شهید محمدرضا ملک خواه شیجانی
بیست و چهارم آذر 1340، در شهرستان رشت به دنیا آمد. پدرش حسینعلی، کشاورزی می کرد و مادرش محترم نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته تجربی درس خواند و دیپلم گرفت. سال 1365 ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. و بیست و هفتم بهمن 1365، در کوشک بر اثر اصابت گلوله مجروح شد. دوازدهم دی 1369، در زادگاهش بر اثر عوارض ناشی از آن به شهادت رسید. مزار وی در شهر خمام تابعه همان شهرستان قرار دارد

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥



خدمت همسر عزیزم سلام

پس از عرض سلام و سلامتی شما را از درگاه خداوند متعال خواهانم و امیدوارم که همیشه سالم و سرحال باشی
اگر از حال اینجانب شوهرت را خواسته باشی خوبم و هیچگونه نگرانی نیست
از انجا چه خبر ؟
ایا همه خوب هستند یا نه
ایا تو خوب هستی انشاءالله که هیچگونه کسالتی نداری

عزیزم این اولین نامه از خود خط مقدم است اولین شب در سنگر چقدر غمناک است ادم دلش می گیرد این نامه را ساعت 8 شب برایت نوشتم مورخ هفدهم بهمن 1365 ما تقریبا با عراقیها 500 الی 700 متر فاصله داریم

روزها و شب ها دائم خمپاره می زنند از طرف عراق و تیرهای مستقیم سیمینوف اولین روزی که در خط وارد شدم فرمانده به من خوش امد گفت من توی سنگر نشسته بودم و ساک و کیسه انفرادی من در کنار سنگر بود

که خمپاره خوشبختانه خورد بغل سنگر ما که تمام وسایلم درب و داغون کرد من توی سنگر نشسته بودم و هیچ خیالی برای من نبود همسرم خیالت کاملا راحت باشد من حالم خیلی خوب است

انشاءاله همین زودیها به مرخصی خواهم امد این نامه را برایت نوشتم که از موقعیت من باخبر باشی من تقسیم شدم به گردان 100 تیپ 4 همراه کوشک فقط از لحاظ مرخصی خیلی گردان است یعنی همه چیزش بده هر چه تبعیدی است توی این گردان است این شانس بد من بود ولی خوب در هر صورت عیبی ندارد

ما اینجا با همه نوع سرباز اشنا شدیم از کرد گرفته تا شمالی

خوب عزیزم وقت شما را دیگر نمی گیرم سلام من را به همه برسان برایم نامه بنویس

خداحافظ / به امید دیدار

همسرت محمدرضا / هجدهم بهمن 1365

*♥♥♥♥*♥♥♥♥*

نامه های عاشقانه | قسمت اول | شهید عباس دوران ◄

oOoOoOoOoOoO
“سیلی روزگار”
(قسمت دوم)

بعد از تمام شدن خدمت سربازی مدارک مهندسی ام را هر جا بردم گفتند سابقه کار
منظورشان از سابقه کار را نمیفهمیدم، هیچ کس هم نمیفهمید بالاخره باید از یک جایی شروع کرد
من تا آن روز درس خوانده بودم و خدمت رفته بودم، کدام سابقه کار؟
بالاخره از یک جایی شروع کردم
و در یک کارواش مشغول به کار شدم، خیلی هم بی ربط نبود، من مهندسی مکانیک خوانده بودم و حالا موتور شویی و ماشین شویی میکردم

جز من هفت نفر دیگر هم در آن کارواش کار میکردند
از همان روز اول با اقا یحیی که مردی میانسال بود دوست شدم
قبل از کارواش در یک شرکت ریسندگی کار میکرده و زندگی تقریبا خوبی داشته اما بعد از خرابی وضعیت بازار مدیرعامل شرکت نیمی از کارگرها را اخراج کرده بود که یحیی هم یکی از آن ها بود
میگفت بعضی از همکارانش بعد از اخراج از ریسندگی به طرز بدی بیکار و بی پول شدند و زن هایشان آنها را رها کردند و رفتند.
میگفت قبل از ازدواج و چند ماه اول بعد از ازدواج همه چیز خوب است
اما بعد از مدتی همه چیز پول است
از همه بیشتر کار میکرد که مبادا اختلاف سنی اش با کارگرهای دیگر که جوان تر بودند به چشم بیاید
آن جا وضع مالی همه بد بود اما همه ی کارگرها سعی میکردند ماشین های مدل بالا را بدهند یحیی بشورد که شاید انعام خوبی
گیرش بیاید، چرا که حقوق کار در کارواش کفاف زندگی ما که مجرد بودیم را نمیداد چه برسد به آدم متاهل با دو فرزند.
روزهای سختی را میگذراندم اما بساط عشق پهن بود.
دلخوشی جاری بود
هر روز از سرکار که میرسیدم خانه چند دقیقه ای جلوی درب میایستادم تا بیاید لب پنجره و خیلی غیر مستقیم با برق چشمانش بگوید دوستت دارم و من هم با سری که پایین می انداختم مردانه جوابش را بدهم
شیرین بود، شیرین و زیبا و روان
میدانستم اگر چیزی بگویم
اگر حرفی بزنم
یا اینکه بخواهم رابطه داشته باشیم حتمن قبول میکند
اما این را هم میدانستم این رابطه خیلی زود به گوش خانواده اش میرسد و بعد هم به گوش خانواده من و بعد هم باید ازدواج میکردیم
اما با کدام پول؟
کدام خانه؟
کدام ماشین؟
این زندگی با تصورات من خیلی فاصله داشت
اصلن گور بابای تصورات
امکانات اولیه زندگی هم فراهم نبود
اگر خانواده اش با دیدن وضعیت مالی من مخالفت میکردند چه؟
نباید بی گدار به آب میزدم
گاهی به گوشم میرسید که برایش خواستگار می آید اما خیالم راحت بود که یک خواهر بزرگتر از خودش دارد و او ازدواج نکرده است
و میدانستم تا وقتی هم که او ازدواج نکند دختر کوچکتر را شوهر نمیدهند

oOoOoOoOoOoO

➕ادامه دارد..
علی سلطانی

oOoOoOoOoOoO

سیلی روزگار قسمت اول ◄

oOoOoOoOoOoO

تمام آن تابستان کارم شده بود هفت صبح بیدار شدن
و لاستیک دوچرخه را برق انداختن
و در خنکای خیابان پدال زدن
دختری یک دست نارنجی پوش چند کوچه بالاتر
هرصبح می نشست جلوی درب خانه و برای عروسک هایش صبحانه درست می کرد

کل تابستان می رفتم و از مقابلش رد می شدم
اما کلامی بهم نمی گفتیم و فقط نگاه و عبور

به جز من و او و رفتگر محله کسی در کوچه نبود در آن ساعت
دیگر اصلا یادم رفته بود توپ پلاستیکی ای در کار است
دیگر تمام رویاهای گذشته فراموش شده بودند
تمام قول ها

ساعت هشت و نیم هم نان لواش را پیچیده در پارچه ای قرمز رنگ
و با سه عدد شیشه شیر به خانه برمیگشتم
و تا مادرم سفره را پهن کند
درخت زردآلوی دهن کج حیاط را آب میدادم که لبخند بزند

صبحانه را خورده نخورده دوباره می زدم بیرون و راهی زمین خاکی میشدم
اما بدون توپ
فوتبال از سرم افتاده بود
.
.
.
.
در هفت سالگی سیر می کردم که مادرم صدایم زد
به اطرافم نگاه کردم
وسط زیر زمین نشسته بودم ..مقابل بدنه ی از وسط نصف شده ی
دوچرخه ی داغون و خاک خورده ام
ساعت را نگاه کردم
هفت بود
صدای خش خش جاروی مرد رفتگر در سرم پیچید
صدای چشمک آن دخترک نارنجی پوش
صدای چرخیدن لاستیک دوچرخه روی آسفالت
و ختم شدم به صدای مادرم

که نان نمیخواست و فقط داشت میگفت کارت دیر نشود
دیر نرسی
دیر ...دیر..دیر
درست نمیدانم از چه روزی به بعد
دوچرخه برایم عادی شد
درست نمیدانم از کی به بعد
زندگی با چشمان بسته را فراموش کردم
درست نمیدانم کجا
حال خوب را
حال واقعی را
جا گذاشتم
جا ماندم
دیرم شد
همین

oOoOoOoOoOoO

داخل ساختمان که رفتیم بابا جلوتر از ما رفت و ما به اتاقهای تعویض لباس رفتیم
مامان اول یه دستی به موهای مدل مصری و های لایتش که تا روی شانه اش میرسید کشید
ماکسی سبز رنگش که با پرهای طاووس تزیین شده بود واقعا برازنده ی هیکل مایکنش بود
و باعث شد بی اختیار در دلم اعتراف کنم که مامانم هنوز هم فوق العادست
من شنل طلاییم را در آوردم و برای آخرین بار به سفارش های مامان مبنی بر سنگین بودن و متانت گوش کردم و بی حوصلهه وارد سالن شدم
وای الینا جان
با صدای فریاد مهلقا که بیشتر شبیه قار قار کلاغ بود به سمتش بر گشتم و مامان هم در آغوشش جای گرفت
واقعا که حتی دنیای دوستیهای من و مامان متفاوت بود برای مامان شرط اول دوستی اصالت و پول بود و برای من مرام وو صفا
با این فکر پوزخندی زدمو به مهلقا خیره شدم در آن لباس پر از پولک و رنگارنگش یاد داستان کلاغی در لباس طاووس افتادمو وو پوزخندم عمیقتر شد
مهلقا مرا هم در آغوشش فشرد و در گوش زمزمه کرد چقدر ناز شدی

ممنون...شما هم

حرفم را ادامه ندادم مقصودم این بود که بگم شما هم مثل بوقلمون شدید .....ولی بیچاره اینگونه برداشت کرد که شما هم نازز شدید منظورم بود
لبخندی دندون نما زد

 

مامان که تا میزی که بابا نشسته بود صد بار ایستاد و با شونصد نفر سلام و احوالپرسی کرد و من بیخیال دنبالش راهه افتاده بودم و عین لک لک سرم را بالا پائین میکردم و زبونمو اک بند نگه میداشتم
تا بالاخره آتوسا جونمو دیدم کنار یه پسر خوشتیپ نشسته بود که همین که دیدمش یاد هنرپیشه های ایتالیایی افتادم
پسره هم به سمتم برگشت و با دیدنم از جاش بلند شد و کنارمان امد انگار نه انگار که اتوسای بیچاره با آن لباس دکلتهه کوتاهش داشت دو ساعت برایش فک میزد
مامان با دیدنش گفت

وای آرشام جان.....خوبی خاله
اُاُ........پس آرشام اینه استثنائا مامان یه بار درمورد تیپ و قیافه سلیقش با من یکی شد
مامان با خوشحالی اونو تحویل میگرفت و من مشغول دید زدن آتوسا بودم که داشت از حرص منفجر میشد
پوزخندی به رویش زدم و رو به مامان گفتم

مامان من رفتم پیش بابا تنهاست

مامان عین ماست وا رفت و رو به من از اون اخم عمیقا را کرد که معنیش این بود که خونه که رسیدیم پوستتو میکنم و فردا همم با عباس آقا میری دانشگاه

آآآآ.....اینو اشتباه اومد فردا که پنجشنبس و کلاس ندارم

با این فکر نیشم باز شد که آتیش مامان شعله ورتر شد و با حرص گفت
ملیسا جان ایشون آقا آرشامه پسر خواهر
برای این که کمی از گندی که زده بودمو ماست مالی کنم ،وسط حرف مامان پریدمو گفتم

وای شما آقا آرشامید پسر خواهر مهلقا جان .....واقعا که تعریفتونو خیلی شنیدم

نفس عمیق مامان نشان داد که از خیر کندن پوستم گذشته
با لبخند گفت

من میرم پیش بابات ....با اجازتون آرشام خان
رو به من چشمک نامحسوسی زد و رفت
رو به آرشام که به من خیره شده بود گفتم

لطفا چند دقیقه منو تحمل کنید تا این مامانم بی خیال من بشه و بعد ....

متوجه منظورتون نمیشم

لبخند نازی زدم و گفتم

 

بریم اونجا بشینیم تا کامل توضیح بدم

به میز دو نفره گوشه سالن اشاره کردم همراهم آمد و از جلوی دیده های پر خشم آتوسا گذشتیم و به میز مورد نظر رسیدیم
صندلی رو برایم جلو کشید
اصلا از این سوسول بازی ها خوشم نمیامد برای همین میز را دور زدم و روی صندلی مقابلش نشستم
در حالی که با تعجب نگاهم میکرد خودش روی صندلی نشست
سریع آنچه را در مغز فندقیم میگذشت به زبون اوردم

ببین آرشام...........میدونم پیش خودت فکر میکنی دیوونم ...ولی من کلا از این شعارهای فرست لیدی و صندلی عقب کشیدنوو در ماشینو باز کردنو چه میدونم هر کاری که احساس کنم بین دخترا و پسرا فرق هست خوشم نمیاد ....اُکی؟

منتظر جوابش نشدمو ادامه دادم

 

و اما برای این بهت گفتم بیا اینجا که راحت حرفامو بهت بزنم.....مثل اینکه مامان من و خالهه مهلقات واسه ما دوتا نقشه های فراوون در سر دارند ......نمیخوام امشب دل کوچولوشون بشکنه میفهمی که

من اهل ازدواج و این حرفا نیستم و به قول بچه ها ؛  منظورم دوستامند دهنم هنوز بوی شیر میده.....شما هم که سنی ندارییی ...........فعلا باید از زندگی مجردیت استفاده کنی

مثل اینکه خیلی تند رفتم بیچاره با دهن باز نگاهم میکرد چشماشم مثل دوتا گردو شده بود
انگار زبونشم موش خورده بود چون فقط نگاهم میکرد و حرفی نمیزد نفس عمیقی کشیدمو گفتم

من دیوونه نیستم اینطوریی نگام میکنی .....فقط یکم رُکم

از بهت در آمد و لبخندی زد و گفت

فقط یکم....جالبه

 

و بلند زد زیر خنده انقدر خندید که اکثر مهمانها سرشان صد و هشتاد درجه چرخید وو به ما خیره شدند
با حرص گفتم

زهر مار مگه واست جوک گفتم

از بس خندیده بود اشک قطره قطره از چشمانش میچکید و او بریده بریده گفت

وای...خدا مردم از خنده ....دختر تو فوق العادهه ای

انقدر خندید تا آخر مهلقا هم کنارمان آمد و در حالی که به خنده های آرشام که به خاطر بد و بیراههای من کمی ولمش کمم شده بود میخندید گفت

خاله جان پاشید با ملیسا یه خودی نشون بدید و به پیست رقص اشاره کرد
آخ قربون دهنت یه دفعه تو عمرش یه پیشنهاد درست حسابی داد
اولا من خیلی عاشق رقص بودم و دوما این جوجه فوکولی که داشت با دستمال اشکهایش را پاک میکرد خنده اش قطع میکرد
همزمان با هم از جا بلند شدیمو به سمت پیست رفتیم
زیر گوشش گفتم

واقعا الکی خوشیا

اونم گفت

بیا بریم تا دل کوچولوشون نشکسته

و دوباره هر هر کرد
با حرص گفتم

سرخوش....رو آب بخندی

شانس خوبم همین که رسیدیم وسط آهنگ لاویو مهرزاد و پخش کرد

امشب تو مهمونی روبرومی تو فاز رقصم دلم میخواد بیام ماچت کنم ازت میترسم آره........... حالا یکی بیاد منو کنترل کنه

به قول کورش جمعم کنه

کلاس رقصهای متعددی که مامان واسه کلاس گذاشتن فرستاده بودم خیلی خوب بود به طوری که الان من یک رقصنده حرفه ای بودم

 

آرشامم کم نمیاورد و منو همراهی میکرد

 

رقصمون که تموم شد مهلقا خودش را انداخت وسطمونو گفت

وای خدا عالی بود انگار ماهها با هم تمرین داشتید ؛ بعد منو آرشامو توف مالی کرد و رفت

زیر لب گفتم

خدا خانوادگی شفاتون بده

آمین

به چهره خندان آرشام نگاه کردمو گفتم

خوب آقای دکتر من دیگه میرم پیش مامانم

امیدوارم دفعه اول و آخری باشه که زیارتتون میکنم

باز خندید و گفت

میبینمتون

خدا نکنه ......بای هانی

به سمت میز مامان بابا رفتم مامان که مشغول صحبت با یه خانم تپل بود و بابا هم طبق معمول با شوهر مهلقا خانم مشغول به لاف زدن از تجارتاشون بودم

سلامی کردم که یعنی من اومدم یکی بلند شه من جاش رو صندلی بشینم اما انگار نه انگار

منم رفتم یه صندلی بیارم

از دوستای مامانم تا حد مرگ متنفر بودم یک مشت آدم تجملگرای افاده ای و در عوض مامان هم از دوستای من بجز کورش که به قول مامان سرش به تنش می ارزید و مال یه خونواده پولدار بود و از قضا مامانش با مامانم دوست بود،متنفر بود

 

اگه با دوستام میدیدم ،خر بیار و باقالی بار کن تا دو روز زندگی به کامم زهر میشد

اما من عاشق دوستام بودم و مامانم هم ایضا

در همین فکرا بودم که سروش طبق معمول خودشو نخود هر آشی کرد و کنارم آمد و گفت

نبینم تنها نشستی خوشکله مگه سروشت مرده

یهو با هیجان گفتم

واقعا

چی؟

همین که سروش مرده

 

اخماشو تو هم کشید و گفت

هنوز این زبونت مثل نیش ماره؟

آره ..هانی ....می خوای دوباره نیشت بزنم

میدونی گاهی وقتا آرزو میکنم که لال بشی اون وقت با این چهره خواستنی تری

خوبه ...خوبه ...آرزو بر جوانان عیب نیست

سروش با حرص از من جدا شد و رفت

کنه

باز چی شده ؟

وای کورش جونم تو اینجا چه میکنی؟

کی اومدی من ندیدمت ؟

اوه پیاده شو با هم بریم

اول اینکه من الان رسیدم...دوم اینکه مگه میشه مامانت یه مهمونی بره که مامان من نباشه ...سوم اینکه چی شده شدم کورش جونت؟؟؟؟؟؟؟؟

آ....قربون دهنت همون کوری بهتره هم من راحتتر تلفظش میکنم...هم تو باهاش آشنایی داری و گوشت

خیلی خوب بابا....اونوقت تعجب کردم گفتم یه ملیسای دیگه ای حالا مطمئن شدم خود بی لیاقتتی

جوش نزن عزیزم ...پوستت جوش میزنه

-بی خیال نگفتی چرا امشب اینهمه خوشکل کردی؟ میخوای کار دست دل پسرای مردم بدی؟

برو بابا دلت خوشه مامانم گیر سه پیچ داد

بی خیال بیا بریم با هم بترکونیم

همراهش دوباره به سمت پیست رفتم و با هم شروع به رقصیدن کردیم

توی رقص وقتی با آهنگ یه چرخ خوردم آتوسا را دیدم که با آرشام مشغول رقص بود و جوری آرشام را تو بغل گرفته بود انگار دزد گرفته

انگار آرشامم تازه منو دیده بود که با اخم نگاهم کرد و باز دل آتوسا را شکوند و به سمتم اومد

به من که رسید گفت

ملیسا جان معرفی نمیکنی

و با سر به کورش اشاره کرد

گفتم

ایشون کورش جان هم کلاس و دوست بنده هستند

 کورش ایشونم آقا آرشام پسر خواهر مهلقا خانم هستند

کورش دستش را دوستانه فشار داد و گفت

از آشناییتون خوشبختم

آتوسا بدون اینکه به من نگاه کند خودش را انداخت وسط ما و گفت

آرشام ...عزیزم اینجا جای رقصه بیا بریم به..... آرشام بدون توجه به بقیه حرفهایش گفت

میاید بریم بشینیم

برای ضایع شدن بیشتر آتوسا گفتم

البته و هر سه به سمت میزهای ته سالن رفتیم در کمال تعجبم آتوسا از رو نرفت و همراه ما آمد

کورش آدمی بود که سریع با همه صمیمی میشد

دقیق بر عکس من سریع با آرشام رفیق شد و همان موقع یه پیامک براش اومد که باز یه موضوع جدید برای معرکه گیری دستش داد

 

پیامش را سریع خوند و گفت

 

وای آرشام گوش کن

 

مذیت مذکر بودن

یک - دختر نیستید

دو - همیشه خودتون هستید_ صد مدل آرایش نمی کنید

سه  - فقط شما می تونید رئیس جمهور بشید

چهار - فقط شما می تونید برید ورزشگاه آزادی و فوتبال ببینید

پنج - برای دعوا کردن به بابا یا داداش بزرگتر احتیاج ندارید

شیش - توی اتوبوس جای بیشتری نسبت به دخترا دارید

هفت  - در کمتر از ده دقیقه می تونید دوش بگیرید

هشت - هر جور که حال کنید لباس می پوشید

نه - در کمتر از دو دقیقه لباس می پوشید و آماده می شید

ده - و مهمتر از همه اینکه شما هیچ وقت نمی ترشید

هر هر

زهر مار اصلا جالب نبود.میدونی چیه شما پسرا خیلیم دلتون بخواد مثل ماها باشید

دخترا خودشونو خوشگل می کند چون خوب فهمیده که چشم پسرا ، تکامل یافته تر از مغز اوناست

اوه اوه زیر دیپلم حرف بزن بفهمم

مهم نیست

تو همیشه نفهم بودی

مرسی...........ولی از تو عاقلترم

کوری جون.......پسرم تو دوباره جوش اوردی.......جوش میزنیا

آرشام به حرفهای ما میخندید

هر دو به سمتش برگشتیم و گفتیم

چته مگه داریم جوک میگیم

نه.....ولی ملیسا تو خیلی با حالی

کورش با حرص گفت

زهر مار من جوک براش خوندمو با این ورپریده دهن به دهن گذاشتم اونوقت ملیسا با حال شد

آتوسا که تا ان موقع خیلی جلوی خودش را گرفته بود حرفی نزنه از جا بلند شد و گفت

آرشام جان من برم کنار مامانم تنهاست

آرشام سری تکان داد و آتوسا با نگاهی خفن به من دور شد

آره برو خاله قربون قدت......حوصلتو من یکی ندارم

آرشام گفت

واقعا که خیلی رکی

کورش با خنده گفت

تازه کجاشو دیدی ......ملی در نوع خود بی نظیره..........مثل یه گورخری که راه راه نباشه

خفه عزیزم.......تو هم مثل یه الاغی که صدای کلاغ میده هستی

اصلا شعر معروف کوری کلاغه با ملاقه زد تو سر خود الاغش....در وصف تو بود ....بی نظیرم

آرشام رو به کورش که قصد جواب دادن به مرا داشت گفت

بسه تو را خدا ...تا صبح اینجا بشینیم شما با هم کل کل میکنید

کورش گفت

امروز ملی حالمونو گرفته باید یه جوری حالشو بگیرم

و قضیه کلاس امروز و دور زدن استاد را برایش تعریف کرد

آرشام در تمام مدت فقط قهقهه زد به قدری که من از دستش حرصی شدمو پیش مامان رفتم



♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

نویسنده : ریما | الف.ستاری

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥


بچه مثبت | قسمت اول ◄


♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪




دانلود قسمت اول به شکل پی دی اف | سیصد کیلو بایت ◄

دانلود این قسمت دوم به شکل پی دی اف | هشتصد کیلو بایت ◄

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

دانلود رمان بچه مثبت | به شکل کامل | حجم چهار مگا بایت ◄

قسمت دوم

عطر شال و گیسوی تو

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

 



 

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

آسمان ابری بود و باران نم نم میبارید
در جای همیشگی اش ، بالکن خانه ی ماه بانو لم داده و با سازش ور میرفت
دو ساعتی به آمدن خواستگار مانده بود که ناهید با پیراهنی یکدست سفید و شال آبی رنگ وارد بالکن شد

خسرویی...لباسام خوبه؟

خسرو لبخندی بر چهره ی بی تفاوتش اضافه کردو حرفی نزد

 هوی...داداش فرخم نیست دارم از تو نظر میپرسما...بدو بگو

 فقط اون گردنبند فیروزه ایت قشنگه

 چقدر من ذوق کردم اینو واسم گرفتی.یادته؟

 بشین این ملودی رو برات بزنم

ناهید بدون معطلی و با ذوق روی صندلی مینشیند و چشمانش را میبندد
خسرو ویولن را دست گرفته و خیره در چشمان بسته ی ناهید شروع به نواختن میکند
باران کمی شدت گرفته و ناهید مدام نفس میکشد و با صدای ساز سرش را تکان میدهد
خسرو محو نگاه کردن ناهید به یکباره دست از ساز میکشد

 چقدر عاشق این پسره شدی که قبول کردی بیاد خواستگاریت؟

ناهید با تعجب چشمانش را باز میکند

 مامانم میگه عشق بعد از ازدواج بوجود میاد

 اگه بوجود نیومد چی!؟

 چرا خب،،،پسر خوبیه ، خوشگله ،خوش هیکله ، با ادبه

اینارو ول کن، وقتی بهش فکر میکنی حواست پرت میشه؟

یا مثلا الان که داره بارون میاد هوس کردی باهاش بری تو خیابون؟
نه با ماشینا...پای پیاده،،خیس خالی شید.
چه میدونم از این چیزایی که تو کتابا هست دیگه؟

 اما عشق که فقط این چیزا نیس

 پس چیه ؟

 اصن تو خودت تا حالا عاشق شدی؟

وای ببخشید سوال چرتی بود، تورو چه به این حرفا

ناهید میخندد و شال را از سرش برداشته و روی صندلی می اندازد و موهای پراکنده پشت گردن اش را مرتب میکند
خسرو چشمانش را میبندد و دوباره شروع به نواختن ساز میکند
وقتی چشمانش را باز میکند ناهید به داخل خانه رفته و آنسوی پنجره در حالی که موهای بافته اش را با دست اینسو و آنسو رها میکند مشغول حرف زدن با تلفن است
خسرو شال ناهید را از روی صندلی برداشته و به صورتش نزدیک کرده و چشمانش را میبندد و عمیق نفس میکشد...عمیق نفس میکشد و با بخار دهانش روی میز مینویسد
من ساکتم اما
چرا نمیشنوی...؟
این هوای لعنتی و باران
عطر شال و گیسوی تو
ساز ناکوک من
فریاد میکشند
خسرو، ناهید را دوست دارد
چرا نمیشنوی جیران من؟

خسرو، ناهید را دوست دارد


♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

قسمت اول : هیچ کس نمی دانست ◄

♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪ ♪ ♫ ♪ ♫ ♪

علی سلطانی