به زمین پرت شد
لحظاتی، زمان متوقف گشت
شهاب همچنان ایستاده بود؛ هلیا به زمین خورد و تمامی قاب عکس‌ها بلا استثنا شکستند و نابود شدند. زمین پر از شیشه‌های خورد شده و تکه چوب ها و قاب‌های شکسته بود

هلیا چشمانش را از درد بسته بود و هنوز متوجه اتفاق نشده بود، از جا برخاست تا دستش را مالش بدهد. همان که پلک‌هایش را باز نمود؛ قیافه ترسناک شهاب او را حیران کرد. شهاب با گام‌های بلندی خود را به هلیا رساند؛ دختر شش ساله در مقابل پسری یازده ساله
چشمان پسر به سان نیمه شبی مه آلود در جنگل تاریک بود؛ که به ترس هلیا می‌افزود. با حرص نفسش را از بینی اش بیرون داد

چرا قاب عکس‌های خانوادگی من رو شکستی و با چه اجازه‌ای وارد اتاق من شدی؟

هلیا سعی در پنهان کردن ترسش داشت گرچه گویی موفق نبود
والدین‌شان صدای شکستن را شنیدند و به سمت اتاق شهاب گام برداشتند

من نمی‌دونستم که اینجا اتاق توعه

اره حتما! توکه راست میگی ؟

هلیا سر لج افتاده بود

من راست می‌گم اصلا حالا که اینجوری شد، خوب کردم که عکس‌ها رو شکوندم

شهاب را (به قول معروف کارد میزدی خونش در نمییومد)

چی؟؟؟ خوب کردی شکوندی؟؟؟ تو تنها عکس‌هایی رو که من از خانواده‌ام داشتم، شکوندی؛ با وجود اینکه من اصلا اون رو ندیده بودم، اونوقت میگی

و از خشم سیلی محکمی به هلیا زد؛ هلیا کودک بود و جسم ضعیفش توان تحمل ان را نداشت که ناگاه بر زمین پرت شد  سپهبد و سرهنگ سر رسیدند. شیدا و بنفشه که حیران هلیا را با صورتی خونین در کناری دیده‌اند، بی هیچ درنگی به کمک او شتافتند
سرهنگ با یک نگاه که بر اتاق انداخت گویا تمامی حرف‌های گفته نشده میان این دو را فهمید. او نیز سر پسرش عربده کشید

شهاب! تبلت و لب تاپت رو می‌زاری روی اپن و تا یه هفته حق استفاده از اونا رو نداری و شب از خوردن غذا محرومی. این تنبیه این شاهکارته

هلیا تا شب بیهوش بود و ان سیلی همچو زخم عمیق بر قلبش باقی ماند و این خاطره تا ابد برایش به سان کابوسی در نیمه شب گشت؛ حتی الان که دیگر شانزده سالش بود با مرور ان بهم می‌ریخت

.
ارام از جایش برخاستوبا سرگیجه وحشتناکش تلو تلو گام برداشت سپس چندین مسکن ارام‌بخش را با لیوانی اب، روانه معده‌اش کرد با این امید که تا دقایقی بعد اندکی ارام‌تر شود
ارامشی که تفننی بود و تنها توهمی از ارامش


اردتمند شما ز.گ

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

رمان ضرب الاجل اعجوبه فصل تری کی | قسمت اول ◄

♥♥.♥♥♥.♥♥♥

بجای اینکه بخوای
اتفاقات زندگی روعوض کنی
یا بخاطرش غصه بخوری
باهاش سازگاری کن
وسعی کن
توتک تک ثانیه ها شاد باشی
هیچ اتفاقی موندگار نیست
همه اتفاقی بالاخره تموم میشن
همه ی سختی ها و مشکلات تموم میشه
وبعد حسرت میخوری که
تو این لحظات شاد نبودی

نوشته شده از کیارش

به نام یگانه خالق هستی

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

باد صورتم را نوازش می‌کند؛ قطرات باهم جنگ و جدال به راه می‌اندازند.
برگ های درختان جوری غرور خود را برای رسیدن به زمین می شکنند، که گویا از اول هم قصدشان همین بوده است.
لحظات سنگ پشت می‌شوند و قلب‌ها سمفونی درامز به راه می اندازند،
شوق عجیبی سرتاسر وجودم را پر می‌کند که زیبنده این هوا است.
ذوق من باد صبا می‌شود و از منزل به منزل ره سپار می‌شود
و این حس دل انگیز را به همه جا می رساند.

*~*****◄►******~*

مجموعه‌ای از بی نظمی های منظم می‌شود:
یک فاجعه
مانند ابرهای برف زا در تابستان!
که در چشم بر هم زدنی اسمان پر می گردد؛
از ابرهای طوفانی.
که برف ثمره انقلاب انان است،
گلوله‌های برف رنگ‌ها را شستند،
و تمام سرزمین رنگ‌ها به
مملکت گلوله‌های سپید
تبدیل گشت.
میان ان همه هیاهو،
سرما و سوز
گویا با یخ زدن دستانم،
قلبم شروع به گرم شدن می کند.
شاید او به رحمت خدایی امیدوار است
که قرار است چندی دیگر
کابوسی برای برف‌ها رقم بزند؛
و دنیا را به رنگ خویش باز گرداند....
اری؛
خدایا! کابوسی برای گلوله برفی مشکلات
بساز، که دیگر هیچ ابری
شهامت این را نداشته باشد ؛ که در تابستان ببارد،
مگر به خواست تو...
خواست و گرمای حضور شما که باشد؛
دگر ترسی از شهربندی
در یخبندان نداریم...
حتی اگر تابیدن افتاب به تعویق بیفتد.

*~*****◄►******~*

تکه‌ای از رمان ضرب الاجل اعجوبه

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

ارادتمند شما ز.گ

به نام خدایی که در همه حال نظاره گر ماست

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

سلام به تمامی افرادی که این نوشته را می خواندند و
قرار است تا پایان رمان مرا همراهی کنند

^^^^^*^^^^^

درباره اسم رمان باید توضیح کوتاهی بدهم تا درک ان و ارتباطش با کتاب در اول مشخص شود

*~~~~~~~~*
لغت ضرب الاجل که معمولا به اشتباه ضرب العجل نوشته می‌شود؛
به معنی تعیین وقت برای ادای دین یا انجام دادن کاری مهم،
مدت نهادن مدتی برای انجام کاری مهم؛ غالبا ترجمه می شود.

و کلمه دیگر اعجوبه که کم و بیش همگی مان ان را شنیده‌ایم.
این لغت نیز همواره به شیوه های غلط نگارش می‌شود،
به طور مثال افرادی این واژه را به صورت عجوبه یا اجوبه می‌نویسند که
کاملا معنایی متفاوت با اعجوبه دارد.
اما بحث ما بر سر معنی واژه اعجوبه هست، مفهوم اعجوبه به این معناست که کسی با توانایی ها و ویژگی هایش مردم را به تعجب می اندازد؛ شخصی عجیب و نابغه ولی اگر بخواهیم این دو لغت را باهم معنی کنیم چنین معنی می دهد: اعجوبه در مدت معیین کاری انجام می‌دهدکه تفکر تعدادی از مردم نسبت به موضوعی کلا دگرگون می‌شود، تفکر حال درباره ان موضوع هیچ شباهتی و تفکر قبلی ندارد.
این یعنی ضرب الاجل اعجوبه

*~*****◄►******~*

در اینحا سوال پیش می اید که ایا همه اعجوبه‌اند؟
و واقعا چه کسی می‌تواند اعجوبه حقیقی باشد؟

♥♥.♥♥♥.♥♥♥

از نظر شما سقف غیر ممکنتون چقدره؟؟؟؟
مثلا فکر می‌کنید گرفتن مدرک دکترا در یک سال غیر ممکن باشه
یا خواندن هزار رمان بلند در یک ماه
یا مثلا دوازده سال دانش اموختگی را
تنها در دو سال طی کنی
الان حتما می‌ گید این تخیلات غیرممکن قشنگی، اره؟؟؟؟؟
هیچ کدومش نه تخیل نه غیرممکن
همه‌اش ممکنه

غیر ممکن، ممکنی است که هیچ کس به دلیل
تلاش زیاد، سخت کوشی و تعداد شکست بالا در ان؛
به دنبال محقق کردن ان نمی‌رود.
حال این غیرممکن است یا ممکن که این رمان واقعی باشد؟؟؟؟؟

*~~~*****~~~*

برای هر رمانی می بایست خلاصه‌ای نوشت؛
ولی برای این رمان نمی‌توان هیچ خلاصه‌ای قید کرد.
زیرا اگر بخواهم خلاصه‌ای مفید و کامل بگویم،
باید به چندین سده پیش باز کردم و رمان را از انجا شروع به روایت کنم.
و مورد دیگر این است که هر خواننده ای خلاصه مختص به خود را از رمان برداشت می‌کند

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
اما برای اشنایی بیشتر خلاصه‌ای کوتاه را قید می کنم

دختری از تبار خورشید و ماه
دختری به نام هلیا
ما مرز های غیر ممکن را رد نمی کنیم
اما برای او غیرممکن وجود ندارد
هیچ و هیچ غیرممکنی
همه و همه ممکن است
دختری که غیر ممکن را لغتی حذف شده
از دایره لغات تلقی می‌کند
و دختر ماه به اتش می‌کشد غیر ممکن ها را
اما چه چیز شوق ممکن کردن، غیر ممکن ها را
در دختر ماه بنا نموده؟؟؟؟
ایا کینه‌ای چندین ساله چنین قدرتی دارد؟؟؟؟
یا گرفتن تقاص چطور؟؟؟
اما او با هدفی مشخص
بی هیچ باکی تمامی غیر ممکن ها را ممکن می‌کند.

►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄►◄

اطلاعاتی از کتاب را بیان می‌کنم
نام کتاب: ضرب الاجل اعجوبه
نام نویسنده: ز.گ یا
Z.g
ژانر: پلیسی، معمایی، هیجانی، طنز، اجتماعی، فانتزی
سال انتشار: ۱۳۹۹
نام طراح جلد: عشق نقاشی
ویراستار: عشق حجاب

و در اخر باتشکر از مادرم، برادرم، عشق نقاشی بابت طراحی جلد و روحیه دادن
عشق کره جنوبی، عشق گیتار، زن دایی ام که اولیم ویرایش را ایشان انجام داد.
استادم خانم میم که مرا در این مسیر حمایت کرد.
، عشق حجاب بابت کمک در امر ویرایش و
در اخر تشکر می‌کنم از برنامه خنگولستان و کاربرانش
و از تمامی کسانی که مرا در امر تالیف همراهی کردند

-.*-.*-.*-.*-.*-.*-.*

بخش هایی از رمان: هر چیزی در دنیا خالقی دارد و خالق تمام هستی و موجودات
خداست، اوکسی که جهان را از روزمرگی نجات داد و به ان فصل های گوناگون بخشید.
همیشه ژاکتی نارنجی رنگ می‌پوشید و شنلی به رنگ انار بر دوش دارد و موهای زردش
شاخه های درختان را جارو می‌کند
هروقت که او قدم از. قدم بر می‌دارد؛ اسمان ناگهان گلگون شده و ابرها شروع به گریستن
می‌کنند، اما هرگز روزی را به یاد ندارم که او راه برود؛ اسمان قرمز نشودیا صاعقه‌ای که
اسمان را روشن می کند به او اسیب برساند.
اوکه می‌اید طبع شعر و شاعری شکوفه می‌دهد و محال است
که گشتی در بازار بزنی و کسی را ببینی که به اهنگ گوش نمی‌دهد.
باری پاییز بهار رنگ و احساسات است.

*@@*******@@*

بوی قهوه با بوی خاک نم خورده باران ریتم دل‌انگیزی به و جود اورده بود
که شور و شوق مرا برای گام برداشتن در سرزمین تصوراتم بیشتر و بیشتر می‌کرد.
و مهم ترین اتفاق عمرم بود کشف در بسته و گشودن در رنگین کمان و سرمایی که باعث کسالت می‌شود و فردی که شب ها الزایمر می گیرد و روزها نابغه حافظه می‌گردد،
پسرکی کع لحظاتش را با صحبت با مادر‌بزرگش سپری می‌کند و دختری نومیدانه
به‌دنبال اربابش می دوید و خرکی که باعث خنده مکرر صاحبش می شد.
هوا به شب تبدیل گشت و من از رنگین کمان سقوط کرده و دراتاقم با همان در بسته،
باز به زمین رسیدم نه با پا بلکه با سر!!!!
به همراه قهوه‌ام ....... و ان زمان است که زندگی معنا پیدا می‌کند.

*~*****◄►******~*

ارادت مند شما ز.گ
یا z.g
تنهای‌نیمه شب

^^^^^*^^^^^

هر لحظه، لحظه خاصی ست
این لحظه با لحظه دیگر بی کران فرق دارد
قدر لحظه‌ها را بدانیم
شاید این لحظه دیگر تکرار نشود
و شاید این اخرین لحظه
از لحظات مان باشد

^^^^^*^^^^^

زندگی زیباست

با این وضعیتی که قیمت گاو و گوسفند پیداکرده
.
.
.
تا چند وقت دیگه جلوی پای عروس و داماد
تن ماهی باز میکنن

*vakh_vakh* *vakh_vakh*

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

جوک بسه دیگه یکم معلوماتتونو ببرم بالا
فواید آبلیمو
.
.
.
.
تُرشه

*khar_ghalt* *khar_ghalt*

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦


میخوام اعتراف کنم
نه ولش کن
شما اعترافمم کپی میکنین آبرومو میبرین


o*o*o*o*o*o*o*o


به نظرم تقویم سال ۹۹ رو فعلا سه ماه اولشو بدن بیرون اگه زنده موندیم بعدا بقیه‌شو بدن که الکی کاغذ حیف نشه
🚶🏻‍♂️

@~@~@~@~@~@

تو رو خدا نرید مسافرت
تو رو حضرت عباس نرید مسافرت
خطرناکه نفهما

آخه چقد شماها گاوید جاده ها شلوغ میشه ما نمیتونیم بریم
😆

○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

دقت کردین وقتی تو تلگرام کلمه ی جان رو بزنید این ایموجی
😍
میاد
(روز یازدهم قرنطینه)

*khande_dokhtar* *khande_dokhtar* *khande_dokhtar*

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦


آدمیزاد فکر میکنه مرگ فقط واسه همسایه ست
حادثه فقط تو اخباره، روانشناسا اسمشو گذاشتن ذهن خود استثنا پندار
ما بعضیا علاوه بر اینا معتقدن

حالا من یه نفر برم سفر چی میشه
من یه نفر خرید نکنم چه تاثیری داره
من یه نفر رعایت کنم چه فایده
که اسمشو گذاشتم ذهن گاوِ خود پندار😑

*tazakor* *tazakor* *tazakor*

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦


داریم به لحظاتِ ملکوتیِ
به جهندم که کرونا میگیرم، من میخوام برم بیرون
نزدیک میشیم
😐🚶🏻‍♂️

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

شبکه خبر زیرنویس کرد برای پیشگیری از ابتلا به کرونا تا حد امکان هر کسی توی یه اتاق جدا بمونه و از حمام های جداگونه استفاده کنید
اینا فکر میکنن ما هم مثل آقازاده ها تو کاخ و پنت هاوس زندگی میکنیم که چنتا حموم و دسشویی جداگونه داشته باشه
😕

*ver_ver* *ver_ver* *ver_ver*

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦


تو آلمان ۵۶۰ نفر مبتلا شدن، هنوز یک نفر هم نمرده، فکر کنم اونا با صدا سیمای ما کَل انداختن
🤦🏻‍♂️😂

*goz_khand* *goz_khand*

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦


هر ساله دم عید حاجی فیروز داشتیم، امسال حاجی ویروس

🦠😐

@~@~@~@~@~@

ﺳﺮ ﮐﻼﺱ ﺑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ گفتم ﺍﻧﺸﺎ ﺑﻨﻮﯾﺴﯿﺪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ
“ﺍﮔﺮ ﻣﺪﯾﺮﻋﺎﻣﻞ ﺑﻮﺩﯾﺪ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﯾﺪ؟"
ﻫﻤﻪ ﺗﻨﺪ ﻭ ﺗﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﻫﯿﺠﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ، ﺑﻪ ﺟﺰ ﯾﮑﻨﻔﺮ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺩﺍﺭﻩ ﺍﺯ ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ ﺭﻭ ﺗﻤﺎﺷﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ
ازش پرسیدم:ﭼﺮﺍ ﺗﻮ ﻫﯿﭽﯽ ﻧﻤﯽ ﻧﻮﯾﺴﯽ؟
گفت:ﻣﻨﺘﻈﺮﻡ ﺗﺎ ﻣﻨشی بیاد تایپ کنه
👩‍💻👩‍💻
ینی قوه تخیلش هلاکم کرد

*khar_ghalt* *khar_ghalt* *khar_ghalt*

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦


من موندم وقتی میگن مث بچه ی آدم رفتار کن
.
.
.
دقیقا باید مث هابیل رفتار کنیم یا قابیل

 
○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○ ○

**♥** دلاتون خوش، لباتون خندون **♥**

 

با دیدن برنامه های صدا و سیما متوجه شدم که کرونا یکی از ویتامین های لازم برای بدنه

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

یکم نفس تنگی دارم، ایشالا که یه شکستگیِ دنده ساده‌ست

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

هر وقت شورت جلوی بوی بادو گرفت
ماسک هم جلو کرونا رو میگیره

 

(ستاد روحیه دهی به افراد بی ماسک)

 

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

🔸‏من انقدر گرمی خوردم منتظرم

V.Behdasht

بگه چی تنته

🚶🏻‍♂️

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

🔹‏اینم شانس ما بود
روز مادر همه جا امن و امان بود
روز پدر شده قیامت

اون لنگه جوراب هم نخواستیم

(صحبت آقایون با هم)🤦🏻‍♂️

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

 

🔸ما همون مادرشوهرای آینده ایم که عروسامون خواهند گفت

«این عفریته رو‌ کرونا نکشت، من چطور از پسش بربیام؟»😝

 

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

🔹‏ریيس جمهور كره جنوبى : کشور لحظات سختى را تجربه مى‌کند و من با اعلام وضعیت قرمز می‌خواهم همه امکانات صرف مبارزه با ‎کرونا شود
تولیدات : سامسونگ، هیوندای
رییس جمهور ایران : چه خبرتون هست؟ از شنبه همه برید سر کار، یهو کار و تولید عقب نمونه
تولیدات : پراید😐

 

♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦ ♦

 

*ghalb_sorati*  دلاتون شاد و لباتون خندون  **♥**