فقیر بودن زیاد بد نیست
خوبیش اینه میتونی دارایی هات رو بشماری
قدر بودن ها رو بیشتر میفهمی
قدر محبت های کوچیک و هدیه های کوچیک رو بیشتر میفهمی
ساده چیزی رو از دست نمیدی
عادت میکنی به لب مرگ و زندگی نفس کشیدن
عادت میکنی به لحظه هایی که اگه یکم سخت تر بهت بگذره از پا در میای
یاد میگیری قانع باشی ، راضی باشی
ولی
وقتی مدت زیادی فقیر بمونی چیزی میاد سراغت به اسم حسرت
حسرت غذای خوشمزه
حسرت امکانات بیشتر
حسرت خونه ی بهتر
و این حسرت ها تبدیل میشن به عقده
تبدیل میشن به آه و ناله از زندگی
و ناله ها باعث میشه مزه و طعم زندگی رو در اون لحظه از دست بدی
بهتره یکم فکر کنیم
چه فرقی میکنه شکمت رو با کباب و جوجه سوخاری پر کنی یا با نون و ماست
چه فرقی میکنه داخل نرم ترین تخت دنیا بخوابی یا روی زمین خدا
مهم اینه که بدونی برا چی داری زندگی میکنی
و هدف داشته باشی برای بودنت
اون موقع خوردن و خوابیدن و امکانات دنیا برات بی معنی میشه
و تمام زورت رو میزنی که به هدف هات برسی حتی با فقر و سختی
هدف هات رو درست انتخاب کن
*شیخ المریض*
