..*~~~~~~~*..

صدایی تلویزیون رو زیاد کرد و گفت: ماشالله جوون برازنده‌‌ایه برو و رو هم داره ، خدا برا پدر و مادرش حفظش کنه

گفتم : بله که برو و رو داره پس فکر کردی من برا چی میشینم پا تلویزیون برا همین برو و‌‌‌ رو ‌قشنگشه

گفت : خجالت هم خوب چیزیه مادر

اومدم جواب بدم که مجری تلویزیون صداشو بلند کرد و گفت : ما تو فیزیولوژی بدنمون جایگاه خندیدن دهان و لب و دندانِ و تو طول عمرمون یاد گرفتیم برا تشخیص خنده واقعی و غیر واقعی به چشم های طرف مقابلمون نگاه کنیم هیچ وقت هم نپرسیدم حالا چرا چشم ها چرا گوش ها نه چراا دست هاا نه

بعد مجری تلویزیون با حالت جدی گفت : بنظرتون اگه دست ها جایگاه خنده بودند الان دست هاتون میخندیدند یا نه به دست هاتون نگاه کنید که بعد اینکه از استدیو شمار دو برگشتیم کلی حرف با هم داریم که درباره اش بزنیم با مکثی گفت : بریم و برگردیم

دستام رو بالا بردم و آماده یه قد کشیدن حسابی بودم که گفت : ارغوان بنظرت دستا من میخندند ؟

با حالت کرخی ناشی از قد نکشیدن بلند شدم و رفتم پیشش نشستم دست هاشون تو دستم گرفتم گفتم : نمیدونم عزیز خودت چی فکر میکنی ؟

گفت : نمیدونم اگه میخندیدند که تو براشون کِرم نمیخریدی

با خنده گفتم : عزیز داری هر بهونه ای میاری که کِرم به دستهات نزنی آخه چه دشمنی با این کرم بدبخت داری هرچی هست بهتر از این حنا های زشت و نامرتبه

گفت : نگو اینجوری این حنا ها رو عبدالله خدابیامرز دو سه ماه پیش رو دستام گذاشت این آخریا چشماش درست نمیدید که اینطوری شده وگرنه جوون و برنا که بود موقعی که میخواست برام حنا بزاره چنان طرح و نقشی میکشید که بیا و ببین

گفتم : حالا چرا خودت حنا نمیزاشتی

گفت : آخه همون روز حنابندون فهمید من از بوی حنا بدم میاد خودش برام گذاشت

خنده ای کرد و گفت : یادش بخیر همون شب در گوشم گفت زنم که شدی تا آخر عمر خودم برات حنا میزارم دیگه با این حرفی که زد پاش رو بیل موند و تا آخر عمرش برام حنا میزاشت خدابیامرزدش

لبخندی زدم‌و گفتم : بنظرت دست هایی که یه عمر پذیرای تحفه‌ی حنایی رنگ یار بودند میخندند یا نمیخندند

گفت : والا مادر منکه سر در نمی‌یار تو چی میگی ولی

تا خواست حرفش‌‌و ادامه بده توجه‌ش به مجری تلویزیون جلب شد و سکوت کرد

مجری گفت : خندیدن دست ها به این معنی نیست که دست های بدون چین و چروک داشته باشیم یا اینکه جای هیچ زخمی رو دست هامون نباشه شاید همون طرف با هر زخمی که رو دست به وجود اومده یه خاطره داشته باشه البته اینم باید اضافه کنم زخم هایی که ناخودآگاه رو دست ایجاد شده رو عرض میکنم نه زخم های که متاسفانه خودآگاه ایجاد میشن

صداشو صاف کرد و گفت : از بحثمون خارج نشیم بله داشتم خدمتون عرض میکردم گاهی وقتا هر چین و چروکی رو دست هر رنگی هر زخم ناخدآگاهی رو دستامون میتونه برامون تداعی یه خاطره تلخ و شیرین باشه که الان با یادآوری شون لبخند میزنیم یا ناراحت میشیم این یعنی دستا های ما روح دارند و میتونند لبخند بزنن یا حتی بعضی وقتا گریه کنن

^^^^^*^^^^^
آدم های صبور هیچ وقتی چیز را فراموش نمی کنند
زخم ها را می شمارند این حرفا رو مرور می کنند و همچنان لبخند می زنند یه روز که صبوری دیگه جواب نداد با همون لبخند تو یه چشم به هم زدن فراموشت میکنند انگار که هیچ وقت تو زندگیشون نبودی آدم های صبور هم تا یه جایی میگن فدای سرت
^^^^^*^^^^^

o*o*o*o*o*o*o*o
در کنار جوخه دار
آنکه حکم را با لبخندی قرات کرد جاهل
آنکه طناب دار بر گردن داشت عاشق
و دختری که نیمه جان زجه میزد دیوانه بود
اما کسی نمیدانست چه زخم ها از عشق خورده بود کسی که صتدلی را از زیر پای عاشق کشید
o*o*o*o*o*o*o*o

#مهراد

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥
♡
گاهی باید دست های خودت را بگیری
اشک های روحت را پاک کنی و دست نوازش بکشی روی دلتنگی هایت
مرهم زخم های خودت باشی
گوش بشوی تا حرفهای دلت را خودت بشنوی
زبان بشوی برای گفتنِ سکوتِ تلخ جان و تنت
گاهی باید خودت برای خودت جان بشوی
روح بشوی
همه چیز و همه کَس بشوی
گاهی باید فقط خودت باشی و خودت

چون دنیا آنطور که می خواهی باشد، نیست..گاهی باید قبول کنی که عقلت با همه ی قدرتش به قلبت باخته
گاهی باید برای این زمین خوردن
کنارِ دلت چمباتمه بزنی و خیره خیره نگاهش کنی و بگویی
دیدی؟همانی شد که می خواستی..بُریدم ، خیالت راحت

oOoOoOoOoOoO

در بدن من زخم های سر بازی وجود دارد که هیچ گاه بسته نمیشوند
هر روز از شدت دردشان خود را به در و دیوارهای این خانه میکوبم و فریادهای کر کننده میکشم تا شاید کسی به من مرهمی بدهد اما تنها سودی که داشته است این بود که دیوارهای سفید خانه را با خون خود به نجاست کشیده و به رنگ مرگ درآورده است
زخمهایم درحال چرکی شدنند...کل خانه از بوی تعفن این زخم ها پر است اما من این بو را عمیق تنفس میکنم
زیرا این بو مرا به یاد چاقوها و تیغ های سمی میندازد که هر روز وارد بدنم میکنند. آنقدر دردشان شدید است که دیگر جانی برای مقابله با آنها را ندارم و تنها هر روز به سمت جهنمی میروم که از روز اول بوجود آمدنم به آن محکوم شده بودم.
دیگر خانه بوی چرک و خون نمیدهد، خانه خاکستر شد...خانه را بر سرم خاکستر کردند و اکنون همه جا خاموش است، زیرا آنها زبانم را بریدند تا دیگر از کسی شکایت نکنم و تنها با دیدن جهنم و شنیدن صدای خنده های درد آورشان، شکنجه عم دهند...آنقدر شکنجه عم دهند تا درآخر آنها بمانند و چند تکه گوشت چرکی و کرم خورده در ته اعماق درک...چیزی که از اول برایش برنامه ریخته شده بود

Sepideh M.J

oOoOoOoOoOoO

زخم ها رو نباید به هر غریبه ای نشون داد جاش رو یاد میگیرن

¤خسرو شکیبایی¤

oOoOoOoOoOoO

خدایا چه دوستانم چه دشمنانم هرچه برای من میخواهند
اول به خودشان بده

oOoOoOoOoOoO



oOoOoOoOoOoO

با کسی نباش که ‌...... از بیکسی میخواهد با تو باشد

با کسی باش که

از بین همه میخواهد با تو باشد

این رو اویزه ای گوشت کن رفیق:

oOoOoOoOoOoO

بانو جان باور كن اگر مردى دوستت داشته باشد
تورا همانگونه كه هستى قبول ميكند
نيازى نيست براى زيبايى ات سختى بكشى
اگر موهايت اذيتت ميكند كوتاهشان كن
اگر ناخنت ميشكند نيازى به بلند بودنش نيست
اگر رژيم اذيتت ميكند بيخيالش شو
اگر زخم هاى صورتت آزارت ميدهد به چشم هاى خوش رنگت بنگر تا زيبايى اصلى را ببينى
كفش هاى پاشنه دارى كه كمرت را آزار ميدهد دور بريز، كوتاه هم باشى باز زيبايى
تمام سرمايه ات را خرج خريد لوازم آرايش نكن
خودت را مثل خمير بازى به هر نوع كه مرد ها ميخواهند در نياور
باور كن تو همين گونه هم زيبايى
و اگر مردى واقعا عاشق باشد
تورا همين گونه ساده قبول ميكند

oOoOoOoOoOoO

♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
زخم ها خوب می شوند اما خوب شدن با مثل روز اول شدن خیلی فرق دارد

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

فقط ما نیستیم که زخم خورده ایم
همه آدم ها زخم خورده اند
به هرکس که نگاه می کنم
آنکه دوستم دارد
آنکه می خواهد سر به تنم نباشد
به رنگ آمیزی لباسهاشان که نگاه می کنم
به نگاهشان که گیر کرده بر لیوانِ چایی
یا پُک هایی که به سیگار می زنند
به خنده هاشان وقتی که از یاد آوری خاطره ای به وجد می آیند
به دور شدنشان
به محو شدنشان در انتهای خیابان و کوچه و زندگی ام
همه شان زخم خورده اند
انسانِ بی زخم نیست
انسان تنها مُدارا می کند
مُدارا می کند تا بلکه زخم هایش را فراموش کند
اما فراموش نمی شود

♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥ * ♥

(سید محمد مرکبیان)