فقیر بودن زیاد بد نیست



خوبیش اینه میتونی دارایی هات رو بشماری
قدر بودن ها رو بیشتر میفهمی
قدر محبت های کوچیک و هدیه های کوچیک رو بیشتر میفهمی
ساده چیزی رو از دست نمیدی




عادت میکنی به لب مرگ و زندگی نفس کشیدن

عادت میکنی به لحظه هایی که اگه یکم سخت تر بهت بگذره از پا در میای


یاد میگیری قانع باشی ، راضی باشی

ولی

وقتی مدت زیادی فقیر بمونی چیزی میاد سراغت به اسم حسرت

حسرت غذای خوشمزه

حسرت امکانات بیشتر

حسرت خونه ی بهتر

و این حسرت ها تبدیل میشن به عقده
تبدیل میشن به آه و ناله از زندگی

و ناله ها باعث میشه مزه و طعم زندگی رو در اون لحظه از دست بدی

بهتره یکم فکر کنیم

چه فرقی میکنه شکمت رو با کباب و جوجه سوخاری پر کنی یا با نون و ماست

چه فرقی میکنه داخل نرم ترین تخت دنیا بخوابی یا روی زمین خدا


مهم اینه که بدونی برا چی داری زندگی میکنی

و هدف داشته باشی برای بودنت

اون موقع خوردن و خوابیدن و امکانات دنیا برات بی معنی میشه

و تمام زورت رو میزنی که به هدف هات برسی حتی با فقر و سختی

هدف هات رو درست انتخاب کن

*شیخ المریض*